Hallo, Even een vraagje, ik loop mezelf zo op te fokken de laatste tijd (de hele zwangerschap al eigenlijk) over mijn vriend. Hij is heel lief enzo, maar toch lijkt het net oftie niet echt geinteresseerd is. De kleine dingetjes zoals een foto maken van mijn buik ofzo.. Ik moet er altijd om vragen! Ik wil juist foto's hebben van mijn buik, ik ben er trots op enzo, maar ik hoor hem nooit zeggen dat hij dat wil of dattie spontaan een fotocamera enthousiast pakt ofzo.. Ik mis dat wel hoor. Ook als ik zelf onder de douche sta of er onderuit kom, kijk ik naarmezelf en denk ik van hmm daar zou ik een mooie foto van moeten hebben! Maar dan voel ik ineens pijn, omdat het voelt dat ik de enige ben die zo erover denkt. Moet ik mijn vriendin vragen ofzo of zij een foto wilt maken, maarja dat vind ik ook niet geweldig. Ook zegt hij bijna er nooit wat van en voelt ook maar soms op mijn buik, hij zegt dat hij dat wel leuk vind enzo, maar ik heb wel veel enthousiasterre mannen gezien en die de hele dag de buik wel vast willen houden zonder dat de vrouw er om moet vragen/zeggen)! Ligt het nou aan mij of..? Ik baal er ontzettend van dat hij zo is, het lijkt net of ik de zwangerschap in mijn eentje doe/aan het genieten ben. Daardoor voel ik ook bijna niks voor hem en irriteerd me dat enorm! Sorry voor het geklaag hoor. Mandy
Och jee, dat is niet leuk dat je je zo voelt! Heb je het er al is met hem over gehad? Misschien heeft hij helemaal niet door dat hij dit doet. Vergeet niet dat de zwangerschap voor hem heel anders is.. Jij voelt je kindje en de buik constant. Hij ziet jou ineens voorbij lopen met een buik. Dit kan voor hem heel surrealistisch zijn. Vaak beseffen mannen pas echt dat ze papa worden als de baby in hun armen ligt. Probeer het hem niet teveel kwalijk te nemen. Ik weet zeker dat hij het niet kwaad bedoelt
Ja dat weet ik, maar ik heb hem zo vaak geconfronteerd daarmee en dan pakt hij de camera daarna en ook mjn buik voelen, maar dan voelt het echt van dattie dat moest doen ofzo, dus niet uit zichzelf. En later vermindert dat weer, echt erg vervelend! Hij probeert wel lief te zijn, maarja toch denk ik van waarom? waarom denk ik zo en hij zo. Erger me er zo aan!
Ik kan me voorstellen dat dit je geen prettig gevoel geeft... Jammer dat hij niet wat enthousiaster doet. Maar waarom hij dat niet doet? Ik zou het niet weten?! Meer als je gevoel delen met hem kun je ook niet doen?! Ik zou het wel blijven zeggen tegen hem, dat het je pijn doet! Hopelijk veranderd er snel wat meid!
Zow.. is net of ik een stukje schrijf... Mijn vriend is net zo...en vraag me niet waarom. Hij is super trots en als iemand heb er naar vraagt dan straald die helemaal... Maar zoals je zelf ook zegt die "kleine "dingen die het bijzonder zou maken ( foto , even voelen of vragen hoe het gaat ) zijn er niet bij. Maar ook weer lieve kanten... we zijn aan het verhuizen.. schat doe je rustig aan.. maar dan zelf het niet over nemen... hihihi Mannen... ben wel blij dat ik dan niet de enige ben
Ja precies, de kleine dingen, soms laat hij het zelfs aan mij over, zoals ff de wasmand vol met natte was naar zolder brengen ofzo, hij doet dat niet uitzichzelf, maar ik moet er om vragen. Het lijkt me toch logisch dat ik dat niet kan denk ik dan. Maar lijkt net dat hij dat niet ziet of niet boeit ofzo.. Af en toe zegt hij laat maar ik doe het wel even. Of zoals gisteravond dat ik iets liet vallen in de keuken en hij zegt laat maar ik pak het wel voor je op. Dan issie wel weer lief en houd hij er rekening mee, (maarja ik zucht dan ook extreem en laat merken dat ik het niet allemaal meer kan!). Pff.. hopelijk verandert hij wel als de beeb er is, hopelijk komtie ook wel met iets aanzetten ofzo als ik bevallen ben, volgens mij doet hij daar ook makkelijk over. Hij moet maar weten dat dat een hele klus is en pijnlijk is en dan heb ik toch wel IETS verdient, niet?! Maar ben bang dattie daar nog niet eens aan denkt.
