Wij hebben 2 honden (Bull Mastiff & Jack Russell) en 2 katten. Bij de katten merk ik geen verschil en bij de JR ook niet, maar de BM legt vaker de kop op schoot en staat ook vaak voor mij met de kop op buikhoogte (kan er ook makkelijker bij komen dan de JR ). Ook is ze buiten makkelijker te hanteren en luisterd ze beter naar mij wanneer ik een commando geef (voorheen luisterde ze bijna alleen naar de baas). Ben wel bang dat als iemand te dicht in de buurt komt ze uit zal vallen. Heb een beetje het idee dat ze me behoorlijk aan het beschermen is. Wel een veilig gevoel trouwens als je 's avonds laat de honden uit laat
Ik heb drie katten en twee daarvan liggen altijd bij ons op bed te slapen. Dribbel ligt altijd bij man zijn buik maar een paar weken geleden kwam ze ineens bij mijn buik liggen! Doet ze normaal nooit. Ik dacht toen nog foutje Dribbel? Maar sinds ik weet dat ik zwanger ben is het duidelijk! Mijn man zegt al, ik ben mijn kachel kwijt. En Dribbel die is niet meer bij me weg te slaan! Liefs Pip
Wij hebben ook twee katten en vooral één van de twee is nu super aanhankelijk. Hij kwam vroeger ook wel al knuffelen maar koos eerder voor m'n vriend dan voor mij. Ook kwam hij altijd heel hoog liggen, met z'n pootjes om m'n nek. Nu is hij niet weg te slaan, als ik de zetel nog maar aanraak komt hij erbij en hij ligt echt op m'n buik nu. M'n vriend is er soms best wel jaloers om
mijn kat wist het volgens mij ook als eerste. het is niet echt een schootkat maar kopjes geven vind ie wel erg leuk. tegenwoordig slaapt ie bij ons op bed en bij voorkeur tegen mn buik aan. nu heeft ie ook nog uitgevonden dat als ie maar lang en zielig genoeg blijft mauwen dat ie dan aandacht van me krijgt. wordt af en toe helemaal gek van hem. aan de andere kant is het ook wel weer leuk dat ie zoveel aandacht wil van mij, want toen ik nog werkte moest ie niet zoveel van me weten en vond ie mn buik maar niks en als ie een schopje kreeg zette hij zn nageltjes in mn buik. dus tot nu toe een positieve verandering. liefs doris
Wij hebben ook 2 honden en hun wisten het al vóór wij het wisten.Bij de eerste zwangerschap(die helaas in een miskraam geeindigd is)waren de honden erg aanhankelijk en onrustig.Blaffen om niks,gewoon zomaar.Achteraf gezien hadden ze het volgens mij ook al door dat het mis was.De ene hond was helemaal niet meer bij me weg te slaan en de andere heeft de avond voor de termijnecho(waarop bleek dat het hartje die week was gestopt)een hele tijd met haar oor op mijn buik gelegen.Bij deze zwangerschap waren ze weer onrustig.Vlak voor deze termijnecho lag de ene hond weer met de oor op mijn buik en opeens kwam er een klein blafje.Op dat moment dachten we al dat ze misschien al wat hoorde,omdat ze dat de eerste keer niet deed.En het zat/zit deze keer ook(gelukkig!)goed. En nu,ong.30 weken verder,zijn ze bij heel anders dan bij mijn vriend.Ze doen voorzichtiger met me.Niet springen en niet te ruig spelen. Onze honden hebben het zekerweten heel goed door,vanaf het begin!