Mijn oudste (7) ziet sinds ongeveer een jaar wat scheel bij vermoeidheid. Hiervoor zijn we in mei bij de oogarts geweest, alles goed onderzocht en de conclusie was dat ze zwakke oogspieren heeft. Haar zicht was wel goed. We moesten in de gaten houden of het erger wordt en of ze er last van heeft. In december moeten we weer terug voor controle. Het scheelzien bij vermoeidheid is inderdaad erger geworden (vaker en meer wegdraaiing) of is dat omdat je er meer op let? Ze geeft geen last aan. Maar nu dus de vraag wat we ermee doen? Zo laten of opereren? Heeft iemand ervaring hiermee en eventueel ook met een operatie?
Goedenavond. Ik heb hierzelf persoonlijk ervaring in. Mijn ogen ( voornamelijk rechts ) draait weg bij vermoeidheid en /of hoofdpijn. Zicht is prima genoeg. Heb een bril ,maar dat is niet anders als elk ander persoon met rechte ogen. Toen ik klein was had ik er totaal geen last van, op de pesterijen na. Kon het laten opereren, maar dat durfde ik niet. Nu ben ik 33j en toch nog 4mnd geleden geopereerd. Waarom ? Omdat lezen, auto rijden etc heel vermoeiend was. Omdat je lichaam zo bezig is met het oog recht trekken dat de rest ook meer moeite kost. Ook had ik veel hoofdpijnen. Dr operatie gaf geen garantie dat dat weg zou gaan, maar voor nu lijkt dit wel het geval te zijn. De operatie is me achteraf 100% meegevallen. Er is een kans dat het terug komt en dat kan op korte termijn of lange termijn. Dat is niet te zeggen. Voor nu verwachten ze niet dat het snel terug komt. Hoeveel draait het oog weg ? Als dat best veel is zou ik het gezien mijn eigen ervaringen wel doen. Als ik zie hoeveel last ik er uiteindelijk van kreeg is het de moeite. Ik kon een persoon niet eens meer recht aankijken en hield dan 1 oog dicht. Ook met tv kijken hield ik er soms 1 dicht om mijn oog meer rurst te geven. Nu heb ik dat niet meer gedaan. Heel verhaal zo Je mag me oom een pb doen als je vragen hebt.
Met onze dochter zijn we rond de 2,5 jaar dacht ik bij de orthoptist terecht gekomen omdat ze scheel zag. Niet alleen bij vermoeidheid overigens. Ze keek ook niet scheel met beide ogen tegelijk, maar om en om. Toen ze 5 was, gaf de orthoptist aan dat het goed was om na te denken over een operatie omdat hoe langer je wacht, hoe lastiger het wordt om het goed te corrigeren (niet onmogelijk maar lastiger). Met 5,5 is ze geopereerd. We vonden de beslissing best lastig omdat ze toch aan ogen gaan opereren, maar ze verzekerden dat er weinig risico was. We hebben besloten om het te doen zodat ze later niet zou komen tot een punt "waarom hebben jullie dat toen niet gedaan?" En natuurlijk zodat ze er geen problemen mee zou krijgen. Bij onze dochter zijn 2 spieren per oog verzet omdat ze ook last had van shoot ups. Het resultaat is perfect. Ze is inmiddels 13 en haar ogen staan mooi recht.
Dank je wel voor je uitgebreide reactie! Heel fijn Ik weet niet meer precies hoeveel het oog wegdraait, volgens mij viel de afwijking toen wel mee. Het was met beide ogen en in diverse richtingen. De ogen draaiden redelijk snel weer terug, nu blijven ze langer 'hangen'. Ik wil het voor zijn dat ze er echt last van krijgt. Hetzij door fysiek ongemak of doordat anderen haar ermee gaan plagen / pesten. Dus in die zin zou ik kiezen voor een operatie. Aan de andere kant heeft ze er geen last van en zou ik haar belasten met een operatie die (nu nog) niet nodig is. Maar ja, wat is een goed moment voor een operatie?
Dank je wel voor je reactie! Fijn dat het bij jouw dochter geholpen heeft. Hoe verliep de operatie? Heeft ze er veel last van gehad? Bij de vorige controle kreeg ik het idee dat een operatie vooral cosmetisch zou zijn maar door jouw en kruimeltje1 's reactie merk ik dat het niet alleen cosmetisch is... Ik herken wat je zegt: voorkomen dat ze zich later afvraagt waarom we het niet eerder hebben gedaan en het zijn toch gaat ogen, blijft een spannend gebied vind ik. Mijn jongste betrapte ik vorige week ook op scheelzien. Mijn schoonmoeder was het gisteren ook al opgevallen.
De operatie verliep goed. Deze duurde een uur: 15 minuten per spier. De rest van de dag zag ze erg wazig, maar dat was volgens mij de dag erna alweer over volgens mij. En ze heeft niet echt pijn gehad. Vooral ongemak in het begin. En nog een tijdje rode ogen.
