Door dat mijn zoon een tijd terug zn voet gebroken heeft en 6 weken gips had en het weekend er voor oma dr arm gebroken had waar we naar toe gegaan zijn in t weekend. En er wat andere dingen in de weekenden waren of net er voor (school kamp, oma op visite vanwege groep 8 musical en oppas, etc) Zijn we dit jaar nog niet erg veel op onze stacaravan geweest. Eigenlijk zijn er we pas 3x geweest en de afgelope 2 a 3 maanden zo ongeveer niet meer. Nu was het dan eindelijk zomer vakantie en ok, niet ZO"N goed weer maar of we nou op de camping zijn of hier....de regen is toch net zo nat. Dus vandaag zou ik de koffers in gaan pakken even nog nieuwe regenlaarsjes voor Wendy kopen (rest heeft nog) en zouden we morgen of overmorgen uiterlijk naar de camping gaan. Vanmorgen denk ik eerst even een spelletje memory te doen met Wendy maar ze luisterde niet dus pak haar arm om haar om de salontafel om naar mijn kant van de tafel te halen zodat ik de regie en de beurten van wie wanneer mag omdraaien een beetje beter in handen kan houden en....AU! Ik lanceer Wendy bijna door de kamer maar kan haar nog net vast houden en met een bonk beland ze op de grond en ik barst in tranen uit en durf me niet meer te verroeren.... Een gevoel alsof er 2 scherpe messen mn ruggewervel net boven mn bekken ingestoken zijn. Een geluid alsof er iets knapt in mijn rug gingen vooraf aan het bijna lanceren van mn dochter die geschrokken naar me kijkt terwijl mn man opgesprongen is en ontzet vraagd "wat doe jij nou!?" Zo van ik weet dat je aan t mopperen was maar het was toch niet ZO erg dat je dr de grond op moet gooien (en nou niet denken dat als t wel erg was dat wel gerechtvaardigt was hier hoor! ) Na een paar seconde van stilte waarop ik snik en nog meer snik en snik kan ik uitbrengen dat ik ENORM door mn rug gegaan ben. Durf niet recht op te zitten. Durf niet op te staan. Maar eigenlijk ook niet te blijven zitten... En nu baal ik als een stekker. Eindelijk iedereen beter (op oma na dan maar als we ipv naar de camping naar haar gaan moppert ze dus...) Geen schooldingen meer die in de weg zitten...dus konden we EINDELIJK naar de camping... BAH! En naast de camping was ik nog vanalles van plan om te doen ook. Nu er veiligheid dingetjes op Wendy dr laadjes zitten zodat ze dr kleren niet elke keer als ze wakker geworden is uit de laadjes heel dr kamer door slingert wilde ik die opnieuw indelen en meteen dr kast ook maar. En heb nog n metertje of 3 was om op te ruimen liggen (eigen bedrijfje en druk gehad...) En zo kan ik nog wel wat dingen verzinnen...maarja. In plaats daar van zit ik nu pijn te lijden achter mn comp. Kan niet op of om. Mn meisje wil telkens vanalles met me maar ik kan niet Had haar beloofd cakejes te bakken maar kan niet eens rechtop staan laat staan cake mix mixen aan het aanrecht. De pijn straald fijn van mn rug uit door mn bekken heen naar mn boven benen... Advil helpt niet en uit ervaring weet ik dat de dokter me alleen spierverslappers geeft en ik t verder met paracetamolletjes zal moeten doen (en die doen al helemaal niks voor me doorgaans) Heb n beetje het gevoel dat ik het nou weer voor iedereen verpest. Onzin natuurlijk want ik heb er het meeste last van dat ik door mn rug gegaan ben. Maar toch... De stemming is hier niet echt fijn nu... Ben n beetje gefrustreerd dus...
Auwww... Wel sneu, maar kan je niet alsnog naar de camping? Voor jou misschien iets minder maar je kids zullen zich vast vermaken! maar je bent nu niet zwanger? Want dan kan je toch wel iets anders gebruiken ? Wat heel goed werkt is 1 ibuprofen met 2 paracetamol. die versterken elkaar op deze manier. En verder een hittepit of warme kruik (en als je die niet hebt warm water in een fles) op je rug. Evt warmtepleisters gebruiken. En als het echt komt doordat je een soort spit hebt dan zou ik die spierverslappers met beide handen aanpakken! sterkte!
Heb er idd meteen een soort kruik op gedaan (heb een soort matje met modder erin die je in de magnetron kan opwarmen) want mn man die wist niet hoe de hittepit werkte Ibuprofen hebben we hier niet in huis. Daar krijgt mijn ma dusdanige hartkloppingen van dat we daar maar niet meer aan beginnen. Spierverslappers zijn alleen maar zodat je blijft bewegen en het sneller geneest. Bij mij werken die krengen echter 3x zo goed als moet en dan kan ik met mn handen ook meteen niks meer. Dus daar ben ik niet zo happig meer op Bewegen doe ik wel hoor (als hunchbackie) want helemaal vast komen te zitten wil ik ook niet. Ik kan alleen nu die anderhalf uur auto niet aan en het bed daar is ook niet echt uitnodigent. Misschien als t mee zit over n paar dagen... Maar voor nu