Had gisteren mijn moeder aan de telefoon en we hadden het over de bevalling. Ik zei dat we het met zn tweetjes wilden doen verder niemand erbij en als we na de bevalling een uurtje met zn drietjes aan elkaar hebben gewend en gewassen en aangekleed enzo dat we dan onze ouders zouden bellen. Nouuuu had beter niks kunnen zeggen ze was helemaal gepikeerd. Ze reageerde zo van nou dan komen we wel niet. Ik zei pardon?! Ja dan blijven we wel thuis en we horen wel wanneer we welkom zijn. Nou ik was echt boos ik vroeg waar slaat dat op?? Ja zei ze het is toch normaal dat wij al in het ziekenhuis zijn en meteen na de bevalling binnen mogen, maar ja doe maar op jullie manier hoor. Ik vond dat echt niet leuk. En toen begon ze ja en ik kom meteen iedere dag langs om te helpen thuis en in badje doen en dit en dat pffff. Terwijl ze nu een keer per week/in de twee weken komt. Het benauwde me echt een beetje. Heeft iemand dit ook meegemaakt zulke reacties? Ze wil zich ineens overal mee bemoeien terwijl ze dat normaal echt nooit doet. Zo eiste ze ook dat ze bij de eerste echo mocht zijn en dat is dan ook gebeurd terwijl we eigenlijk met zn tweetjes wilden gaan, ik durf er niet tegenin te gaan bang dat ze weer zo flauw reageert
He meis, Ik herken het gelukkig niet , maar wil je wel vertellen al had je thuis bevallen wordt dit zelfs aangeraden zoals jij het gaat doen. Met mijn intake gesprek metde kraamzorg werdt er aangegeven dat het beter is om eerst lekker te gaan douchen of wassen na de bevalling schone kleren aantrekken. Bedje schoon lekker een uurtje met je gezinnetje zijn en dan pas ouders te gaan bellen. Er komt anders te veel op je af na de bevalling. Ik vindt het heel erg jammer voor je dat je moeder zo reageert maar ik geef je helemaal gelijk hoor!! En je zal zien ze trekt vanzelf wel weer bij. Sommige moeders vinden het nou eenmaal moeilijk dat ze niet meer in alles betrokken worden in het leven van hun dochter maar dat ze dat nu moeten delen met jouw partner. Succes meis!
Jeetje meid, dat is zeker vervelend.. vooral zo'n reactie van je eigen moeder. Ik was altijd bang voor mijn schoonmoeder, die zei ook in het begin (toen ik nog niet zwanger was) van ja ik zit dan de hele dag bij je en voor jij je bed uit komt heb ik de baby al gewassen en aangekleed. Ik dacht echt van nou dat dacht ik dus niet. Maar ik ging er verder ook niet zo op in. Maar nu is ze echt het tegenover gestelde. Ik wil wel mijn moeder en schoonmoeder bij de bevalling, maar nu zegt ze ook van ja ik zal de eerste weken wel veel bij je zijn om jou qua huishouden te helpen en als je visite krijgt en de baby slaapt moet je hem/haar lekker laten slapen en niet steeds wakker maken. Echt een wereld van verschil. Maar ik begrijp wel hoe je je voelt. Het is toch jou moment als je daar ligt te bevallen en het is dan ook jou keus als je dan alleen samen met je partner wil doen, en daarna even bijkomen en je kleine bewonderen. Wel jammer dat je moeder zo reageert maar aan de andere kant begrijp ik het wel. Maar dat blijft toch altijd moeilijk. Ik denk dat je je niet zo druk moet maken en gewoon af moet wachten tot het moment er is, dan kan je altijd zeggen van mam, je hoeft niet te helpen ofzo. In ieder geval sterkte meid!
