Hallo, Ikben bij mijn eerste bevalling tot 9 cm gekomen (na inleiden) maar helaas ging het niet goed met mijn zoontje. Hij zakte niet genoeg en hij was in nood. Ik kreeg daarom een spoed keizersnede. Op dat moment was ik heel blij dat ze hem eindelijk gingen 'halen'. Ik wil nu graag zelf natuurlijk bevallen, het gaat deze zwangerschap heel goed met de kleine. Vorige zw was er sprake van groeiachterstand en uiteindelijk zwvergiftiging. Wie heeft er positieve ervaringen met zelf bevallen na een kz. Ik merk dat de spanning wat toeneemt als ik aan de bevalling denk, zeker omdat ik al een zoontje heb waar ik niet te lang van weg wil zijn. Ik maak een poll aan als het lukt. Ik ben nu 26 weken en eind mei uitgerekend...
Ik heb het weer geprobeerd en het is ook spontaan begonnen, het is uiteindelijk weer geeindigd in een keizersnede omdat mijn dochtertje klem zat.
Ik lees even mee. Dochter is met (spoed) keizersnee ter wereld gekomen, omdat ze verstrengeld zat in de navelstreng. Wil nu heel graag natuurlijk bevallen.
Ik ben bij de oudste bevallen met een (spoed)keizersnede en van de jongste zelf (vaginaal) bevallen. Ik ben heel erg blij dat ik het beide heb meegemaakt, al vond ik de natuurlijke bevalling voor mezelf zwaarder. Het herstel ging wel veel sneller.
Dat was aardig pittig, maar dat komt ook deels doordat ze veel te lang hebben afgewacht. Vrijdagnacht begonnen mijn weeën al, zondagnacht pas opgenomen en zondagavond pas een ks. Terwijl ze dus al wisten dat het de eerste keer ook een spoedks was geworden, heb ook nog weeënopwekkers en weeënstorm gehad, dat put je gewoon uit.
Bedankt voor je reactie, waarom vond je de tweede bevalling zwaarder? Ik vond de eerste vooral mentaal pittig, en vanwege crg etc mocht ik maar in een houding liggen. Ik hoop nu wat beter de weeen op te kunnen vangen.
Heb ook bij de eerste een spoed ks gehad (ook na 9 cm ontsluiting) en bij de tweede vaginaal bevallen. Ik vond de tweede zeker niet zwaarder! Zeker qua herstel, al zal ik eerlijk zeggen dat ik het bij de eerste ook niet als zwaar ervaren heb omdat ik toen niet beter wist en een makkelijke baby had en alle tijd Maar na de tweede had ik vergelijkingsmateriaal en ik zou nu persoonlijk een gewone bevalling zeker verkiezen boven een ks! Begrijp ik uit jouw verhaal dat jij zelf een keuze mag maken? Zo was het bij mij niet: we gingen in principe uit van een gewone bevalling. Wel zeiden ze dat ze een ks minder lang zouden uitstellen dan bij de eerste.
Bij de eerste een spoedkeizersnee gehad. Na 2 uur persen wilden ze elektroden op het hoofdje plakken maar dat lukte niet. Gynaecoloog erbij gehaald en die zei dat mijn zoontje in een stuit lag. Was de verloskundige nooit opgemerkt. De tweede een normale bevalling gehad. Vind het 100 procent meevallen. Helemaal omdat je alles gelijk weer kan. Van de keizersnede had ik nog heel lang last van
Ik denk dat ik er wel discussie over kan voeren, vriendin die in hetzelfde zhuis is bevallen mocht kiezen. Maar ik wil graag, vanwege het herstel na bevalling natuurlijk bevallen. Fijn om te lezen dat het bij jou gelukt is, dat geeft weer wat vertrouwen. Ik ben toch een beetje bang (ten ontechte) voor een herhaling van mijn eerste bevalling.... Eerste bevalling was echt heel zorgelijk rondom mijn kindje, dat ga ik nooit meer zo doen. Gelukkig gaat het deze zw heel goed met de kleine (en de oudste inmiddels ook)
Bedankt, dat geeft weer wat vertrouwen. Ik hoop ook deze x een beter herstel te hebben. Vorige x goed ziek geweest eerste dagen terwijl zoontje in couveuse lag. Daardoor maar weinig bij hem kunnen zijn, echt lastige tijd, pas bij thuiskomst kunnen genieten.
