Bijna twee weken geleden is mijn schoonvader overleden, na een korte maar zeer hevige ziekteperiode. Gelukkig hebben we tijdens zijn ziekte en de dagen na zijn overlijden heel veel steun gehad van onze vrienden en kennissen. Maar wat me een beetje steekt is dat mijn eigen broer en schoonzus nauwelijks iets van zich hebben laten horen. Ze hebben een kaartje gestuurd en mijn broer is na de avondwake even snel langs mijn schoonmoeder gekomen om te condoleren. Naar de kerk was hij niet geweest, want "je weet hoe ik over de kerk denk", zei hij (terwijl zijn kinderen wel gedoopt zijn, schijnheil). Ik vind dat ze op z'n minst even uit belangstelling naar ons hadden kunnen bellen. De dag van de uitvaart moest mijn broer voor zijn werk naar het buitenland en mijn schoonzus moest werken. Ik snap daarom dat mijn broer niet aanwezig was, maar dat mijn schoonzus niet eens een paar uurtjes vrij heeft kunnen nemen... En dat terwijl onze vrienden wel aanwezig waren en zelfs enkele collega's van mijn vriend. Dit steekt toch wel een beetje, maar ik weet niet hoe ik dit duidelijk kan maken zonder ruzie in de familie te krijgen...
Om heel eerlijk te zijn zou het netjes zijn als hij of je schoonzus gekomen zouden zijn, maar in feite is jouw schoonvader niets van hun, ze krijgen er geen vrij voor etc. Ik ben ook niet naar de begrafenissen van de ouders van mijn schoonzussen geweest hoor, daar kende ik deze mensen niet genoeg voor. Ik weet natuurlijk niet hoe de relatie tussen jouw broer/schoonzus met jouw schoonvader was.
Tja.. ik weet niet hoe sterk jullie band is verder. Wanneer de vader van mijn zwager zou overlijden zou ik ook even bellen ofzo, zou niet naar de uitvaart gaan. Laat staan dat mijn man naar de uitvaart van de schoonvader van mijn zus zou gaan. Maar dat ligt er maar net aan hoe close ze waren denk ik.
Ja jammer hé, je leert zo wel een beetje de mensen om je heen kennen helaas. Ze hoeven het niet voor je schoonvader te doen, maar er voor jou zijn is toch het minste wat je kan doen? Zo heb ik helemaal NIKS van een (dacht ik) goede vriendin gehoord na het overlijden van onze buurman en vriend, die ik helaas vond. En ook mijn schoonouders hoor ik helemaal niks van. Gisteren was de begrafenis, en geen belletje, appje, helemaal niks. Ik ben direct weer even met beide benen op de grond gezet, en ik weet weer waar ik aan toe ben met sommige mensen.
Tja, ik zou gewoon interesse in jullie tonen en jullie verwerkingsproces. Maar het zal mij een biet zijn wat er met de schoonvader van mijn broers/zussen gebeurd hoor Daar ben ik echt heel eerlijk in. Onze band is namelijk niet hecht en volgens mij is hun band met hun schoonouders ook niet zo hecht. Ik zou ook zeker niet naar de begrafenis/crematie gaan; laat staan de wake. Ik zou een kaart sturen, bellen en een appje, verder sterkte wensen en over een week ofzo nog eens vragen hoe het ermee staat en dan moet het verder wel klaar zijn. Wanneer jij andere verwachtingen hebt, zou ik dit wel uitspreken
Maar het is JOUW schoonvader, niet die van je broer en al helemaal niet van je schoonzus! Er is toch helemaal geen relatie? Als ze je schoonmoeder kennen, dan is een kaartje al voldoende. Ik zou het nogal overdreven vinden om naar de begrafenis van de schoonouders van mijn schoonfamilie te gaan. Sterker nog, ik heb zelfs geen flauw idee wie dat zijn.
