Ik zal ook even uitleggen hoe ik het bedoel??? Ga jij gauw mee in wat "normaal" gebruikelijk is... omdat je wellicht anders bang bent voor commentaar ofzo?? Een paar voorbeelden: - eigenlijk heb je geen zin in borrelen na het werk en ga je liever naar huis...maar je doet toch maar mee, stel je voor dat ze denken... - je hebt eigenlijk niks met een pv (personeelsvereniging) en vind het zonde van je geld, maar toch leg je in, want ja iedereen doet het. - je ziet dat andere ouders makkelijker zijn in dingen met de kinderen, dus je laat jouw kinderen ook langer buiten spelen, eerder alleen buiten spelen of geeft ze toch maar die spelcomputer, want ja die andere kids hebben er ook allemaal 1. Je hoeft niet op mijn voorbeelden te reageren, maar ben benieuwd of jullie zelf voorbeelden hebben en hoe je erin staat, en hoe dat met jullie partners gaat??
Oh nee hoor, absoluut niet gevoelig voor. Ik doe waar ik zelf wel of geen zin in heb (in zekere mate natuurlijk, het is niet de bedoeling iemand te kwetsen). Maar ik voel me nooit verplicht of gedwongen om iets te doen omdat anderen het doen. Als iemand me niet leuk vindt omdat ik bijvoorbeeld niet meega naar een feestje, dan ben ik zo iemand liever kwijt dan rijk... EDIT: Ik durf (bijv. tijdens de lunch op mijn werk) ook best mijn mening te ventileren als die anders is dan die van de rest. Mijn man overigens heeft hier meer moeite mee, hij geeft vaker een "maatschappelijk correct" antwoord.
Ik zal zelf beginnen. Ik heb dat dus absoluut niet, ik ben heel duidelijk in waar mijn grenzen liggen. Ik merk dat mijn man daar moeite mee heeft, hij doet graag wat anderen (grote meerderheid) normaal vind omdat hij anders bang is dat ze wat denken. Hier in de buurt is het bv normaal dat alle deuren en poorten open staan en iedereen loopt naar binnen bij elkaar en haalt speelgoed uit de schuur enz. Ik doe daar niet aan mee, ik ben gesteld op mn privacy en hou daar gewoon niet van. Ik denk wel eens dat het bij mijn man komt omdat hij vroeger gepest is...
Nee man en ik beide niet. We hadden een poosje terug een verjaardag zoontje wilde daar absoluut niet slapen dus zijn naar huis gegaan. Szus begreep dat niet en vond het maar raar want hij moet overal leren slapen.. We zijn gewoon naar huis gegaan
Hier precies zo. Bij mij is nee ook echt nee, wat men ook denkt Al zegt 100 man dat de muur blauw is terwijl hij wit is, zeg ik toch echt dat hij wit is, ook al word de lieve vrede dan verstoord Veel mensen kunnen niet tegen mijn eerlijkheid. Ik ben niet iemand die met de meute meedoet/meelult om aardig gevonden te worden, ook niet bij familie, ik zal altijd zeggen wat ik denk. Bij mij is dat vrij sterk aanwezig, maar dat is 1 van de kenmerken van asperger. Als ik iets bijv niet mooi vind verkondig ik dat ook gerust als iemand vraagt " vind je het mooi?" ik ga dan niet liegen om aardig gevonden te worden maar ben daar altijd super eerlijk in ( vaak TE eerlijk ) Mijn man daarentegen die doet veel om de lieve vrede te bewaren en knikt gauw ja en amen, en daarom lopen veel mensen over hem heen op oa het werk. Hij leert nu wat meer tegengas te geven en zij eigen mening te laten horen, ook al is men daar niet altijd even blij mee
Ligt eraan tegen wie...ik zal bijvoorbeeld tegen m'n baas eerder m'n mening 'verdoezelen'. Niet omdat ik bang ben voor commentaar, gewoon om de sfeer een beetje goed te houden. Maar verder heb ik er geen probleem mee m'n eerlijke mening te geven.
Nee, daar ben ik niet gevoelig voor. Maar ik weeg wel altijd voor mezelf af of ik er gezeik mee krijg. Als dat zo is en het is het me niet waard, dan ga ik er maar in mee voor de lieve vrede.
