Iemand bekend met perfectionisme/ faalangst aanpakken op latere leeftijd? Hoe heb je dat aangepakt wil ik vooral graag weten. Dank.
In therapie gaan. Ik ben ook heel erg faalangstig. Al sinds mijn kleutertijd. Nooit herkend en nooit hulp voor gehad toen, en nu als volwassene veel te faalangstig om in therapie te gaan (want wat als het faalt?) Ik zeg tegen jou dus heel stoer: in therapie! Maar ik weet hoe moeilijk die stap is. Toch denk ik dat dat wel de enige manier is.
Dat is ook iets waar ik inmiddels heel benieuwd naar ben @Wowww. Ik ben echt iemand die enorm goed kan zelfreflecteren, maar met dit kom ik er gewoon echt niet uit waar precies de oorzaak ligt gek genoeg.. Wat dat betreft sluit de suggestie van @KleineLai daar wel mooi op aan: dat valt natuurlijk prima te onderzoeken dmv. therapie (waar ik overigens geen moeite mee heb). @KleineLai: ik had het vooral als tiener enorm tijdens tentamens/examens vooral. Ook wel faalangsttraining op school gehad toen (meerdere weken). Maar daar heb ik -behalve dat ik erbij aanwezig was- echt niks meer van onthouden. In m'n eerdere kindertijd was het wellicht ook wel wat aanwezig, maar niet op een voor mij storende manier. Dito vwb. op latere leeftijd. Maar nu, eigenlijk net sinds vorige week, begin ik ineens in te zien dat ik er kennelijk nog altijd last van heb. En aangezien ik niet wil dat het me nekt (ik heb namelijk een toekomstvisie uitgestippeld), lijkt het me wijs om het aan te pakken. PS @Wowww: lief dat je aanbiedt dat ik mag pb-en, maar vooralsnog laat ik het even zo met dit topic Vragen stellen mag natuurlijk altijd! Edit: iemand een idee van hoeveel weken/maanden dit in beslag gaat nemen om te onderzoeken waar het vandaan komt en wat je eraan kunt doen (stel dat ik 1x per week in therapie ga)?
Inderdaad therapie. Ik had vroeger al erge last van faalangst. Op de middelbare school dus zo'n groepje gevolgd. Helaas werd dat gegeven door een docente die braaf een handleiding volgde en eigenlijk niet wist wat ze deed. Dus als student er nogmaals mee aan de slag gegaan. Deze keer hulp gehad van een professional en dat hielp zo erg dat ik er tegenwoordig eigenlijk geen hinder meer van ondervind.
@hummeltje5 Goed hoor dat je ermee aan de slag gaat! Mijn zwager heeft ook faalangst, hij wist niet hoe diep het zat totdat hij in therapie ging. Zelfs over de simpelste dingen voelde hij zich blijkbaar toch onzeker. Welk merk hagelslag beter was om te kopen bijv. Kleine gedachten/twijfels waar hij zich niet bewust van was. Hij gaat nu een aantal weken/maanden en het gaat zoveel beter met hem! Ik zou ook heel graag in therapie willen maar ik blokkeer mijzelf. Ik kom (nog) niet over die hobbel heen. Maar als jou dat wel lukt dan zou ik het zeker met beide handen aanpakken! ik heb ook faalangsttraining gehad op de middelbare trouwens. Ik heb er niets van geleerd want ik gaf gewoon de gewenste antwoorden. Je zou maar faalangsttraining falen hè?
Nou, precies dat dus! Toen, zat het echt heeeeeeeeeel diep bij mij. Inmiddels veel ouder en wijzer dus ga er nu wel echt met een hele andere intentie heen gelukkig, waardoor ik hopelijk ook beter de stof op zal slaan. Ik weet niet perse of ik over die hobbel heen kom hoor Maar ja, ik moet toch ergens beginnen... want een andere weg is er niet in geval (of wellicht wel, maar er is geen betere weg dan deze, voor mij, denk ik zo..). Fijn dat je zwager er baat bij heeft!
Faalangst hangt ook heel erg samen met je mindset. Heb je een 'fixed' mindset of een 'growth' mindset. Als je denkt vanuit een vaste mindset, geloof je dat je persoonlijke kenmerken vast staan. Je bent met een bepaalde portie intelligentie en kwaliteiten geboren en daar moet je het mee doen. Als je zo denkt, wil je graag zo vaak mogelijk laten zien dat je over aangeboren talent beschikt. Je voelt je slimmer en beter als je iets in 1x kunt. Snel en perfect! Je houdt niet van uitdagingen aangaan, want dan kun je fouten maken en falen. Want; als je slim bent als je alles snel en goed kunt, dan ben je dom wanneer je fouten maakt. Denk je vanuit een growth mindset, dan geloof je dat je jezelf steeds kunt verbeteren en ontwikkelen. Je talenten zijn je startpunt; je kunt blijven groeien door hard te werken en ervaring op te doen. Ik heb een vreselijke vaste mindset (en dus ook last van faalangst) en ik heb het afgelopen jaar meerdere webinars gevolgd van Platform Mindset. Aanrader om je er meer bewust van te zijn!
