succesverhalen gezocht!

eigenlijk gaat alles vanzelf. Ik heb hier totaal geen problemen gehad met de kids. Ik denk ook dat het wel aan de leeftijd ligt. Mijn kids zijn nog best jong ik denk dat als de kids richting de 10 a 11 jaar zijn dat het dan anders is

 

Ikzelf ben een kind uit een samengesteld gezin.
De fout die mijn stiefvader heeft gemaakt is dat hij zijn eigen kinderen altijd heeft voorgetrokken.
En ik kan je daar veel voorbeelden van geven hoor maar dan word dit een heel lang bericht hahaha.
Daarnaast hadden zijn kinderen het idee dat ik meer een dochter voor hem was geworden als zij zijn kind waren omdat ik daar permanent woonde en hun slechts 1x in de 2 weken een weekend.
Dus het belangrijkste is gelijk trekken!!
bij mijn Stiefmoeder ging het heel anders, zij bemoeide zich met haar kinderen en mijn vader bemoeide zich met mijn.
Als de 1 een probleem had met het kind van de ander spraken zij daar eerst met elkaar over om onderlinge meningsverschillen over opvoeding te voorkomen. Dit was altijd erg helder voor ons.
Mijn stiefmoeder heeft ook nooit de rol van mijn moeder willen vervangen iets van mijn stiefvader altijd wel heeft geprobeerd.
Daarnaast werden we bij mijn vader allemaal gelijk behandeld allemaal een tv en computer op de kamer en niet de 1 wel en de ander niet.
Echter werd dan mijn stiefzus financieel voorgetrokken maar daar kon ik me nooit zo druk om maken omdat ik trots was dat ik het zelf allemaal wel kon en dat gebeurd overigens nog steeds.
Als je nog meer wilt weten van een ervaringsdeskundige vanuit het kinder perspectief hoor ik het wel stuur gerust een prive berichtje ..

Liefs,

 

Jeee wat spannend!!! Ik kom niet echt uit een samengesteld gezin en heb het ook niet echt, mijn man is wel bij mijn zoon en mij komen wonen(niet zijn biologische vader) maar de biologische vader is ook niet in beeld. Daarnaast nu (bijna!!) twee kindjes van ons samen.

Zelf een moeder gehad die veel vriendjes had, met en zonder kinderen..

Nouja, wat ik je vooral wil zeggen is een lijn trekken en elkaar gelijkwaardig behandelen. Jullie zijn allebei hun opvoeders straks, ik zou niet "ieder zijn eigen kind" instellen dan wordt het nooit gelijkwaardig in hun ogen. Jullie wonen samen, zijn beide veranwoordelijk en ze hebben zich aan jullie regels te houden. MAAR denk ook om de leuke dingen, waar ze zich aan jullie regels te houden hebben kan jij ook alleen met zijn kids(of met de hele bups) lekker een dag weg bijvoorbeeld. Zorg dat je een goede balans vindt, doe dingen samen en behandel ze gelijkwaardig maar wees ook voor alle kids opvoeder. Forceer trouwens niks, kijk als zijn kindje valt en naar hem toe rent is dat prima, ze komen vanzelf ook bij jou. Zolang ze zien dat jullie een team zijn gaat denk ik de rest vanzelf!

Hoe oud zijn ze? Als ze wat groter zijn is een goed gesprek op het eerste moment dat jullie met zijn allen aan tafel zitten ook een heel goed idee.

Oh en niet te vergeten, GENIET! Wat gaaf voor je, gefeliciteerd en heel veel plezier!!!!

 

nou hier denk ik wel een succesverhaal. Ook van mijn eigen jeugd. Ik kom ook uit een samengesteld gezin. En we zijn een superhecht gezin geworden. ( en nog ) Maar natuurlijk had het zijn ups en downs. Ik heb heel lang geen echte moeder dochter relatie kunnen hebben met mijn stiefmoeder. Pas toen we uiteindelijk letterlijk afspraken dat we dat niet meer gingen proberen, maar wel elkaar respecteren ging het goed. Nu is ze nog steeds een van de eerste die ik bel als er iets..
Wat wel scheelt denk ik is dat bij ons de andere partners ( mijn moeder en de vader van mijn broer en zus ) niet meer leefden. Kan me voorstellen dat het anders nog ingewikkelder wordt. Bovendien hadden wij een gemeenschappelijk triest verleden wat hoe bizar ook toch een band schepte.

 

Hier ook een ervaring vanuit kindperspectief.

Ook mijn stiefzusjes werden voor getrokken. Als zij kwamen mochten ze aan mijn plek aan tafel zitten, mochten zij bepalen wat er op tv gekeken werd en werd mijn zusje verbannen naar de bedbank, want in haar bed sliep mijn stiefzusje. Tja, en mijn moeder maar klagen in die tijd dat ik een lastige puber was... . Mijn stiefzusjes gingen ook altijd mee op vakantie en mijn zusje en ik niet.

