Ik belde mijn vriend op en hij verstond er niets van. Ik lachte en huilde tegelijk en ik hoorde hem alleen maar zeggen.. huh, wat.. wat is er nou. Maar hij reageerde ook heel kalm, later bleek dat hij zo bang was dat het mis zou gaan. Eigenlijk is het heel de zwangerschap erg 'afwezig' geweest tot hij echt mijn buik zag bewegen. Nu wil ie continu aan mijn buik zitten en er dingen op leggen (ons ventje schopt alles ervan af en dat vind ie echt fantastisch)
Eerlijk....die was echt niet leuk! We waren er bewust mee bezig, maar hadden het idee dat het nog wel even ging duren. Ik was echt megablij dat ik na de eerste maand een positeve test had. Hij riep echter : shit nu is ons leven voorbij?! We hebben 3 dagen niet tegen elkaar gesproken en daarna zei hij dat hij er even aan moest wennen. Hij het een vreemd idee vond en dat het allemaal snel ging. Vanaf dat moment was hij super enthoisiast en vanaf het moment dat we wisten dat het een meisje werd kwam hij zelfs met kleertjes thuis. Nu zijn het 4 handen op 1 buik en is het echt een papaskindje! Ze zijn dol op elkaar. Het komt dus vanzelf....bij mannen werkt het even anders denk ik....
hihi mijn man reageerde juist heel leuk. hij wilde al langer dan ik aan kinderen beginnen. hij was er eerder klaar voor....maar pas bij test nummer 3 konden we het allebei echt geloven. we waren allebei erg blij hihi grote glimlach op onze monden en elkaar maar bijven zoenen...mja sorry hihi... was ook zo lief toen hij het zo blij aan zijn ouders vertelde
Mijne sprong een gat in de lucht haha! En als ik nu wel eens zeg ben bang dat het mis gaat zegt hij positief blijven het gaat wel goed
De eerste testgaf een heel inimini licht streepje. Dus daar waren we beiden nogal onzeker over of dat wel wat was. De volgend ochtend een digitale gedaan (om 5 uur, want ik was wakker en moest). man wakker gemaakt en de test in zijn handen geduwd. Hij pakt m aan. Kijkt. Rent in zijn onderbroek naar beneden. Dus ik er maar achteraan. Staat ie in de keuken foto's te maken van de test. Toen dat gedaan was kreeg ik een knuffel en zei die: ik ga nog effe slapen. Stond ik dan met mijn test in de keuken te kijken. Slapen kon ik echt niet meer. Maar toen hij een paar uur later wakker was, was hij wel echt in de wolken. Oook heel nerveus of alles deze keer goed zou gaan. Maar ook superblij.
Pff goed denken, best wel een verhaaltje. Ben onverwachts zwanger geraakt (met conceptiemiddelen) werd maar niet ongesteld dus toch maar test gehaald, getest en per direct een kruisje... (al 8 weken) ik even met zweetdruppels want ik kon ff niet naar me ouders en vl was ooo niet in de buurt. Dus appie gestuurd, hij zo meen je die nou, ja dat meen ik. Daarna naar hem toe gegaan eerste wat hij zei heeeeey mama, ik heey.... Verdee even niet over gehad en de dag erna nogmaals getest met me beste vriendin, weer duidelijk zwanger... Heb hem weer geapt want hij was werken en toen ging het lampje branden. Hij wist even niets te zeggen. In de avond weer naar hem toe en hij zei eigenlijk direct het moet weg, kan niet blijven, want ik ben nog maar 19 en hij 23 niet samenwonend en geen geld. Kon daar niet helemaal in mee komen en gezegd dat kan niet in een dag beslist worden. Week later was het ineens nee kind mag echt niet weg ggz! !! En kijj me banner 30 weken, samenwonend en geld zat om een kleintje te kunnen houden, en blij dat meneer is
Grinnik, 4 dagen voor ik ongi moest worden een test met een echt wel roze streep, mijn vriend; 'nee, daar staat GEEN tweede streep' Ik;'Echt wel, kijk maar lief' Hij; 'NEE, dat staat ECHT geen roze streep' Daarna twee dagen getest, roze strepen, maar nee hoor hihi Drie dagen later, maar een digi CB in zijn handen gedrukt, en hij viel bijna flauw tijdens het wachten hihi, en toen stond er zwanger 2-3 en begon hij te glimmen! Hij durfde het eindelijk te geloven!
Ik kon op zondag gaan testen, maar vermoedde het al veel eerder. Toen mijn partner op woensdagavond thuis kwam en vroeg: voel je je nog steeds ziek? zei ik: nou schat, reken er maar op dat ik zwanger ben. Hij reageerde heel enthousiast: Gaaaf! Op zondag hadden we net een akkefietje gehad, dus ik was nog een beetje boos toen ik ging testen, zit je daar naast elkaar op de bank met je positieve test, dat was een beetje vreemd.
De eerste zwangerschap via mmm zwanger geraakt en ook gepland getest zeg maar. Beide in de wolken toen de test positief was. Je zou dus verwachten dat mij man wel een beetje afwist van een cyclus, eisprong enz. Deze zwangerschap was niet gepland (maar meer dan welkom) Nadat ik ziek was na een bbq lag ik s'avonds bed, mijn man sliep al en ik dacht opeens ik ga een test doen. Omdat ik pcos heb word ik bijna nooit ongesteld. Ik doe eens in het half jaartje een test gewoon voor de zekerheid. Maar de testen zijn altijd negatief en had een positieve test dan ook zeker niet verwacht. Ik viel dan ook haast van de wc pot af toen ik 2 streepjes zag. Ben toen naar boven gerend en heb mijn man wakker gemaakt. Die vroeg heel droog "is dat van gisteren?" Je raad het al, de dag daarvoor hadden we gemeenschap gehad en blijkbaar dacht meneer dat hij zulk super-zaad had dat ik nu al positief testen ......
Onze kinderen kwamen wat onverwacht, de oudste was eerste ronde raak (hadden gerekend op een jaar proberen) mijn jongste was ongepland. Van de oudste vertelde ik over de telefoon, ml was op zijn werk. Hij zei alleen "oh" en hing op toen hij thuiskwam was hij wel heel blij. Bij de tweede was hij (en ik ook!) verbijsterd. Ik deed een test om te bewijzen dat ik níet zwanger was, maar overtijd door stress. We gebruikten condooms. Stomverbaasd was ik toen er ineens zwanger op het schermpje stond. Heeft even geduurd voordat dat bij hem was geland.
Wij hebben op nieuwjaarsnacht samen de test gedaan... verwachtte er eigenlijk allebei niets van, maar daar srond dan toch ineens 2-3 weken. Ik heb de fles wishkey nog niet eerder zo snel zien gaan... god wat waren we geschrokken. Ik was ook pas net 1 maand van de pil af.