ik lees vaak mee en merk dat ik vaak anders denk over mijn vroegebevalling. Ik had er stiekem niet aan moeten denken 39 weken vol te maken Ik was juist erg blij dat ze er was. Ook het ziekenhuis gebeuren heb ik niet als negatief ervaren. Het enigste waar ik nu tegen aanloop is als ik ZOey ergens achter moet laten dan komen de gevoelens naar boven die ik had toen ik naar huis mocht en ZOey nog niet. Van de week moest ik van half 10 tot half 10 werken incl bhv cursus. Zoey was met papa al om 5 uur weg naar oma en opa. Nou ik kreeg het gewoon benauwd ervan. Hopelijk word dit ooit beter. Maar voor de rest zou ik het zo weer doen hoor want 34 weken moe en spugen en niks meer kunnen is echt niks aan.
Hoi! Mijn zoontje is met 34,2 wk geboren, vanwege HELLP syndroom. Ondanks dat dat eigeniljk heel heftig en gevaarlijk is kijk ik hier ook niet echt negatief tegenaan. De bevalling is bij mij spontaan begonnen, mijn lichaam gaf dus zelf aan dat het genoeg was. Dat geeft mij juist veel vertrouwen in mijn lichaam! En mijn zoontje heeft, behalve de vroeggeboorte, geen enkel probleem gehad en doet het super!
verschilt denk ik wel of he met 34 weken bevalt of met 26 weken, geloof mij.. dan spuug je liever 80 maanden lang
Be careful what you wish for... Ik zou 10000000 maal liever 9 maanden niks kunnen dan nog eens 5 weken op de intensive care rond hangen en meemaken hoe kindjes het niet halen en toekijken wat voor gevecht en strijd mijn meisje moest leveren. En eigenlijk nu nog steeds. En 10 weken in een ziekehuis rondhangen en tegen de tijd dat we haar mogen meenemen zwaar uitgeput zijn. Ik deel de mening niet met je. Maarja 34 weken is natuurlijk al bijna niet meer prematuur.
Zoals dit heb ik het niet opgevat. Maar het verschilt naar mijn mening inderdaad ook wel wanneer je kindje geboren wordt (26 wk of 34 wk). Dan is het een heel ander verhaal! Ook wanneer je kindje veel meer problemen heeft en zo. Als ik had kunnen kiezen had ik natuurlijk wel liever mijn zwangerschap uitgedragen! Maar ja, die keus had ik niet. Bij mij is het vooral zo dat ik het positief zie, ondanks de vroeggeboorte! Snappen jullie t nog haha!
Dat denk ik ook wel je hebt (echte) prematuur kindjes en je hebt randprematuur kindjes. Zo heb ik ook geen nare ervaringen overgehouden aan de geboorte van Mylan. Maar had hem graag nog 4,5 week bij mij willen dragen. Nu gaf mijn lichaam ook zelf aan dat het beter was om nu te bevallen en hoop dat hij dat de volgende keer weer doet ivm. streptokokken. Maar die 40 wkn zwanger zijn is natuurlijk niet voor niks. Helemaal als je weet dat je die nooit gaat halen om wat voor reden dan ook.
Ik heb ook niet een ontzettende negatieve nasmaak overgehouden aan de vroeggeboorte. (prematuur 31 wk, dysmatuur 940 gram) MAAR, en dat is een hele grote maar: ik had 1000 keer liever de zwangerschap voldragen. Ik had graag een mega grote buik gehad. Ik had graag mijn vliezen willen zien breken, weeen opvangen, mijn vent uitschelden en fijnknijpen..mijn kindje op mijn buik gekregen en direct aan de borst kunnen leggen, vast willen houden zonder al die draadjes en slangetjes. Ik had liever niet de 'piepjes' van de NICU feilloos kunnen herkennen. Ik had graag mijn kindje in babykleertjes kunnen doen, mee naar huis nemen....ik had veel liever niet gefeliciteerd worden met de geboorte terwijl je met lege handen staat omdat je kindje niet bij je is. Of mijn kindje gewoon een kusje kunnen geven bij het naar bed gaan en opstaan i.p.v. iemand anders moeten bellen om te vragen hoe het met MIJN kindje gaat. Ik ben ontzettend dankbaar hoe de afloop is, een gezonde pientere mooie meid! Daar is totaal niks negatiefs aan. Maar de ontelbare ziekenhuisbezoeken (nog steeds) en vooral het missen van de 'normale' dingen, de angst voor 'wat als het nou bij een eventuele tweede WEER zo gaat'...dat had ik liever niet gehad. (en dan heb ik het hele ziekzijn, HELLP/PE en herstelperiode even buiten beschouwing gelaten)