Tip dus, behandel alle kinderen gelijk.

Verder geldt dat gelijk behandelen ook voor de families van beide kanten. Maak van te voren bijvoorbeeld afspraken met de oma's en opa's, of alle kinderen krijgen er een extra opa en oma bij of geen van alle kinderen.

 

Ohh wat fijn zeg! Zo te horen komt dat helemaal goed, vergeet je niet te genieten tussendoor

 

Wat fijn te lezen dat je het zo goed met de oudste kan vinden!! helemaal op die leeftijd!!
Zoals ik het lees gaat het helemaal goed komen bij jullie
Wat ik als tipje nog wel mee wil geven is dat bijv. de kinderen van je man/vriend ook af en toe iets met hem alleen doen en zo ook jij met jou kinderen.
Ik weet nog dat ik mijn vader altijd voor mezelf had gehad en ik moest hem ineens gaan delen en ik miste soms echt even het samen zijn met hem.
Al is het maar 1x in de maand samen een ijsje halen o.i.d. dat vond ik altijd erg belangrijk en daardoor had ik nooit het gevoel dat ik mn vader kwijt raakte aan mijn stiefzus en stiefbroertje

Gewoon een tipje

liefs!

 

Hier ook een succes verhaal. Ik hou meer van me stiefmoeder als van me echte moeder. Nu heeft mijn "echte " moeder nooit echt moeite voor me gedaan.
Bij ons kon je echt niet zien dat wij uit een samengesteld gezin kwamen.

Nu heb ik een vriend met een dochter van 6. Ze was 3 toen ik bij hun kwam. In begin heel pittig omdat ik zelf net 18 was. En ze heeft een jaar ons echt uitgeprobeerd. Ze is altijd wel lief geweest tegen me maar tot hier en niet veder. Niet alleen bij me thuis willen zijn , als ik iets wilden (drinken of iets) wilden zei het ook en ze wilden naast papa liggen en ik moest maar van haar in haar bedje.
Nu bijna 2 jaar later (zijn 3 jaar bij elkaar) vliegt ze me om me nek , kust ze me de hele dag door. Zegt ze als ze komt slapen doordeweeks pap moet je morgen werken? Ja papa moet morgen werken. Ooh goed pap. Ze wil amper nog naar haar moeder. En als mijn vriend dan zegt ja maar papa moet werken dus dat kan niet. Dan zegt zei gelijk en *pluis* dan ?? Het maakt er allemaal niks meer uit. Als ze buikpijn heb komt ze naar mij , als ze naar bed ga breng ik haar naar bed, als ik onder de douche ga wil ze bij me douche etc.
Ook leuk in begin kwam ze sochtends bij ons liggen maar naast papa aan de zijkant , nu ligt ze in het midden op mijn kussen haha.
Ze is echt een papa's kindje en ze plaagde papa nooit nou tegenwoordig is het meiden tegen de jongens haha en wij zijn in de meerderheid.

Kijk mijn stiefdochter was heel jong maar ik denk als je er moeite voor doet en geduld heb dat het goed komt,

Succes meis en gefeliciteerd met je nieuwe huis.

 

Mijn broertje en zusje (echte kids van mn stiefvader) werden ook altijd voorgetrokken..ik vond t vreselijk!
Wij hebben nu zelf ern samengesteld gezin..mijn dochter en onze gezamelijke zoon. Gaat super..mijn man en ik zijn getrouwd en ze wil m zelfs graag papa noemen (ze weet heel goed dat ze al een vader heeft,al moet je niet vragen wat voor ass dat is!)

 

hier samen gesteld gezin... voordeel was dat mijn vriend zijn dochter 1 jaar was toen wij samen kwamen en er verder geen andere kids waren.. met zijn ex is natuurlijk altijd wel wat maar onderling hebben wij afgesproken dat wanneer er dringende zaken oid waren dat hun dat als ouders moesten "oplossen" of bespreken en ik me er buiten hield... ik nam gewoon een soort moeder rol op me voor wanneer zij er was... sprak altijd met mijn voornaam en we zagen het wel.. omdat ze zo jong was en eigenlijk niet beter weet is zij mij vanzelf mama gaan noemen.. overlegt, liever niet zei haar moeder maar ze is er zelf mee gekomen dus we zien het wel. Wel weet ze heel goed dat ze 1 echte papa en mama heeft en zoals zijzelf zegt : een extra weekend mama... ik denk idd dat er gewoon duidelijkheid moet komen. Inmiddels hebben wij samen ook een dochter en zit er tussen de 2 meiden goed 4 jaar verschil. We proberen dingen zoveel mogelijk hetzelfde te doen mits de leeftijd dit ook toelaat ( sommige dingen vind ik per leeftijd anders, zoals bijv. bedtijd, buitenspelen etc) maar verder qua "regels" worden ze beide gelijk getrokken en gaat het prima. de zusjes zijn ook 2 handen op 1 buik ondanks dat ze elkaar maar eens per 2 weken zien.

