Jeetje ja wat herkenbaar. Hier ook meteen een brul als ze alleen maar naar de afstandsbediening KIJKEN. De jongste was eerst bang voor opa, nu begint ze ook wel in te zien dat het erbij hoort en dat hij verder een lieve, wat gekke man is. Hij wordt hier ook panisch als ze een koekje ofzo eten, want 'al die kruimels'. Hij is echt dwangneurotisch op dat gebied, loopt ook continu alles langs om alles recht te leggen wat scheef ligt. Een huis met een kleuter en peuter is dus echt wel een beproeving voor hem. Spelletjes doen, een puzzel, dat moet je hem ook niet vragen. Mijn moeder is van het vermaken.
Hier ook een familielid die, nou ja, niet altijd 'normaal' reageert. Meestal is dat niet zo'n probleem en juist een goed moment om de kinderen met verschillende reacties om te leren gaan, maar soms gaat het er te bot of te wild aan toe en dan grijp ik wel degelijk in. Voor mij ligt de grens bij wat de kinderen aangeven. Met stoeien zie ik aan ze wanneer het teveel wordt (het familielid is niet alleen met de kinderen). Evenals het te bot zijn. De kinderen kunnen dat nog niet plaatsen en als er lelijk gedaan wordt betrekken ze dat op zichzelf terwijl zo'n reactie niets met hun te maken heeft. Ik spreek het familielid er dan ook op aan waar de kinderen bij zijn. Niet om een volgende keer te voorkomen, maar zo krijgen de kinderen de erkenning dat het familielid fout zat en niet zij.
Hij klinkt echt als een autist en dan is een nacht logeren met een gezin wel erg veel hoor.... Ik zou -als het even kan- niet gaan logeren, maar enkel middagjes op bezoek. Na zo'n middag is je vader dan waarschijnlijk alsnog uitgeput van alle prikkels, maar dat is beter te handelen. Een nacht erbij, dat is voor iemand met autisme wel echt behoorlijk heftig. Ik zou hem aanspreken op opmerkingen die duidelijk grof zijn: poten van de boter, zo wil je niet dat je kinderen praten. Dat moet ook je vader kunnen snappen. Andere grapjes, zoals slapen bij de ezel, daarvan zal hij echt niet snappen dat anderen dat niet zo grappig vinden. Daarvan zullen je kinderen moeten leren dat opa gewoon een beetje anders is. Ook jonge kinderen kunnen dat prima handelen
Helaas is door de afstand een middag op bezoek gaan niet mogelijk. We wonen 3,5 uur rijden van ze af. Zo vaak komen we niet. Drie of vier keer per jaar, meer zal het niet zijn. En altijd voor een nachtje, een heel enkele keer 2 maar dat is echt een uitzondering. We gaan er niet 'zomaar' heen, meestal nav een familiegebeuren. Andersom gebeurt dat veel meer, ze zijn dus vaker bij ons. Hij dringt zelf ook aan dat we echt moeten komen op zijn verjaardag en dat we dan moeten blijven slapen... dus tja. Misschien kan hij zijn grenzen niet goed aangeven maar ik weet dat mijn moeder het echt niet leuk zal vinden als we nog minder komen dan nu.