Naar aanleiding van een ander topic en mijn eigen verhaal open ik dit topic. Ik heb verderop in de straat een buurvrouw. Zij heeft een dochter, deze heeft een vriend en 3 kinderen. Van ongeveer 6, 3 en 1. Ik heb in het jaar dat ik hier woon al best wat vreemde dingen gezien/gehoord. Zo word de oudste regelmatig buiten gezet omdat hij niet luistert of te hard gilt. Of het nou koud of warm is. Hij krijgt nog net een jas aan en word dan zonder pardon buiten gezet. Deur dicht en de volgende 20 minuten wordt hij compleet genegeerd. Ik heb ook een aantal keren gehoord dat het oudste kindje uitgescholden wordt door zijn vader. Hij wordt dan een l*l genoemd. Waarom? Omdat het kindje de handdoek van zijn vader had gepakt na het zwemmen in het badje. Regelmatig hoor ik zijn vader ook naar hem roepen dat hij een baby is en dat hij alles weer verpest zoals altijd. Ik vind dit persoonlijk echt te ver gaan. Het zijn geen makkelijke kindjes(oudste waarschijnlijk autisme) maar toch kan je dit niet maken als ouder zijnde. Ik denk dat ik binnen kort eerst eens met de buurvrouw ga praten. De oma van de kindjes dus. Afgezien van het feit dat ze hun kinderen dus zo behandelen heb ik ook echt overlast van ze. De auto staat altijd pal voor de deur als ze er zijn. (Ze zijn er elke dag) Er kan geen ambulance door. De kindjes zijn schatten maar gillen de hele godganse dag zo hard dat ik met het lekkere weer niet buiten kon zitten. Ze roken alsof hun leven ervan af hangt waardoor ik mijn slaapkamerraam niet open kan doen omdat het boven dan stinkt naar de rook. Oja de moeder rookte tijdens de laatste zwangerschap, kindje is 1 maand te vroeg geboren. Wat zouden jullie doen? Melding maken of toch eerst in gesprek?
Het roken en parkeren heeft natuurlijk niks met jeugdzorg te maken, en persoonlijk haalt dat voor mij de geloofwaardigheid van je verhaal naar beneden, alsof de persoonlijke overlast voor jou zwaarder weegt dan het welzijn van de kinderen. Als je besluit om een melding te doen zou ik de focus echt op de kinderen houden en jezelf af vragen wanneer er echt sprake is van gevaar/mishandeling. Als jeugdzorg bij iedere rokende of fout parkerende ouder moet ingrijpen kan de helft van de kinderen uit huis geplaatst worden. Het buiten zetten en schelden is uiteraard niet normaal, maar dit kan ook een kwestie zijn van ouders die gewoon even niet meer weten hoe ze met een bepaalde situatie moeten om gaan. Ik keur dat niet goed en begeleiding daarin is zeker wenselijk, maar ik zou daar in eerder met de oma in gesprek gaan die bijvoorbeeld contact kan opnemen met de huisarts dan meteen een melding maken. De impact van zo'n melding geeft namelijk ook veel stress voor een gezin, en ik zou die afweging toch zeer zorgvuldig proberen te maken.
Ik vind dat heel erg lastig. Je kan het doen, maar of ze er echt iets mee doen is vraag twee. Zelf heb ik jeugdzorg niet zo heel hoog staan. Als familie hebben wij jarenlang melding gemaakt bij jeugdzorg. Omdat de kinderen van mijn zus vooral geestelijk mishandeld werden. Alle 7 kinderen zijn begin dit jaar alsnog uit huis geplaatst toen er de melding misbruik bij kwam. Toen kon het opeens wel....Terwijl het allemaal voorkomen had kunnen worden als ze ingegrepen hadden. Soms lijkt het wel dat als ze het niet moeten doen de kinderen weghalen, maar als er gevaar is ze de kinderen lekker laten zitten.
