wat een heftig verhaal. ik snap je angst volledig! hier ook bloedverlies gehad tot 22 weken. de eerste weken waarschijnlijk geknapte adertjes.. te zwaar getild, moeilijke stoelgang we weten het niet. soms zeggen ze dat de baarmoeder nog een grote schoonmaak houd om alles voor te bereiden. dus oude resten.. met 22 weken had ik weer bloedverlies. toen bleek mijn placenta laag te liggen.. weken in angst gezeten en bijna niks meer gedaan veel rust gehouden. had namelijk doordat de placenta laag lag bloedinkjes omdat het mijn baarmoedermond irriteerde vooral met bewegen..en veel bloedverlies kon tot weeen leiden.. uiteindelijk met 40,4 bevallen van een gezonde zoon!
mooi al die positieve verhalen.. helaas denk ik niet dat t bij mij ook zo is.. hier vandaag nog steeds bloedverlies..hoewel het nog weinig is is het wel meer dan gisteren . ik voel me echt rot.. mijn lichaam lijkt niet in staat om een baby levend te houden ofzo.. ik weet niet wat dit is..
denken jullie dat een test misschien duidelijkheid kan geven? heb hier een action in de buurt die toch open is en de laatste twee testen die ik hebgedaan waren ook van daar..
Poeh... wat heb jij (jullie) een hoop moeten doormaken! Hoop zo voor je dat deze zwangerschap eindingt in een mooi kindje in je armen! Helaas geeft testen geen uitslag. Hij zal zeker posifief zijn, maar dat zegt niks over hoe het met je kleintje gaat.. Bij mij gaf hij knal positief aan toen op de echo al te zien was dat er geen hartslagjes waren. Nog even volhouden tot maandag. Heel veel succes! xx
Ik ken het gevoel hoor, voor deze zwangerschap 3 misdragen gehad. Je raakt gewoon het vertrouwen in je lichaam kwijt. Wat je zegt, alsof je lichaam geen normale zwangerschap kan voldragen . Eerste werd met 33 weken geboren dus ook niet normaal voldragen. Deze zwangerschap ben ik er ook heel lang vanuit gegaan dat het mis zou gaan. Bij de eerste echo verwachte ik geen matje te zien, dat was bij 7 weken. Bij de volgende echt verwachte ik dat het dan wel gestopt zou zijn en dat was ook niet het geval. Toen bij de nekplooimeting dacht ik daar dan gestegen te komen wat niet goed was, was ook gewoon goed en toen kreeg ik natuurlijk de 20 weken echo, alles was zover al goed gegaan dus dot moest gewoon verkeerd gaan maar ook die echo was goed. Pas daarna begon ik te geloven dat het goed kan gaan. Ging er nog wel vanuit dat ik dan te vroeg zou bevallen maat ben.intussen 36 weken zwanger dus zelfs dat lijkt goed te gaan. De enige tegenvaller tot nu toe is een stuitligging maar als dat alles is. Lang verhaal, maar mijn punt is dat je het vertrouwen nu kwijt bent en ik ga ervan uit dat jouw verhaal een heel mooi einde krijgt