hallo...zijn er dames bekend met het gevoel van onmacht als je kindje zich erg ziek/moe voelt of zich pijn gedaan heeft en zich niet laat troosten??? Vanaf zijn geboorte had onze knul al pijntjes (forse reflux)toendertijd was het lastig om hem troost te kunnen geven door knuffelen oid. Dit gedrag is gebleven..hij vecht zich door alle narigheid heen, gunt zichzelf geen rust en kan zich niet overgeven aan het gevoel van ellende of pijn. Als mijn man of ik hem bij ons nemen verzet hij zich hevig. Ik moet hem echt tegen mij aan blijven drukken en blijven neurien/zingen totdat hij het opgeeft en dan zijn rust (even) kan vinden om zich eraan toe te geven. Ik vind het zo'n onmachts gevoel om te zien dat ons mannetje zich zo verzet.....voor later is het (denk ik) wel prettig zo'n vechtlust te hebben maar voor nu................??
Herkenbaar. Hier ook een kind wat zich niet makkelijk liet troosten. Sven is ook geen schootkind. Zal nooit lang op schoot blijven zitten. Wil eigenlijk alles wel graag zelfstandig doen. Ik heb me er bij neergelegd. Het is zijn karakter. Ik denk een enorm sterke eigen wil. En dit herken ik bij mezelf ook, dus hij heeft het niet van een vreemde. Wel moet ik er bij zeggen dat sinds een maand of 2 (hij is nu bijna 16 mnd) er een beetje verandering is gekomen. Hij laat zich nog steeds niet makkelijk troosten, maar hij komt wel regelmatig even bij me. Even een knuffel geven, ook al is het maar kort. Of even bij me staan. En bij het wegbrengen na het kdv is het sinds een maandje ook drama. Dan klampt ie zich helemaal aan me vast. Voor mij een teken dat ie zich wel goed gehecht heeft aan me. Wat ik doe als hij zich bezeerd heeft dan wacht ik even wat hij doet. Ik praat tegen hem en komt hij naar me toe dan pak ik hem op. Komt hij niet blijf ik wel tegen hem praten, maar ik pak hem niet op. Mits het niet te ernstig is natuurlijk. Ik handel maar naar zijn behoefte. En dat lijkt goed te werken.
Roes, vervelend voel je je dan he... kan me voorstellen hoor. Denk wel dat het gewoon zijn manier van doen is als hij altijd al zo is geweest. Misschien kun je hem op andere manieren helpen, zoals afleiding geven met leuke dingetjes oid? Wellicht sluit dat aan bij zijn behoeften?
hey bedankt voor jullie reacties. deelight: ja dat is idd erg vervelend. En hem dingen aanbieden doe ik ook al wel hoor en voor hem werkt dat ook wel maar voor mezelf is het niet bevredigend. Je wilt zo graag iets doen he...maar goed dat is iets dat bij mij ligt daar kan ons knulletje niet zoveel mee. Het is sneu om te zeggen maar hij is nu va zaterdag snipverkouden en is hier nu echt doodmoe van geworden.....en daardoor kan hij bij mij liggen en kan ik mijn moederlijke "' ei" even kwijt...zooow lekker dat je kindje bij je ligt en dat je hem dan kan wiegen en neurieen en dan ook nog zien dat hij het goed vindt.. Ik neem het er even van...