Hoi, Ik moet mijn verhaal even kwijt....en wilde jullie ervaringen en verhalen horen.... Wij zouden graag een 2e kindje willen, manlief is er nog niet helemaal over uit aan de hand van onze geschiedenis met ons 1e kindje. Ons zoontje kwam maar liefst 11 weken te vroeg ter wereld met een gewicht van 1140gr en 35cm. Bij de geboorte heeft hij 2 hersenbloedinkjes gehad. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen. Wij hebben sinds 2 maanden alle ziekenhuisbezoekjes en onderzoeken afgesloten. Even geen gedoe meer. Wel blijft hij logopedie en therapie houden ivm zijn motoriek en zijn taal. Mijn wens voor een 2e kindje is groot, heel erg groot. Mijn man wilt dit wat we nu hebben niet weggooien door een risico te nemen. Ik heb een afwijking aan mijn baarmoeder (2-hoornige) waardoor een voldragen zwangerschap er bijna niet in zit. We hebben de keerzijde op de NICU gezien en weten dus wat er fout kan gaan. Toch zijn we afgelopen week naar de verloskundige geweest en zij zag absoluut geen rede in waarom we niet voor een 2e zouden kunnen gaan. Zij gaf het 80% kans op een "normale" zwangerschap. De overige 20% werden gesplitst door extreme vroeggeboorte (25-31weken) zoals ons zoontje en een "normale" vroeggeboorte (32-37weken). Ik zal, als ik zwanger ben, progesteron krijgen om de baarmoeder rustig te houden en een cerclage om de baarmoederhals..... Ik ben 2 maanden gestopt met de pil, om te kijken hoe mijn gemoedstoestand is. Zonder die hormonen voel ik me een stuk beter in mijn vel. Alleen ik moet de consequenties van de pijn van de endometriose ondergaan. De pil deed dit onderdrukken. Ik zou graag jullie ervaringen willen horen?
Jeetje Dees, wat een verhaal. Ons kindje is prematuur en dysmatuur geboren met exact 34 weken. Hij was 1840 gram en 43 cm. Hij heeft alleen wat kleine dingetjes gehad, maar ik heb het einde van de zwangerschap en de start die we gemaakt hebben echt als pittig ervaren. Eigenlijk een achtbaan. Dit heeft ons wel even tegen gehouden, maar uiteindelijk won de wens. Ons verhaal is niet met het jouwe te vergelijken. Je zei dat je naar een verloskundige was geweest. Ik zou zelf naar een gyn gaan, maar dat komt omdat ik mijn vertrouwen in de vk echt helemaal kwijt ben. Misschien dat zo'n gesprek je nog wat zou kunnen helpen. Ik kan alleen maar zeggen, praat goed met elkaar, win zoveel mogelijk goede informatie in een veel succes met jullie besluit.
Ik heb ook een (licht) bicorne baarmoeder, en daarbij ook nog een incompetente cervix. Na een vroeggeboorte op 20 weken, kreeg ik in mijn 2de zwangerschap een noodcerclage waarmee ik het tot week 33 trok (wel 9 weken in het ziekenhuis gelegen, met intraveneuze weeënremming). Ik had longrijping gekregen in week 25 en 30. Dochter was net 2kg en deed het meteen goed, na exact 3 weken neonatologie was ze thuis. Ze heeft daarna nooit nog speciale zorgen nodig gehad, en doet het nu ook prima op school. De zwangerschap was enorm zwaar, vooral mentaal, en de neonatologie periode er bovenop... was even wat veel. Maar dat ze het zo goed deed, maakte veel goed. Toch dacht ik de eerste tijd niet aan nog een zwangerschap. Ik had nog wel een kinderwens, maar mijn moeilijke zwangerschappen, en de bijhorende risico's hielden me tegen. Uiteindelijk toch weer zwanger geworden, preventieve cerclage gekregen, en een dochter (niet zonder moeite, nl. véél bedrust en sporadisch tabletten weeënremming) +/- voldragen ter wereld gebracht. Geen neonatologie dit keer, geen gekolf, gewoon meteen kindje aan de borst... zalig! Het is me zo meegevallen t.o.v. eerdere zwangerschappen, dat ik het nog een keer aandurfde. En nu ben ik 3 weken geleden bevallen van een voldragen gezonde zoon. Opnieuw had ik een preventieve cerclage, maar er was minder strikte rust nodig en ook geen weeënremming. Mijn ervaring is dat, eens de baarmoeder al een keer opgerokken is, het tussenschot minder hindert. Bij mij resulteerde dat in minder druk op de cervix en cerclage. Heel eerlijk... ik zou nog wel een kindje willen... (maar mijn man niet )
Zou in ieder geval naar een kinderwensspreekuur van de gyn gaan in jouw geval! Kijken wat die ervan zegt en if due er vertrouwen in zou hebben. Mocht de gyn er vertrouwen in hebben krijgt je man misschien ook meer vertrouwen?
