Vorig jaar heb ik een depressie doorgemaakt. In die periode heb ik vaak de huisarts bezocht die me toen antidepressiva heeft voorgeschreven op mijn eigen verzoek (had ik eerder gehad) en goed begeleid heeft en heeft doorverwezen naar gespecialiseerde hulp. Daarna ben ik er niet weer geweest, want ik knapte goed op. Recent (na ongeveer een jaar) kwam ik er weer voor iets kleins. Maar hij refereerde totaal niet aan de frequente bezoekjes van vorig jaar, vroeg niet hoe het met me ging of hoe ik me voelde. Hij had het niet druk, dus daar lag het niet aan. Hij is gewoon niet betrokken, ziet niet het totale plaatje. Ik vind dat zo jammer. Herkennen jullie dt ook? Verwacht ik te veel?
Lastig.. Misschien zou ik zelf wel een balletje hebben opgegooid in de trant van.. Nou het gaat gelukkig een stuk beter met mij dan vorig jaar!! Ik heb geleerd dat ik vaak duidelijker zelf moet zijn en niet teveel moet verwachten van anderen.
Die man kan de hele wereld ook niet dragen. Als jij al een jaar niet daar bent geweest voor die problemen dan zal het vast en zeker goed gaan. Een huisarts is geen therapeut. Hij heeft je doorverwezen en daar eindigt zijn deskundigheid in deze. Natuurlijk kán hij even in het dossier kijken en vragen hoe t gaat maar als die dat bij iedereen moet doen, na een jaar, dan word die man onderbetaald. Vind ik dan.
Hier sluit ik me bij aan. Hij is geen therapeut en voor hetzelfde geld wil jij het er niet over hebben. Als je al een jaar niet bent geweest en nu ook niet voor die klachten komt waarom zou hij san wat moeten zeggen..
Hier wel een betrokken huisarts. Dat vind ik wel fijn, hij vraagt altijd hoe het gaat met de kinderen als ik een afspraak heb, en ook hoe het met mij gaat als ik voor hun kom. Er zitten er meerdere in de praktijk hier maar de andere zijn helemaal niet zo.
Zo'n huisarts had ik vroeger ook. Leek ook ieder dossier van al zn patienten uit zn hoofd te kennen. Maar dat is wel veel meer de uitzondering dan de regel. Huidige huisarts is heel anders. Net zo'n fijne man overigens. Dus het stoort me totaal niet dat deze meteen ter zake komt voor het huidige probleem.
De meeste huisartsen zijn tegenwoordig vrouw! Ik probeer het altijd wel, maar soms denk je er net even niet aan, is er niet echt ruimte voor in het gesprek (of heb je het inderdaad te druk met andere dingen om een vraag te stelen waarop, in het slechtste geval, je patiënte in huilen uitbarst omdat het eigenlijk nog niet zo goed gaat en je daarna een kwartier uitloopt
Nee hoor vind ik niet, ik vind dat een huisarts het hele gezin hoort te kennen. Zo kun je mijns inziens de beste zorg leveren. Als je een totaal plaatje hebt weet je eerder hoe iemand in elkaar zit, maar die artsen moet je met een vergrootglas zoeken. Dat zijn de ouderwetse.
Hier ben ik het wel mee eens. Hier vrijwel hetzelfde verhaal als bij jou TS en toen ik er na lange tijd weer kwam is er ook met geen woord over gerept. Denk dat je inderdaad te veel verwacht, al zullen er huisartsen zijn die het wel doen natuurlijk.
Ik had eerst een huisarts die bij elke afspraak naar het wel en wee van het helegezin vroeg. Zij ging met pensioen en de nieuwe huisarts vraagt ook alleen naar de klachten waar de afspraak voor is. Ze hebben maar 10 min. Voor een consult.
Ik begrijp wel dat je het fijn zou vinden als de huisarts ernaar had gevraagd. Voor jou is dit waarschijnlijk een moeilijke en belangrijke periode geweest. Ik vind het ook erg fijn als er oprecht aan mij gevraagd wordt hoe het gaat. Voor de huisarts ben jij idd gewoon een patiënt, er was misschien geen ruimte voor in het gesprek, hij had er misschien al een drukke dag opzitten of hij is het inderdaad even vergeten. Ik zou er niet gelijk vanuit gaan dat het voorkomt uit desinteresse of niet betrokken zijn. Spreek het anders bij het volgende bezoek zelf uit. Bedankt voor de begeleiding, het gaat nu gelukkig al veel beter ofzo. Voor de huisarts ook fijn om te weten dat jij destijds veel aan zijn hulp hebt gehad.