Mijn man zat ook niet op een roze wolk toen ik zwanger was. Hij zat ook niet constant aan mijn buik of praatte de hele dag over baby's, hij is daar gewoon te nuchter voor. Toen Alyssa geboren werdt, werdt dat heel anders. Hij is de leukste vader die ik me voor kan stellen, en stapelgek op zijn dochter. Het komt vast vanzelf goed als je kleintje geboren is, sommige mannen zijn gewoon niet zo. Dat moet je ook respecteren.
Misschien een schrale troost, maar er zijn veel mannen zo. De mijne grijpt ook niet de hele dag naar mijn buik en heeft uberhaupt nog nooit gehoord van het concept foto's maken van mijn buik. Maar ik weet dat hij gewoon zo is, altijd met andere dingen druk in zijn hoofd. Maar hij laat mij op zijn manier wel weten dat hij heeeeel graag papa wil worden; hij zegt wel eens wat van mijn buik of hij zegt iets over 'beebje'. Heel schattig... Ik denk dat je je moet afvragen hoe je gevoel over je vriend was toen je nog niet zwanger was. Als dat gewoon goed zat, dan kun je je er beter bij neerleggen dat alle mannen hun gevoelens anders uiten, soms helemaal niet. Het eeuwenoude liedje toch? Welke vrouw vindt dat nou niet irritant!
Hoi, gelukkig is mijn man wel enthousiast, maar toch een beetje op een afstandje, hij praat er veel over met me, hij gaat met mij naar de cursus "bevallen doe je samen", en denkt heel goed mee over hoe ik de borstvoeding straks zou kunnen doen, welke kolf enzo... maar echt voelen aan mijn buik doet hij wel, maar niet zo erg vaak, en foto's heeft hij ook nog helemaal niet gemaakt. Voor een man is het denk ik vaak toch zo dat ze zich er een klein beetje buiten de zwangerschap voelen staan, het is een "vrouwending" denk ik volgens mijn man, in het begin vond hij het ook leuk als ik zei dat ik de baby voelde bewegen, maar als ik dat nu zeg dan vindt hij dat wel leuk, maar het enthousiasme is minder. Hij voelt het namelijk zelf niet natuurlijk... ik denk dat hij meer bezig is met de tijd na de bevalling, wat ik me misschien best kan voorstellen, hij denkt erover na hoe het straks is een kindje te hebben enzo. Misschien is dat bij jouw vriend ook zo? Ook is het misschien zo dat vrouwen in zulk soort dingen wat fijngevoeliger zijn, als het zou kunnen dat de man zwanger kon zijn, dan zou ik wel vaak willen voelen en misschien ook foto's willen maken en ook willen weten hoe hij zich nou zou voelen, maar zo zitten vrouwen denk ik nu eenmaal in elkaar, die kunnen zich ook wat beter in elkaars gevoelens inleven... misschien is dat dus ook wel deel van het probleem. Maar sowieso zou ik er even met hem over praten!
