Inmiddels ben ik ruim 24 weken zwanger via IVF. Mijn leidinggevende heeft 5 IVF-pogingen achter de rug, zonder succes. Bij mij was de eerste keer raak... Het is erg duidelijk dat zij dit heel moeilijk vindt en er kon eigenlijk niet eens een felicitatie af toen ik zwanger bleek. Ook heeft ze tot nu toe nog geen enkele keer geinformeerd hoe het met me/debaby gaat. Op zich boeit me dat niet zo, al geeft het wel een gevoel dat ze het me misgunt, maar werktechnisch vind ik dat zij vanuit haar functie wel oog moet hebben voor bepaalde zaken. Voorbeeld: Ik werk met chemische stoffen, die niet allemaal even gezond zijn. Nu hebben we wel goede beschermmiddelen, maar ik kreeg bij toeval pas met 12 weken zwangerschap te horen (niet van mijn leidinggevende dus), dat er afspraken zijn dat vrouwen zelfs bij een kinderwens en al helemaal tijdens zwangerschap niet meer mogen werken met een aantal van die stoffen. Mijn leidinggevende had mij hierop moeten wijzen en zelfs met mij afspraken hierover op papier moeten zetten. Ik was dus behoorlijk kwaad hierover, maar heb haar niet het vuur aan de schenen gelegd. Ander voorbeeld is dat ik elke week overuren werk, bovenop een 40-urige werkweek. Afgelopen week daarbovenop ook nog eens van de 5 werkdagen 3 dagen geen lunchpauze gehad en slecht een kop thee in de hand gedronken. Ik werk in een ziekenhuis en 'voor mezelf kiezen' is dus heel moeilijk, omdat als ik het werk neergooi er daar kanker-patienten de dupe van worden. Buiten het feit dat ik recht heb om overwerk te weigeren tijdens zwangerschap en dat ik recht heb op mn pauzes (zelfs tot een uur extra per dag) vind ik eigenlijk dat mijn leidingevende vanuit haar positie rekening zou moeten houden met mij en niet vanzelfsprekend mag aannemen dat 'ik wel weer overwerk'. Bovendien merk ik dat deze slopende werkdagen mij niet in de koude kleren gaan zitten. Hoe maak ik dit bespreekbaar, wat kan ik doen? Wetende dat dit een heel gevoelig onderwerp is voor haar? (en ik door het bovenstaande ook eigenlijk niet zit te wachten om met haar mijn zwangerschap te gaan bespreken).
Wat een vervelende situatie! Wat je zou kunnen doen is om eens een gesprek aan te gaan met een vertrouwenspersoon op je werk. Deze mensen kennen de regels en de sfeer op het werk vaak goed. Zij zal je wellicht beter kunnen helpen met het "confronteren" van je baas. Ik kan me voorstellen dat het voor jou moeilijk is om over je zwangerschap te praten met haar. Succes ermee!
Ik zou toch eerst met haar zelf gaan praten. Wees open en eerlijk, over hoe jij alles nu ervaart en vraag of je ernaast zit of dat jouw gevoel goed is. Want is het zo dat je het goed aanvoelt, dan kun je afspreken hoe met deze situatie om te gaan. Jij als geen ander begrijpt hoe ze zich voelt en misschien, hoe moeilijk ook voor haar, kunnen jullie er toch een weg in vinden. Achter haar rug om eerst een andere vertrouwenspersoon aanspreken zou ik persoonlijk niet doen. Tenminste niet vóórdat je eerst zelf een gesprek met haar onder 4 ogen hebt gehad. Je wilt haar natuurlijk wel op je hand houden, en niet (ook al is dat je bedoeling niet) het tegenovergestelde berijken door haar te passeren. Je weet maar nooit hoe ze dit opvangt als je eerst met iemand anders gaat praten. Eerlijkheid duurt het langst... hoe moeilijk soms ook. Veranderd er na dit gesprek niets, klaart het de lucht niet, of kan ze er echt niet mee omgaan, dan heb jij haar in ieder geval zelf de kans gegeven om er een goed werkbare situatie van te maken. Dan kun je altijd nog met een 3e persoon/vertrouwenspersoon gaan praten. Succes!