@jynn, dank je wel voor je reactie. Ja het zijn heftige tijden op de neo, maar hier is de wens ook erg groot. We zijn al bij de gyn geweest en de verloskundige is in het ziekenhuis. Dus dat zit wel goed. Heb daar alle vertrouwen in. Bij een "normale" verloskundige nooit geweest.... Is je 2e kindje ook te vroeg geboren? @mamamaya, de periode op de neo is behoorlijk zwaar. Ik zat ook nog midden in een rouwproces. Mijn moeder overleed net nadat ik 2 dagen wist dat ik zwanger was.... De bedrust zal ik dan ook moeten houden denk ik en de spuiten... Maar heb jij ook progesteron spuiten gehad? Ze zeiden al voor de grap "ga maar op je rechterzij liggen tijdens het klussen"! Hij heeft in de rechterbaarmoeder gezeten en deze is dan uitgerekt. We hadden de hoop eigenlijk helemaal opgegeven omdat we geen ervaringsverhalen hoorden. Mijn man is na het gesprek met de verloskundige al positiever. Het heeft een deurtje opengezet. We hebben altijd gezegd dat we willen wachten totdat hij naar de kleuterschool gaat. Zodat hij zich zelf een beetje kan behelpen. Hoe hebben jullie dat ervaren met de 2e zwangerschap toen je al een kindje thuis had zitten?
Hoi Dees, Ik heb geen ervaring met een afwijkende baarmoeder maar wel met een tweede na een eerdere vroeggeboorte. Mijn eerste is met 29.6 weken geboren en heeft 3 maand in het ziekenhuis gelegen. Ze deed het niet zo goed, qua complicaties leek het alsof ze met 26 weken geboren was volgens de kinderarts. Uiteindelijk gaat het op dit moment gelukkig erg goed met haar en maakt ze enorme sprongen vooruit. Ik had na haar geboorte (die erg onverwacht kwam) altijd het gevoel gehad alsof de zwangerschap me ontnomen was. Ik was er nog helemaal niet klaar mee en opeens was het al voorbij. Daarom wilde ik al snel heel graag nog een keer zwanger zijn, en blijven natuurlijk! 10 maanden na de geboorte van onze dochter zijn we er toen weer voor gegaan. Na 4 maanden was ik zwanger van dochter 2! Heel blij, maar ik vond het ook heel spannend en was erg bang voor herhaling. Ik kreeg vanaf week 16 tot week 36 wekelijks progesteron injecties en slikte zelf nog magnesium (ontspant de spieren en de baarmoeder is natuurlijk 1 grote spier). Ook veel rust en ik luisterde heel goed naar mijn lichaam. Probeerde zo weinig mogelijk harde buiken te krijgen. Verder leefde ik van mijlpaal naar mijlpaal (24 wk, 30 wk, etc) en deed met 37 weken een dansje!! Gelukkig is ze blijven zitten tot 37.5 wk, precies een week en een dag na de laatste progesteron injectie (toeval??)! Heel veel succes met jullie eventuele volgende zwangerschap (als jullie daarvoor besluiten te gaan!)!! Ik ben heel blij dat we er nog een keer voor zijn gegaan, en wil zelfs nog graag een derde..
Hoi Dees, Om je vraag te beantwoorden, we beginnen nu aan de tweede ronde voor een tweede kindje. Over de zwangerschap zelf durf ik nog niet zo goed na te denken. Maar ik weet wel dat ik Veel meer en beter op mezelf ga letten dit keer. Hopelijk is het snel raak😊
Ik kreeg geen progesteron spuiten, maar bracht wel in de 2 laatste zwangerschappen 3 maal per etmaal utrogestan vaginaal in (is ook progesteron). Ik heb geen 2 afzonderlijke baarmoeders, maar een hartvormige baarmoeder (dus bovenaan een stukje tussenschot). Hier is er 4j, resp bijna 3,5j tussen 2 kindjes. Ze konden al een beetje hun plan trekken, waren vb. ook zindelijk, hoefden niet meer gedragen te worden, konden zichzelf bijna volledig aankleden... Anders was het allemaal nog een stuk moeilijker geweest. Bijkomend voordeel: ze begrepen wat er aan de hand was.
