Helemaal mee eens. Sommige mensen zijn vergeten dat ze zelf klein zijn geweest. Of die denken dat kinderen kleine robotjes zijn. Triest. Ik zit nooit in het OV, maar kinderen maken nu eenmaal geluid. Verrassend he? En bij enthousiasme maken ze íets meer geluid. Als er wordt gevoetbald dan wordt er gejuicht en geroepen. Als ze op de trampoline springen dan lachen ze. Als ze elkaar grappen vertellen dan gieren ze het soms uit. Wat een waardeloze figuur ben je dan om daar voor straf te geven?? Dat sommige kindjes van die stille muisjes zijn betekend niet dat al de kinderen zo zijn. Bleeeeeeeeeeh.
Eens en qua kindvriendelijkheid kan Nederland nog heel wat leren van andere landen. Een kind gillend van enthousiasme ga ik niet bestraffen. Ik zou wel vragen of het wat zachter mag, maar bestraffen? Bij een 2-jarige? Niet dat mijn jongste daar op dat moment wat van aan zou trekken en bovendien idd, wat moet je doen dan? Hem alleen in een hoekje van de metro zetten?
Eens (en ik zit wel eens in het OV en heb veel meer last van volwassenen die veel irritanter zijn dan kinderen hoor, luid bellen, schreeuwen, stinken naar wiet etc).
En jij vindt opvoeden blijkbaar heel simpel. Ik denk dat de meeste mensen het af en toe gewoon heel moeilijk vinden hoor. Maar ben er wel van overtuigd dat het merendeel heel hard hun best doet en dat het bij sommige kinderen makkelijker is dan bij anderen. Ik krijg altijd heel veel complimentjes over mijn oudste 2, over de goede opvoeding etc. Nou, ik geef altijd maar aan dat het vooral aan het karakter ligt. Ik doe bij mijn jongste precies hetzelfde en dat is een totaal ander kind.
Misschien moeten we met z'n allen in de leer gaan bij Hilly... Ik zou namelijk ook wel eens willen dat opvoeden zo ontzettend makkelijk was.
Die reactie van die vrouw is echt bizar. Ik zou echt niet weten wat ik gedaan zou hebben Vast heel verbaasd hebben gekeken. Ik ben het er wel mee eens dat gillen en lawaai maken niet overal maar moet kunnen. Een gil zoals uit verhaal van TS zou ik me absoluut niet aan storen. En in het OV, bij de huisarts of op straat ofzo kun je er gewoon weinig aan doen, daar moet je soms gewoon even zijn en je kunt een kind niet altijd de mond snoeren.. Maar je gaat niet naar een restaurant of een bioscoop o.i.d. met een kind dat niet rustig kan zijn lijkt me. Op plekken waar mensen echt voor hun plezier komen zul je mij met m'n (waarschijnlijk soms vervelende) kind niet zien.
Dat ligt eraan, kinderfilm of een restaurant met een speelhoekje kan het prima. Niet naar een film voor volwassenen of een wat netter restaurant.
Dit. Hoe wil je dat doen dan? Overigens heb ik een bloedhekel aan straffen in t openbaar maar dat s weer een andere discussie
Ik vind ook dat er een verschil zit tussen 1 of 2 kreten van plezier en gewoon klieren. Dat eerste zeg ik wel wat van (dat ze iets zachter moet zijn) maar word ik niet boos om. Dat tweede daarentegen wel. En ja, ze heeft wel eens in de hoek gezeten van de trein. Ik ben wat dat betreft heel streng. Heb gewoon geen zin in geneuzel. En natuurlijk gaat het niet van een leien dakje altijd. Maar ik blijf wel consequent.
En terecht! Een volwassen vrouw die in je oor krijst is zeker niet positief, behoorlijk agressief zelfs. Totaal niet vergelijkbaar met spelende kinderen. Als dl kliert onderweg dan zeg ik er iets van, maar we houden het wel gezellig. Ik ga mn kind onderweg niet zitten straffen omdat een stel zeikerds ergens last van heeft. Meestal zie ik glimlachende gezichten om me heen, dus blijkbaar zijn we komisch (beter dan irritant, denk ik altijd maar).
