Hai meiden, ik moet even mn hart luchten... ik ben sinds 3 maanden gestopt met de pil. Had al een tijdje last van rammelende eierstokken . Nu een paar weken geleden vertelde mn schoonzusje dat ze in verwachting is van haar eerste kindje. Vriend en ik zaten allebei lamgeslagen op de bank. Ik had het echt niet verwacht en wilde zo graag eerder zijn. Dat klinkt echt heel lelijk, maar zo voelde ik het echt. Wij verschillen ook in leeftijd, dus had gewoon stiekum gehoopt dat wij eerder zouden zijn. Herkennen jullie dit gevoel?
Ja ik herken het maar al te goed. soms zit je gewoon te balen als je weer van iemand hoort dat ze in verwachting zijn. Ik denk dat er veel zijn die het gevoel kennen. En ik denk altijd ach mijn tijd zal nog komen dat anderen van mijn zangerschap zullen balen. En uiteindelijk zitten we allemaal in een vergelijkbare situatie en gun ik het die mensen toch wel.
O ja zeker, vooral als de 1 na de ander zwanger blijkt te zijn binnen een aantal maanden... Heel leuk voor ze, maar ik wil oooook! Argh...
haha! Ja erg he? Ben wel heel blij voor haar hoor, maar ben nu niet meer zo relaxed als daarvoor. Merk toch wel dat er nu een soort druk achter zit.
Eerlijk is eerlijk had ik het ook bij mijn zwager en schoonzusje. Zij waren pas 2 jaar samen, en mijn lief en ik al 7,5 jaar! Naar mijn (lelijke) gevoel hadden wij de eerste rechten! Ik vond het toen heel erg dat mijn schoonouders, met wie ik supergoed kan opschieten, van andere dan mijn kinderen als eerste opa en oma zouden worden. Je eerste kleinkind is toch wel heel speciaal! Nu inmiddels een nichtje en een neefje verder ben ik helemaal stapelgek op ze! En vind ik het verschrikkelijk, maar begrijpelijk dat ik zo heb gedacht. Maar onze tijd komt nog wel en dan heeft ons kindje al een nicht en een neef die helemaal stapelgek met de jongste telg zullen zijn... Overigens heb ik deze gevoelens alleen met mijn lief besproken.