Hier is standaard eerste een keizersnede wordt 2de ook een keizersnede,, ben daar wel blij mee. Ben bij mijn dochter wel natuurlijk begonnen dmv weeenopwekkers vanwege gebroken vliezen en ze had gepoept in vruchtwater. Weeenstorm, rugweeen, vacuümpomp, echo vanwege rug.....bleek sterrenkijker te zijn, geen persweeen uiteindelijk keizersnede.
Ik herken jouw verhaal heel sterk Mira75! Ik heb bij mijn zoontje ook uiteindelijk een spoedkeizersnede gehad. Bevalling was met 41+5 wel spontaan begonnen, de dag erna stond al een afspraak ivm inleiden. 's nachts stopten mijn weeen opeens en uiteindelijk zijn we dus gewoon maar naar het ziekenhuis gegaan die dag. Om 8.00 opgenomen maar inleiden was niet meer nodig, had al 4 cm ontsluiting. Mijn zoontje is echter nooit stabiel ingedaald geweest en ook tijdens de bevalling lag hij er niet goed voor (nog geprobeerd hem naar beneden te duwen en weet ik wat voor toestanden). Ook bij hem begon zijn hartslag te dippen en om14.00 uur werd de knoop doorgehakt > een keizersnede. Gelukkig een stralend gezond kind! Nu met deze zwangerschap heb ik in december een kennismaking gehad in het ziekenhuis ivm de overdracht met 36 weken en toen ook uitleg gekregen over de opties wat betreft de bevalling. Ik vind het een enorm lastige keuze.. Het liefste zou ik net als jij natuurlijk bevallen; vlotter herstel, minder lang weg bij m'n zoontje en ook gewoon de ervaring zoiets mee te mogen maken. Maar de vrees dat het mogelijk weer een spoedks zou kunnen worden vind ik wel heftig. Gesprek met de arts gaf me ook weinig houvast.. Ik hoorde nu voor het eerst dat mijn zoon een sterrenkijker was. Dus aangegeven dat als dit knulletje ook niet goed indaalt/niet goed ligt dat mogelijk meeweegt in m'n keuze.. zegt de arts 'dat zegt niks, kan tijdens de bevalling nog veranderen'. Argh! Dat frustreert me dan wel, ik probeer m'n keuze uiteraard ergens op te baseren De stomste dingen beginnen dan ook mee te spelen (de uitgerekende datum is m'n neefje jarig.. dus misschien maar iets eerder laten komen? een week later is koningsdag, dat is ook geen leuke verjaardag in de toekomst? slaat allemaal helemaal nergens op, is totaal niet belangrijk maar ik merk dat ik gewoon niet zo goed weet hoe er anders uit te komen). Voordeel van zo'n geplande keizersnede lijkt me wel dat het dan een gentle sectio is en je je volledig erop in kan stellen, maar het herstel daarna heeft veel nadelen. Van de vorige keer weet ik dat het gewoon niet te voorspellen/te plannen valt en dat een beetje 'comme si, comme ca' is.. Ik neig nu een spontane bevalling af te wachten en hopen toch maar weer op de natuur te vertrouwen.. M'n verloskundige zei van de week 'soms word je door de tijd ingehaald, je situatie kan over een paar weken dusdanig zijn dat de keuze voor jezelf heel logisch/duidelijk is (bijv. blijkt opeens in stuit te liggen, dan heb je geen keuze meer, dan wordt het gewoon een ks).' Oftwel niet te druk maken en vertrouwen hebben.. lastig met al die hormonen haha
Bedankt, inderdaad ik maak me druk over iets waar ik nog lang niet aan moet denken. Maar toch, die spoedkz en de couveuse tijd waren heftig. Misschien dat ik er ook maar eens met de vk over praat, ik loop nu bij zowel de vk als de gyn. Ik ken iemand die inderdaad een geplande kz heeft gekozen vanwege meerdere redenen maar ook dat het te plannen was. Ik ga proberen wat meer te vertrouwen in deze zwangerschap te krijgen en dat mijn zoontje de tijd echt wel doorkomt zonder mij.... Vorige keer ben ik ruim een week in het zhuis geweest.
Bij de eerste een spoedks zonder spoed gehad In zoverre dat er niet direct haast bij was omdat hij het nog wel naar zn zin had maar de combinatie van factoren gaf de gyn doorslag tot een ks. De 2e en 3e zijn vaginaal geboren, zonder problemen.