Ik denk dat het helemaal afhankelijk is van hoe vroeg je kindje geboren is,hoe je kindje het na die tijd gedaan heeft, en hoe ziek je zelf eventueel was. Laten we inderdaad wel wezen, de spanningen voor ouders die hun kindje onder de 32 weken al krijgen zijn denk ik wel een stukje hoger en anders dan voor ouders die hun kindje na 32 weken krijgen. Niet dat het minder heftig is, dat zeg ik niet, maar de risico's onder de 32 weken zijn toch allemaal net wat hoger dan daarboven. Het is ook niet voor niets dat je in de meeste streekziekenhuizen niet onder de 32 weken mag bevallen. Ik heb wel en geen negatieve ervaringen rond de vroeggeboorte. Ook ik zag vreselijk op tegen de bevalling, en ben wat dat betreft blij dat ik het niet zelf heb hoeven doen. Neemt niet weg, dat als ik de keuze had gehad, ik het absoluut wel zelf had gedaan!!!! Wat ik wel als zeer negatief heb ervaren, is hoe ziek ik was, en hoeveel ik daardoor van de 1e week van onze zoon heb gemist. Ook negatief vond ik de onzekerheid van de eerste weken, verpleegsters en artsen die geen positief antwoord kunnen geven op o.a. de volgende vragen, simpelweg omdat het nog alle kanten op kan gaan met je kindje. Haalt hij het wel, haalt hij het niet? Gaan er complicaties komen, of komen die niet? Krijgt hij een infectie na het verwijderen van de navellijn, of misschien toch niet? Kan hij het aan om zelfstandig te ademen? Kan hij zijn eten verteren? krijgen ze hem aan het poepen? Heeft ie het NEC virus of toch niet? Enz,enz. Je kindje zien vechten voor zijn leven is (op je kindje zien sterven na) voor mij een van de negatiefste ervaringen (en dan druk ik me nog zachtjes uit) die je als moeder mee kan maken. Hoe erg ik ook tegen de bevalling op zag (en geloof me, ik was echt doodsbang). Als er nu iemand tegen me zegt...meid je hebt bij de volgende keer 2 keuzes. 1: Weer HELLP krijgen en bevallen met 29 weken...of 2: 40 weken de longen uit je lijf kotsen, doodmoe zijn, en na 40 weken zelf je kindje op de wereld zetten.........Dan geef mij ondanks de angst alsjebliefd optie 2, want die angst stelt NIKS, maar dan ook NIKS voor bij de angst die ik nu heb gevoeld.
Het is heel dubbel...en ook heel erg afhankelijk van hoe je kindje het doet na de geboorte denk ik. Onze jongens zijn geboren met 26,1 weken en ondanks dat het een ontzettend spannende tijd was, was het ook een hele mooie tijd (dat kan ik nu achteraf, na 2,5 jaar zeggen...), want we waren wel net voor het eerst papa en mama geworden. Bovendien waren onze jongens vroeg, maar hebben ze wel ontzettend geknokt en zich er super doorheen geslagen. Als je kindje heel ziek is of andere problemen heeft, zul je anders op die tijd terugkijken.
Ik word ook wel een beetje pissig om dit verhaal, idd 34 weken is wat anders dan als je kindje onder de 32 weken is geboren. Mijn zoontje is met 31,5 week geboren en het is de meest traumatische evaring in mijn leven geweest. En wat mijn voorganger hier ook al zei liever 80 maanden kotsen dan idd weer een vroeggeboorte mee te maken. Maar ik snap je gevoelens wel tegen over je beeb, hoop voor jou ook dat het snel beter word.
Ik wil nog wel even toevoegen dat je echt moet oppassen wat je wenst of zegt, zeker in dit onderdeel. Voor veel prematuurouders kan dit heel pijnlijk zijn. 34 weken moeten spugen en ziek zijn zal zeker heel vervelend zijn, maar er zijn veel moeders die gehoopt hadden dat ze deze termijn gehaald hadden...
daar ga ik dus ff op in ik ben dus nu wel boos want ik vraag naar positieve ervaringen en niet naar de negatieve Ik snap best dat als je kindje heeel lang in het ziekenhuis gelegen heeft en heeft moeten knokken dat je dan wenst dat je 42 weken haalt des noods met spugen enz Maar ik vind ook dat ik recht om mijn mening te geven en dat recht nemen jullie me af. Maar sorry als ik het voor een 2de keer opdezelfde manier zou krijgen zou ik er voor tekeken Ik ken ook een meisje van het forum 40 weken zwanger beeb dood in dr buik dus die zou hebben getekend voor een bevalling van 26 weken maar wel dr kindje in dr armen. Dus elke sitiautie is anders en daarom vraag ik om positieviteit en niet om negatieviteit
Ondanks het feit dat ik op dit moment al overtijd loop, wil ik wel reageren, want ik zie reacties in dit topic waarbij ik mijn vraagtekens heb. Ik heb het idee dat de bedoelingen van Melanina nu helemaal uit verband worden gerukt. Ze zegt dat ze, ondanks de vroege bevalling, niet negatief op de bevalling terug kijkt, en vraagt of er meer dames zijn die dit zo ervaren. Zo te lezen heeft ze een zware zwangerschap gehad, en wat dat betreft (34 weken spugen) kan ik me goed voorstellen dat je dan zegt: "Ik doe het zo weer omdat het me 100% mee is gevallen". Natuurlijk wordt dit hier opgevat als zijnde: "Ik wil graag weer zo vroeg bevallen", en dat schiet bij veel moeders van premature kinderen logischerwijs in het verkeerde keelgat, maar ik ga er toch van uit dat ze dat niet zo bedoelt.