 

Fijn om te lezen dat er meer dames op het forum zijn met een samengesteld gezin. Ik ben sinds een paar maanden stiefmama (rotwoord, zoals ik op het forum al vaker heb gelezen) van 3 kinderen (1, 2 en 5 jaar). Ze zijn 50% van de tijd bij ons, dus een aardige verandering voor mijzelf

Tot nu toe gaat het eigenlijk heel goed, ze zijn al snel aan mij gehecht en eigenlijk moet ik meer aan de situatie wennen dan zij
Ik denk ook dat dit komt omdat ze zo jong zijn, dus ik hoop dat het in de toekomst alleen maar makkelijker wordt, omdat zij eigenlijk geen andere gezinssituatie gekend hebben dan deze.

De omgang met hun moeder is af en toe nog wel lastig, ik heb haar nog niet ontmoet en voorlopig kan ik dus ook nog niet veel betekenen in de echte zorg, dit komt allemaal op mijn vriend aan.
Maar de kinderen komen wel naar me toe als ze iets willen of gevallen zijn oid en papa is niet in de buurt. Dus langzaamaan wennen en dan zien we wel hoe het verder loopt.

Maar ik ben wel benieuwd naar verhalen bij anderen en vooral ook hoe het wel of niet veranderde toen jullie samen nog een kind erbij kregen.

 

Hier een iets ander verhaal aangezien de bio vader niet in beeld is voor mijn oudste, en huidige vriend en ik tijdens die zwangerschap samen zijn gekomen, en hij dus gewoon papa is voor mijn oudste. Nu zwanger van een tweeling van ons samen. Dus wel soort van samengesteld gezin.

Maar ik las net dat iemand het woord stiefmama zo vervelend vind klinken. Ik heb ooit iets gelezen op een ander forum, en dat ben ik nooit vergeten. Ipv stiefmama of stiefpapa kan je ook zeggen kadomama of kadopapa. De kleine krijgt jou als kadotje er als extra papa of mama bij, en jij krijgt de kleine er als kadotje bij....

Maar het klinkt alsof het helemaal goed gaat komen met jullie! Geniet en gefeliciteerd!

 

Ik heb zelf 3 kids van verschillende vaders, de biopa's zijn nooit in het beeld geweest ( eigen keuze van hen)..toen mijn 2de zoon 8 weken was en mijn oudste 5 kwam er een man in mijn/ons leven, hier heb ik 8 jaar mijn leven mee gedeeld, hij was dé vader van de kinderen in werkelijk alles. Zijn moeder dacht hier anders over en het contact met haar werd toen verbroken ( geheel papa zijn keuze).Toen wij uit elkaar gingen bleven wij goede vrienden en gingen de kinderen elke 2 wk naar hem toe. Tot dusver posi toch... maar........ toen hij zijn huidige vrouw zwanger maakte ( mijn zusje) veranderde de boel, mijn 2de toen 13 jaar wist tot dat moment niet beter als mijn ex was zijn vader, dit hadden we zo gehouden, maar.. mijn zusje wilde niet dat háár kind opgroeide met het idee dat ze een broer had die in werkelijkheid alleen haar neefje zou zijn. Mijn zoontje was verslagen. Ik was toen zwanger van mijn 3de kindje alleen dus de klap kwam tig keer zo hard aan. Eerlijk, dit had ik nooit kunnen dromen, nooit verwacht van hem...
Nu heb ik een soortgelijke situatie;
Ik heb sinds een jaar een nw relatie en mijn kleintje noemt hem papa, zijn moeder is zijn oma etc etc. Nu zijn wij bezig zwanger te raken en ik kan het niet helpen om angst te hebben voor mijn kleine jochie.. wat als papa nu ineens verschil gaat maken tussen het ene en ander kind? Oma ineens zegt ik ben alleen oma van de jongste? dat soort dingen houdt mij wakker!!
kan 1 ding zeggen, *hoe hard ook* of mijn partner erkent beide kinderen en beide kids dragen zijn achternaam en er wordt mij verzekert dat ze gelijk zijn, of........ ik ga met mijn beide kinderen( als het zover komt) op mij zelf verder. Of dat nu gebeurdt in de zwangerschap of over een paar jaar .. Ik EIS dat ze gelijk behandeld zullen worden!! Het zijn tenslotte beide mijn bloedjes.. zonder verschil en zo wil ik ook dat ze worden opgegevoed..

**Sorry moest het even kwijt**

 

Oh het is toch 13 jaar een SUCCES verhaal geweest, die toen ontplofte