Dat bedoel ik ook inderdaad. Ik had het fijn gevonden als ze er voor ons geweest waren. Zoals onze vrienden er ook voor ons waren. Met mijn schoonvader hadden ze misschien niet zoveel, maar als er eens iets geklust moest worden bij hun thuis, dan was hij wel goed genoeg zeg maar.
Jeetje Aszz, lijkt me vreselijk. Sterkte hoor! @Willes: Ik vind ook dat ze uit respect wel wat meer interesse hadden kunnen tonen (op z'n minst!). Hoe je het bespreekbaar moet maken, weet ik niet, maar ook voor jou sterkte..
Nou als de schoonvader van mijn zusje overlijd ga ik daar ooj naar toe...tis toch de vader van mijn zwager?? Dat doe je dan toch om hen te steunen?? Vervelend ts, maar wat aszz zegt, zo leer je de mensen kennen.
Ik ben misschien heel nuchter, maar ze hebben toch wel iets laten horen? Hoe hadden ze moeten steunen dan? elke dag langskomen? Ik hoop dat mijn schoonvader nog heel lang zal leven, maar mocht hij overlijden dan verwacht ik echt niet dat mijn broers/zussen/zwager,schoonzusje vrij gaan nemen van hun werk om de dienst bij te wonen en voor mij is een belletje, bezoekje van sterkte echt voldoende. Of ben ik een ei?
Ik weet hoe je je voelt. Hier alleen mijn zus en zwager. En wij hebben zelfs alleen maar een kaartje gehad. Het rommelde al een tijd tussen ons, en dit was echt mijn laatste druppel. Heb haar dus sins deze zomer niet meer gesproken of gezien. Kan alleen zeggen probeer het los te laten.
Toen de schoonvader van mijn schoonzusje overleden was zijn wij ook naar de uitvaart geweest hoor.. Dus ja, ik begrijp wel dat je een beetje teleurgesteld bent. Je hoeft niet perse naar de uitvaart te gaan omdat je een band met deze persoon had, maar je kunt ook gaan voor je naaste familieleden die intens verdrietig zijn en graag steun willen hebben in een, voor hen, hele moeilijke tijd. Ts, nog gecondoleerd en veel sterkte!
Ik denk dat het er vooral om gaat dat je je niet gesteund voelt door je eigen familie en dat snap ik volkomen. Nee een directe familieband was er niet maar het is toch zeker zo dat je eigen familie je wel kan laten weten dat ze er voor je zijn?
Nee, volgens mij niet (of ik ben er ook een ) Kijk, als ze helemaal niets hadden laten horen, had ik dat anders gevonden, maar je broer is naar de avondwake geweest, en ze hebben een kaartje gestuurd, dat moet in mijn ogen voldoende zijn. Hier een zwager en vriendin (broer en schoonzus van mijn man dus) die echt totaal niets hebben laten horen toen ons kindje overleed, geen kaartje, geen telefoontje "hoe gaat het", geen condoleancebezoekje, gewoon totaal niets. Dát vind ik pas asociaal.
oh zo las ik het: hij is niet naar de avondwake geweest, maar heeft na de avondwake alleen je schoonmoeder gecondoleerd. Tja, het is niet veel, maar in ieder geval wel iets.
Daarom ligt het ook maar net aan de band. Ik heb de schoonouders van mijn zus maar 1 keer gezien, mijn man hun nog nooit. Mijn zus en haar vriend hebben mijn schoonouders ook nog nooit ontmoet.
Tja, dat is gewoon asociaal, een ander woord heb ik er niet voor. Hij heeft tenminste nog tegen mijn man gezegd toen hij belde naar zijn broer dat ons kindje overleden was dat hij het heel erg voor ons vond, maar zij heeft helemaal niets gezegd, geen woord. Je snapt dat ik haar dus zo goed als negeer. Van de week zat ze naast me op een verjaardag, als ik 5 woorden heb gezegd tegen haar omdat ze me wat vroeg was het veel.
Ts ik snap je wel hoor. Ze hadden er gewoon voor jullie moeten zijn vind ik. Ik begrijp wel dat hij niet bij de begrafenis was.