Hoi meiden, Ik ben 20 jaar en nu 5 weken zwanger. Ik heb besloten dat ik het kind wil houden. Dat heb ik altijd geleerd en dat voelt persoonlijk goed. Na veel gesprekken met de huisarts, familie, vrienden en natuurlijk de vader leek dit de beste optie, alleen de vader wil het echt niet. Hij heeft me direct gedumpt en me zelfs verteld dat we nooit iets 'echts' hadden, wat voor mij wel zo leek. Het is niet gepland, ik slikte normaal de pil (maar dat is een familiekwaaltje van mijn kant). Ik heb een eigen woning met voldoende ruimte en heel veel steun van veel mensen. Persoonlijk denk ik dat het wel moet lukken allemaal. IK ben alleen doodsbang voor de vader. Hij is zo gemeen! Hij begon met dat het huis, ik, hij, de omgeving, de financiële zaken, de steun, etc. allemaal niet geschikt is voor een kind en zijn reacties escaleren. Ik denk dat hij uiteindelijk in staat is om mij pijn te doen. Daarom heb ik hem verteld dat ik vreemd ben gegaan, waarop hij het contact heeft verbroken. Dit is vrees ik een zaak om alleen maar tijd te winnen, want als hij niet uit een ei komt en nadenkt dan kan hij wel realiseren dat er dan nog 50% kans is dat het zijn kind is. Ik studeer nog en dinsdag heb ik een gesprek met hogeschool Rotterdam. zij schijnen voldoende steun te bieden. Ik ben ook heel bang dat ik me heel eenzaam ga voelen, omdat velen deze situatie niet zullen begrijpen Heeft iemand toevallig ook zoiets meegemaakt? Of kent iemand praatgroepen in de omgeving?
Ik heb geen ervaring en wil je alleen even heel veel sterkte wensen en feliciteren met je zwangerschap!! Wat een h#fter die vent zeg, bah :x! Zo te lezen zijn jij en je baby beter af zonder hem. Mocht hij je ooit bedreigen dan moet je gelijk naar de politie stappen. Verder zou ik gewoon geen contact met hem zoeken. Mocht hij ooit bijdraaien en wel contact met de baby willen dan zie je het dan wel weer. Maar als hij vanaf het begin zo stellig is dat hij het niet wil dan bestaat de kans natuurlijk ook dat hij nu "gewoon" van de aardbodem verdwijnt en je hem niet meer hoeft te zien. Ik hoop dat iemand je verder kan helpen.
Alvast gefeliciteerd, ik vind het vervelend voor je dat je het alleen moet doen. Maar inderdaad als ik het zo lees ben je beter af zonder hem. Je gaat het redden, en door steun te zoeken bij familie school ben je op de goede weg!
Klinkt een beetje als mijn verhaal. Ik kwam er alleen met 12 weken pas achter dat ik zwanger ben en de vader van het kindje wil er niets van weten. Claimt zelfs dat het niet van hem kan zijn omdat we het 'veilig' hebben gedaan. Toevallig vanmorgen nog een berichtje van hem, of ik al wist wat ik ga doen, weghalen of weggeven. Wat denkt 'ie nou zelf? Ik denk dat je een goede keus maakt door het alleen te doen! Dat kunnen wij namelijk best! Oh, en de Hogeschool van Rotterdam heeft een prijs gewonnen voor Meest Gezinsvriendelijke Hogeschool, dus ik denk dat je daar inderdaad wel goed zit.
@ TS: het klinkt alsof hij bezig is om je te manipuleren / intimideren om het weg te halen. Niet intrappen! Als het voor jou goed voelt en je hebt je eigen plekje, waarom zou je dat dan veranderen? Hoe staan jouw ouders hierin? Krijg je een beetje steun van de rest van je omgeving?
Oh deze reacties vind ik fijn ! Mijn ouders zien het als een cadeautje, alleen zij wonen zelf in Frankrijk. Ik heb een zus en die is nu 18 weken zwanger van een tweeling en die steunt me heel goed. Daarnaast heb ik een handjevol vrienden die ik echt kan vertrouwen hierin en die me ook willen helpen met het verbouwen van mijn woninkje en andere zaken. Dus ik ontvang voldoende steun. Ik heb alleen extreem veel behoefte om erover te blijven praten, omdat ik ook een bepaalde angst voel en eenzaamheid. Ik blijf inderdaad zoveel mogelijk op afstand van de vader en neem ook geen contact meer op. Ik zie een kindje niet als iets dat je zomaar kan weggooien en aan zijn manipulerende gesprekken heb ik ook echt geen zin meer. En ik ben benieuwd naar het gesprek met Hogeschool Rotterdam. Ik hoop dat alles helemaal goed komt! Ik ben wel een beetje bang, maar ik heb er alle vertrouwen in dat alles goedkomt!
Zelf kende ik ook iemand in die situatie. Alleen was hier de baby gepland en bedacht de vader zich opeens na een paar weken zwangerschap. Het meisje in kwestie heeft voet bij stuk gehouden en resoluut voor haar kind gekozen. Met de vader heeft ze alle contact verbroken. Het is zeker niet altijd makkelijk, maar met een beetje steun en veel doorzettingsvermogen kom je er wel. Ik vind het enorm knap van je hoe je dit aanpakt. Laat de moed niet zakken en alvast heel veel succes!
