wat een moeilijk onderwerp. Voor al de mmm-meisjes....respect dat jullie er zo over kunnen schrijven...(vooral ecl, je legt de situatie waarin jullie zitten goed uit ). Ik hoop voor iedereen dat er snel een wondertje onderweg is. In mijn omgeving ook wel mensen in de mmm en bij een spannende afspraak draai ik mijn duimen er zowat af...pff wat hoop ik dan voor ze dat het lukt. Tranen in mijn ogen als het wel lukt maar ook als het niet lukt. Maar ik weet ook dat zij hetzelfde voor mij doen. Ik ben pas net gestopt met de pil en ik probeer me rustig te houden en zeg 100 keer tegen mezelf dat het ook langer kan duren. Toch begrijp ik nu al dat er veel frustraties bij komen kijken...zeker als het niet lukt en je zo graag iets wilt. en ja wat zou ik doen als er 3 vriendinnen zijn waarbij het niet zo makkelijk gaat..PRATEN. 4 vrouwen...maar met alle 4 dezelfde wens: een kindje. En dat het bij de een moeilijker gaat als bij de ander is niet iets waar je niet over moeten praten denk ik. Spreek het lekker uit en als ze aangeven dat het te moeilijk voor ze is zou ik wat afstand houden of niet meer over de baby praten in hun bijzijn.
Met alle respect hoor.. maar om dit soort berichtjes kan ik me dus weer kwaad maken. Als ik het verhaal van ecl lees zit ik met een brok in mijn keel, ik heb er alle begrip voor. Herken ook veel.. want zoals je kan lezen in mijn onderschrift waren de vooruitzichten bij mij ook niet goed. Ik ben ook geopereerd. Ik dank god op mijn blote knieën en nog veel meer dat het ons tóch gegeven is maar ik vind het van de andere kant een beetje absurd dat ik mijn buik probeer te verbergen bij iemand waarvan ik weet dat ik diegene er pijn mee doe. Dat ik me bijna schaam omdat het ons wel gegeven is. Dat ik nu voor de 2e keer een vriendin niet meer zie omdat het haar pijn doet.. dat doet mij ook pijn hoor. Dat lijkt me toch ook niet de bedoeling?
sterre tuurlijk doet het jouw pijn als het contact niet goed meer is en wat mij betreft moet je je buik ook helemaal niet verbergen! Voor mij zou minder contact met jouw juist betekenen dat ik jouw wil laten genieten en dat ik jouw niet lastig wil vallen met mijn tranen. Het is gewoon een hele lastige! En ik denk dat je aftand moet respecteren! Als vriendinnen wil je het beste voor elkaar en wil je elkaar op de meest goede manier steunen. Soms heeft de ene in een bepaalde situatie meer steun nodig dan de andere en soms betekend steunen juist afstand nemen. Voor mij is het nooit iets geweest van niet gunnen, okal is dat wel een gedachten die even door mijn hoofd flitst, maar wat maar een gedachte is en zeker niet is hoe ik het in mijn hart voel. Ik gun al mijn vriendinnen het beste en dus ook een wonder. Daarin tegen ben ik wel erg gevoelig voor mensen die kinderen 'nemen' en dat terwijl de situatie er helemaal niet voor is. en heb ik daar wel vriendschappen gebroken. zoals iemand die een relatie heeft met een man die drugs gebruikt, veel alcohol drinkt en die heeel bezitterig is. Hij weigert ook nog eens te werken. Toen zij mij vertelde dat ze met de pil gestopt is en probeert zwanger te worden, ben ik heel kwaad geworden. En niet omdat ik nog niet zwanger ben, maar omdat je het niet kan maken tegen over een kind!!!!! Ik weiger om bevriend te zijn met iemand die kinderen gewoon probeert te nemen om ze te hebben en die er helemaal niet over nadenkt om eerst een goed basis te creeren voor een kind. In iedergeval is het belangrijk om er een keer met elkaar over te praten! Want mijn ervaring is, dat sommige vriendinnen mij ook soort van buitensluiten omdat ze denken dat ik het allemaal niet aankan. Wat soms ook zo is, maar dat is iets dat ik zelf wel aan geef! Maar elk mmm meisje gaat er anders mee om! Het is gewoon super lastig!