ik zal het uitleggen kijk als ik in vele van jullie heeeeel vroeg zou zijn bevallen tuurlijk zou ik zeggen dan maar langer Maar ik liep echt op het einde zelfs mijn familie zei het zo hallo het lijtk wel of je al moet bevallen En ik heb het neit over ochtendmisselijkheid maar echt spugen als je eet spugen als je op de wc zit altijd spugen dus ook angst dat je kleintje niet genoeg eet Ook kon ik alleen maar slapen liggen en niks doen En waarom ik met 34 weken bevallen ben weet ik niet er was niks aan de hand met mij Maar als ik terug kijk op alles en me meisje zo zie dan heb ik echt geen negatieve gevoelens erbij . Ja het enige waar ik het moeilijk mee heb is haar loslaten. En nogmaals vind je het niet leuk reageer dan ook niet ik vroeg wie heeft er ook geen negatieve ervarringen maarja lezen blijft lastig .
Wat deze discussie zo moeilijk maakt, is dat ieder zijn/haar eigen referentiekader heeft. Als je zoiets heftigs hebt meegemaakt als een vroeggeboorte, of een traumatische zwangerschap, zoals jij, is het moeilijk je te verplaatsen in de situatie van een ander. Omdat je het zelf zo graag anders had gewild... Bovendien is het verwerkingsproces iets wat heel erg lang kan duren. Zoals ik eerder al schreef, kan ik er nu best positief op terugkijken. Dus ik begrijp best wat jouw gevoelens zijn. Maar ik ben waarschijnlijk al wat verder in het verwerkingsproces dan andere mama's hier, ook omdat onze kinderen er (voor zover we dat nu kunnen zeggen) niet iets aan hebben overgehouden. Het is niet mijn bedoeling jou aan te vallen, maar probeer je dus ook te verplaatsen in de gevoelens van anderen.
wow!!! precies wat ik ook had gewild. Ons kindje is met 34 weken geboren, maar ik vond/vind het vreselijk!!!! En ook onze dochter deed het perfect, maar de bevalling heb ik gemist, ik wil ook idd weeen, schelde, kraamvisite, kraamtijd, enz!
Ik vind het wel fijn voor jou, dat je er niet negatief op terug kijkt, want ik droom nog regelmatig over mijn bevalling. 34 weken spugen lijkt mij ook een hell, en ik kan begrijpen dat je dan op bent. Onder de 32 weken bevallen is zeker gevaarlijker, ik ben zo ontzettend blij dat wij de 34 weken hebben gehaald. Iedereen heeft zijn ervaringen, en ik denk dat je niets met elkaar kunt vergelijken. Ik heb hellp gehad, en nu roep ik, laat mij maar kotsen, eigenlijk slaat dat nergens op, want hoe moet ik nou weten wat erger is?! Wat mij is overkomen, vind ik een zwarte bladzijde in mijn leven, en natuurlijk ben ik heel dankbaar, en tegenover andere moeders mag ik niet klagen, maar dit is nu eenmaal mijn gevoel.
weeen heb ik niet echt gehad maar wel een gewone bevalling maar ik heb het positieve eruit gehaald wat er was Oke ik heb ook gemist dat me meisje in me armen lag maar aan de andere kant had ze wel rust en werd er niet voordurend aan dr geplukt Maar waarschijnlijk deed mijn meisje het zo goed want ze mocht ook ff 5 min op me buik liggen voor ze naar de couveuse ging. En omdat ik alleen maar nare ervaringen van jullie las wou ik weten of er ook dames waren die dat niet hadden of dat ik daar in wel alleen was . Dus het was niet als aanval of kritiek op degene die wel nare ervarringen hebben of hadden want ik zeg echt met recht ik heb 1000% geboft met het hele gebeuren en daarom zou ik het zo weer doen Zoey heeft maar 1,5 dag in de couveuse gelegen en na 1 dag warmte bedje werd alle aparatuur ook al weg gehaald om vervolgens heel snel in een gewoonn bedje gelegd te worden Zelfs de afdeling vroeg zich af of ze wel met 34 weken geboren was omdat ze het zo snel en goed deed. Dus ik heb geen enkel moment zorgen gehad ook toen ze geboren moest worden heb ik geen enkel moment twijfel gehad. ZE heeft in totaal 14 dagen in het ziekenhuis gelegen waarvan 1,5 om het leren drinken ging. Dus ik kan niet met jullie meepraten die weken lang hebben meoten knokken of een ks hebben gehad Vandaar dat ik wou weten zjn er meer meiden die het zo hebben ervaren als mij. Mijn zusje heeft daarin tegen wel haar meisje voldragen en die moest na 1 week opgenomen worden en heeft 2 keer 2 weken in het ziekenhuis gelegen en heeft met moeite kunnen drinken enz als ik naar dat verhaal kijk vind ik dat mijn zusje het veeeeel zwaarder gehad heeft dan mij Wij mochten ons meisje mee nemen en tot de dag van vandaag is ze nog nooit ziek geweest en is ze kerngezond Dus te klagen heb ik echt niet.