Van harte gefeliciteerd! Ben je nu wel of niet vreemdgegaan Of was dat om hem af te poeieren? Er zijn zoveel dames die het in hun eentje redden, je hebt je omgeving mee dus dat gaat vast goedkomen!
Nee ik ben niet vreemdgegaan! Dat is niets voor mij. Ik zei het inderdaad zodat hij me even met rust laat. Misschien komt hij er achter dat het niet klopt, maar dat is dan een zaak voor later. Nu voel ik mij in ieder geval een stuk veiliger en dat is ook beter voor het kindje, want ik schiet continu in de stress als hij weer begint. Hij heeft me overigens nu verwijderd van facebook en whatsapp, dus hij is voorlopig niet van plan contact met me op te nemen.
Als jij behoefte voelt om te praten moet je dat vooral doen. Mij vliegt het ook nog allemaal weleens naar de keel hoor, maar sinds een aantal weken is mijn motto "gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat". Dat helpt. Ik kan nu nog niet weten hoe ik me over een paar weken voel en ik kan ook niet weten of ik wel of niet snel weer kan studeren (ik ben 23 en ben uitgerekend vlak voor het begin van het nieuwe schooljaar) en ik kan ook niet weten hoe het straks is als de kleine er is. Dat moet ik loslaten. Jij moet je realiseren dat je geen invloed hebt op hoe je ex zich gedraagt, en dat je geen (of weinig) invloed hebt op hoe je leven veranderd. Dat moet je allemaal loslaten en dan kan je zien en ervaren hoe het anders kan en dat die manier ook 'goed' is. En echt, als je behoefte voelt, praat erover. Ook mijn berichtenbox is altijd open
Kies inderdaad voor jezelf en je kindje. Een klein wondertje groeit in jou en boft maar met zo'n mama. Zoals ik het lees ga je het zeker wel redden je hebt een fijne groep mensen om je heen en je staat zeker in je schoenen zoals je overkomt!
Het is voor mij inmiddels bijna 6 jaar geleden, maar ik heb ook in een soortgelijke situatie gezeten. Van m'n ex mocht ik kiezen; of abortus, of opflikkeren. Hij heeft nog een tijd lang geprobeerd me over te halen 'het' weg te laten halen. Het is voor mij nóóit een optie geweest om m'n kindje weg te laten halen, maar ik heb me wel een tijd lang ontzettend kl/ote gevoeld omdat ik ervan overtuigd was dat ik de liefde van m'n leven kwijt was. Nu weet ik wel beter. We zijn zóveel beter af zonder hem. De eerste 3 jaar zijn mijn zoon en ik met z'n tweetjes geweest. Dat ging allemaal prima! Toen kwam ik een ontzettend lieve man tegen, die ook nog eens een geweldige vader blijkt en waar we echt dolgelukkig mee zijn. Mijn zoon weet dat het zaadje wat hem gemaakt heeft van een andere meneer komt, maar weet niet beter dan dat 'papa' gewoon papa is. Ik ben ervan overtuigd dat jouw kindje je véél meer kan bieden dan die lul van 'n vent en dat je dus de juiste keuze hebt gemaakt! Het komt goed! Echt!
Hey meis, Je verhaal komt me bekend voor! Heb ongeveer hetzelfde meegemaakt met men ex vriend. Alleen was hij in het begin blij met het kindje en we waren al plannen aan het maken over de kinderkamer, ed.. enkele weken later realiseerde hij zich dat hij nog niet klaar was om vader te worden en heeft me toen voor de keuze gezet om het te houden of het weg te laten halen. Wanneer ik het hield zou hij elk contact verbreken. Ik heb me laten overhalen om het weg te laten halen en kan je verzekeren dat dit men stomste beslissing ooit was. Ik was wel nog een stuk jonger dan jij maar nu ik zwanger ben heb ik toch het gevoel dat er iets mist.. men huidige vriend heeft ook even getwijfeld maar hij is nu reuzeblij met het kindje dat op komst is. Wat k hiermee wil zeggen is dat je moet doen wat je zelf wil en je zeker niet door een "vriendje" mag laten leiden! Ik zie dat je familie/vrienden je steunen dus je gaat dit zeker aankunnen! Ik wens je heel veel geluk toe met je zwangerschap en dat "vriendje" had zen l*l dan maar in zen broek moeten houden wanneer hij zijn verantwoordelijkheid niet kan/wil opnemen!!
Hoi Brennepen, trek het je niet aan! Je ex probeert je gewoon te manipuleren zodat je misschien alsnog voor een abortus kiest. Laat je niet gek maken! Ruim 3,5 jaar geleden zat ik in dezelfde situatie en mijn ex heeft echt de meest vreselijke dingen gezegd. Zo zou ik een enorme egoist en een vreselijk mens zijn als ik het kind op de wereld ging zetten want ik had het niks te bieden en ik ontnam een kind zijn vader (uhh, mijn ex wilde er zelf niks mee te maken hebben maar dat was blijkbaar mijn schuld) Mijn zoontje is vorige week net 3 geworden en hij is het beste wat me ooit is overkomen. Mijn ex weet niet wat hij mist. Mijn zoontje en ik hebben het goed samen, het is goed zo. Ik zal je niet zeggen dat het allemaal makkelijk geweest is, want er waren zeker moeilijke momenten maar ik zou mijn zoontje voor geen goud meer willen missen Heel veel succes en een goede zwangerschap toegewenst