Ecl: Ik ben het helemaal met je eens hoor, begrijp me niet verkeerd Wij hebben ook met die vrienden erover gesproken en het wordt van beide kanten gerespecteerd (niet meer dan normaal ook om iemand in zijn waarde te laten) maar het is inderdaad gewoon lasig. Dat zal het ook altijd blijven. Ik kan ook witheet worden als iemand een kind 'neemt'.. grrr :x Tegen mij zei een vriendin zelfs dat we het niet goed gepland hadden want in de uitgerekende maand hadden we al zoveel verjaardagen En ze wist van onze problemen he.. Nu we zwanger zijn van de 2e is er ook eentje die gewoon heeft gezegd dat als je echt wilt, het toch wel lukt .. maar goed.. dat zijn uitspraken van mensen die in een zucht en een scheet zwanger waren
Sterre, oh oke fijn dat jullie het wel goed besproken hebben! Inderdaad mensen met hun belachelijke opmerkingen! Het ergste is dat sommige mensen het zwangerworden echt kunnen plannen! We gaan nu verhuizen en dan wordt ik een maand later zwanger zodat we over een 1,5 jaar met de baby op vakantie kunnen. En wat denk je het lukt ze ook nog! en begrijp me niet verkeerd het is echt niet dat ik het ze niet gun, maar vaak zijn deze mensen ook degene die totaal geen begrip kunnen opbrengen en die echt het inlevingsvermogen missen voor/bij mensen die niet zo gepland zwanger kunnen worden. Maargoed ik kan wel een heel boek vol schrijven met opmerkingen die echt NOT DONE zijn. En verhalen over mensen die totaal geen rekening met je houden. Soms moet ik me echt inhouden om mensen mensen op hun giegel te rammen of ze eens flink uit te schelden. En dat terwijl ik helemaal geen agresief persoon ben! Maarja er zullen altijd, op dit vlak, domme mensen blijven......helaas! liefs ecl
Arghh jaa!!! Zulke mensen die dat zeggen krijgen dat inderdaad ook nog allemaal 'gewoon' voor elkaar! En dan ook nog durven zeggen dat zij 'gewoon' alles nuchter bekijken en alles 'gewoon' op hun beloop hebben gelaten als het ergens anders niet lukt o.i.d.... *adem in.. adem uit, tel tot 100*
Ik kan je vriendinnen heel goed begrijpen want ik weet hoeveel pijn het doet als een ander (zeker een vriendin) wel haar kinderwens in vervulling ziet gaan terwijl jij daar ook zo naar hunkert! Ik ben mensen (vriendinnen, collega's, buren) ook jarenlang uit de weg gegaan omdat de confrontatie zoveel pijn deed. Probeer het uit te spreken en zeg daarbij dat je er begrip voor hebt. Vraag ook aan ze of je mag komen uithuilen als het mis gaat. Verder zou ik in je contact met hen vooral focussen op gemeenschappelijke dingen zoals sport die jullie misschien gezamenlijk beoefenen, een stamkroeg, mensen die je allebei kent waar je over kunt roddelen. Realiseer je dat de verwijdering niet door jou komt maar door je zwangerschap. Hoe pijnlijk dat ook voor je is.
De beste opmerking die ik gekregen heb...."wat goed dat jullie aan de toekomst denken..." Nadat ik vertelde dat ik met de 1e IVF ging beginnen.... Nu lees ik ook nog van iemand over ovulatie-testen maar meisje meisje, als je geen eisprong hebt, of zo onregelmatig ongi bent helpt dat allemaal niks...Ja het helpt, in je portomonnee... Dat zijn dus ook opmerkingen die kwetsend over kunnen komen en waar je dus ruzie mee/door kan krijgen.
Wat een "mooi" en gevoelig en herkenbaar topic. Ook ik heb moeite met zwangere vrienden en kennissen en ik merk dat ik ze uit de weg ga. Nu is mijn buurvrouw zwanger en de andere buurvrouw is aan het proberen en dat zal wel niet lang duren, dus dan kan ik me niet meer "verstoppen". Ik heb er veel moeite mee dikke buiken te zien en pasgeboren babietjes. Ik denk dat het heel moeilijk voor te stellen is hoe het voelt voor iemand bij wie het maar niet wil lukken (en dan ben ik al gezegend met een prachtige dochter). Net zoals veel mensen niet weten hoe het voelt om een kindje te moeten verliezen. Je kan je er alles bij voorstellen, maar je weet pas hoe het is als je het echt zelf meemaakt. En iedereen gaat er anders mee om.
Ik had er ook heel veel moeite mee toen een vriendin van me zwanger was van haar 1e maar ging er wel naartoe, totdat ze begon te klagen en opmerkingen tegen mijn ging maken zoals: "Denk er nog maar goed over na hoor, zwanger zijn is echt niet leuk" en zo nog een aantal opmerkingen en ze praatte over niks anders meer, heel begrijpelijk maar pijnlijk voor ons. Zij was van alles op de hoogte wat onze kinderwens betrefd. Toen ze bevallen was dachten we nou misschien komt de band weer terug maar helaas, ze klaagt alleen maar en maakt allerlei opmeringen die bij ons in het verkeerde keelgat schieten. Ik heb er al een aantal keren wat over gezegt tegen haar maar helaas. Toen we op kraamvisite gingen begreep ze niet dat ik er moeite mee had en zei tegen me "Hoe kun je nu verdriet hebben, kijk naar ons mooie mannetje" Hoe kan ik er verdriet om hebben???? Nou 3 miskramen in het 1e jaar daarna 4 jaar niks en ze is vlak na mijn operatie aan endometriose bevallen en wij stonden aan de startlijn voor IVF. Ik heb er altijd veel moeite mee gehad met zwangere vrouwen in mijn omgeving maar wist er altijd wel mee om te gaan tot op zekere hoogte. Nu ben ik zelf zwanger en ik voel me soms schuldig tegenover mensen waarbij het niet lukt, schuldig is een groot woord maar voel zo goed hoe hun hun eigen voelen. Dus ik kan je vriendinnen wel begrijpen, het is voor hun heel pijnlijk. Hebben jullie er al eens over gepraat?? Ik hoop iig dat jullie vriendschap er niet helemaal door stukloopt