Naar aanleiding van de vele filmpjes die circuleren op het internet van dramatische reacties van kinderen, wanneer ze te weten komen dat ze een broertje of zusje verwachten (en ze hadden gehoopt op het andere geslacht): - Hoe hebben jullie aan jullie kinderen verteld wat het geslacht van de baby ging zijn? - Hoe oud waren je kinderen toen? - Wat was hun reactie? - Heb je iets ondernomen/gezegd om te voorkomen dat jullie kinderen teleurgesteld zouden zijn in het geslacht van de baby? Mijn inziens is het niet de bedoeling dat kinderen het idee krijgen dat ze kunnen 'kiezen' of ze een broertje of zusje krijgen. Maar hoe maak je ze duidelijk dat het geen keuze is en dat ze dus niet teleurgesteld moeten zijn?
Leeftijd 7 en 8 We hebben ze aan tafel gezet en het gewoon gezegd dat ze een zus of broer kregen. Bij de bekendmaking van het geslacht zei de oudste dat hij geen broer wou maar een zus of een hond en de middelste zei dat het misschien eindelijk een leuke broer zou zijn
De meiden waren 2 en 4 en wilden graag een zusje, kregen ook een zusje, dus ze waren heel blij. Hebben het gewoon verteld
Ja hilarisch. We zijn 4 jaar verder en hij denkt nog altijd hetzelfde over zijn grote broer en is heel blij met zijn leuke broer erbij
Mijn zoontje van 3 wilt een zusje, maar een broertje is ook leuk. Toevallig zei hij dit vanmiddag! Heb hem wel duidelijk uitgelegd dat hij of een broertje of een zusje krijgt. We kunnen niet kiezen, en het is ook niet belangrijk. (Als het kindje maar gezond is) Wij weten het geslacht uiteraard nog niet, maar ik denk eigenlijk dat hij gewoon blij is met beide.
Wij hebben altijd gezegd dat je de wens mag hebben, en daarmee ook de teleurstelling , maar dat er geen keuze is. Dat iets geen keuze is, betekend niet dat ze niet teleurgesteld mogen zijn toch? Ik zou die twee los van elkaar zien. Mijn oudste wilde heel graag een zusje, hij krijgt nog een broertje. Wij hebben het verteld met zo een confetti popper, omdat ik ergens ook bang was dat er tranen zouden komen. Maar dat was niet. Hij is er super blij mee en reageerde heel enthousiast, en zei vervolgens 'ik wil wel nog steeds een zusje' Hij weet heel goed dat er geen keuze is, ook niet of er wel of niet nog een kindje bij komt. Wie weet hebben we dat geluk maar dat kunnen we nu niet zeggen. Maar teleurstelling mag je denk ik ook gewoon de ruimte geven. Het is toch jammer als iets niet gebeurd wat je wel graag had gewild.
Waarom mogen ze niet teleurgesteld zijn? ze kunnen wel ergens aan wennen maar in eerste instantie mogen ze echt wel balen. Als de oudste niet blij was met zijn broertje, had hij daar ook ruimte voor dat hebben we ook gezegd,papa en mama willen een kindje erbij en we kunnen begrijpen dat jij dat misschien minder leuk vindt soms. Ook qua geslacht, hij hoopte op een jongen. Maar we hebben duidelijk gezegd , kan een meisje zijn en dat is ook oke maar je mag het dan best even stom vinden. Relativeren is gewoon moeilijk cq onmogelijk bij bepaalde leeftijden. Mijn zoon kan al teleurgesteld zijn als de rode ijsjes op zijn, terwijl dat een geen impact heeft op zijn leven. Een kindje erbij heeft dat wel. Hij was 3,5 toen we hem meenamen naar de echo voor geslachtbepaling. Echoscopiste zei: zie je dat? Wat zie je? Een piemel riep hij blij uit haha
Dit! De oudste, (6) vond alles prima. De jongste (3 nu 4) was teleurgesteld want wilde graag een broertje (heb ik twee hele leuke filmpjes van toen we gingen vertellen wat het werd ) Maar na een weekje was hij ook gewend en nu is het allemaal prima
Wij weten het geslacht niet dus de kinderen roepen al heel wat weken dat ze hopen op een broertje/zusje. C hoopt een broertje zodat de verdeling eerlijk blijft N hoopt op een zusje zodat hij mama’s beste vriend blijft. Wij hebben gezegd dat allebei de geslachten goed zijn en dat het geslacht niks zegt over hoe dit kindje zal gaan worden. Uiteindelijk zullen ze bij de geboorte helemaal niet meer denken aan hun voorkeur en vinden ze het alleen maar spannend en leuk.
Bij Z was de oudste 3 en vond het helemaal geweldig dat ze überhaupt iets kreeg, toen ze hoorde dat het een zusje was vond ze dat helemaal leuk. Bij J. Waren ze 6 en 2. De oudste maakte het niet uit maar vond een jongetje wel zo eerlijk voor papa. Z vond het allemaal best. Bij de 4e, Z wilde er graag "zo een met een plasser" en L wilde graag nog een broertje alleen omdat dan de stand in huis weer eerlijk verdeeld zou zijn. Stiekem is ze helemaal verliefd op het idee van een nieuw zusje.