Helaas denk ik ook dat je teveel verwacht, hoewel ik zelf ook fijn had gevonden. Ze hebben er vaak ook geen tijd meer voor, voor zulke persoonlijke gesprekken als er maar x tijd is gereserveerd. Zeker bij een huisarts wil je een gevoel van veiligheid en vertrouwen hebben en dat hebben mensen nou eenmaal eerder als ze het idee hebben dat de ander ze goed kent. Maar dat hij er niet naar vraagt wil niet zeggen dat hij het vergeten is oid. Misschien wilde hij je er niet weer aan laten denken nu het juist zo goed gaat. Volgende keer gewoon zeggen dat het beter gaat. Vind hij vast fijn om te horen, het was toch mede dankzij zijn hulp.
Ik plan altijd een dubbele afspraak in. Juist omdat ik dus wel die ruimte nodig heb. Maar dan kan het dus ook.
Vind dat je niet meer moet verwachten dat je wordt behandeld voor de klacht waar je op dat moment voor komt. Als een huisarts vraagt naar iets waar je de vorige keer voor bent geweest, vind ik dat heel netjes. Maar dat moet je zeker niet verwachten. Misschien wil je er niet over praten omdat je het hebt afgerond. Of loopt hij vervolgens enorm uit.
Helaas hebben huisartsen tegenwoordig maar 10min voor een consult, inclusief wisselen van patienten en administratie. Ik weet uit ervaring dat heel wat mensen breedsprakig zijn, en als je een open vraag stelt als "hoe gaat het" hebben mensen het gevoel dat er tijd genoeg is om uit te wijden, en dat is helaas niet zo. En als dan vervolgens je verhaal afgekapt moet worden omdat je echt gezien de tijd naar het huidige probleem moet voel je je ook niet gehoord. Ik had vroeger een huisarts en die nam letterlijk alle tijd voor zijn patienten. Was ook zeer geinteresseerd in mijn studie etc. Daar zat je gewoon 50min binnen. De keerzijde was wel dat je ook 2-3u in de wachtkamer zat te wachten omdat hij ALTIJD gigantisch uitliep. En die man hield geen priveleven over want hij was elke avond tot 23u aan het werk, en dat met een gezin met 5 kinderen... Dus ik snap het wel; als we meer dam 10min bij onze huisarts willen zitten zal de zorgverzekering nog meer omhoog moeten...
Ik vind ook dat je te veel verwacht. Voor consulten staan 10 minuten. (Bij mijn huisartsenpraktijk wordt ook altijd een dubbel consult ingepland als je voor een dubbel probleem komt.) Die kunnen ze maar beter goed benutten en zich daarin richten op het probleem waarvoor je komt. Als jou frequente bezoekjes van een jaar eerder onderdeel van het probleem waren, moet je dit zelf aangeven. Of hij zal als hij het probleem aanhoort zelf de conclusie kunnen trekken dat het verband houdt en er waarschijnlijk wel naar vragen. Maar dat is dan niet evident bij bv een ingegroeide teennagel oid. Verder vraag ik me af hoe je weet dat hij het niet druk heeft. Misschien is hij wel volgepland met consulten, moet hij later nog tijd over houden voor huisbezoeken of telefonische consulten en de administratie bijhouden. Ik neem aan dat jij niet in zijn agenda kan kijken. Ik snap best dat je het fijn had gevonden als hij er wel naar had gevraagd. Maar ik denk dat je je moet realiseren dat dat gewoon niet altijd mogelijk is, En dan lees ik dat iemand vindt dat de huisarts het hele gzin moet kennnen. Maar dat is totaal situatie en praktijkafhankelijk. Dat kan misschien in een kleine praktijk in een dorp. Maar in een grote praktijk met (parttime) huisartsen is dat toch totaal niet mogelijk. En zo kom ik zelden bij de huisarts. Ik verwacht dan echt niet dat de huisarts mij of mijn gezin kent. Zolang ik maar goed behandeld word als ik wel kom, ben ik dik tevreden.