Maar hoe zou jij dan reageren op een aankondiging van iemand die 5 weken is? Ik zou ook niet super enthousiast zijn om eerlijk te zijn.. ik zou gewoon iets zeggen van alvast een voorzichtige felicitatie ofzo. En dat doe ik juist omdat ik me inleef in de ander en ervaring van mezelf heb heb..
Ik zou gewoon heel enthousiast zijn. Wat maakt het nou uit dat het vroeg is? Ik ken genoeg mensen waarbij het in een laat stadium alsnog mis ging. Mag je dan nooit enthousiast zijn?
Hier vielen de reacties ook erg tegen hoor, vooral bij de derde. Mijn moeder was wel blij, maar niet echt enthousiast blij. Mijn vader en broer die waren.. uhm.. Hoe moet ik het zeggen... Heb alleen maar commentaar gekregen van ze. Hoe kon ik aan een derde beginnen terwijl wij nog zo jong zijn. Ik zou voorschut lopen met 3 kinderen. Helemaal geen interesse gehad over de zwangerschap. Mijn vader en broer hebben nooit gevraagd hoe het ging, of wij het geslacht al wisten en hoe de bevalling geweest is. Nu is de jongste 9 maanden en heb alleen maar leuke reacties gekregen, dus echt voorschut lopen met 3 kinderen op jonge leeftijd is niet gebeurd Heb het overigens wel achter mij kunnen zetten, maar ik snap dat het frustrerend en niet leuk is. Je hoopt op hele leuke reacties, vooral van je familie. Zij horen juist extra blij te zijn. Wel wil ik jou van harte feliciteren met je zwangerschap. Geniet er extra veel van.
Kijk weet je wat het is? Mijn schoonouders waren bij de eerste zwangerschap juist dolenthousiast.... Ook toen vertelde ik het met 5 weken. Toen was ik degene die heel bang was voor een mk en waren het mijn schoonouders die me juist geruststelden
Nou ik vind het juist mooi om jong moeder te worden..... Mij is dat helaas niet gelukt. Jammer dat je zoveel commentaar kreeg zeg. Waarom zou je voor schut lopen? Alsof het daarom draait. Mensen hebben altijd wel commentaar helaas
Het is en blijft gewoon vervelend dat ze anders reageerde dan jij had gewild! Ga er nog eens in gesprek over met ze? Ik hoop dat ze bijdraaien naarmate je verder in de zwangerschap komt!
We hebben het al aangegeven maar ze reageren er nauwelijks op. Het enige dat ze zeiden was dat ze het niet hadden verwacht omdat ze ons types vonden voor 1 kind
Bij de eerste zwangerschap waren me schoonouders dol blij, dit eindige in een miskraam. Toen we weer zwanger waren reageerde ze heel koeltjes, schoonvader zei vanaf de bank, oh okeej. Of dit te maken heeft met de miskraam van eerst geen idee. En mijn lieve moeder was dolblij alle twee de keren. Ze geniet er van en kijkt er echt naar uit en vraagt hoe gaat ect. ( moeder woont in verzorgingstehuis, heeft alzheimer )
Vervelend als mensen niet reageren zoals je zou willen Bij mijn zwangerschap van mijn dochter reageerden mijn schoonzus en schoonoma ook niet enthousiast, schoonzus moest zelfs huilen omdat mijn man toen de tijd op haar vraag over kinderen had gereageerd dat dat wel zou komen op zijn tijd, 2 maanden daarna was ik dus zwanger.. Mijn schoonoma heeft altijd veel moeite gehad met onze relatie voornamelijk omdat ik 7 jaar jonger ben dan mijn man, ik was 20 toen ik zwanger werd van de eerste en dat heeft ze tot aan de geboorte volgehouden dat ik te jong was om al kinderen te krijgen.. Maar uiteindelijk draaiden ze bij toen E. eindelijk geboren was.. Ik denk dat mensen ook gewoon wat voorzichtiger zijn, of het niet verwachten ofzo.. dat daar hun reacties vandaan komen. Geniet maar lekker van de leuke reacties en voornamelijk je zwangerschap, het belangrijkste is dat jullie er blij mee zijn toch