Hoi, vervelend he, als je moeder je zulke dingen opdringt... Mijn moeder heeft die neiging soms ook, ik probeer me er niet te veel van aan te trekken maar dat valt soms niet mee. Ik zorg voor het eerste kleinkind, dus alles is leuk en speciaal en ze wil overal bij zijn. Ze begon meteen al over dat ze mee wilde naar de gyn, nu was ik dat toch al van plan, dus nu gaat ze vrijdag mee. Afgelopen donderdag de 20 weken echo gehad, en manlief heeft een afspraak op z'n werk dus hij vond het niet erg om er een keertje niet bij te zijn. Dus gaan mijn ouders mee. Op zich leuk natuurlijk, ook voor hen, maar ik weet nu al dat ze gaat verwachten dat ze nog wel een keertje mee mag... Ander voorbeeld: We hebben net de kinderkamer behangen samen. Erg mooi geworden. Nu kwamen mijn ouders gister kijken en we hadden het over gordijntjes. We hebben op de kinderkamer 2 ramen van 80 cm, en wij willen graag gordijntjes die je dan in het midden openschuift zodat er aan beide kanten van het raam een stukje gordijn hangt als ze open zijn. Nu begon mijn moeder meteen dat dat geen gezicht is, en niet handig, want als de baby in bad gaat (tussen de 2 ramen in) spettert hij meteen de gordijnen nat. En zij zou de gordijnen wel willen maken, maar niet als het er dan 4 kleintjes moeten zijn want dat is geen gezicht. Dan denk ik: Mogen we dat lekker zelf beslissen? Mijn vader zei trouwens ook al, waar mijn moeder bij was: Laat de kinderen het lekker zelf beslissen... Laatste punt: Na de bevalling neemt mijn mannetje 2 weken halve dagen vrij, zodat we de eerste tijd lekker samen zijn. Mijn moeder neemt ook een week vrij om voor ons te zorgen, maar ik heb aangegeven dat het handiger is als ze dat doet wanneer mijn man weer aan het werk gaat. Toch? Begon ze meteen weer te pruttelen: Nou, en anders kom ik wel niet, ik offer toch mijn vakantie ervoor op... Wat moet ik daar nou mee? TS: Ik heb dus ook niet echt goede raad, wij bellen ook pas de ouders als het kind geboren is. Zullen ook wel bellen als we naar het ziekenhuis gaan maar ze hoeven echt niet te komen! Ha, dat zal ik vantevoren wel even goed duidelijk maken! Ben benieuwd hoe de andere reacties zijn!
ik zou toch echt doen wat jij wilt jij bent tenslotte degene die moet bevallen niet je moeder en als jij het niet wilt moet je er op staan dat het gewoon niet gebeurd of ze het nu leuk vind of niet jij moet bevallen in een voor jou prettige omgeving klaar. dus laat je niet opnaaien het is jou keus en jou bevalling
Kan het niet zo zijn dat moeders het moeilijk vinden als hun dochters zelf kinderen krijgen? Dat ze ineens beseffen dat hun kleine meid groot is geworden? Misschien voelen ze zich ineens overbodig ofzo... En kunnen ze zich daarom zo opdringen om toch vooral nodig gevonden te worden... Mijn moeder maakt ook wel eens vreemde opmerkingen, ze woont 300 km verder dus veel langskomen ed kan niet. Als mijn moeder iets vervelends zegt, probeer ik het zoveel mogelijk langs me heen te laten gaan, en uiteindelijk toch te doen wat mijn man en ik willen. Maar als het tever gaat, en ze kwetst me dan zeg ik het haar wel. Dan is ze misschien even gepikeerd, maar uiteindelijk draait ze wel bij. Misschien een keer extra zeggen tegen je moeder dat je blij bent met alle hulp die ze kan geven, maar dat jullie het wel op jullie eigen manier willen doen. Ik probeer ook niet te vergeten dat sommige moeders ook goed kunnen manipuleren met hun "gekwetste gevoelens" . Opmerkingen zoals; nou dan kom ik wel helemaal niet meer, is daar een goed voorbeeld van. Ik vind dat een beetje emotionele chantage... En daar moet je echt nooit in trappen! Succes!