Ja tuurlijk want Veilig thuis en het vroegere Bureau Jeugdzorg plaatsten alleen kinderen uit huis als ze er zin in hebben en, het liefst in gezinnen waar niks aan de hand is. Om vervolgens de lastige heftige zaken door de papierversnipperaar te gooien..... Ik word altijd een beetje moe van dit soort topics waar met een wijzende vingen naar "jeugdzorg" (een verzamelnaam voor de hulp voor jeugdige ipv een organisatie zoals hij nu veel gebruikt wordt) wordt gewezen. Het is altijd makkelijk oordelen als je geen kennis van de jeugdwet hebt. Ts, je zou met de buurvrouw in gesprek kunnen gaan en anders het wijkteam kunnenbellen voor advies.
Ik vind de redenen niet erg genoeg voor jeugdzorg. Zelfs niet voor een gesprek. Mijn nichtje werd ook weleens buiten gezet om af te koelen...ze had echt vreselijke buien en er was echt niks mee te beginnen dan. Dit leek nog een beetje te helpen. L*l is niet netjes tegen een kind, maar misschien een woord wat veel voorkomt in die regio/familie? In Den Bosch is bijvoorbeeld k*t een heel normaal woord. En ook al ben ik anti-rook, het is ook nog steeds niet verboden.
Je zou natuurlijk eens kunnen bellen voor advies. Ik heb op dit moment het zelfde "dilemma" Buurmeisje schreeuwt echt heel veel en vaak, maar de ouders zelf ook. Af en toe lijkt het (door het vele geschreeuw) alsof ze elkaar vermoorden. Anderzijds kan het natuurlijk ook een vreselijk temperamentvol meisje zijn die haar ouders tot waarin drijft en vanuit onmacht terug gaat schreeuwen. Goed? Nee. Menselijk, ja... Lastig.
Pfff lastig, ook omdat de overlast die je ervaart en de zorgen om de kindjes door elkaar lopen. Ik zou sowieso eerst met de oma in gesprek gaan en advies vragen bij veilig thuis. Zij kunnen ook met je mee denken als je nog geen melding doet. Nog even reactie op de reacties: jeugdzorg betekent niet automatisch uit huisplaatsen. Juist als de ouders het zelf ook even niet meer weten kan er vanuit veilig thuis mee gezocht worden naar passende hulp. Maar ik ben er zelf altijd voor om eerst na te gaan of ouders te motiveren zijn om zelf die hulp te zoeken.
Mijn moeder heeft in de zorg gewerkt(geen jeugd zorg) en ze is heel explesiet hier in, " haal nooit jeugd zorg erbij het is een corrupte bende en een organisatie die niet alles op orde heeft." Dan dacht ik altijd, " ja wat moet je dan?" Ga met de des betreffende mensen in gesprek, je oppert al om naar hun Oma te gaan, Dat lijkt mij een hele goede stap. Misschien is er wel meer aan de hand, is die moeder toch stiekem ook bang voor die vriend van haar ( ik vul nu zelf gewoon even wat in) als die situatie er altijd was legde mijn moeder de voordeursleutels buiten verstopt. Ze ging in gesprek met de moeder en liet de keus vervolgens aan hun. Soms zat er na 6 maanden opeens een moeder met kinderen verstopt in de woonkamer, mijn moeder belde dan absoluut geen jeugdzorg maar zette andere lijntjes uit. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen met mijn verhaal is dat er veel meer mogelijkheden zijn dan alleen jeugdzorg.
Jeugdzorg schakel je pas in op het moment als het leven van het betreffende kind er onder lijd. Wat jij zegt vind ik absoluut niet een gegronde reden. Jeugdzorg is niet iets wat je ff doet puur omdat zij anders met hun kind omgaan dan jou. En het parkeren heeft er al helemaal niks mee te maken. En het roken ook niet. Ik zou even een gesprek met ze aangaan.
Precies dit.. durf elkaar eens aan te spreken. En als het je wél zo hoog zit.. leg je casus dan eens voor bij veilig thuis zonder namen en locaties te noemen.