Ik heb helaas wel vaker vervelende reacties gehad, dus ik ben wel wat gewend. Op het moment dat ik zwanger raakte van mijn eerste had ik even geen contact met mijn ouders. Ik zat op dat moment in therapie om mijn vreselijke jeugd te verwerken (ik en mijn zus waren ingezette wapens tijdens de vechtscheiding van onze ouders vroeger) en ik kon ze onmogelijk tijdens therapie sessies naar de hel wensen om vervolgens 3 dagen later op de koffie te gaan, vandaar even geen contact. Mijn vader accepteerde dat, mijn moeder had er meer moeite mee. Ondanks dat we tijdelijk geen contact hadden wilde ik ze wel laten weten dat ik zwanger was. Ze reageerde echt heel lullig. Zei keihard dat "zij er nog niet klaar voor was om oma te worden" terwijl ik helemaal niet had gezegd "je wordt oma" ofzoiets. Ik had het bij mezelf gehouden. Uiteindelijk kregen we tijdens dat gesprek ruzie en dat was dat. Mijn zus raakte per ongeluk zwanger een maand of wat later en bij haar reageerde ze wel leuk, en dat terwijl mijn zus op dat moment nog abortus overwoog omdat ze in de eerste plaats nooit kinderen had gewild en ten tweede haar relatie net was gesneuveld. Uiteindelijk zijn alle relaties glad gestreken voor ik 8 maanden zwanger was en heb ik er verder goede herinneringen aan. Mijn tweede zwangerschap was met mijn huidige echtgenoot, en toen waren we wel voorbereid op negatieve reacties, want de omstandigheden waren niet ideaal. We zouden een maand nadat ik zwanger raakte uit de wsnp komen, maar door onvoorziene omstandigheden werd deze verlengd. Bovendien hadden we al 4 kinderen uit onze vorige huwelijken (ik 1 en mijn man 3) toch kregen we ook veel positieve reacties. En bij deze zwangerschap vond ik de reacties eerder wat lauw dan negatief. Al had mijn man wel bepaalde reacties verwacht omdat dit zijn vijfde kind wordt, maar wat dat betreft kregen we daar ook geen negatieve reacties over. Ik heb wel voor de zwangerschap een negatieve reactie gehad van een zogenaamde vriendin, die zo onbeschoft reageerde dat ik per direct het contact heb verbroken.
Het is inderdaad zo dat je er zelf gelukkig mee moet zijn. Maar toch kan ik me goed voorstellen dat het soms vervelend is, zo hebben wij van 1 persoon kritische opmerkingen gehad over ons huwelijk... en daar heb ik echt mee gezeten hoor.
Dat herken ik ook pfff... Toen mijn exman en ik bij zijn ouders aankondigden te gaan trouwen, werd ik volledig genegeerd en richtte mams zich tot haar zoon en zei op een langzaam minzaam toontje: "zou je dat nou wel doen jongen" Echt vreselijk. Ze verspilde ook geen moment om in mijn bijzijn zijn ex vriendin op te hemelen, waarschijnlijk probeerde ze me daarmee weg te jagen. Door de jaren heen is ze volledig bijgedraaid, alleen heeft ze nog wel dezelfde vervelende trekjes, die ze nu botviert op de nieuwe vrouw van mijn ex (hoorde van hem dat ze bij haar hetzelfde doet haha!) Mijn huidige schoonouders zijn gelukkig wel blij met mij, ik heb een fijne band met mijn schoonmoeder Maar vroeger, toen vond ik het echt heel erg, die reactie..
Dat is zeker zo.. Ik heb altijd gebotst met de oma van manlief, toen we gingen trouwen verkondigde ze dat de helft van de huwelijken eindigt in scheiding en tijdens mijn zwangerschap heb ik herhaaldelijk gehoord van mijn haar dat ik te jong was voor kinderen, en dat ik er nog niet klaar voor zou zijn.. Dat heeft echt gestoken en neem ik haar nu (4 jaar later) nog steeds kwalijk (al zit er natuurlijk wel meer haken en ogen aan mijn relatie met haar dan alleen dat)