Wanneer je het rechtstreeks met haar bespreekbaar wilt maken, probeer dan in ieder geval ook te benoemen dat je begrijpt dat het voor haar lastig kan zijn cq gevoelig kan liggen mbt jouw zwangerschap en het feit dat het bij haar jammer genoeg nog steeds niet is gelukt (of iets in die trant) Maar dat je wel graag een aantal zaken bespreekbaar zou willen maken. En dan beginnen met de pijnpunten die jij ervaart. Het kan voor haar nog zo vervelend zijn, maar ze moet dat wel naast zich neerleggen op het moment dat ze in haar rol van leidinggevende zit en ze zal met jou mee moeten denken over goede oplossingen. Wel erg raar dat ze jou niet heeft gewezen op die gevaarlijke stoffen :x
Ik zou het ook met haar bespreken maar het heel zakelijk houden. Jullie hebben (zoals ik het begrijp) geen privérelatie en het gaat over je werk, dus daar zou ik het onderwerp ook bij houden. Dat zij het moeilijk vindt dat jij zwanger bent is (hoe lullig ook) haar probleem en dat moet ze bij zichzelf houden. Jouw probleem (overwerk, te weinig rustmomenten en de chemische stoffen waar je niet meer mee mag werken) zijn jouw probleem, en die wil je met haar bespreken. Dus dát zou ik dan ook bij haar aankaarten, en niet haar kinderwens en allerlei dingen erom heen, die leiden af van het daadwerkelijke onderwerp. Dat is wat ik zou doen. Als je dat zelf moeilijk vindt (wat ik ook wel kan begrijpen) dan zou ik de vertrouwenspersoon vragen een bemiddelende rol aan te nemen, zodat het gesprek wel gaat over de dingen die besproken moeten worden. Succes ermee, het lijkt me erg vervelend om hiermee in je maag te zitten!
Ik denk dat jij een veel te groot verantwoordelijkheidgevoel hebt. De uren die jij maakt, onder de gegeven arbeidsomstandigheden, zijn voor een vrouw in jouw positie niet normaal. Zeker in een ziekenhuis zouden ze dat wel moeten weten. Ik denk dat je het jezelf en je ongeboren kind verplicht bent om NU voor jezelf op te komen. Jammer van de situatie waarin je leidinggevende zich bevind, het gaat nu om jou! En krijg je bij haar geen gehoor, dan ga je gewoon een stapje hoger. Vind het schokkend dat je leidinggevende je willens en wetens met 12 weken met chemische stoffen laat werken. Dit is haar zeer kwalijk te nemen! Echt meid, niet langer wachten, kies voor het welzijn van jezelf en je kindje!! Succes!
Mijn tip: bespreek het eens met iemand van P&O (of HR, of hoe dat bij jullie ook heet). Zij moeten écht op de hoogte zijn van alle regels en kunnen met jou kijken hoe je jouw werk nog kunt doen, zonder dat er allerlei emotionele kanten bij komen kijken. Als je met hen het plan hebt gemaakt, bespreek je dat met je leidinggevende. (je kunt ook met P&O bespreken hoe je dat het beste kunt aanpakken, ook daar zijn zij voor.) Succes! En ik vind ook dat je jouw gezondheid en welzijn niet ondergeschikt moet maken aan het verdriet van je leidinggevende. Ze hoeft niet te staan juichen om jouw zwangerschap, ze hoeft je er zelfs niet mee te feliciteren, maar ze moet wel rekening houden met jouw gezondheid. Als ze dat niet kan opbrengen, dan kan ze haar werk niet naar behoren vervullen.
Dank je wel allemaal voor jullie reacties! Ik heb, zoals een aantal zeiden, het geprobeerd puur zakelijk te houden. Het gaat niet om de pijn van mjin leidinggevende, maar om mijn gezondheid waar zij als leidinggevende rekening mee moet houden. Ik denk zelfs dat het voor haar extra pijnlijk zou zijn als ik benoem dat het voor haar pijnlijk is (als je begrijpt wat ik bedoel). Als ik leidinggevende zou zijn zou ik me in dat geval namelijk schuldig voelen dat mijn pijn mijn functioneren in de weg zit en dat dit blijkbaar nog opvalt ook... Ik heb gezegd wat ik wel kon en wat ik niet (meer) kan/wil. Ze zegt dit te begrijpen. Toch is er weinig alternatief, want het werk blijft binnenkomen en vervanging is er gewoon niet. Ik zal ook gewoon strenger moeten zijn voor mezelf. Moeilijk hoor, zo zit ik niet in elkaar. Bij mij gaan patienten altijd voor... Wat we als tussenoplossing hebben besloten is dat ik volgende week een hele dag vrij krijg. Eerder naar huis gaan lukt toch niet en als ik thuisblijf dan is de druk op de werkvloer groter om iemand anders te zoeken die de kllus zal klaren. Ik kan hier voorlopig wel mee leven. Toch merk ik dat mijn buik nu explosief groter wordt deze weken en dat mijn energie/conditie in dat zelfde tempo daalt. Als er geen echte oplossing komt zal P&O idd de volgende stap zijn.