Ik werk in de jeugdzorg. Ik kan je vertellen dat ik nog nooit met zo'n betrokken en hardwerkende mensen heb gewerkt! Iedere dag zetten deze mensen zich in om te zorgen dat de kinderen die onder onze zorg staan de beste hulp en zorg krijgen die ze verdienen. Collega's werken standaard en zonder te mopperen over zodat ze genoeg tijd hebben voor deze kinderen om hen te geven wat ze nodig hebben. Ze investeren in het opbouwen van een band met hen, om zich thuis te laten voelen en zetten zich meer dan volgens hun contract zou hoeven in om alles te geven wat ze kunnen. Mensen die hier roepen dat jeugdzorg een corrupte bende is, nodig ik van harte uit om een dagje met mij mee te lopen, te zien hoe deze kinderen eraan toe zijn, hoe moeilijk het is om hen op allerlei gebieden weer in de goede richting te helpen en ook vooral te zien hoe hard collega's hun best doen om daar hun steentje aan bij te dragen. Het is hartverwarmend. Dat betekent niet dat het altijd goed gaat en dat altijd de juiste zorg beschikbaar is. Dat vinden ouders, kinderen en ook jeugdzorgmensen soms enorm frustrend maar er wordt gewerkt met de middelen en geld dat er is en dat is helaas niet altijd goed genoeg. Maar wat hier soms geroepen wordt, zoals een corrupte bende etc, ronduit belachelijk en daarmee doe je de mensen die iedere dag hard werken voor deze jongeren enorm mee tekort!
Hulde voor jou moeder! Ik ben van mening dat jeugdzorg echt niet zomaar kinderen uit huis haalt! Mijn moeder heeft ongeveer het zelfde gedaan, ik weet niet meer of jeugdzorg hierbij betrokken was maar ze heeft de moeder laten inzien dat dit niet langer kon en uiteindelijk is moeder met kinderen naar een blijf van mijn lijf huis gegaan. De Vader kwam hier achter en stond met een kapmes voor mijn neus, hij stond in onze achtertuin, ik weet niet meer waar mijn moeder was. ik was 6/8 jaar en was zo slim om onze rottweiler te pakken (zat in de bijkeuken) bij haar halsband, tussen mij en die vent in te zetten, onze hond flipte compleet maar bleef dichtbij mij zodat ik haar wel kon vast houden aan haar halsband, hij is gevlucht en uiteindelijk door de politie opgepakt! Hij is uiteindelijk alles kwijt geraakt, ik zag hem een paar jaar geleden nog op straat rond zwerven. Moeder en kinderen hebben een nieuw leven opgebouwd in een andere stad. Zoals ik het lees is vooral de vader het probleem en kan niets hebben van de kinderen, misschien zet moeder haar zoon buiten om hem te beschermen tegen zijn vader! Ik zou tegen oma duidelijk zeggen dat je je zorgen maakt en kijken of ze deze zorgen ook met je deelt, misschien ziet ze het zelf deels in, als ze het helemaal niet ziet zou ik veilig thuis bellen. Mocht oma deze zorgen niet zien dan zou ik verder ook niets vertellen, je kan er anders denk ik wel vanuit gaan dat oma di verteld aan vader en moeder en dan staan ze bij jou op de stoep
Voordat je jeugdzorg belt zal ik echt eerst even gaan praten. Je kijkt nu alleen vanaf jou kant ernaar. je weet niet precies wat er gaande is. Mijn kinderen stonden ook onder jeugdzorg ( overigens zijn daar veel instanties van) ik heb ze zelf vrijwillig ingeschakeld. Maar ook jeugdzorg kan niet altijd wonderen verichten. Dat de kinderen buiten gezet worden of dat er geschreeuwd word keur ik niet goed maar kan ook juist komen uit onmacht omdat ze het niet meer weten en ze geen hulp hierin krijgen. Mijn kinderen huilen ook veel. En exstreem hard. En nee ik schreeuw niet tegen ze. Mijn oudste heeft moeite me emoties uiten waardoor dit uit in extreem gedrag. En ja soms denkt de buurt dan ook of mijn zoon vermoord word . Terwijl ik alleen maar hem troost. Voor een buitenstaander is het altijd makkelijk wijzen . Maar pas op. Doe dat niet voordat je precies weet wat er gaande is.
