Ik weet niet precies wat ik met dit topic wil, ik denk van mij afschrijven (?) Sinds de zwangerschap heb ik juist geen last van mijn PTSS en alleen al om die reden zou ik altijd zwanger willen zijn. Want de wereld is toch wel een stukje mooier zonder die rottige PTSS. En opeens is daar die verrekte PTSS, ik verwelkom hem weer met waar genoegen, maar op dit moment overvalt het me totaal. De afvoer zat verstopt en mijn vriend had de afvoer los gekoppelt (net) en vervolgens weer in elkaar gezet nadat het schoon was gemaakt. Ik stond er zelf bij toen de kraan weer open ging om alles te checken. 5 minuten later wilde ik in de keuken de waterkoker vullen, dat deed ik niet daar omdat ik mijn vriend niet tot last wilde zijn, dus ik liep zonder wat te zeggen naar de badkamer en kiepte het laatste restje water in de goot. Ik denk zo'n 100 tot 150 ml. Ik hoorde aan het geluid dat het dus niet de afvoer inliep maar in het kastje terecht kwam. (Blijkbaar had hij hem weer los gekoppeld) Ik had in een split second al wel bedacht dat mijn vriend dit niet leuk ging vinden, maar hij flipte hem helemaal. Smeekt keihard met de kast deur, begon tegen me te schreeuwen en te zeggen dat ik dom ben en toen knapte er iets in me en kon ik de geweldige PTSS weer begroeten zoals 22 weken geleden. Ik weet dat ik rustig moet worden voor het kindje, maar het lukt me niet, op de 1 of andere manier raakt me dit zo dat nog steeds de tranen over mijn wangen rollen en heb ik mij maar in de slaapkamer "verstopt" Ik weet echt niet wat ik met dit topic wil, maar als iemand tips heeft om rustig te worden zijn die van harte welkom!
Uhm nou ik weet niet of het alleen met je PTSS te maken heeft maar ik vind het gedrag van je vriend eigenlijk niet echt normaal. Dus dat zegt meer wat over hem dan over jou eigenlijk.
Lijkt mij ook nogal een overdreven reactie van je vriend. Een doekje erover en het is opgelost lijkt mij? Reageerd hij vaker zo op kleine dingen?
Zijn gedrag hierin ( en dan heb ik het over nu) was ook geen gezonde reactie. Alleen daar heb ik nu niet zo veel aan als je begrijpt wat ik bedoel, ook al lucht het wel op om het te lezen. Ik denk dat het in dit geval met beide te maken heeft, ik had zonder die PTSS waarschijnlijk gedacht * kook jij maar in je eigen sop gaar. Veel plezier ermee" maar op de 1 of andere reden was dat mijn reactie niet. Ik denk door de PTSS. Hij is nogal perfectionistisch. En dat is prima natuurlijk, maar soms zit het hem en dus mij dan ook in de weg. Ik denk dat het nu daardoor komt, het lijkt misschien alsof ik het goed praat voor hem, maar dat is absoluut niet zo. Hij weet ook dat dit iets is waar hij (vooral voor zichzelf) aan moet werken en dat doet hij ook. Overgins voor alle duidelijkheid hij mishandeld of what ever mij NIET. Anders was ik echt per direct opgestapt en niet eens zwanger geworden!! Maar ik weet gewoon even niet hoe ik weer rustig kan worden dus als er tips zijn, graag!
Nou ik heb geen ptss maar mijn man hoeft ook niet zo tegen mij te doen. Alsjeblieft zeg.. die vent moet een schop in zn kont hebben.
Dit is erg ongezond gedrag, ik vraag me af of hij weet hoe hij reageert. Laat hem alsjeblieft een uitlaatklep zoeken en niet schreeuwen tegen jou. Krijgt hij therapie ervoor?
Ik denk dat hij dan nog harder schreeuwd als daarstraks. Maar gelijk heb je hoor! Bedankt voor de tip, ik zit nu ook even alleen. Misschien moet ik inderdaad zometeen maar even een stukje gaan lopen.
