Ik ken het. .. Wij hebben het al verteld tussen de 4 en 5 weken. steeds als we het over de zwangerschap kregen kregen we te horen dat het nog pril was en mis kon gaan. Ik heb toen verteld dat ik dat absoluut niet meer horen wou! Dat het mij onzeker en bang maakte en dat wij wilden genieten van iedere dag. Want iedere dag dat ik zwanger ben is er 1. hierdoor wel meer begrip gekregen. ..
Vind ik niet te vroeg hoor; ik heb het ook al verteld, en de VK schatte mij korter zwanger dan mijn banner zegt: nl 9 weken vandaag... Natuurlijk kan het nog misgaan, daar ben ik ook nog bang voor; maar dan zou je het toch ook vertellen, als je een miskraam hebt gehad?
Ik snap wat je bedoelt helaas, wij hebben het de moeder van mijn man (mijn schoonmoeder) dus ook verteld na de goede 8 weken echo en eerst keek ze ons als een botsauto aan. Toen kreeg ik gezegd dat ze nooit verwacht had dat ik zwanger kon worden met mijn rugproblemen ondanks dat we 1,5 jaar daarvoor wel verteld hadden dat we gingen proberen zwanger te worden en daarna werd nog even gezegd dat we wel erg vroeg met vertellen waren want ze kende iemand daar was het na een goede echo met 9 weken nog fout gegaan en iemand met 11 weken die een miskraam gekregen had Ik werd er zo onzeker van dat ik met 10 weken nog een echo heb laten doen want durfde niet te wachten tot de termijnecho van 12 weken Soms snap je echt niet waarom mensen zo bot moeten doen, lijkt wel alsof ze totaal niet nadenken.
tja na de geboorte kan er nog iets misgaan... als je het zo bekijkt. ik heb het ook met 10 weken verteld. gelukkig alleen goede reacties gehad. en de rest, lekker belangrijk. niet alle mensen zijn even meelevend/tactisch. geniet er lekker van en laat je niet gek maken met alle spook verhalen!
Hier ook met tien wkn verteld en idd veeeeel reacties "oh nog zo pril...spannend". Vooral van oudere mensen valt me op. Maar bij hen vroeger ging t anders natuurlijk. Als ze al een echo kregen was het pas na drie maanden. Zij hangen nog erg aan die 13wkn grens valt me op. Hoewel we tegenwoordig weten dat als je een mooie echo hebt met 8wkn het bijna altijd gewoon goed gaat verder. Trek je er niets van aan hoor!
Heb het zelf zodra ik wist dat ik zwanger was aan vrienden en familie verteld. Niet op het werk. Ik zou het echt niet een heel eerste trimester voor me kunnen houden. En ja...het ging mis. Heb het alleen maar als prettig ervaren dat ik dit niet in stilte heb hoeven verwerken. Ik kon gewoon mijn verhaal doen en mijn teleurstelling en verdriet delen. Het betroffen wel allemaal mensen die van mijn kinderwens wisten en mij heel erg een kindje gunnen.