ik zou het lekker doe nzoals jij wil en waar jij je goed bij voelt. wij vonden het dus echt verschrikkelijk om mensen ook te bellen dat het begonnen was. maar omdat we dus overdag begonnen en ik beesten heb thuis moest me ma het wle weten om op ze te passen en dus me schonma ook maar hebben wel nadrukkelijk gezegd dat ze het niemand mochten zeggen en hoewel mijn schoonma niks geheim kan houden heeft ze dit toch gedaan. na de bevalling wel meteen opgebeld want de kleine moest toch eerst naar de ic en ik werd gehecht ed dus kon me man rustig ff bellen. mijn ouders zijn savonds toen nog ff geweest tijdens bezoekuur. en mijn schoonma 2 dagen later (woon in dld dus neit zo makkelijk te rijden voor iedereen hihi) bij mijn schoonzussie gaat het altijd heel anders bij de tweede stond bijna halve fam beneden zelf was ik bij de bevalling toen. maar iedereen was dus o pde hoogte. niks vor mij maar voor haar dus weer wel. iedereen verschilt hierin denk ik. en de mensen moeten maar axepteren wat jij wilt jij hoeft je niet aan te passen.
jeetje wat een reactie zeg!! :O ZOu je toch bang van worden! Wat rot voor je ! Ik heb het nog niet meegemaakt, maar ik denk dat wij ook zo'n drama bij mijn schoonouders krijgen. Wij denken er hetzelfde over als jou, gewoon fris voor de dag, dat ik ook weer lekker in mn schone kleren zit, dan pas mogen de ouders en broers en zussen komen.. Eerder niet. En de dagen erna, mogen ze best komen maar niet lang en al helemaal niet iedere dag! De avonden willen wij voor ons zelf houden , dan is het zo nieuw, en savonds ben je dan lekker met zn drietjes zonder kraamhulp, ik vind dat heel belangrijk!! Zijn de eerste daagen van je kindje, dan wil ik niet 24/7 mensen over de vloer! Ik vind dat je moeder dat gewoon hoord te accepteren!! ZOnder je zo'n schuldgevoel te geven! en met de echo dat hadden wij bij mijn schoonmoeder! 1 dag voor de eerste echo belde ze op: of ze niet ajb mee mocht, Nee zegt mijn vriend dat willen wij alleen doen.. NOu mn vriend heeft wel 10 keer moeten uitleggen dat wij dat samen wouden delen!! Niet met haar.. ik snap zon reactie echt neit!! Flauw hoor! Sterkte ermee !
Hier ongeveer hetzelfde. Mijn moeder wil bij de bevalling zijn maar dat zie ik niet zitten. Ze was tenslotte ook niet bij het maken denk ik dan. Dit is iets voor ons tweetjes en na de bevalling ons drietjes. Heb dit voorzichtig gebracht. maar leuk vond ze het niet. Toen was het zo dat ze gebelt wil worden als het begonnen is. Ook hier zit ik niet op te wachten, niemand op mijn vriend en de vk na hoeven te weten dat ik aan het bevallen ben. Toen ze het laatst ( met pasen ) aan mijn vriend vroeg "je belt wel he?' Zei hij "nee mag niet". Nou toen had ik het gedaan hoor. Het schijnt normaal te zijn dat je je ouders en schoonouders belt. Nou ik dus niet. het eerste uur als ze geboren is weten alleen de vk de kraamhulp ( als het thuis lukt natuurlijk) en wij zelf dat ze er is. De rest van de wereld mag even denken dat ze nog in mijn buik zit. Mijjn schoonmoeder vond me daardoor ook raar dat ik niemand laat weten dat het begonnen is. Mijn moeder zei zelfs ik mag wel als eerste kijken he. Daar krijg ik alweer een rot gevoel bij maarja zie het wel. Ook wil ze een week vrij nemen om te helpen maar dat hoeft voor mij niet zo. Ze komt hier nooit en nu dan ineens wel nee sorry hoeft voor mij niet sorry is wel heel erg mijn eigen verhaal geworden maar doe waar je jezelf het beste bij voelt het is jouw bevalling