Ja en denk ook aan de bedrijfsarts! Officieel heb je buiten je normale pauzes zelfs recht op 1/8 extra pauze per 8 uur. Dus als je 8 uur werkt, mag je een uur extra pauze nemen!! Lunch zou ik echt nooit meer overslaan, je hebt ook je rust momenten nodig.
Merah, echt heel goed van je dat je het hebt besproken, maar nog even een vraagje. Wat zou je doen als je morgen van je verloskundige te horen zou krijgen dat het niet goed gaat met je kindje, dat het niet goed groeit bijvoorbeeld omdat je te weinig rust neemt? Nogmaals, hoe belangrijk je baan ook is, de wereld draait ook zonder jouw participatie. Je ambitie is echt lovenswaardig en ik denk dat werkgevers zich in hun handjes mogen knijpen met een werknemer als jij, maar realiseer je wat nu belangrijk(er) is. Heel veel succes in elk geval.
Oh wat een moeilijke situatie. Ik hoop dat je komende weken wat lucht krijgt. Ik ben zelf 'leidinggevende' en net een kindje verloren met bijna 20 weken en ik zou het juist wel goed vinden als je je gevoel bespreekbaar maakt. Het ligt er een beetje aan wat voor menstype ze is, maar mijn ervaring is juist dat dit wel goed werkt. Als je allebei je gevoel uitspreekt dan heb je veel meer begrip en respect voor elkaar. Tenminste, dat is mijn ervaring! Daarnaast... Mss dom maar ik ben, nu ik zelf inmiddels mama ben, veel beter op de hoogte van diverse dingen rondom zwangerschap enzo, maar nog altijd weet ik echt lang niet alles. Zeker bij grote organisaties is de kennis bij p&o aanwezig en niet bij alle medewerkers op de werkvloer. Dat neemt niet weg dat je voor jezelf moet opkomen en als jij meent pas op de plaats te moeten maken dan moet je dat bespreekbaar maken. Hopelijk komt dan alles goed! De zogenoemde 'bazen' menen het niet altijd slecht, maar in de ogen van de zaak zijn er soms andere belangen... En ik begrijp ook die kant wel! Daarom goed naar jezelf luisteren. Succes ermee!
Merah wat ontzettend lastige situatie! die leidinggevende laat haar gevoelens wel doorspelen zeg! want idd ze had je moeten wijzen op een aantal dingen. Al helemaal het beroep dat je uitoefent. goed van je dat je het zakelijk probeert te houden al wordt het wel lastig op deze manier. miss kun je de bond inschakelen als ze er helemaal niets mee doet?? sterkte meid!!! en pas goed op jezelf en jullie kindje!! ik werk zelf met cytostatica en mocht dat ook absoluut niet meer doen.... heb toen vervangend werk gedaan en dat was prima mogelijk. mijn leidinggevende heeft me op alles gewezen en deed wel haar plicht zeg maar. Ook vervanging is niet JOUW probleem!!!!!! ook al denk je dat miss wel snel (had ik ook hoor , zo van ''oooo er is helemaal niemand die dat dan kan doen) maar nogmaals het is niet JOUW probleem dat er geen vervanging is!!!!!! laat dat absoluut geen reden zijn om toch met die gevaarlijke stoffen te werken meid!!! liefs Ella
Wat een rotsituatie. Waarschijnlijk kun je je wel heel goed inleven in de situatie van je manager omdat je ook niet 'vanzelf' zwanger werd. Maak daar gebruik van en spreek het uit in een gesprek met haar. Vertel haar dat je het heel erg voor haar vind dat het haar niet lukt om zwanger te worden en dat je met haar meeleeft. Dat kan e.e.a. openbreken en de lucht klaren. Heb het daarna over je arbeidsomstandigheden op een manier waarop je haar geen verwijten maakt. Vertel haar dat het overuren maken niet meer gaat en dat je niet meer met gevaarlijke stoffen wilt werken omdat dat de vrucht kan schaden. Ze zal begrijpen dat jij er alles aan wilt doen om te beschermen wat je zo moeizaam hebt 'gekregen'. Dat zou zij ook doen immers. Ik kan me voorstellen dat 40+ uur werken je nu teveel is. Ikzelf ben naar halve dagen gegaan omdat ik zo moe ben steeds. En dan werk ik nog niet eens met gevaarlijke stoffen! Je weet zelf het beste welke gevaren je daarbij loopt als je te moe of te vergeetachtig wordt om je werk goed uit te voeren! Mocht je er met je manager niet uitkomen, ga dan naar de arboarts. Daar kun je een afspraak mee maken zonder dat je manager het hoeft te weten. De arboarts zal je zeker beschermen tegen de schadelijke kanten van je werk. Heel veel sterkte!!