Toen ik deze zomerzwanger was hebben wijhet ookmeteen onze ouders verteld met 4,5 week. En ook mijn 2 beste vriendinnen, waarmee ik ook deelde dat ik bezig was zwanger te worden. Het voelde niet fijn om het niet te kunnen delen met mensen die zo dicht bij staan. Toen het met 6 weken mus ging, was ik heel blij dat zij wisten dat ik zwanger was en ik dus voor support bij hen terecht kon. Later heb ik ook wel andere vriendenverteld dat ikdemuskraam heb gehaf, toen het minder vers was. Nu ben ikopnieuw zwanger ( 4 weken) en na veel verdriet wilden we dit blije nieuws opnieuw met onze ouders delen. Vriendinnen heb iknog niet verteld, misschien wacht ik wat langer deze keer. Ik kreeg wel demeest botte reactie mogelijk van de stiefvader vanmijn man, hij zei: nou succes dan maar ( op beetje cynische toon) ik feliciteer je over twee maanden nog wel een keer. Ikweetvan wie het komt, de eerste keer vroeg hij ook al waarom we het al vertelden maar mijn ouders vinden het wel heel leuk om te weten en ikweet zeker dat mijn schoonmoeder het vreselijk zou vinden als we het mijn ouderszouden vertellen enhaar niet en mijn man wilde het graagmet hen delen ook. Ik snap de houding niet, ik zou het ook nogniet dehele wereld vertellen misschien, maar het isfijn om de belangrijke momenten te delen met mensen waarvan jehoudt. Vinden mensenhet dan vervelend om eventueel slecht nieuws tehoren. Dat je jebezwaard moet voelen dat zij dan deel worden van het mogelijke verdriet. En mag je nog niet blij zijn omdat het nog mis kan gaan? Ik ben best wel gekwetst door de reactie, juist omdatik me heel erg bewust ben dat het mis gaan gaan, net zelf meegemaakt en zrlf al heel veel moeite heb metblij (te mogen)zijn. Sorry voor mn lange stuk,maar moest het even kwijt.
Wat naar zeg dat je direct na de felicitaties zulke verhalen om je oren geslingerd krijgt. Wat dat betreft is de kans natuurlijk minder na 12 weken maar het kan evengoed later ook nog mislopen, niet om je bang te maken ofzo hoor! Misschien 'goedbedoeld' van die mensen maar leuk is het zeker niet. Helaas zijn er altijd mensen die denken dat ze dit moeten zeggen, ik zou er verder geen aandacht aan besteden. Als het voor jou goed voelt om te vertellen dan moet je dat zeker doen! Hier een positieve test en was 6 weken zwanger, omdat we verder geen familie hebben om het aan te vertellen en ik het niet voor me kon houden heb ik het vrijwel direct op Facebook bekend gemaakt, we waren zo ontzettend blij en verrast! Toen kreeg ik ook reacties als: zo jij bent er wel vroeg bij met vertellen, pas daar mee op! Net alsof je er dan om vraagt dat het misgaat, die indruk kreeg ik. Heb daar toen ook niet op gereageerd, wij waren er heel blij mee en dat mocht iedereen weten, schijt aan wat anderen ervan vinden of hoe hun het aan zouden pakken. De reacties waren overigens negatiever toen ik snel weer zwanger was na de bevalling, van: "oh, wat leuk" (met een bedrukt gezicht erbij) tot "zo, jij gaat het echt heel zwaar krijgen" tot "da's niet zo slim van jullie he?", ik heb het allemaal gehoord. Ook nu hebben we het weer snel bekend gemaakt, en ook nu heb ik alle negatieve reacties naast me neergelegd. Ookal heb je er een negatieve mening over, hou die dan lekker voor je denk ik dan. Maar volgens mij beseffen sommige mensen niet watvoor gevoel je iemand ermee kan geven. In ieder geval gefeliciteerd en geniet ervan!
Ik heb Het aan mijn moeder verteld en zij reageerde negatief direct met de vragen: hoe ga je 3 kindjes opvoeden, je moet direct stoppen met werken, want dat kan niet met 3 kinderen en zijn 2 kindjes niet genoeg. Mijn vader weet het nog niet, maar ik heb nu even geen zin voor zijn negatieve reacties. Voor de rest weet mijn 2 schoonzussen rn die reageerden positief.
Mijn ouders, schoonouders en zusje hebben het meteen na de positieve test gehoord. Toen was ik al rond de 7 weken zwanger. De 1e echo was met 10.3 en daarna heb ik het ook meteen in de vriendenkring en op het werk verteld. Ik kreeg gelukkig hele leuke reacties. 1 collega gaf wel toe het heel leuk te vinden voor mij maar ook jaloers te zijn omdat ze een kinderwens heeft maar haar vriend hier nog niet aan toe is. (Ze is wel 12 jaar jonger dan ik en heb haar daarmee gerust kunnen stellen gelukkig). Ik was blij dat ze daar eerlijk over was, want soms reageerde ze best bot door die jaloezie