Hallo, Ik moet echt even wat kwijt waar ik al erg lang mee loopt en wat niemand nog weet... Het gaat al een hele tijd slecht tussen mij en me vriend, elke x is het weer praten en proberen mede omdat we net een dochtertje hebben en we het beste voor haar willen, maar we houden het nog geen dag uit zonder ruzie. Het werkt gewoon niet, ik wil heel graag bij hem blijven maar ik kan gewoon niet geloven dat wij altijd bij elkaar blijven. We hebben al zo vaak gepraat, en iedereen denk dat wij zo'n gelukkig stel zijn.. Waar het aan ligt? Ik weet het niet, ik ben nogal koppig, hij ook. Ik weet gewoon niet hoe of en het nog goed komt, ik wil het wel aan de ene kant maar aan de andere kant ik ben die ruzies zo zat. Ik weet niet meer wat ik nou moet....
Hoe oud is jullie kindje? Hier in huis is het hetzelde hoor. Veel ruzies en al zo veel gepraat. Maar we hopen er toch nog uit te komen. Zien jullie beiden het nog wel zitten om er uit te komen?
Wat hier helpt in een flinke relatiedip (of beter gezegd een bijna scheidingsprocedure): Boek een weekendje Antwerpen (Theater Hotel) of Amsterdam (Hotel Terminus) zonder kids. Ga lekker uit eten, na het eten naar je hotelkamer om in bad te gaan en na het bad lekker onder de dekens kruipen om de volgende ochtend heerlijk uitgeslapen wakker te worden. Dan bel je de receptie en laat je je ontbijt op bed bezorgen. Daarna maken jullie je mooi en gaan jullie lekker struinen door de stad en leuke cafeetjes in (niet om je lam te zuipen zodat het 's avonds weer op ruzie uitdraait) maar dan moet je in ieder geval met elkaar praten! Er is geen tv, geen compu, geen vrienden ouders, geen kids, geen huishouden etc........... je hoeft het niet eens over de ruzies te hebben maar: MAAK TIJD VOOR ELKAAR!!!!! Hier werkt het altijd!!!!!!! eens per jaar hebben we dit ook echt nodig!!!!
Thx voor de reacties ! Weet niet of relatietherapie een optie is klinkt mischien stom maar wil niet dat andere ervan af weten, gek he... 5 maandjes is ons dochtertje, we willen het wel zowiezo voor haar! Voor haar was het ook wel een beetje maar niet zo erg! @ melisa, hoe doen jullie het, hoe komen jullie eruit samen? In maart gaan we samen een weekend weg, is al geboekt, hoop echt dat we dat gaan redden, want opt moment .....
Ik denk dat bijna elk stel wel zo'n periode door maakt. Hier heeft t er ook nadat Eva geboren was er even om gespannen of we het samen zouden redden... En idd, wat er eerder gezegd werd. Ga er samen even op uit! Even tijd voor elkaar, zonder afleiding van kind of wat dan ook!
hier ook een flinke dip gehad en gelukkig zijn we er nu uit maar pfff hebben wij het ook moeilijk gehad zeg ! 1 dag na onze huwelijksreis teste ik positief , met 6 weken zw werden mijn hormonen zo dus danig erg dat het thuis voor mijn man niet uit te houden was , later in de zw zakte het wel wat af maar daar tegen over kwamen vreselijke zw problemen ( suiker en hoge bloeddruk opnames ed ) wat ook weer de nodig e stres geeft. Na de bevalling kwam ik in een depressie terecht en mijn man ????? ( volgens mij ook een depressie ) maar goed in de begin periode verwachte ik te veel van mijn man hij kon dat niet waar maken ik maakte daarom dus weer ruzie .................ff de afgelopen 1,5 jaar in vogelflucht was dat. Maar goed wij hebben niet opgegeven zijn ervoor gegaan hoe moeilijk ook maar voor onze zoon grotendeels wilde we niet uit elkaar maar zoals je leest hebben wij het ook echt heel moeilijk gehad , gelukkig gaat het nu super ons zoontje is een stuk makkelijker mijn man kan er beter mee omgaan en ik zit nu eindelijk sinds een maand of 2 weer een beetje goed in me vel . PUNT : probeer gewoon te praten met elkaar of idd ga een weekendje weg , vecht ervoor !!! Ik zeg altijd , je kan altijd nog uit elkaar gaan !! maar als je meteen opgeeft kan je ook niet zeggen dat je er alles aan gedaan hebt en met een kindje in het spel lijkt me wel belangrijk dat je later kan zeggen dat je er alles aan gedaan hebt toch ?? meid heel veel sterkte ik begrijp hoe k*t het is maar echt probeer te vechten !
door de komst van een kleintje verandert er natuurlijk heel veel en het is echt heel mooi dat je het voor haar wil doen, maar als je alles hebt geprobeert en het werkt niet dan is het beter dat jullie mischien (tijdelijk) uit elkaar gaan, het is voor haar natuurlijk ook niet goed om tussen ruzie makende ouders te zitten en nogmaals als je in therapie gaat dan praat je in principe met een wildvreemde en dat kan best fijn zijn en verder hoeft niemand ervan af te weten.. sterkte meis
Hier ook zo n situatie.. ook een kind en 1 op komst (is ons overkomen) ma goed ben er heel blij mee ik weet t ok nie
Pfft.. wat vervelend. Weekendje weg? Praten, veel praten. Zeggen, dingen opschrijven. Wij hadden ook ontelbare ruzie's. Echt irritant en vermoeiend ook. Ik kan niet voor jou inschatten wat kan helpen.. hoop alleen dat het snel weer 'beter'gaat.