Vandaag een dag vrij. Heerlijk!!! Eindelijk weer eens een dag dat ik me bewust ben dat er een kindje in mij groeit en dat ik het voel bewegen... Iefie, ik maak me idd wel eens zorgen hoe het met onze wurm gaat. Volgende week moet ik weer naar de VK en als die zou zeggen: 'minder werken' dan zou ik dat gelijk doen! Dan moet ze er wel bij zeggen (bv): '30 uur per week is de max'. Bij mij moet zoiets concreet zijn, als een stok achter de deur. Dingen als 'doe rustiger aan' of 'luister naar je lijf' laten te veel over aan eigen interpretatie en mezelf kennende ga ik dan toch weer over die grens. MissJopie/Birgitte, ik kan jullie gedachten goed volgen en normaal gesproken zou ik idd graag het gesprek aangaan. In het verleden heb ik met mijn leidinggevende ook wel gehad over haar kinderloosheid. Toch spelen er een aantal dingen door mn hoofd. Dat is oa. dat zij de medische molen al jaren geleden achter zich heeft gelaten en het is vast heel erg dat ik het denk, maar eigenlijk denk ik: Get over it! Er zullen altijd mensen komen die zwanger worden, de wereld draait echt gewoon door! Ik durf dit hardop neer te schrijven omdat zij zelf al meedere keren heeft gezegd dat ze zich er bij neer heeft gelegden er over heen is. Daarom vind ik het heel moeilijk om haar pijn te benoemen (er zijn overigens veel mensen die ook zeggen dat ze er nog steeds niet overheen is), terwijl zij zelf beweert dat er geen pijn meer is... En daar komt bij dat ik eigenlijk ook best wel boos ben over het feit dat ze me gewoon met carcinogene en reprotoxische stoffen heeft laten werken terwijl zij de documenten waarin het beleid van de afdeling beschreven staat haar bekend waren (in het logboek staat haar naam en paraaf en teken van 'gelezen'). Eigenlijk hoop ik dat de VK volgende week mijn grenzen aan gaat geven... Blijkbaar ben ik zelf te slap hiervoor...
Wat een vervelende situatie. Lijkt me lastig als je wel wilt werken, maar dat dit aan de andere kant ook gevaren kan opleveren. Je werkgever (in dit geval jouw direct leidinggevende) is verplicht om je te wijzen op eventuele gevaren die jouw werkzaamheden met zich meebrengen. Zie ook onderstaande links waar veel info op te vinden is: Waar moet ik op letten als ik zwanger ben en werk? | Rijksoverheid.nl Wat moet ik met mijn werkgever regelen als ik zwanger ben? | Rijksoverheid.nl Hoe vervelend en gevoelig de situatie voor je leidinggevende ook is, vind ik dat ze haar eigen situatie moet kunnen scheiden van het zakelijke en ervoor moet zorgen dat jouw werkomstandigheden optimaal en zonder gevaar zijn. Geldt ook voor de vele uren die je maakt. Dat houd je niet vol, denk ik. Met grote kans dat je dus vroegtijdig moet stoppen met werken, daar heeft je werkgever ook niets aan. Is ook in hun voordeel dat je blijft werken, al is het halve dagen bijvoorbeeld. Probeer bij de verloskundige ook aan te geven dat je het lastig vindt om grenzen te trekken. Je laat het nu aan de verloskundige om de beslissing minder uren te werken. Ervaring is, dat de vk vaak inderdad zegt, doe het rustiger aan. Probeer concreet te zijn door te zeggen dat het echt niet meer gaat en of het niet beter is om minder te werken.. Succes..!! En natuurlijk wel een fijne zwangerschap gewenst, geniet ervan..!!
met de verloskundige overleggen en een afspraak maken bij de bedrijfsarts.. die kan je werkinhoudelijk precies vertellen wat je wel en niet mag doen
Hoi Merah, goed om weer een berichtje van je te lezen. Ik vroeg me al af hoe het met je gaat. Ik vind het normaal gesproken ook heel erg lastig om mijn grenzen aan te geven, maar op de een of andere manier gaat me dat tijdens m'n zwangerschap veel makkelijker af. In mijn beroep kan ik ook wel eens een dagje niet meedraaien..ik begrijp dat dat in jouw functie lastiger is en dat maakt het al helemaal moeilijk. Ik kan je niets anders zeggen dan denk aan jezelf en het wondertje in je buik, maar ik lees hierboven ook een reactie van Kiwi08 wat misschien wel goed voor je zou kunnen werken. Dan draag je de 'last' van het aangeven van je grenzen gewoon even over aan je vk en/of bedrijfsarts. Heel veel succes en ik hoop dat er snel een oplossing voor je komt!