Vraag me soms ook af of ik wel helemaal in orde ben Blijkbaar hebben meerdere mensen deze gedachtes, dus het zal wel 'normaal zijn
Fijn om te lezen dat er meer van die gekke gedachten hebben. Ik heb het ook maar durf ze niet hardop te zeggen omdat ik dan waarschijnlijk voor gek verklaard wordt. Kan er soms helemaal naar van worden. Bah.
Ik heb dat vaak als mijn oudste zoon niet optijd binnen is.. Of als hij zich niet ff tussen door laat zien ,. Dan gaan de raarste gedachtes door me hoofd .. Dat hij in het water is gevallen, dat hij vermist is of dat hij dood ergens in de straat ligt en heb ik ook echt hartkloppingen hoor.. Ik raak nog net niet in paniek ... Of als 1 van de kinderen wat langer slaapt ga ik met lood in me schoenen naar hun kamer .. En dromen vooral nu ik zwanger ben kan Ik echt in paniek wakker worden en huilend .. Heb soms ook wel het gevoel dat de angst om me kinderen kwijt te raken zo diep zit.. Ook als me oudste bij een vriendje speelt dan kan ik echt niet rustig zijn/worden tot hij weer 'veilig' thuis is.. Als ik al me 3 kids thuis beneden heb en zien spelen dan ben ik op mijn gelukkigst ,. Want ik zie en hoor dat alles goed is...
Wat een fijn topic, ik vraag mezelf al tijden af of ik wel normaal ben Soms schieten er situaties in mijn hoofd (vooral snachts) die ik dan op ga lossen, en dat is soms echt dat ik denk DOE NORMAAL!! Iemand die mijn kind steelt (en ja ik bezoek de rechtzaal en schiet hem of haar overhoop) een ontsnapte valse hond die achter mijn kind aan zit. Maar ook bvb dat een geliefd persoon overlijd, en dan het regelen en de toespraken, soms maak ik mezelf helemaal gek met al die gedachtes. Voor mezelf heb ik besloten dat het toch een soort angst is, en aangezien je machteloos staat tegenover bepaalde dingen ik dan alvast probeer te bedenken wat te doen, zodat ik dingen kan voorkomen, op kan lossen. Beetje warrig neergeschreven maar ok, het onderwerp is ook wat gek
Ik heb ook echt raaaare gedachten. Misschien een beetje te raar om ze hier op te schrijven, maar doe het toch omdat ik denk dat het best op kan luchten. Ik ben altijd al wel bang voor het donker geweest. Als ik 's avonds of 's nachts boven op de overloop kom, doe ik atijd het licht van de zoldertrap aan. Dit omdat ik daar altijd kippenvel van hier tot Tokyo krijg. Ik ben in mijn hoofd altijd zo bang voor een lange slanke vrouw met heel lang zwart haar die mij dan wil neersteken of wat dan ook. Ik vraag mij echt af hoe dat kan. Ik weet dat het nooit kan, maar toch maakt het me zo bang! Vorige week ergens had ik 's nachts ons dochtertje verschoond en ik liep terug naar onze kamer, toen zette ze ineens hele grote ogen op en keek geschrokken naar die plek waar ik dus ook altijd bang ben. Zal vast en zeker toeval zijn hoor, maar naar was het wel. Net of dat er iets ronddwaalt daar ofzo. Oké fijn, nu heb ik mezelf weer bang gemaakt en moet haar nog verschonen
zo heb ik vaak dat als ik bijna in slaap val dat ik dan meestal 2 de zelfde dromen heb over mijn zoontje ik zie altijd mijn zoontje dan uit zijn kamer rennen en gaat dan regelrecht naar het raam in de woonkamer en dan zie ik hem naar beneden vallen, wij wonen 5 hoog dus dan schrik ik mij kapot en dan zit ik gelijk met extreme hartkloppingen rechtop in bed, zo zie ik hem dan ook van het balkon vallen pfff echt niet leuk zo vaak :x
Oef ja dat heb ik ook wel eens! Wat raar dat het eigenlijk in je op komt terwijl dat je weet dat je nooit en te never het zal doen.
Ik heb dat ook ja, dan maak ik mezelf er helemaal gek mee. Inderdaad een begrafenis voor me zien (van mijn man bijvoorbeeld) en daar zo ver in doordenken dat ik gewoon zit te janken. Bij ieder geluidje denken dat er iemand in huis is en mezelf daar helemaal van overtuigen. Dat soort dingen.
Ik heb dit ook best vaak !! Ben soms zooo bang dat dat een soort voorgevoel gedachten is en dan beangstigd het me nog meer . Ookal weet ik best dat dit geen voorgevoel is . Mijn zoontje heeft een liedjes boek en dan daar komt het liedje twinkel twinkel kleine ster in voor , je kan vast wel invullen wat ik daar soms bij denk .
Heb het ook over mezelf trouwens . De ergste gedachte vind ik wel dat ik in het ziekenhuis lig , helemaal kaal en dan afscheid moet nemen van mijn zoontje en dat hij dan groot is en een best zwaar leven heeft , en terug kijkt in fotoboeken hoe gek ik op hem was en hij dan zo eenzaam is en hoopt dat ik er nog zou zijn . Pff draaf weer door .
Ah jak denk daar ook wel eens aan. Wat nou als mijn vriend werken is en ik lig nog in bed en er gebeurd wat? Dan liggen de kids nog alleen op bed en blijven maar huilen omdat ze honger hebben ed... En wat je zei van woezel en pip.. dat ene liedje dat pip dan zingt voor woezel.. ooooooh dan moet ik ook echt denken aan als ze overlijden.. bah bah.. zet die gedachten ook vaak uit mijn hoofd want wordt er alleen maar naar van.
Dat heb ik ook inderdaad . Ik zal maar flauwvallen of wat dan ook als er me kind in een onveilige situatie zit . Bad , grote bed , of in de huiskamer hij kan genoeg stunten als ik niet kijk bah ! Of nog erger , ik zou maar vermoord worden terwijl hij ligt te kijken . (Dat heb ik trouwens ooit op tv gezien , waargebeurd) Of ze zouden hem maar iets aan doen terwijl ik vastgebonden zit . En kan zo nog wel even verder maar zal het jullie besparen