@babystew, Wow wat goed.... Lijkt me heel raar om dan zwanger te zijn en ineens wel met zo'n dikke buik rond te lopen. En nu aan het denken voor een 3e??!! Oh ik kan niet wachten totdat wij voor een 2e gaan. @Jynn, ik ga je volgen, heel veel succes!! Hebben jullie ook een te vroeg geboren kindje? En met hoeveel weken is zij/hij geboren? @mamamaya, ja ik heb ook een hartvormige baarmoeder (uternus bicornis). Toch als ik het zo lees zijn er best veel mama's die een afwijking aan de baarmoeder hebben. Wij willen er ook zo lang tussen laten. Ook met name wat je zegt. Je hoeft ze niet meer te dragen en begrijpen iets meer. Ik kan niet wachten als ik al jullie verhalen lees.....Snap heel goed dat het bij iedereen anders is. Ik ga jullie tips (lees injecties/medicijnen) even opschrijven. Gisteren een gesprek met mijn man gehad....en hij is aan het twijfelen. Hij wil dolgraag nog een 2e, maar nog even wachten totdat ons zoontje iets ouder is..... Dank jullie wel dat jullie ervaringen met mij willen delen... Ik lees er niet heel veel over....
Hi, ook ik heb een afwijkende baarmoeder, hartvormig. helaas kwamen de artsen er pas met 25 weken zwangerschap achter. Baarmoederhals was al verstreken op 3mm na, ik zou diezelfde nacht hoogswaarschijnlijk gaan bevallen, werd vogepropt met weeenremmers en kreeg spuiten voor longrijping. Om een lang verhaal kort te maken, meneer bleef zitten tot 38.4 weken. Wel volledige bedrust, en had een pessariumring over de baarmoederhals. uiteindelijk wel dysmatuur geboren. Nu gaan we voor een tweede, krijg meteen een bandje wanneer ik zwanger ben. Ga onder controle bij de gynaecoloog, en word extra gecontroleerd tijdens een zwangerschap. groetjes nancy
Dees, jouw verhaal is heel erg herkenbaar voor ons. Onze zoon is geboren met 27 weken, 650 gram. Veel te vroeg en veel te klein, eigenlijk het gewicht van 24 weken. Ook wij hebben maanden op de neo doorgebracht, geleefd tussen vrees en hoop maar uiteindelijk na 5 maanden onze vechter mee naar huis kunnen nemen. Daar brak een periode aan van onzekerheid en vermoeidheid van een nieuwe gradatie. Tijdens de maanden op de neo ga je maar door, fysiek en mentaal, het is verschrikkelijk zwaar is. Emotioneel een achtbaan. Thuis werd onze zoon een huilbaby, puur getraumatiseerd door alle prikkels van het eerste half jaar. Inmiddels is hij vier en hebben we het ziekenhuis nog heel veel bezocht, voor operaties, controles etc. Onze zoon blijft een zorgenkind, heeft autisme en is nog erg prikkelgevoelig. Maar het is een bikkel die werkelijk altijd vrolijk is! Ruim een jaar geleden (13 rondes om precies te zijn) durfden we de stap te zetten om voor een tweede te gaan. Maar wat heeft het ons een zorgen gegeven. De start en geschiedenis van onze zoon hakte er zo erg in dat we een tweede niet aandurfden. Maar de wens bleef en wij gunnen daarbij ons zoon zo enorm een broer of zus te hebben dat we de stap hebben genomen. We hebben toen een gesprek gehad met de gyn en alle opties, kansen en risico's besproken. We waren daarna een heel stuk gerustgesteld. Inmiddels zijn we dus ruim een jaar verder maar helaas nog zonder zwangerschap. Inmiddels zitten we in de MMM en wachten we nog op wat uitslagen. Het is een beetje dubbel voor ons, we hebben lang nagedacht over een tweede en nu duurt het zo lang! We houden hoop en ik weet zeker dat als het zover is, de angsten meteen weer naar boven drijven maar wij denken ook, het hoeft niet mis te gaan en bovendien zal ik meteen onder strenge controle staan. Ik begrijp je wens heel goed, maar jullie moeten er echt samen voor kiezen. Gun je man nog wat tijd en dring niet aan. Ik hoop het voor jullie! Mocht je het willen mag je me altijd een PB sturen.