In het onderdeel "zwanger worden" is er het topic hoe het ter sprake is gekomen om met de pil te stoppen. Ik lees daarin veel reacties dat ze het al besproken hadden maar nooit echt definitief er over nagedacht hadden. Mijn man en ik hebben, voor we met elkaar de koffer indoken, een gesprek gehad van "wat als?" Ik slikte trouw de pil maar ook die is niet altijd 100% veilig en een ongelukje zit in een klein hoekje. Ik vond het dan ook erg belangrijk dat wij op een lijn zaten met wat we zouden doen als het toch raak zou zijn. Hebben jullie dit ook gedaan? Edit: De rede dat ik me dit afvraag is omdat in mijn omgeving er raar op gereageerd werd en de meeste een houding hadden van "dat zien we dan wel"
Hier was het ook een verrassing Maar hebben nooit iets afgesproken van tevoren. We wisten wel van elkaar dat we jong papa en mama wilden worden, dus het was vanzelfsprekend om de zwangerschap niet te beëindigen.
yep hebben wij ook gedaan en toen ik zwanger was en de bevalling dichterbij kwam hebben we zelfs besproken wat als hij moest kiezen tussen het leven van mij of de baby. Hij koos toen voor mij omdat hij mij al kende en de baby niet.
Ja, dat gesprek hebben wij ook gehad. Hij zou voor mij kiezen. Zijn redenatie was dat hij met mij nog een nieuw kindje kon maken. Uiteraard zouden we kapot zijn van verdriet, maar dat zou zijn keuze zijn.
Wij hebben het hier ook over gehad,vind het dus niet raar. Zelfs over wat als het gehandicapt zou zijn en in welke situatie we er iets aan gingen doen/of juist niet. Ook idd over keuze's waar mijn man voor zou kunnen komen te staan.Wat hij dan ging doen en wat ik wilde.Hoort misschien wel een beetje zo toch om het daar over te hebben.. (Maar ik vind dat je de pil wel als 100% betrouwbaar moet zien mits je hem "verkeerd" gebruikt.)
hier is er 3x maal over nagedacht. Vóór de 1e, ná de 1e, en na de 2e. Mijn man wil écht maar 2 kindjes. Ik heb nu een spiraal. Maar m'n man gaf als antwoord, toen ik vroeg, wat we zouden doen als ik tóch zwanger raakte ' zou jij het weg kunnen halen? Nee toch? Dus dan zouden we het houden, maar zou ik me daarna direct laten steriliseren' . Dat wil hij nu al, maar ik wil eigenlijk toch wel een 3e - ook al is dat eigenlijk niet realistisch. Maar ik wil dus niet dat hij er nu al een knipje in laat zetten. Maar oke, ik zou het zelf niet kunnen- niet in zo'n situatie in elk geval- maar vooral niet nu ik de 2 zwangerschappen en de groei van de meisjes in m'n buik zó gevolgd heb. Mijn man weet dat en respecteerd dat.
Voordat manlief en ik bij elkaar in bed gekropen zijn hadden we het er al over gehad "Wat als we door de pil heen zwanger zouden raken?". We zaten gelukkig meteen op 1 lijn: Geen abortus, gewoon laten komen. Ook bij een kindje dat een beperking zou hebben (geestelijk of lichamelijk) zouden we de zwangerschap gewoon doorzetten. "Het lot" heeft ons dat kindje ons geschonken, en dat is dan met een speciale reden, zo vinden wij. We zouden sowieso van dat kindje houden, het is toch ons vlees en bloed!!! Zelfs hebben we al nagedacht over het laten 'snippen' van manlief. Hij kwam er zelf mee dat hij, zodra we samen besloten hebben echt geen kinderen meer te willen (we zouden graag 2 of 3 kinderen willen), zich zou laten steriliseren. Ik was erg blij met deze beslissing. Maar voor dit moment mogen zijn zwemmertjes nog lekker zwemmen en een mooi eitje bevruchten
Ja hoor, hier hebben we het er op een gegeven moment weleens over gehad maar het was voor beide duidelijk, als het zo is, dan is het zo Nou was dat achteraf bijna onmogelijk geweest maar goed, dat maakt niet uit
We hebben het er nooit over gehad eigenlijk, nou ja voordat we 2 kids hadden niet in ieder geval. Mijn man wil ook geen 3e, maaaaar wil zich ook niet laten helpen. En ik doe dat al helemaal niet, omdat mijn wens voor een 3e er wel is. Dus we hebben t er wel over gehad, wat als de spiraal zijn werk niet goed doet. Mijn man zei; ja dan is dat zo.... En hij weet van mij dat ik nooit een abortus zou ondergaan. Dus dat het risico voor hem is, als er toch een 3e zou komen.
Ik ben altijd heel helder geweest voordat ik met iemand naar bed ging, bij een ongelukje zou ik het kind houden. Wist iedereen van tevoren waar hij aan toe was.
Wij hebben toen besloten dat als er zoiets zou gebeuren, tja dan is dat maar zo. Als je sex hebt moet je ook de consequenties daarvan dragen.
Waren het er veel dan? (geintje) Hier na de eerste het er wel over gehad. Ook hebben we gesprekken gehad tijdens de zwangerschap van onze zoon over een kind met een handicap, syndroom van Down, open ruggetje, etc. Wij denken hier gelukkig hetzelfde over. Man wil zich het liefst ook laten steriliseren. Ik ben er geen voorstander van.
Überhaupt voordat we serieus "bezig" waren met kindjes krijgen, hebben we het er niet echt over gehad. Wel dat ik op een gegeven ogenblik mezelf zooooo raar voelde (rare duizelingen en krampen enzo) Dat vriendlief een opmerking maakte in de trant van "het zou wel wat snel zijn..... maar zeer welkom" Wel heeft hij een uitgesproken mening over een kindje wat evt Down oid zou hebben... dan wordt het abortus...daar ben ik nog altijd niet voor..... Voor nu is het nog niet precies duidelijk wat we gaan doen. Hij is vrij stellig, binnenkort gaat er een knipje in. Voor hem niet meer dan 3 kinders (kind uit eerder huwelijk en 2 van ons samen) terwijl ik nog niet zeker weet of ik 2 genoeg vind en evt nog een derde zou willen.
Wij hebben hier ook over gesproken toen we elkaar net kenden en hebben altijd gezegt mocht het gebeuren dat ik onverwachts zwanger raak, dan houden we het en gaan we er helemaal voor!
Mijn man en ik kende elkaar 2 maanden toen ik zwanger bleek te zijn. En in die tijd hebben we het er niet over gehad Gelukkig waren we er allebei meteen over uit wat we wilden: het kindje laten komen! Natuurlijk een groot risico, want hoe goed ken je elkaar na 2 maanden? Gelukkig is het helemaal goedgekomen en is ook de tweede spruit nu een feit. Abortus zou nooit een optie voor mij zijn (tenzij het kindje erg ziek is)