ik kan mezelf hier wel een beetje in vinden. niet bij mijn moeder, maar bij mijn schoonmoeder! die zou ook liefst hebben dat we bellen als het begonnen is, maar dat doen we NIET omdat ik dan weet dat we elk uur telefoon gaan krijgen om te vragen hoe het vordert, en als we niet opnemen zou ze nog instaat zijn om tot het hospitaal te komen. en we moeten dan ook bellen de moment dat onze baby geboren is, doen we dus ook NIET omdat ik samen met men ventje eerst wil genieten, en wennen aan ons kleintje! laatst kreeg ik de vraag van schoonma; mogen we kevin(zoon van mijn vriend) direcht meebrengen de 1ste keer? en ik zei natuurlijk! en toen vroeg zei; en als het snachts is??? eeeuuum.... ten 1ste, als we snachts bevallen, dan laten we het pas smorgens aan de mensen weten ten 2de, snachts denk ik niet dat je in het moederhuis gewenst bent als bezoek, omdat er nog meer moedertjes met babytjes zijn die aan het slapen zijn! Langs de ene kant ben ik blij dat ze niet in de geburen wonen, want ik denk dat die elke dag in het ziekenhuis gaan staan, wat ik ook absoluut niet leuk zou vinden! Ik en onze baby hebben onze rust ook nodig! En wat ik ook niet fijn zou vinden is als we naar huis mogen, dat ze daar ook ineens zitten! WELKOM THUIS ..... neeeeeeeee, ik wil de eerste dag thuis samen met men ventje en de baby zijn, zonder iemand anders erbij! of ben ik hier nu helemaal verkeerd in?????
Bij ons is het dus zo gegaan dat ze al hier zaten toen ik nog gehecht werd... NOOIT meer, nu doe ik het op MIJN manier...hou voet bij stuk want t is echt vervelend. mamavan
Maak het gelukkig niet zelf mee omdat ik het contact zeg maar heb verbroken om een hele goede reden .. maar ik kan me wel voorstellen hoe je je moet voelen het is toch normaal dat je het op je eigen manier wilt doen wat denkt ze wel niet en dan komen we wel als we welkom zijn ze klinkt bijna jaloers hopelijk draait ze bij en gaat ze inzien dat je helemaal gelijk hebt !! Succes
Ik heb het ook ong. zo meegemaakt.. Ik heb mijn ouders gebeld toen ik gedoucht was enzo en ze kwamen na ong. een half uurtje, dat vond ik prima.. zijn ff geweest en toen weggegaan.. Mijn schoonouders daarintegen die mochten we pas na 6 uur sochtends bellen want ze kwamn toch niet midden in de nacht.. dat heeft mijn man best gekwetst hoor, hij heeft ze wel geprobeerd te bellen maar ze hadden echt de tel niet mee naar bed genomen (liep 11 dagen overtijd..) miss kun je dan toch beter je moeders reactie hebben.. Ik heb nl ook ondervonden dat wat ze nu zeggen niet is hoe ze doen.. IK heb zelf mijn ouders en zusje in mijn kraambed best gekwetst, per ongeluk door homonen ook, door ze na paar dagen te melden dat ik er wel ff klaar mee was met al die visite voor mn neus... maar dan ook hard.. gevolg was wel dat ze zich allemaal ff niet lieten zien en logisch.. later hebben we daar over gepraat en heb ik mijn excuses aangeboden maar mn moeder liet wel weten dat ze niet het idee had dat ze er deel van uitmaakte... wat ik probeer te zeggen is, ze zijn enthousiast en bedoelen het goed!! Leg het naast je neer en bel ze wanneer je er klaar voor bent na de bevalling, als ze horen dat je bevallen ben schieten ze in de kleren en vliegen ze jouw kant op en hoor je haar daar echt niet over!!!!! Veel sterkte meid!
