Rare reacties vroeg vertellen?

hai Allwoman,
ik snap echt zo goed dat je het verteld hebt! Je wil gewoon delen wat je op dit moment zo druk bezig houd! Mocht het misgaan kan je ook vast en zeker steun van hun verwachten ofterwijl alleen maar steun in beide gevallen. Ik kies er bewust voor nog een poosje te wachten, omdat ik geen idee heb hoe iedereen gaat reageren omdat er nog niemand in onze omgeving zwanger is of een kind heeft. Ik vind het nu al moeilijk dus ik denk wel dat er een hele onrust van je schouders valt als je het wel kan vertellen en dat is ook erg belangrijk!

 

Wij hebben besloten om te wachten omdat we vorig jaar ook 2 miskramen achter de rug hebben. Mijn schoonmoeder is er zelf achter gekomen van de week.Mijn beste vriendinnetje weet het altijd (na mijn vriend dan) als eerste en een andere vriendin die ik dichtbij heb wonen. Meer ook omdat ze het toch wel zie en dat ik altijd iemand heb waar ik terrecht kan om te kletsen.

 

ik had de test in me handen en vertelde het meteen aan me ouders en schoonouders

twee dagen later toen we de verjaardag van me zoontje vierde vertelde we het aan iedereen

en ja ik kreeg ook reactie,s van nou wel en beetje vroeg heh om het tevertellen maar daar heb ik me totaal niks van aangetrokken

 

vind dat iedereen dat zelf moet weten hoor,
als jullie je er goed bij voelen moet je het gewoon doen!


liefs,

 

Ik ken een koppel. En toen ik die mensen vertelde van mijn zwangerschap reageerden ze lichtelijk zuurtjes. Niet dat ze niet blij waren voor me, maar ze reageerden gewoon vreemd.. beetje down en gemaakt blij. Dit viel me op en rechtstreeks als ik ben vraag ik dan gewoon vanwaar de ietwat vreemde reactie. Bleek toen dat zij al 8 jaar bezig waren een kindje te krijgen . Ze hadden al vele behandelingen in het ziekenhuis achter de rug en de hele medische molen had hen al doorgelicht, maar niks mocht baten. Vandaar dat het hun vreselijk pijn deed dat ik zomaar spontaan door de pil heen wél een wondertje mocht ontvangen.
Toen ik vroeg waarom ze dat niet eerder aan iemand hadden verteld zeiden ze dat ze niet af wilden gaan voor de rest van de wereld. Hun idee van een geslaagd leven was het uiteindelijk krijgen van een kindje, anders tel je niet mee... dat is natuurlijk de grootste bullshit!
Ik was de eerste aan wie ze dit ooit vertelden en achteraf hoorde ik van hen dat hen dit toch wel goed had gedaan. "Het geheim" drukte nogal zwaar.. Sinds die tijd hebben ze het meerdere mensen verteld.

Sindsdien weet ik ook zeker dat ik, als ik ooit in zulk een situatie terecht zou komen, het zeker zou vertellen aan mijn omgeving. Deze mensen hebben gewoon van niemand steun gekregen 8 f*cking jaar lang! puur vanwege het feit dat ze het zelf stil gehouden hebben. Steun die ze eigenlijk heel erg nodig hadden...

 

Hoi,

Ik heb het de ouders en zussen en broer en beste vrienden verteld. reageerde allemaal leuk. Een schoonzus van mij is al veel langer een goede vriendin van me en deze vroeg uit interesse waarom ik het vroeg vertelde. Zij heeft zelf geen kinderen en heeft er dus ook geen verstand van. Ik voelde mij daardoor ook niet aangevallen en na de uitleg van als het verkeerdgaat vertel ik het ook vond ze het heel lochisch. En buitendat kent ze me en weet ze dat ik geen geheim kan bewaren.

Ik vind het verhaal van 8 jaar ook wel bizar je hebt toch familie en vrienden om je lief en Leed mee te delen?

groetjes

 

Bij mij ging het de eerste maal fout en toen wist iedereen het ook al vrij vroeg. Toen ik kort daarop weer zwanger bleek te zijn, hebben we gewacht tot ik 3 maanden ver was. Dit omdat ik me er beter bij voelde.
Ik vond het de eerste keer verschrikkelijk toen het fout ging en iedereen het wist. Je krijgt dan ook veel ongepaste reacties en daar had ik echt geen behoefte aan! Ik zou het dan bijvoorbeeld wel eerder vertellen aan nabije familie zoals ouders en broers en zussen maar zomaar op het net zetten of aan elke kennis vertellen, is echt niks voor mij.
Persoonlijk vind ik het erg verstandig om er mee te wachten tot je over die grens heen bent, tenslotte gaat het bij 1 op 5 vrouwen mis tijdens die eerste 3 maanden.

 

ik wil zelf het ook wel schreeuwen van de daken dat ik zwanger ben maar me man wil het nog stil houden omdat het al 2x is misgegaan. Maar ik heb echt zoiets in me hoofd van je lichaam stoot het alleen af wanneer er iets niet goed zit het gebeurd niet zonder reden. momenteel weet alleen me broer het en dan wat vage vrienden maar qua fam weet niemand het. ik hoop dat ik z.s.m een echo krijg dan mag ik het vertellen van me man aan me ouders.

