Ik heb een zoontje van bijna 3 en ben er twee weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben van mijn ex. Natuurlijk is dit het toppunt van slechte timing maar aan de andere kant is een kind altijd een geschenk. Mijn ex en ik zijn nu bijna een jaar uit elkaar maar hebben nog een goed contact. Hij wil dit tweede kind absoluut niet en ik qua verstand ook niet, maar gevoelsmatig wel. Ik weet dus niet zo goed wat ik moet doen. Op zijn aandringen heb ik een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek, die is morgenvroeg, en de angst slaat me om het hart. Ik weet voor mezelf nog helemaal niet of ik dat kan en wil. Maar als ik het hou, dan ben ik alleenstaande moeder van een kind van 3 en een baby, zou ik dat allemaal financieel, emotioneel enz wel redden? Zijn er dames die mijn schuitje een beetje herkennen of me gewoon advies kunnen geven? Want ik zit erg met mezelf in de knoop en vraag me af of ik mijn zoon niet tekort doe als ik het kind laat komen, en mezelf niet tekort doe als ik het niet laat komen. Pfff.. warrig verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen
hey, ja het lijkt me een lastige, opzich zou je het moeten redden, maar je moet wel stevig in je schoenen staan. wat is je situatie qua werk en huisvesting? kijk anders even verder bij alleen en zwanger daar zijn volgens mij 2 topics van meiden in dezelfde situatie.. groetjes
hey hey, Ik zit in een soort gelijk schuitje, heb een zoontje van bijna 1 en ik ben 17 wk zwanger. Mijn ex is er vorige maand vandoor gegaan. Heb ook heel erg zitten wikken en wegen, gevoel en verstand wat ga ik doen. Ik heb het kindje gehouden en ik zal het zeker wel gaan redden. Puntje bij mij is wel, dan mijn ex echt de verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn kinderen. Dus omgangsregeling,alimentatie en ooit een co-ouderschap.. maar daar is het nu te vers voor. Ik doe deze zwangerschap wel alleen, met steun van familie en vrienden natuurlijk. Want ik hoef mijn ex daar niet bij, dit emotionele deel is van mij en daar kan ik hem niet bij gebruiken. Ik kan je geen advies geven over je keuze. Die zul je zelf moeten maken. Ik weet wel, dat wanneer mijn vriend eerder was geweest met deze breuk, dat ik dan voor een abortuspil was gegaan, maar een abortus of curretage,dat nooit. Ik weet dat je veel rechten hebt op financiele steun, je zult niet verhongeren hier in nederland en ook met 2 kindjes ga je het redden. Maar de vraag is, kun jij het aan. Durf je het aan. Ik wel, ik voel me sterk en ik kan het, ik had veel spijt gekregen als ik dit kleine frummeltje weg had laten halen. Heb het nu voor t eerst voelen schoppen en het is weer zo speciaal. Sterkte met je keuze en goed nadenken.
Weet je, ik geloof echt dat er bij twijfel maar 1 keus mogelijk is: niet doen! Waarom zou je je kind tekort doen als er een broertje of zusje bij kwam? Het is toch ook fantastisch voor zo'n kleintje om een broertje of zusje te hebben? Dat is toch geen echte reden om een kindje te laten weghalen? Het is fijn dat je met je ex een goed contact hebt, dan kan hij mooi je zoontje opvangen als de baby eenmaal geboren is, dat is alleen maar heel positief! Je schrijft zelf dat je het kindje eigenlijk als een geschenk beschouwd, als ik je een ding mag adviseren: laat niet je kindje weghalen omdat je bang bent dat je het niet redt! Er zijn allerlei middelen, het is geen vetpot, maar aan bijna alles is wel een mouw te passen. En nee, je kunt nooit in de toekomst kijken, dus wie weet wat jouw toekomst brengt. Maar echt angst is zo'n slechte raadgever. Ik wens je heel veel kracht toe!
Uit de zin "Op zijn aandringen heb ik een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek, die is morgenvroeg, en de angst slaat me om het hart. Ik weet voor mezelf nog helemaal niet of ik dat kan en wil." lijkt me duidelijk dat NU een abortus laten plegen niet de meest verstandige beslissing is. Je weet nog helemaal niet of je er wel achterstaat en doet het dan eigenlijk alleen voor je ex en ik denk dat als je met die mindset de abortus laat uitvoeren je het er nog heel moeilijk mee zal gaan krijgen. Ik zou er nog eens goed over nadenken. Neem eventueel contact op met het FIOM om er met een onafhankelijk persoon die niet persoonlijk bij jou en je situatie is betrokken over te praten. Heel veel succes en wijsheid gewenst in deze moeilijke periode.
Als jij het niet wilt, niet doen! Ik vind ook niet dat je op zijn aandringen hierop door moet gaan....en ik vind het eigenlijk (ja sorry) heel erg kinderachtig dat sex met zijn ex in zijn ogen OK is, en als ze dan zwanger raakt hij komt met ja maar ik wil het niet en laat het maar weghalen. Een goed contact is perfect hoor, maar jij wilt dit niet...zou je dit doorzetten omdat hij het wel zo wilt en wat daarna? Je kan niet alles doen om de lieve vrede met hem te bewaren....en het is lief dat je voor hem deze afspraak hebt staan....maar ik zou in plaats van lief voor hem flink nijdig zijn op hem. Jullie hebben beide sex gehad, daar zitten altijd risico's aan, en nu die zijn lolletje heeft gehad zit jij straks met alle ellende en emotionele sjit omdat hij bij die lusten geen lasten wilt. Dus nogmaals, doen wat jij wilt.