Ik zou zonder twijfel een gesprekje beginnen met andere ouders. Jammer dan als dit als roddelen gezien zou worden, het dient een hoger doel, namelijk het welzijn van jonge kinderen. Als het wel waar is, is het te sneu voor woorden dat er wellicht weer een hoop kindjes aan dergelijk gedrag blootgesteld worden. Je kunt het gesprek best op een luchtige manier insteken, waardoor het niet per se een vervelende lading zou krijgen. Als niemand de verhalen bevestigd zou ik het er bij laten zitten, anders zou ik een gesprek met de desbetreffende juf en de directrice (tegelijk) aanvragen. Ik zou me vervelend voelen ten opzichte van de kindjes die volgend jaar bij haar in de klas zitten als ik helemaal niets zou proberen.
Ik vind het nog al gestoord overkomen en had zeker een babbeltje gemaakt met andere ouders. Mochten er bij hen ook zulke rare verhalen naar voren komen dan had ik zeker een gesprekje gehad met die juf en misschien wel met de directrice. Straks loop jij naar de juf en die ontkent en reageert ze haar frustraties op jou kind af. Nee ik zou eerst meer verhalen willen of een soort van bevestiging via andere ouders in dit geval.
Oeps, ik ben geloof ik wel de enige met mijn mening. Nou ja, daar is het een forum voor. @ Snoopy: ik zou niet weten of de juf eerlijk is. Als ze het hart op de juiste plaats heeft zitten wel, en dan zal ze zeker deze verhalen serieus nemen en er iets mee doen. Als de verhalen echter kloppen (en ik vind het zeker ook heel vreemd), dan zal de hele sfeer in de klas niet goed zijn en zullen er ingetwijfeld meer ouders aan de bel gaan trekken, ook in volgende groepen. Vandaar dat ik het in eerste instantie bij mijn eigen kind zou houden.
@nora: zo dacht ik dus ook altijd. Maar pas nadat de schoolinspectie aan de bel trok.. Begonnen ouders te praten. De verhalen die toen boven water kwamen... Daar had al veel eerder over gesproken moeten worden. Want samen sta je sterker. En toen bleek ook dat ogenschijnlijk individuele problemen... Eigenlijk helemaal niet individueel waren maar ook in andere klassen precies zo speelden. Dus waar mensen eerst boos naar meesters en juffen leken te kijken.. Bleken die het probleem helemaal niet te zijn.. Want dat lag dieper. Namelijk bij de aansturing van meesters en juffen. Dit had veel eerder aangepakt kunnen worden als mensen meer met elkaar hadden gepraat. Wij hebben het inmiddels na 5 jaar tobben opgegeven.. Wij gaan van school wisselen. En dan hoor je nog meer verhalen... En nee, wij hebben ons niet heel negatief uitgelaten over de school en over dr meester zijn we meer dan lovend. Maar als mensen vragen wasrom verwijzen we ze wel naar het rapport van de schoolinspectie Gewoon omdat daar zeer netjes en feitelijk al onze frustraties van de afgelopen jaren staan.
Ja ik heb een gesprekje gehad met een moeder. Haar dochter is wat jonger (het is namelijk een combi klas 1/2 en mijn zoon is 1 van de oudste kindjes). Zij herkende niets van wat ik vertelde, maar gaf ook meteen aan dat haar dochter sowieso vrij weinig over school verteld. Ik ben dus niet echt veel verder gekomen.
Hmm... ik zou het toch even met de juf bespreken. Wat is het ergste wat kan gebeuren? Als je er niets aan doet, en het is wél waar, dan is dit een zeer onwenselijke situatie. Op deze manier is de sociaal-emotionele veiligheid van de kleuters in gevaar. Jouw zoon kan dan wel volgend jaar een andere juf hebben, maar hoeveel jaar staat die juf nog voor de klas? Hoeveel kinderen kan ze wel niet verpesten zo?
Waarom eerst naar andere ouders gaan? Misschien maak je andere ouders onnodig ongerust. Een verhaal wordt vaak uit de context getrokken en dan raken andere ouders ongerust en gaan met dit verhaal ook weer naar andere ouders toe en dan kan het steeds groter worden, zoiets als dat spelletje 'ik fluister een zin in je oor...' Vraag het na bij de leerkracht zonder een beschuldigende vinger. Hou het luchtig. Als je in een aanvallende houding het gesprek ingaat, bereik je niet wat je wil bereiken. Misschien klopt het verhaal van je zoontje deels, maar is het uit het verband getrokken. Je kunt de verhalen toch met elkaar vergelijken? Jij kent je kind het beste en kunt dan ook bepalen wat er klopt en wat niet. Zou het gesprek zo beginnen: "Graag wil ik iets bespreken want ik heb verhalen van mijn zoon gehoord en maak me wat zorgen." Vertel de situaties en zeg daarbij: "misschien dat er maar een deel van waar is. Graag zou ik jouw kant van het verhaal willen horen." Je blijft zo netjes en luchtig, maar to The point. Mocht je alsnog niets wijzer worden (complete ontkenning of dat ze boos wordt) ga dan naar de directie. Jij hebt het iig geprobeerd om Haar kant van het verhaal te horen en bent niet achter haar rug om naar anderen gegaan. Ga je eerst naar anderen en dan pas naar school, krijg je vaak een reactie als "wat jammer dat u niet eerst naar ons bent gekomen dan konden we samen praten over een oplossing." Ik zou in ieder geval naar de bron gaan en het niet 'via anderen op het schoolplein spelen' Hopelijk kom je erachter wat er speelt. Ik geloof niet dat een kind zulke verhalen compleet uit zijn duim zuigt, maar het gebeurt wel vaak dat het niet in een juiste context wordt geplaatst (kunnen ze nog niet) of dat er delen van zijn verzonnen.