 

Ik denk dat "de-8-jaar-mensen" nogal veel druk opgelegd kregen door hun familie. Ze waren getrouwd, hadden een leuk huisje, nu moesten er toch echt kindjes komen. Ik kreeg althans het idee dat het min of meer van ze verwacht werd. Wellicht dat ze het daarom zo angstvallig stil gehouden hadden. Zelf waren ze echt in de veronderstelling dat ze gefaald hadden, terwijl ze er helemaal niks aan kunnen doen. Heel erg sneu... Ik hoop dat het inmiddels beter met ze gaat.

 

Ik denk zelf dat bij mensen die zuur reageren iets speelt waardoor ze zo reageren (zie reactie Joeja). Bv. verdriet, jaloezie of zelf een miskraam gehad.

Ik heb zelf geen rare reacties gekregen, maar dat was misschien omdat ik zelf erg terughoudend was als we het voor 12 weken aan mensen vertelden. Zo van: ik ben zwanger, maar je weet nooit, dus we willen op de echo wachten voordat we het allemaal zeker weten.

Eigenlijk is het gewoon vervelend als mensen niet enthousiast voor je zijn. Alsof ze daarmee zeggen: vertel het mij maar niet. Nou, dat kan toch ook? Als ze het niet willen weten, ook goed.

Ik vind je Hyves stukje heel goed, realistisch en enthousiast. Meer is niet nodig.

 

wowwwww wat een schakel!

ik ga het volgend weekend vertellen aan mijn ouders. ik wilde graag de 12 weken echo afwachten (kan ik die ook mooi laten zien) en verder wonen ze ver weg dus kan ik het vrij makkelijk geheim houden. een paar hele goede vriendinnen weten het al wel.

 

Ik kan het opzich wel wat langer geheim houden als het moet ook al woon ik in een dorp. Het ziekenhuis is in het andere dorp. Aangezien ik al inder behandeling van een Gyn staat (voor ik zwanger was voor heel iets anders) is het niet raar als ze me daar zien

 

tja maar wat is vroeg
wij hebben het ook gelijk verteld dat we zwanger waren.
bij beide jongens trouwens.
en dit klinkt misschien hard en niet iedereen wil het graag horen maar het kan altijd mis gaan he.
heb het zelf van dicht bij meegemaakt

en die mensen die al 8 jaar wachten oh wat lijkt me dat erg
heb zelf beide keren 1,5jaar moeten oefenen

 

Ook wij hebben het heel vroeg verteld bij beide zwangerschappen. Bij Sam reageerden mensen nog wel verbaasd dat we het al vertelden, maar nu vertellen steeds meer mensen in de familie het gewoon snel. Ook met de instelling, mocht het fout gaan dan zijn jullie op de hoogte.

 

Een aantal jaren terug was het natuurlijk ook een heel andere tijd he...

Vrouwen kregen geen of bijna geen echoos en vrouwen hielden het stil omdat ze ook niets wisten.

Tegenwoordig met alle echoos en informatie die we hebben verandert de cultuur ook een beetje... De tijd wordt anders en steeds meer kiezen vrouwen ervoor om het toch voor de 3 maand te vertellen.. Zeker ook wanneer ze al de ervaring hebben dat het mis gegaan is... Ze merken dan dat het wel fijn is als mensen het weten en het verdriet begrijpen. Je hoeft dan niet meer van alles uit te leggen terwijl je er geen zin in hebt.

Daar komt dan ook bij dat wanneer de kans dat het nog misgaat bij een kloppend hartje bij een 7 weken echo al een stuk kleiner is...

Lekker doen wat jouw gevoel zegt meid...

 

Ja, ik zik momenteel (als alles goed blijft gaan) ook op 7 1/2 week. Ik heb een medische indicatie, dus ik moet regelmatig naar het ziekenhuis naar diverse specialisten. Vanaf het moment dat ik een positieve test had, wordt ik in de gaten gehouden door medici. Mijn ouders weten het omdat die mijn zoontje opvangen als ik weer eens een dagje onder de pannen ben in het zh. Ook mijn schoonouders weten het.

Achteraf denk ik wel....wel vroeg, want stel dat het misgaat. Maar aan de andere kant denk ik dan... Stel dat ik het helemaal geheim had gehouden en het gaat mis. De belasting die ik momenteel ervaar rondom mijn zwangerschap is zwaar. Ik zou het dan wel zo prettig vinden als men het dan zou weten als het mis zou gaan. Je loopt dan toch rond met een niet al te vrolijk gezicht en in mijn directe familiekring wordt er binnenkort weer een babietje geboren....

 

Wanneer het bij ons raak is, vertellen wij het ook direct. Aanvankelijk wilde ik dat niet, maar na 2 miskramen en 3 jaar proberen mag iedereen het gelijk weten. En mocht het dan weer mis gaan, dan hebben we in elk geval steun.

 

Zoiets heb ik ook wel maar mijn vriendje niet. Dus bij ons weten alleen mijn 2 beste vriendinnen het en mijn schoonmoeder (kwam ze zelf achter)