Ja, dat is waar. Ik ben heel erg benieuwd hoe hij na de geboorte doet en anders krijgtie het wel te horen, hihihi. Erg bedankt voor jullie reacties!
halloojtes, ik weet wel hoe je voelt! Mijn man is ook zo...maar vorig jaar heb ik een miskraam gehad en net geleden hebben kenissen van ons hun baby verloren dus ik denk dat mijn man heeel verzichtig is om nu al blij te zijn. Ik denk ook dat vrouwen het ook anders ervaren..wij voelen de baby en zijn er veel meer me bezig..maar ik voel mij ook wel alleen.. Ik wil graag namen met hem \bedenken en ..hij zegt..dat hoeft nog niet.. Ik weet zeker dat als dit kindje geboren is dat zal hij de beste vader zijn..net zo als met ons andere 2 kinderen! Geniet van je zwangerschap meid...niet lang meer zie ik wel! Groetjes
voor mijn dochter sylvie had heb ik ook een miskraam gehad, hij was die zwangerschap was het voor hem een verassing, en wij woonden ver uitelkaar en hadden nog geen lange relatie dus, maar het was wel gewenst wand een baby weg halen kennen wij eigelijk niet, dus niet geplant maar wel gewenst, ik krijg dus na 10 weken een miskraam. ik raakte bewust opnieuw zwanger na 4 maanden, dus geplant daar is mijn dochtertje uitgekomen, mooie meid, maar hij vond alles heel eng ook afstandelijk moest hem ook alles vragen en deed ook niets uit zich zelf wel elke avond mijn buik insmeren. hij lette goed op wat ik niet mogt eten en elke dag foliumzuur niet te vergeten. wij zijn uit elkaar gegaan 2 jaar geleden, en hebben allebei een nieuwe relatie, hij gaat trouwen, en wij krijgen een kleine, mijn vriend nu is heel trots en verzogt mijn heel goed, ik heb sinds 3 dagen de babythalk binnen en waneer hij thuis komt van zijn werk gaat hij eten en luistert gelijk naar de baby, wij doen heel veel dingen samen. heb gisteren baterijen gehaald en hij zou wel foto,s maken ook wel uit zich zelf. hij kijkt elke dag naar mijn buik en komt er ook wel aan, als hij strakjes de kleine kan voelen zou hij het wel heel erg leuk vinden, hij is ook stapel gek op mijn kleine meid. vind het ook erg leuk, ik wil hem ook nooit meer ruilen haha
Mijn vriend is net zoals de jouwe maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me daar helemaal niet aan erger. Integendeel, ik zou niet willen dat hij klef doet en voortdurend foto's neemt of de baby wil voelen. Wat een zwangere vrouw voelt kan een man nooit voelen, en mannen zijn in het algemeen minder emotioneel dan vrouwen dus enigzins kan je zijn gedrag wel een beetje rechtvaardigen. Hoewel ik wel begrijp dat je wat meer aandacht verwacht. Af en toe wil m'n vriend dan wel de baby voelen en vraagt hij hoe het is en of ik ze vandaag al gevoeld heb maar daar blijft het dan ook bij. Voor de rest ben ik diegene die bezig is met de geboortekaartjes en de doopsuikerideetjes en ben ik diegene die het kamertje inricht, hij is er niet zo erg mee bezig eigenlijk. Maar ik weet dat hij dit kindje gewild heeft en dat hij erg uitkijkt naar de geboorte en dit is voor mij alleszins het belangrijkste.
mijn man leeft gelukkig met alles heel erg mee, maar ik heb soms ook het gevoel dat het hem soms niet zo boeit. hij moet elke avond ff met de kleine "spelen" maar toen ik twijfelde over bv had ik niks aan hem. hij zei wel dat hij achter me stond en dat het hem niks uitmaakte, maar dat was niet wat ik wilde horen. uiteindelijk heb ik besloten om fv te gaan geven en toen kwam er bij hem uit dat ie het wel heel erg leuk vind omdat hij dan ook de fles kan geven. foto`s maken doet ie ook niet van mn buik, maar hij vond het wel weer super toen hij afgelopen zondag mn buik mocht ingipsen. ik denk dat alle mannen wel hun dingetjes hebben waarvan vrouwen zouden willen dat ze wat meer interesse zouden tonen. volgens mij komt het allemaal wel goed als de kleine eenmaal geboren is. liefs doris
Hoe herkenbaar! Ja je bent er zelf gewoon al veel meer mee bezig.. zeker als je het kindje ook gaat voelen enzo. Maar mijn man zegt ook met veel dingen "ach dat hoeft nog niet, dat komt nog wel" ... Haha, dan kan ik hem soms ook wel wat doen