Hier staat dochter van 7 momenteel op de wachtlijst voor de operatie. Zal binnen ongeveer 3 maanden (ligt er ook aan wat corona doet) geopereerd worden. Lopen zo'n 1,5 jaar bij de orthoptist en eerst was het ook echt cosmetisch. Laatste tijd krijgt ze er zelf steeds meer last van en geeft aan dingen dubbel te zien, dus 2 x een deurklink of 2 x een mama. Nu in groep 3 is dat dus alles behalve handig met bord lezen etc. Hier inmiddels ook ruim een jaar pleisters aan het plakken op 1 oog, 1 uur per dag. Om het andere oog net iets harder te laten werken. De metingen qua scheelkijken moesten een x aantal tijd hetzelfde zijn, voordat ze OK kunnen aanvragen. Normaal moeten ze dan eerst naar de oogarts en die kan een OK aanvragen. Echter is deze stap bij ons (uiteindelijk) overgeslagen omdat ze er zo'n last van heeft en dat het proces weer met minimaal 3 maanden zou vertragen. Dus hier eerst cosmetisch (en toen wou ik het al voor haar) maar nu ook echt een belemmering voor haar leren en leven. 3 weken geen zandbak en 3 weken niet zwemmen is het advies na de operatie.
Ooo fijn. De verhalen zijn zo verschillend. De een heeft er een week last van, de ander een dag. Duim hier dat het het laatste is
Onze dochter begon meer 3 jaar ineens scheel te kijken. Niet continu maar vooral als ze moe was of moest focussen. Als ze naar de tablet keek dan kneep ze 1 oog dicht. Eerst heeft ze een tijdje een bril gehad. Daar hielp wel maar ze zag geen diepte meer en was erg angstig. Ook het scheelzien werd steeds erger. De kans dat de ogen weer samen zouden gaan werken na een operatie werd steeds kleiner dus toen meteen besloten om beide ogen te opereren. Ze was toen ruim 4,5 jaar. (Hoe langer de ogen niet samenwerken hoe kleiner de kans dat dit na een operatie nog goed komt. Onze dochter heeft gelukkig niet vanaf de geboorte scheel gekeken dus was de kans groot dat het goed zou komen.) Ook wij vonden het heel spannend maar het is allemaal heel erg meegevallen. Ze had meer last van de narcose dan van de operatie zelf. Bij de controle na 2 weken kon ze meteen weer diepte zien dus de operatie was goed geslaagd. Ze heeft nu nog wel haar bril op om haar ogen meer rust te geven. Er is natuurlijk altijd de kans dat ze weer scheel gaat kijken maar tot nu toe staan ze heel mooi terecht.
Ben hier wel benieuwd naar. Mijn jongste had als baby/peuter breath holding spells. Ook al werd ons verteld dat het niet schadelijk is, ze heeft er wel een scheel oog aan overgehouden. Wel is het wat verbeterd adhv tips van de oogarts, maar ik vermoed dat het nooit 100% beter wordt.
Hier ook een dochter die bij vermoeidheid dubbel ging zien. Bij testjes bij de oogarts zag je het oog gewoon naar buiten schieten. Zij heeft een hele tijd minimaal 2 maal daags, bij voorkeur vaker, een oefening gedaan (op advies van de oogarts). Dan ging ik voor haar zitten en stak 1 vinger op (of een stift, potlood, iets dergelijks) daar focuste ze op en die bewoog ik in 1 rechte lijn naar het puntje van haar neus. Zodra ze er 2 zag stak ze haar hand op en dan stopte ik even. Als ze er weer 1 zag ging ik weer verder. Allengs ging het steeds beter en is ze er weer vanaf gekomen. Soms heeft ze er nog last van bij oververmoeidheid en dan pakken we de oefening weer op. Operatie is hier dus niet eens ter sprake geweest. Terwijl ze wel behoorlijk dubbel zag.
Yep, hier ook ervaring. Het begon op te vallen rond haar derde verjaardag, als ze verder weg keek deed ze 1 oog dicht, en vertelde dat dat was omdat ze dingen 2x zag. Je zag links ook naar buiten trekken We hebben aangedrongen op een tijdige driejaarscontrole en zijn via CB naar de oogarts verwezen. Ze had een beginnend lui oog links, dus we hebben moeten plakken, gelukkig maar een half jaartje. Uiteindelijk is ze met bijna 6 geopereerd. Het herstel viel ons tegen, maar dat komt ook wel door dochters karakter: als ze zich goed voelt is ze ontzettend stoer, ze koos er ook zelf voor om wakker een infuus te krijgen en op de propofol te gaan slapen ipv een kapje. Maar als ze zich niet lekker voelt, zoals na de narcose, dan is alles teveel en had ze pijhijhijn.... Ik heb uren met een huilend kind door het ziekenhuis gelopen. Ze had ook een klein bloedinkje in 1 bindvlies gekregen dus het zag er ook nog wat dramatisch uit. Uiteindelijk was het resultaat prima, maar ze heeft aan beide kanten op haar oogwit een kleine blauwverkleuring overgehouden, ik vermoed van het knipje in de conjunctiva. Ze hangt nu alweer zeker een jaar op de grens van wel-niet heropereren, ze leest vaak met 1 oog en geeft aan het bord soms niet goed te kunnen lezen. In december heeft ze overlegspreekuur, dan gaat de oogarts beslissen. Een refractie-afwijking heeft ze nog niet, maar ze kruipt wel iets te hard van fysiologische plus naar 0, dus goede kans dat ze gaat doorschieten naar de min. Zowel om cosmetische als functionele redenen gaan we een heroperatie wel gewoon weer doen als dat het advies is. Succes op de lange termijn is helaas niet gegarandeerd.