Zelf vergeet ik ook weleens te vragen hoe het met iemand gaat. En ik denk er wel aan, maar vergeet het gewoon. Al probeer ik daar wel op te letten hoor. Desnoods schrijf ik het in mijn agenda. Dus dat werkt wel. Maar zulke mensen ken ik wel hoor.... Toen ik met 24 weken weken werd opgenomen in het ziekenhuis, was er nog wel enigszins interesse. Maar nu ik thuis ben hoor ik niet zo heel vaak wat..... En daarbij krijg je vragen om bepaalde dingen met ze alle te gaan doen waarvan ik denk? "uh.... volgens mij moest ik het rustig aan doen" En dan zijn ze nog verbaasd waarom jij niet mee kan doen. Zucht.... Dan denk ik echt : "moet ik nu serieus gaan uitleggen hier waarom ik niet kan? "
Ik herken het enorm, na het overlijden van mijn vader werd er na een week gezegd dat ik zo ongezellig was en nooit meer wat van mij liet horen. Jullie snappen dat waren niet zulke geweldige contacten en 8 jaar later is het niet meer zo dat ik met hen contact heb. Maar ook tijdens mijn zwangerschap ik heb er 2 keer ingelegen 1 x 2,5 dag en 1 keer 4 dagen in beide gevallen is het alleen mijn man en zoontje geweest die zijn geweest in het ziekenhuis verder van niemand wat gehoord, ik had ook de behoefte niet om een update te geven steeds, hoorde van niemand wat pas toen ik thuis kwam en weer op de been kwam (wat nog niet ging maar wel moest ) toen hoorde ik de mensen ja we zijn zo geschrokken je ziet er nog beroerd uit dat soort dingen. Nu na de bevalling van onze dochter nu 8 weken oud precies zo er zijn 50 kaartjes verstuurd en er zijn van die 50 kaartjes 9 mensen langs geweest, van een 10tal ook helemaal niets vernomen. Helaas pindakaas, dan niet, ze hoeven nu ook niet meer te komen. Het wrange is zelfs dat de zus van mijn man met haar gezin en man ook hieronder valt. Jammer dan. Bewijst maar weer hoe "hecht"wij allemaal zijn. Ik zou gewoon aan jezelf denken jullie zijn he belangrijkste en de rest doet er niet toe, als ze wat willen weten dan hoor je het zo niet, verspil die energie niet die kan je veel beter gebruiken. Contacten moeten van 2 kanten komen zeg ik altijd en soms moet je wat voor elkaar over hebben.
Het is nu 8 weken geleden, je hebt een mail verstuurd, mails en kaarten teruggehad. Verder is er daarna nog gebeld etc. Dus het is niet 8 weken geleden, maar veel korter en wat verwacht je van je vrienden, dat ze elke dag of week bellen hoe het gaat? Zo werkt het toch niet? Ja het moet van 2 kanten komen, dus ook jullie kant. Waarom zelf niet de telefoon oppakken en bellen, maar besef ook hoe vaak belde je daarvoor met je vrienden of kennissen? Het leven gaat door, er is iets gebeurd en er is stil bij blijven staan (mensen hebben geantwoord op jullie mail en of gebeld) en zij gaan weer verder met hun leven, zoals de rest. Misschien willen ze je niet opzadelen met hun problemen of verhalen omdat jullie zelf genoeg op jullie bordje hebben.. Het verhaal heeft altijd 2 kanten.
Het gaat om bepaalde personen waar ik niets meer van gehoord heb na het 1e mailtje. Dus ik heb het niet over de rest die wel gereageerd hebben. Dat had ik al neergezet in dit topic, maar dat heb je misschien niet gelezen. Beetje vreemd dat je mij de les gaat lezen dat ze wel gereageerd hebben binnen die acht weken.... Het is me in ieder geval wel duidelijk geworden na het lezen van jullie tips/antwoorden dat het er niet beter op gaat worden als ik het hierbij laat. Dus ik ga nu bedenken hoe ik het aan ga pakken.
Soms leer je je vrienden/familie kennen. Hier ook bij de open hart operatie van onze zoon. Vele stonden echt klaar voor ons en van andere nog niet een kaartje. Zelf heb iker sinds hij thuis is geen energie meer ingestopt. Als ze weer bij trekken prima al zal het wat koeler zijn van onze kant en horen wij ze niet meer ook goed dan was het toch niet zo'mpn bijzondere band als wij dachten
Misschien kun je iedereen een algemene mail met update geven en in datzelfde mailtje degene die interesse getoond hebben, daarvoor bedanken.
Ik zou sowieso al geen mails sturen om mensen up to date te houden..en beledigd doen als ik geen mail terug krijg. ik zou gewoon uit mezelf bellen naar mensen die ik belangrijk vind. Dan heb je meteen een gesprek en hoef je niet op antwoord te wachten...
Misschien had je beter moeten lezen waarom er in de 1e instantie gemaild was. Ik ben verder niet beledigd trouwens. Zo zie je maar dat bepaalde dingen verkeerd opgevat kunnen worden. Hopelijk is dat ook het geval in mijn situatie, dan wil ik het in ieder geval nog een kans geven. Verder last ik het topic sluiten omdat ik er voor mezelf wel uit ben.