Ik snap dat je er niets aan hebt als mensen hier zeggen dat de reactie van je vriend niet oke is... Maar misschien heb je sowieso niet zoveel aan een forum nu... Heb je in er verleden in therapie technieken geleerd om te kalmeren als je een "aanval" had? Misschien kan dat je helpen om rustig te worden. Mocht het nu vaker opkomen dan zou ik naar de huisarts gaan. Daarnaast sluit ik me wel aan en lijkt het me zeer zinvol dat je vriend hulp gaat zoeken... als hij nu al tegen jou tekeer gaat om zon kleine onhandige actie hoe gaat het dan straks met jullie kindje? Kindjes hebben zo vaak onhandige omstoot/ gooi, smeer acties... als hij zich bij jou al niet in de hand heeft hoe groot is dan de kans dat hij dat bij een kleine wel heeft. Ik vind het wel echt naar voor je. Hoop dat jij/ jullie je weg hierin vinden.
Bedankt voor je fijne reactie en je eerlijkheid. Ik heb PTSS type 2 dat betekent dat ik dat al zolang heb dat je een manier moet vinden om er mee te dealen en dat het gewoon nooit meer over zal gaan. Voor de zwangerschap had ik er oprecht vrede mee gesloten dmv heel, heel veel therapie dat dit het maximaal haalbare was en voor mij was dat "prima." Maar nu ik zwanger ben, en mijn hormonen totaal anders zijn ben ik de rust zelf geworden en heb ik geen enkele dag er last van gehad. -oke behalve dus vandaag- Daarom overvalt het mij denk ik zo en weet ik eventjes niet wat ik er nou precies mee aan moet. Terwijl het voor de zwangerschap een soort van "karakter eigenschap" van mij was geworden en ik er dus vrede mee had en normaal kan functioneren En ondanks dat ik er last van had het gewoon voor mij leek als een gekneusde voet, vervelend en soms pijnlijk maar niet onleefbaar. Wat mijn vriend betreft, nee hij heeft geen therapie. En het klopt wat je zegt, straks is er een klein kindje die de boel lekker vies maakt ik noem dat exposer therapie. - ik bedoel daarmee dat hij er dan dus gewoon mee moet gaan dealen, niet dat het kindje de proef persoon gaat zijn om te zien hoe hij reageert- We gaan zien hoe er gereageerd word op de 1 of andere manier maak ik mij daar dus geen zorgen over. Dat klinkt natuurlijk heel raar en vooral tegenstrijdig na dit. Dit is namelijk niet iets wat maandelijks/wekelijks gebeurd. Daarbij heeft hij zich bij ons kind gewoon te gedragen en zo niet dan onderneem ik actie zoals elke moeder zou doen. (Of vader)
Ik weet niet of het gek is wat je zegt over je vriend en dat je je geen zorgen maakt om de kleine . Jij kent hem echt en ik ga slechts af op je eerste verhaal. Maar het is wel heel naar dat deze situatie zoiets heftigs weer triggert. Hoop dat je weer wat rustiger bent
Lekker naar het park, verstand op 0 en met een leuk boek op een bankje gaan zitten. Eventueel een dikke reep chocola mee (of iets anders waar je blij van wordt). Even uit die benauwde omgeving en een momentje voor jezelf pakken.
Haha ja daar ben ik ook bang voor vind het behoorlijk k voor je. Hopelijk lucht dat op meis! Zou fijn zijn. En daarna even lekker onder de douche, en even een momentje voor jezelf en je kleine.
Zijn reactie is heel apart en klinkt als of er meer speelt dan heel precies zijn. Heeft hij het moeilijk op het werk of spelen er andere dingen? Je zegt hij mishandeld je niet maar hij noemt je wel dom, hij duwt je de grond in. Hij moet niet jou trigger worden. Zeker met een kleine op komst die heel wat meer uit gaan halen dan wat water. Zou hij niet langs de huisarts willen, vind het geen gezonde situatie.