Ik herkende je verhaal meteen! Ik heb mijn zus uitgenodigd om bij de bevalling te zijn (achteraf stom want ze is totaal niet geintresseerd in de hele zwangerschap). Mijn moeder heeft zichzelf uitgenodigd!!!! Ze zegt ik wacht wel in de gang tot ze geboren is, maar ook ik wil samen met mijn vriend ons kindje lekker in bad doen en zelf even douchen voor ik er anderen bij wil hebben. Echt, ik kan het haar ook niet uit haar hoofd praten. Zit er zelfs al aan te denken om haar pas later op te bellen, maar mijn zus heeft al gezegd dat zij mijn moeder dan belt als ik haar bel om te zeggen wanneer de bevalling begint. Gelukkig komt mijn moeder niet elke dag langs (het is 1,5 uur rijden over de snelweg en ze durft geen snelweg te rijden) maar ze had zichzelf ook al uitgenodigd om gelijk na de bevalling een week te blijven. NOU ECHT NIET!!! Ook heeft zij mij opgelegd dat ik elke maand 1 weekend bij haar blijf logeren met de kleine.. Nou ook dat gaat mij te ver. Ik heb haar gezegd dat ik minstens 1 x per maand daarheen probeer te komen, maar ik niks ga garanderen. Ik probeer zo veel mogelijk daarheen te gaan maar vooral voor mijn opa en oma. Die kunnen zelf niet meer rijden en ze durven ook niet met de trein zonder mijn moeder of zus erbij. En die ouwe mensjes zijn de enige die vollop geintresseerd zijn! Ik weiger absoluut aan mijn moeders plannen mee te werken. Helemaal omdat ze noooooit uit zichzelf belt om te vragen hoe het gaat of hoe het met de kleine gaat.
Die arme oma's-in-spé! Wat maken die moeders een hoop los bij iedereen zeg! Benieuwd hoe wij het allemaal over een jaartje of 20 of 30 doen... (al onze dochters en schoondochters klagen dan op een forum over hoe bemoeizuchtig wij zijn, haha) Uiteindelijk is het gewoon mijn baby en mijn bevalling en IK bepaal dus wie er langskomt en wanneer.
Ik "heb dit ong. ook zo gehad maar dan met mijn Schoonmoeder. Meteen toen ze wist dat we zwanger waren begon ze zich te bemoeien met ons. Ik heb daar niks van aangetrokken in de hoop dat het wel over ging..Niet dus.. We wilden een babyshower , zij had hem al geregeld datum geprikt en bezoek geregeld.. Ik wilde met de geboortegeschenkjes beginnen , zij had ze al besteld en ze waren onderweg... Ik wilde aan de geboortekaartjes beginnen , zij wilde eraan beginnen. Ik had alles al geregeld met mijn moeder , kleur van papier , tekst , plaatje e.d Toen ze me belde dat ze een voorbeeld kaartje klaar had liggen... Ik heb al die tijd met alles wat ze deed het gepikt en geslikt en over me heen laten lopen op dat moment was ik het zat en heb tegen haar gezegd "ohh das niet zo slim , had je me misschien eerst kunnen bellen aangezien ik al alles heb geregeld met mijn moeder. Die heeft nml nog helemaal niks kunnen doen ! " Ze was daar niet blij mee en hing snel daarna op. Toen ik dacht er eindelijk vanaf te zijn en het einde in zicht kwam , wilde ze dat ik mijn kraamtijd daar kwam doorbrengen , sterker nog ze ging er van uit dat we daar zouden komen ! Dit ging dus echt niet , ik wilde thuis bevallen en dus ook thuis de kraamtijd doorbrengen ! Toen ze dit te horen kreeg was ze heel erg teleurgesteld want ze wilde 2 weken vrij nemen om voor mij en me dochtertje te zorgen , zodat ik niks hoefde te doen. Ik was boos en vrat mezelf helemaal op , ik heb ook aan me vriend op een tactvolle manier laten weten dat ze niet overal maar vanuit moest gaan ! Er is moment geweest dat er een mogelijkheid inzat dat ik een ks moest , me vriend heeft heel eerlijk aangegeven dat ie daar niet bij durfde te zijn. Ik wilde dan dat em moeder mee kwam maar haar reactie was "Ohh dan zit ik vooraan om te kijken hoe dat allemaal gaat gebeuren , want ik heb al 1 ks gehad maar dat is toch anders" Dat was voor mij de druppel en ik heb tegen haar gezegd dat als alles goed ging en ik thuis mocht bevallen ze erbij mocht zijn maar wel aan de andere