Oh wat fijn dat meerdere dit herkennen. Ik kreeg echt het idee dst er geestelijk iets met me mankeerde Ik vind die gedachte echt zo raar. Zo verdrietig worden om de begravenis van je kind en het in je hoofd al regelen terwijl de kleine gezond om je heen huppelt. En hoe kom je er in aan Als ik s nachts of s ochtends wakker word dan ga ik eerst liggen luisteren of de baby nog ademt,p. Het schiet dan razendsnel door mn hoofd dat ze koud is en overleden. Begrsvenis zie ik voor me. Brrrrr. En dan voorzichtig naast me in het wiegje voelen of ze nog warm is en beweegd vorige week had ze handjes als ijsklompjes en de gedachte dat ze dood is, schieten dan door mn hoofd. En ipv dat ik meteen in actie kom om het te checken...... nee dus. Op mn dooie gemakje al die gedachten door mn hoofd. Echt vreemd. En ben dan zoooo bang dat het een voorbode van iets is.
Misschien een beetje off topic ..maar ik heb dat ook maar dan anders . Laat ik voorop stellen dat ik niet depressief ben of moordneigingen heb Ik kan soms zo verschrikkelijk denken over mijn kinderen bijv. laatst was ik alleen met de kinderen thuis en stond ik 's avonds onder de douche. Dan denk ik dat er iemand in mijn huis is en de kinderen vermoord en al het bloed over de muren smeert of dat als ik uit de douche stap, ik ze straks op de overloop zie hangen aan een touw ..sorry hoor, ik word er beetje emo van nu ik het opschrijfIk heb het ook nooit met iemand gedeeld.