Hi iedereen, Ik ben al een tijd niet meer actief geweest, en in de tussentijd bevallen van een prachtige dochter, die nu alweer 6 maanden oud is. Onze eerste was niet gepland en niet ongepland, na hem wisten we 100% zeker dat we nog een tweede wilden. Na zijn geboorte ben ik aan de minipil gegaan, toen hij 5 maanden was bleek ik door de pil heen zwanger van nummer 2. Een immens grote schok, maar heeft uiteindelijk geweldig uitgepakt. Nu heb ik twee gezonde kinderen, een koningskoppel (heel cliché) en heeft mijn lichaam twee zware zwangerschappen en twee keizersneden overleefd. Nu was ik toch weer begonnen aan de minipil ivm bv, maar te bang voor nog een zwangerschap waardoor alles even stil kwam te liggen tussen de lakens. Helaas heb ik op advies vd dokter moeten stoppen met de pil omdat ik al 8 weken zware bloedingen had, die zelfs zijn uitgelopen op flinke bloedarmoede. Aangezien geen enkele andere anticonceptie een optie is, raadde mijn dokter sterilisatie aan, en toen sloeg de twijfel toe. We hebben altijd vier kinderen gewild, maar dat is nu volledig uitgesloten. Maar de twijfel zit hem nu zelfs bij een derde kind.. Ik ben 27, in mijn ogen eigenlijk nog iets te jong voor sterilisatie, maar het zou wel een hele uitkomst zijn. Daarnaast hebben we nu twee gezonde kinderen, en ben ik redelijk ongeschonden uit de keizersneden gekomen, hoe vaak wil ik het lot nog tarten? Daarnaast hebben we het financieel extreem ruim, we werken allebei en verdienen goed, we kunnen zowel op dat gebied als op het gebied van aandacht onze kinderen de wereld bieden. Aangezien mijn man en ik beiden niet opgegroeid zijn in een omgeving waar veel middelen aanwezig waren, wil ik dit op alle mogelijke manieren voorkomen voor mijn kinderen. Mijn man vindt die zaken allemaal eens stuk minderen belangrijk, en heeft als argument dat wij toch ook gelukkig zijn opgegroeid en een extra broertje of zusje het mooiste is wat je een kind kan geven. Wel zit hij met het feit dat hij erg op ziet om mij een derde keizersnede te laten ondergaan.. Zoveel twijfel, ik heb geen idee wat we moeten doen. We hebben het zó goed op dit moment, daarnaast is het nu al druk met twee mini's, kunnen opa en oma de zorg van twee nog goed aan, ik ben bang van drie niet meer en kan ik me weer beetje bij beetje op mijn carrière storten. Maar weegt dit allemaal op tegen het geluk van nog een derde kindje? Mochten we een derde willen, wil ik niet langer dan een half jaar wachten om ze allemaal een beetje in dezelfde leeftijd te hebben. Wie heeft er in een gelijke situatie gezeten? Of überhaupt drie keizersneden gehad en hoe is dat bevallen? Sorry voor het lange verhaal
Ik heb nu een dochter van bijna 8 maanden die met een keizersnede is geboren vanwege een stuitligging. Wij willen ook graag 2 of 3 kinderen maar als de volgende ook met een keizersnede wordt geboren dan blijft het bij twee kinderen. Mocht het sowieso lukken om weer zwanger te worden natuurlijk! Ik wil niet het risico nemen van een derde keizersnede. Mocht een eventuele volgende wel een gewone bevalling worden dan houden we de optie voor een derde kindje open maar dit is nu nog even een ver van mijn bed show aangezien de eerste nog maar 8 maanden oud is. De keuze is heel persoonlijk maar ik zou sterilisatie op 27 jarige leeftijd ook wel heel erg definitief vinden.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben te smal gebouwd voor mijn grote kinderen (tussen de 4 en 5kg) en ze zijn beiden nooit ingedaald, het vermoeden is dat er iets met de stand van mijn bekken is waardoor ze er niet doorheen kunnen.. Een derde keizersnede lijkt me zo heftig, en daarnaast is het nu allemaal net te behappen met werk, twee kinderen, huishouden etc.. Maar als ik denk op de lange termijn, met het vooruitzicht dat het uiteindelijk een stuk makkelijker wordt allemaal begin ik weer te twijfelen. We komen beiden uit grote gezinnen, en dan is twee zo... Twee
Ik heb in min of meer dezelfde situatie gezeten. Ook 2 keizersnedes gehad (ook 2 van 5kg en pastte niet) en een gezond koningskoppel. Toch gingen hier de kriebels voor een derde niet weg en we zijn er uiteindelijk wel voor gegaan. De ks viel mij heel erg mee tov de eerste 2, dit was dan ook een geplande. De tijd erna viel mij tegen, maar dat kwam vooral door mijn pnd. Nu 2 jaar later als ik erop terugkijk zou ik alles (ondanks alle strubbelingen) zo weer overdoen, onze jongste is echt het kersje op de taart. Hij heeft ons gezin echt afgemaakt. We zijn nu allebei 30 en kijken het nog een jaar aan en dan laat mijn man zich waarschijnlijk helpen. Ik ben na 3 keizersnedes wel klaar met gepruts aan mijn lijf.
Wij hebben er na wikken en wegen voor gekozen er nog een laatste keer voor de gaan,dit zal dan ook mijn derde keizersnede worden.