Jup en word er als buitenstaander ook enorm ongemakkelijk van, zeker als er geschreeuwd of gemept wordt, bah
Nu reageer ik even met "Pardon?!" Ik vind het nog heel netjes als iemand "ssst" zegt tegen een kind en vind hierin jouw reactie overdreven. DUs je zoontje gaf één gil, jij zei dat hij niet moest gillen en toen zei die meid alsnog "ssst"? Dat is apart... Volgens mij mis ik delen uit het verhaal. Dan had zij ook wel achterin kunnen gaan zitten, toch? Kan best dat die persoon ze inderdaad niet allemaal op een rijtje had. Helaas kun je dat niet altijd zien. Maar heowel het wel het gedrag zou verkláren, je kunt het niet goedpraten. Ook mensen met een verstandelijke beperking mag je corrigeren op ongewenst gedrag. Daarnaast denk ik dat we ook mensen zijn, die bij hun 'volle verstand' zo reageren. Die zijn intelligent genoeg om de maatschappelijke waarden en normen te begrijpen (en ook dat je niet tegen een kind moet gillen), maar die daar schijt aan hebben. Ga je dan ook echt naar huis? Ik heb dat ook wel eens overwogen, maar vind het sneu voor mijn andere zoontje. Je kinderen zijn 20 en 11 maanden. Hoe straf jij die? Nee, maar hoe krijg je dat eruit? Zaterdagavond zaten we op een terrasje te eten. Mijn jongste was echt supervrolijk en ging luidkeels zitten zingen. Je wil niet weten hoe vaak ik wel niet gezegd heb, dat hij zachtjes moest doen. Hij probeerde het wel steeds, maar omdat hij gewoon zo enthousiast was, ging het toch steeds weer harder. Ik ben hem blijven corrigeren hoor, maar ik heb geen idee hoe ik hem daar had moeten straffen. Sowieso niet om zoiets. Als het nou baldadigheid was, of gewoon dwars zijn, oké. Dan treed ik ook op. Maar om hem voor zoiets straf te geven... Dat is niet de manier waarop ik mijn kind wil leren dat je op sommige plekken rustig moet zijn. En geloof mij, ik zet ze echt wel in de hoek als ze stout zijn. Ook buitenshuis. Overal is wel een hoek te vinden. Daar mogen ze voorlopig nog niet in Dat bedoelde ik ook.
Ik vind ook dat veel mensen niet goed meer beseffen dat men moet opvoeden om ze goed wegwijs te maken in het leven en in de maatschappij. Het is soms flink zoeken naar de juiste weg voor je eigen kind en om te ontdekken wat bij je past. Zo ook wanneer je iets wel of niet vind kunnen. En ja de een gaat het makkelijker af dan de ander. Maar buitenshuis moet een kind ook gewoon aangesproken kunnen worden. Want doe je dat niet, dan weet een kind heel goed dat het buitenshuis wel alles kan maken en dat de regels ineens niet nageleefd worden door papa en mama. Maar straffen is natuurlijk een enorm breed woord. En een woord waar mensen heel verschillende associaties mee hebben. Hier heb ik ook al eens ruzie gehad met een vrouw die vond dat ik in de weg stond met de buggy in de bus....... Wat een trut zeg. Dan hou ik mijn mond ook echt niet dicht. Ook niet als het mens in kwestie al 70 is. Btw: wel makkelijk om allemaal over 1 persoon te vallen die een duidelijke mening heeft over opvoeden. Sorry, maar liever iemand die opvoed, dan al die aso's die alles maar zomaar laten gebeuren.
Ik had waarschijnlijk kei hard terug gegilt in d'r oor.. Of gezegd dat ze even heel gauw normaal moest doen..
Uhhh... ik ga voor mijn plezier naar een restaurant... En nu? Moet de kinderen dan maar thuis laten dus. Beetje lastig afgelopen weekend in Amsterdam. We hadden de kinderen op de hotelkamer kunnen laten... Of een frietje kunnen gaan halen... Maar nee, we waren met het gezin een fijn weekendje weg. Lekker uit eten hoort daar bij. Het was al druk genoeg op alle terrassen met aangeschoten en dronken mensen, die al de hele dag aan het feesten waren geweest (canal parade). Daarnaast, kinderen moeten het toch ook ooit leren?
Het ligt er wel heel erg aan wat voor restaurant. Want ja weekendje weg of niet, ik vind ook echt dat vele restauranten niet voor kinderen zijn, als ze niet redelijk rustig kunnen blijven.
Eens. "Oefenen" met uit eten gaan doen wij ook ergens waar vaker kinderen komen en waar ook enkele voorzieningen zijn getroffen voor kinderen. Niet in een restaurant in het hogere prijssegment. Die restaurants zijn daar meestal ook niet op ingericht en dat vind ik een aardige indicatie van of (kleine) kinderen welkom zijn.
Ja, wij gaan als onze jongste mee is ook alleen naar restaurants met een speelhoekje oid, omdat hij gewoon niet zo lang stil kan zitten. Met de oudste ga ik ook wel eens naar andere restaurants, hij geniet al echt van het eten en blijft rustig 2 uur zitten en kletsen.