kant van de kamer , mijn moeder en vriend zitten naast mij en jij NIET ! Daarna was ze zo stil als iets en heeft ze mij de laatste weken met rust gelaten , ze belde alleen maar na een controle om te vragen hoe het was gegaan verder niet. Toen de bevalling uiteindelijk in zicht was is het totaal anders gelopen , achteraf gezien snap ik haar deels wel maar dan nog vind ik dat dat iets is/was tussen mij en me vriend. Ze heeft uiteindelijk tijdens de bevalling wel langs het bed gestaan maar ik wilde mijn moeder langs me hebben , me vriend werd tijdens de bevalling van de stress en spanning ziek en die heeft helaas beneden gezeten.. Ze mocht langs me staan onder de voorwaarde dat ze me met rust liet en niet ging koekeloeren tussen mijn benen. De rest van de Fam. en vrienden hebben we pas gebeld toen alles rustig was en sommige zelfs pas de volgende dag. Mijn schoonmoeder heeft ons vervolgens een hele week met rust gelaten en is na 1 week weer op bezoek gekomen.. Ik heb mijn hele zwangerschap op mijn tenen gelopen omdat zij zich overal mee bemoeide en alles wat IK wilde doen had ZIJ al gedaan.. Dit vreet aan je , echt waar , ik kan er nu weer boos om worden en ik heb ook tegen me vriend gezegd "Dit nooit meer , bij de 2de gaat het op ONZE manier en niet op HAAR manier" Ik doe dit geen 2de keer meer want dan loopt het uit op ruzie. Zeis echt een schat van een schoonmoeder maar wat dit soort dingen betreft is het een enorme bemoeial ! Wat ik je nu met mijn verhaal wil laten zien is dat je dus echt NIKS moet doen TEGEN jou wil in daar ga je echt aan onderdoor.
pooh jeetje tja ik weet dat mn schoonmoeder het liefst direct erboven zou hangen net zo goed als mn schoonvader Alleen mijn man en ik en mn allebeste dinnetje (zus relatie) Heb de hele familie gezegt dat we niet bellen wanneer t begint en dat we pas bellen wanneer het ons uitkomt van mij part pas na de nacht en lekker uitgeslapen een paar waren inderdaad gepikeerd heb ze gezegt dat ze het in een plek kunnen stoppen waar de zon niet schijnt het is jouw (en die van je man ) bevalling, Doe het op jou manier!
Ik wil het ook doen zoals jij het doet hoor! Heel normaal vind ik. De een heeft behoefte aan mensen om zich heen de ander wacht er liever langer mee. Sommige mensen bellen zelfs pas uren later de ouders om te zeggen dat er een abytje is geboren. kan ik me ook voorstellen, het word daarna al druk genoeg. Doe het zoals jij het wil, dat is heel belangrijk. Snap dat je moeder helemaal blij is met een kleinkind op komst maar je kan ook te ver gaan. Elke dag langskomen en je baby i bad doen enzo. Ik krijg dan snel het idee dat ze het idee heeft dat jullie het zelf niet kunnen. Ik zou het ook erg benauwend vinden. Praat er toch over met je moeder hoe moeilijk ook. Want ik denk niet dat je zin hebt de eerste tijd die de mooiste tijd moet zijn jezelf zit op te vreten omdat je moeder zonodig haar zn wil hebben.
mijn schoonmoeder had exact dezelfde reactie!! als alles goed gaat mag je na 2a 3 uurtjes na de bevalling weer naar huis dus ik heb gezegd ik wil thuis pas bezoek... zij boos ze wilde tijdens de bevalling daar op gang wachten!!! nu wilt ze ook niet gebeld worden als de kleine er is maar pas wanneer ze mag komen! nou das prima maar de rest wordt wel meteen gebeld.
Doe het zoals jij en je man het willen! Je moeder kan wel van alles willen, maar het is jullie bevalling en jullie bepalen hoe en wat er gebeurt. Laat het een paar weken rusten en als ze er weer over begint zou ik rustig aangeven dat jij het anders gaat doen dan zij wil. Weet je hoe het ging toen jouw moeder beviel en welke rol je oma hierbij had of wilde hebben? Waarschijnlijk ging het toen ook zoals jouw moeder en vader het wilden. Misschien helpt het als jij jen je man bespreken hoe jullie het willen en maakt dat het wat makkelijker om weerstand tegen je moeder te bieden.