Bij het lezen van de paar laatste zinnen (moeder gerookt tijdens zwangerschap etc) heb ik gelijk al het gevoel dat het niet zozeer om de kinderen gaat, maar meer om jouw eigen ergernissen.
Melding naar jeugdzorg maak je wanneer een kind word verwaarloosd, mishandeld etc... het klinkt meer alsof je dit wilt doen uit frustratie omdat je veel overlast ervaart. Misschien beter als je eens in gesprek gaat met deze mensen, dat is natuurlijk lastiger dan maar gewoon een melding doen bij jeugdzorg, maar wel beter, misschien zie je dan met eigen ogen hoe het gezin is en waarom ze handelen zoals ze doen.
Ik zou veilig thuis eens bellen. Zij kunnen je ook advies geven. Hoef je zelf je eigen naam niet te zeggen en ook niet van degene over wie het gaat. Zij kunnen nav jouw verhaal je advies geven. Succes!
Ik reageer even zo op de berichten, jullie mogen je eigen mening hebben en dat is echt helemaal prima en vooral ook goed.Het is maar net welke ervaring je hebt. Echter heb ik op mijn 19e, 2 jaar lang voor een jongen van 11 moeten zorgen omdat jeugdzorg keihard "faalde" school dacht zelfs dat ik zijn moeder was. Ik ben zelfs bij gesprekken met jeugdzorg (bij hem thuis!) geweest en ik kan je vertellen dat ondanks de rapporten van hoe de moeder opvoeden en wat er mankeerde aan haar persoonlijk er helemaal niks gedaan werd. Ik kan niet eens uitleggen hoe het huis eruit zag, en als er dan een kamerdeur opslot zit waar allemaal troep staat die niet gezien mag worden en er dan niet "geëist" word de deur open te maken bij een dergelijke huis controle, faal je voor mij direct als oplettend hulp verlener. Ja het was een intelligente knul die VWO tweetalig onderwijs deed, ja ook hij had een loaliteits kwestie met zijn ouders, maar in hoeverre laat een volwassen persoon(nen) zich zo ompraten door een knul van 11? Ik vraag het me af. Toen heb ik besloten de zorg over te nemen sochtends kwam ik daar voordat hij naar school moest en gaf hem te eten en bracht hem savonds ook weer naar bed, ja ik kookte voor hem, hielp hem met huiswerk en zorgde dat hij vervolgens in een huiswerk klas kwam. Er was zelfs 1 keer een kwestie dat hij spoorloos was( ik was er een keer een middag niet) op het moment dat ik de politie had gebeld en mij naar zijn huis snelde, wilde ik daar eerder dsb de politie zijn maar dat was ik niet. Me broek zakte af toen de politie aan mij vroeg " of dit wel zijn foto was" ik keek er naar, vroeg wie die foto had gegeven want het was gewoon de foto van zijn al volwassen broer die zíjn vadee had gegeven!!!! Dus ja ik heb zeer slechte ervaringen met jeugdzorg, daarbij komt dat mijn moeder ook werkzaam is geweest aan die kant van de zorg en ik denk dus zeker niet dat het geen overtrokken of beknopte reactie is. De mensen zelf zullen er keihard werken maar laten we heel eerlijk zijn er worden ergens van hoger af veel fouten gemaakt.
Dit is een kant van het verhaal, op basis van deze informatie kan niemand oordelen. Feit blijft dat als een kind uit huis geplaatst moet worden daar de kinderrechter aan te pas moet komen. Als hij besluit deze machtiging niet uit te spreken sta je als hulpverlenende instantie ook machteloos.