Hoe wij het doen? Meegaan met de momenten denk ik. Omdat Chelsey net 4 maanden is, vind ik het geen optie om nu een keuze te maken van scheiden of bij elkaar blijven. Ruzies praten we uiteindelijk altijd nog uit, maar ik merk ook dat ik afstand aan het nemen ben van mijn man. Dat dingen me minder raken. Slechte zaak natuurlijk, maar zo houd ik het nu even vol. We hebben voor volgende week een dageje uit gepland, en dan gaat ons meisje naar de oppas. Het is hard nodig dat we even samen gaan ontspannen en kijken wat er nog van ons over is. Hier weet ook niemand dat het niet lekker loopt tussen ons trouwens, je gaat niet snel je vuile was buitenhangen he. Maar het is moeilijk!
Ik denk dat je meer aan de basis moet werken, goed met elkaar kunnen praten en samen kunnen lachen, DAS het allerbelangrijkst en een zo'n weekend is leuk maar zodra je in je oude ritme vervalr val j e ook weer in je oude gewoontes je kan beter dus aan het normale leven werken, ik snap niet dat mensen altijd weg moeten om aan hun relatie te werken, dat kan thuis ook prima hoor, JUIST veel beter! Want zonder kids, stress, computer, vrienden e..d kan iedereen een leuke tijd hebben das niet moeilijk, het is juist moeilijk om je normale leven happy te zijn en gelukkig.. Je moet het eerste levensjaar van je kindje ook een flinke schep zout erbij doen hoor, het is vermoeiend en een onzekere tijd... voor jullie allebei..
ik merk altijd dat praten op een neutraal terrein beter helpt dan thuis. Thuis laat je je sneller gaan in de emoties en emoties tijdens het uitpraten zijn vaak funest omdat mannen daar niet mee om weten te gaan. juist als je weg bent werk je aan de basis, terug naar jullie, terug naar het verleden. het erachter komen waarom jullie het zo fijn hadden met zn tweeën. maar goed dat is natuurlijk ieder voor zich.
Hier is het ook zo, eigenlijk vanaf begin van onze relatie. Heel vermoeiend. Maar bij ons is het eigenlijk gewoon zo dat we niet goed met, maar al helemaal niet zonder elkaar kunnen en dat zorgt ervoor dat we toch bij elkaar blijven. We kunnen het heel leuk hebben en heerlijk met elkaar lachen en gek doen maar we kunnen elkaar ook helemaal gek maken. Er gaat hier bijna geen dag voorbij dat er even wat gekibbel is, om een uur later elkaar weer de kieteldood te geven, dat is bij ons dus dagelijkse kost dat het op zo een manier gaat. En 1x in de 2 weken hebben we ruzie/bonje. Om vervolgens weer heerlijk genietend van elkaar verder te gaan. Is het een normale situatie? Nee vast niet. Houden we enorm veel van elkaar? Ja dat zeker. En dat is ook wat ons bij elkaar houd. Moet wel zeggen dat in de 3jaar dat we samen zijn we ook alleen maar tegenslagen hebben gehad dus dat maakt het niet makkelijker. Daarbij kunnen we lezen en schrijven met elkaar want we zijn aardig hetzelfde in veel dingen. Daarbij zorgt dat ook weer voor veel botsingen want we zijn ook even eigenwijs en alletwee slecht in toegeven van fouten. Ik ben met de situatie lang niet altijd happy maar weet wel dat in ongelukkiger zou zijn zonder hem. Dat is voor mij de drijfveer. Zo nu en dan een goed gesprek om onze gevoelens te bespreken en ons weer beide even alert te maken wanneer we weer teveel kibbelen. Ook gaan we vaak even terug naar het begin, de basics idd. Hoe onze relatie startte, waarom we voor elkaar kozen,hoe verliefd te waren. Dit doet ons altijd weer goed en laat ons weer met beide benen op de grond staan wanneer we het doel (onze relatie en gezin) uit het oog verliezen. Succes, ik begrijp hoe slopend het kan zijn
@draak86 , Precies zo is het, inderdaad heeeel slopend word er soms echt gek van! Weet ook niet of het ooit anders word....
Als je er je niet bij neer kan leggen zal je het niet gaan redden. Dus het is maar net wat jij leefbaar vind
Aanvulling... Omdat het ook zo is. Overal is er wel eens wat. Zodra de ruzie's de overhand nemen is het niet meer gezellig. Soms neemt het de overhand en dan ben je ongelukkig... Meid heel veel sterkte! Knuf, Joelle.