Persoonlijk vind ik het een 13 in een dozijn verhaal. Ik zou het juist veel interessanter vinden om eens een verhaal te lezen geschreven vanuit vader.
Het mag geen stem hebben. Het mag zijn stem laten horen. Kinderen vanaf 12 (soms al eerder als daar zwaarwegende argumenten voor zijn) worden altijd gehoord door bijvoorbeeld een kinderrechter. Ook alleen, dus zonder ouders én als eerste tijdens de zitting. Ook de eventuele gezinsvoogd zit daar niet bij. De kinderen bepalen niet maar hun verhaal wordt meegenomen in het besluit van de rechtbank.
Ja precies, de vader is (over het algemeen) standaard de boeman/narcist of degene die mishandeld.er worden ook genoeg mannen/vaders door hun vrouw zo behandeld en dat de kinderen dan toegewezen worden aan de moeder met alle gevolgen van dien...moeder houd kinderen bij vader weg op basis van leugens,kinderen mogen niet naar vader enz...(van zeer dichtbij meegemaakt helaas).
Wat is het doel van het verhaal dat je wilt schrijven? Ik vind hetgeen wat je geschreven hebt slappe hap. ‘Kind wil vader niet bezoeken maar de rechter heeft bepaald dat het wel naar vader moet’ vind ik al een slap verhaal. Kinderen zijn loyaal aan hun ouders. Ook als het slechte ouders zijn. Een kind dat mishandelt is zal in de meeste gevallen de ouder nog willen vergeven. Een kind kan wel naar moeder bijvoorbeeld doen lijken alsof het niet naar vader wil omdat kind loyaal is aan de moeder als het daar is. Een kind kan bijvoorbeeld voelen dat een ouder geen emotionele toestemming geeft om bij de andere ouder te zijn of de ouder kan het kind het geval geven dat het renbaan is als het kind bij de andere ouder is. Andersom kan hetzelfde kind tegen vader ook zeggen dat het niet naar moeder wil. Wat de moeder kan doen is zoveel mogelijk deëscaleren. Het kind emotioneel toestemming geven om contact met vader te hebben. Want wat voor borderliner de moeder ook mag zijn en/of wat voor narcist de vader: het zijn de ouders van het kind en het kind heeft het daar mee te doen. Scheiden om her kind te beschermen tegen de andere ouder zou kunnen. Maaaaaaaar de ouders scheiden van elkaar. De kinderen scheiden niet van de andere ouder en als je nog samen bent kun je tenminste toezicht hebben op het contact tussen de ‘slechte’ ouder en de kinderen. Als je gescheiden bent heb je geen toezicht en geen controle meer. De ouder die zich zorgen maakt kan een veilig thuis melding doen en hopen dat er goede hulpverlening in het gezin bij de ‘slechte’ ouder komt zodat de situatie voor het kind zal verbeteren. Maar plannetjes te smeden om tot ouderonthechting over te gaan: slecht en schadelijk idee voor het kind. Edit, zie nu pas dat je om een slotje had gevraagd. Maar misschien heb je hier toch iets aan.