Ja ik ben gevoelig. heb wel eens terke mening. als ik iets echt niet wil dan doe ik t niet maar met sommige dingen kan me wel laten beinvloeden. Al hangt het er per situatie van af.
daar ben ik niet zo gevoelig voor... maar ik ben een beetje een eigenwijsje... het kan mij niet zo heel veel schelen wat mensen van me denken over het algemeen (ook ik heb mijn slechte momenten ) Mijn man is nog altijd vaak verbaasd als ik weer eens mijn eigen plan trek en niet op druk van andere mensen inga...
ik trek mn eigen plan, maaaaar......... heb wel in de jaren geleerd dat alleen sterk te uiten als t me het waard is. ik discussieer niet meer met personen die er voor mij niet toe doen, en dat deed ik vroeger wel. nu dus nog wel eens dat ik ´braaf´ ja knik, en dan gewoon mn eigen plan trek.
Vroeger als puber wel, door het gebrek aan vrienden. Tegenwoordig niet meer. Ga compleet mijn eigen gang, en volg mijn eigen gevoel. Op meerdere gebieden eigenlijk. Uiteindelijk maakt het niet uit wat je wel of niet doet/laat. Je kan het nooit iedereen naar z'n zin maken. Er is altijd wel iemand die kritiek heeft. Zolang ik mezelf recht kan aankijken in de spiegel, en ik zie, dat mijn kind opgroeit tot een eerlijk en fatsoenlijk manneke, kan de rest van mijn part op het dak zitten.
O nee ik ook absoluut niet. Soms is het wel een beetje te erg dat mensen denken oo ze schopt ook overal tegen aan. Ik heb gewoon mijn mening en als ik iets niet wil doe ik het niet.
Bij mij is het eerder andersom.. Voorheen zei ik altijd wat ik dacht, nu doe ik dat minder.. Ik heb geen zin in bepaalde discussies en zeker niet met iedereen, zonde van mijn tijd en moeite. Daarnaast hoef ik niet iedereen te laten weten wat ik denk en zal dat ook niet iedereen interesseren!! Ik heb duidelijke meningen betreft bepaalde onderwerpen, maar waarom deze zomaar uiten? Kan er wellicht mensen mee kwetsen, en misschien komen ze voort uit bepaalde onwetendheid van mijn kant?? Nee, heb het niet zo met constante eerlijkheid, soms is dat gewoon niet nodig! Wil niet zeggen dat ik dan maar mee lul met de rest! Nee, ik houd gewoon mijn mond en luister goed, soms leer je er nog wat van..
Ow ja in geval van genoemde voorbeelden zou ik gewoon wel zeggen dat het me niet trekt, en dat ik daar liever niet aan mee doe.. Ik ben ook gesteld op mijn privacy, en dan hoeft niemand met iets anders te gaan komen. Mijn vriend is nog koppiger, dus die trekt helemaal zijn eigen plan!
nog nooit van "peer pressure" gehoord maar weet wel zeker dat ik er "last" van heb ik doe zoveel mogelijk met de meute mee want dat vind ik gewoon fijn.
@ Mamamadelon: Peer pressure (druk vanuit je omgeving) is niet persé dat je doet wat de rest doet omdat je dat zelf ook fijn vindt, maar omdat je het gevoel hebt dat je MOET, terwijl je eigenlijk wat anders zou doen.
Hahaha, dan zit ik er helemaal naast met mijn eerste reactie! Nee totaal geen last van. Lijkt me vreselijk om dingen te doen omdat de rest het doet. Ik ben een sociaal en extravert persoon.. Maar kan dus ook heel erg op mezelf zijn en me afzonderen van mensen waardoor zij vast een heel ander beeld van me zullen hebben. Maar zal echt nooit zomaar ergens in mee gaan, omdat ik het idee heb dat dit van mij verwacht wordt..
Nee ben er niet (meer) gevoelig voor. Vanaf het moment dat ik samen ben met mijn (Turkse) man heb ik heel erg veel commentaar gehad op alles wat ik deed. Of niet deed. Sindsdien ben ik steeds meer mijn eigen plan gaan trekken. Als mensen mij alleen aardig vinden als ik voor hun wenselijk gedrag vertoon, heb ik liever dat ze me niet aardig vinden. Bijv bij mijn bruiloft kwam ik er achter dat veel mensen mij alsnog anders hadden ingeschat. Ze vonden het maar stom dat we een voornamelijk Turkse bruiloft hadden, dat ik niet helemaal los ging op Hollandse hits en me niet volgoot met drank. Na de bruiloft heb ik ook geen contact meer met ze gehad, omdat ze mij toch anders aankeken. Ze kenden me gewoon niet goed genoeg en vonden de kant die ze op mijn bruiloft ontdekten niet leuk. Want, anders. Nouja, prima. Als ik een Nederlandse partner had gehad hadden veel mensen mij vast veel aardiger gevonden, maarja graag of niet hoor. Ik ga me niet anders voordoen dan dat ik ben. Heeft me wel wat vriendschappen en gewoon losse contacten gekost, maarja het leven is hard soms .