hoi hoi, ben nieuwsgierig,de ene dag kan ik de hele wereld aan. maar de andere dag voel ik me teneergeslagen en verdrietig(dus gewoon down) op niks af. ondanks alles goed gaat,heb ik op het moment veel van die dagen. miscchien komt het omdat ik al een maand thuiszit(moest per direct stoppen met werken) wil gewoon ff weten of er meer meiden last van hebben. groetjes
Ja, bij mij zijn het eerlijk gezegd vooral down-dagen. Ik ben dolgelukkig met het kind in mijn buik, en 's avonds geniet ik volop van de stampjes, maar hormonaal en dus emotioneel kan ik dit niet echt aan... Raar he? Lichamelijk is alles perfect in orde, maar ik voel me niet goed...
dat is inderdaad precies wat ik bedoel,ik ben ontzettend gelukkig met de baby. en kan eigenlijk niet wachten tot het geboren is, maar toch heb ik een uitdrukking op mijn gezicht alsof ik zwaar verdrietig ben. en als manlief dan vraagt wat er is.dan is het antwoord; zit gewoon met mezelf in de knoop,voor de rest is er niks. hij snapt het niet,hij kan zich niet voorstellen dat ik dagen niet aftel. maar dat doe ik wel! alleen niet met een big smile op mijn gezicht,maar volop van de bewegingen genieten en de dagen aftellen? ja dat doe zeer zeker wel. groetjes
't Is hetzelfde hier. Iedereen zegt me 'geniet tofch van je zwangerschap', maar ik tel gewoon af tot ik mijn baby'tje kan vasthouden en mezelf weer ben... Vind het echt raar. Mijn man vraagt ook vaak 'wat scheelt er toch?' En dan begin ik al te wenen als ik nog maar naar hem kijk... Het is zo moeilijk te verwoorden. Ik ben heel blij dat we een kindje krijgen, maak me wel zorgen hoe we het gaan doen, maar dat zal wel normaal zijn. Ik lees veel en heb al veel babyspullen, dus ik kijk er wel echt naar uit. Maar het mag van mijn heel vlug gaan nu!
ja ,weer helemaal mee eens,om het minste geringste lopen bij mij de tranen ook over mijn gezicht. als mijn dochter van 10 tegen mijn buik begint te praten. of bijv een vreugde dans maakt omdat ze een broer/zus erbij krijgt. dan ben ik net een kraan. ik weet dat het goed is ,ik weet dat het goed groeit, ik weet het allemaal,maar toch...dat gevoel is er . of ik het leuk vind of niet,en ik kan er niets tegen doen lijkt wel. ik wist wel dat er baby blues bestonden,maar zwangerschap blues? nee ,dat is nieuw voor mij. wel fijn te weten dat ik niet alleen ben meis. groetjes
hier idem. ben deze zwangerschap ontzettend moe (misschien omdat we een opstandige peuter hebben rond lopen) en ben heel vaak verkouden. kan me mede daarom redelijk vaak behoorlijk down voelen. Eigenlijk om niks. Ik geniet wel van de frummel in m'n buik en zit af en toe wel heerlijk op een rose wolk, maar voel met toch best vaak heel "vlak" Zodra Aidan dan weer eens uit enthausiasme op m'n buik springt, wordt ik soms echt boos, terwijl ik ook wel weet dat een peuter daar echt nog niet veel aan kan doen in z'n actie. Ga zitten piekeren of ik 2 wel aan kan etc. etc. al met al lang leve de hormonen...
haha wat herkenbaar,ik heb hetzelfde sommige dagen zie ik het echt niet meer zitten en ben zo emotioneel als wat,terwijl k voor de zwangerschap echt nooit huilde is het nu om heeel veel. Maja dat zal er wel bij horen denk.
Heel herkenbaar hoor! Ik heb ook regelmatig van die dagen en zeg dan tegen mijn mannetje ik voel me gewoon niet goed laat me maar, hij heeft nu wel door dat ie dan niet veder hoeft te vragen haha!