Oh zooo herkenbaar! Ik heb meer dan eens therapie gehad voor faalangst, en angst in het algemeen. Het helpt me wel, maar het is vooralsnog telkens ook weer terug gekomen. Ik ga me meer verdiepen in fixed en growth mindset, want zo te lezen heb ik ook zo’n heel fixed mindset. En ik herken het ook bij mijn oudste, dus ook fijn om er meer over te weten zodat ik haar misschien beter kan begeleiden bij haar faalangst.
Bedankt voor deze uitleg! Alleen: (as always..) ik herken me dus niet 100% in welk van beide hokjes dan ook. Zo frustrerend soms! Was het maar eens simpeler denk ik weleens... Ter info: - de blauwe zin: dat had ik als jong kind zijnde heel erg sterk. Tegenwoordig is die 'bewijsdrang' echt weg. - de rode zin: die is he-le-maal op mij van toepassing. Sterker nog: ik moet er regelmatig voor waken dat ik niet zo over anderen denk (m.n. degene die dichtbij mij staan). Daar valt echt nog een hele hoop te verbeteren voor mij. - de groene zin: daar herken ik me dus weer totaaaaaaaaaaaal NIET in!!! Ik hou juist enorm van uitdagingen (en leg de lat ook altijd erg hoog). En ook de rest van het groengedrukte deel is echt zo niet mijn denkwijze! Ik ga eens Googlen naar die webinars. Dankjewel voor de tip!
De uitleg is ook extreem zwart-wit Maar je kunt zeker wisselen in mindset per situatie. Ik lees dan alleen wel in je uitleg; Ik hou van uitdagingen en leg de lat hoog. Je gaat de uitdaging dus aan om er beter in te worden en dan moet het ook perfect/zo goed mogelijk volgens jouw gestelde doel. Dat is dan wel weer passend bij de vaste mindset .
Toch even een edit op m'n vorige post: qua 'ik hou juist enorm van uitdagingen': ehh ja dus wel zo ongeveer in 99% van de gevallen. Maar die ene procent, die in mijn geval gaat over opleiding/ werkgebied, tsja.. daar moet ik toch wel bekennen dat ik er wat dat betreft (veel) meer moeite mee heb. Ik ben wel heel leergierig en kan het geleerde vaak goed in de praktijk brengen, dus zo bekeken kan ik best positief naar mezelf kijken. En toch zijn er echt best veel beren op de weg die ik zie met de kant waar ik naartoe wil (nieuwe opleiding, nieuw werkveld)... Dat maakt de drempel op dit moment voor mij echt nog TE hoog, helaas. En vandaar dat ik van de week, toen het weer wat rustiger was na de hele decembermaand, me ineens bedacht dat het toch echt nog faalangst moet zijn waar ik last van heb (en daar wat aan moet doen).
Oh ja, zEker waar! En dat is ook tevens wat mij dus tegenhoud van een nieuwe opleiding/nieuw werkveld aan gaan... Frustrerend!
Via m'n werkgever heb ik een coach gekregen omdat ik in mn werk tegen een aantal dingen aanliep. (Onzekerheid, perfectionisme) Ik heb een laag zelfbeeld en daardoor ook de angst om dingen verkeerd te doen. In een van de laatste gesprekken ging het er (onverwachts) heftig aan toe. Er kwam zoveel rottigheid naar boven.... We hebben dat behandeld dmv een oefening, waardoor er een heleboel is veranderd. Ineens zie ik mezelf als een volwassen vrouw, die een eigen leven heeft, eigen keuzes maakt en net zo goed is als een ander. De oefening zelf is niet uit te leggen, omdat het vooral om gevoel gaat en jij en ik hebben allebei een ander verhaal. Maar mn coach gebruikte "NLP" tijdens de sessie. Later ook een gedeelte cognitieve therapie. Misschien is dat een goede tip.. zoeken naar een NLP trainer. Mij helpt het echt heel erg. Ik ben niet overal vanaf, ik blaak niet van zelfvertrouwen maar heb zeker heel nuttige handvatten gekregen.
Perfectionisme ✔ Faalangst✔ Rond mijn 25ste heb ik een via mijn psycholoog groepstherapie(weet de naam niet meer) gedaan. Er kwamen meerdere methodes in voor zoals mindfullnes, assertiviteitstraining en veel oefeningen voor je eigenwaarde en zelfvertrouwen. Dit heeft mij op meerdere vlakken goed geholpen. De nadruk ligt vooral op ' you are perfectly imperfect'. Wat mij wat meer ruimte heeft gegeven om ook tevrede en trots te zijn als iets wat minder perfect is gegaan dan ik zou willen. Daarnaast helpt acceptatie mij ook. Ik ben na een proces van jaren (faalangst), begonnen met een bachelor. Van te voren heb ik sjablonen en lay-outs in Word gemaakt voor verschillende soorten documenten. Omdat ik weet dat ik daar uren mee bezig ben, want hey... alles moet perfect zijn. Ik mag niets meer aan de lay-out veranderen van mezelf en doe dit tot nu toe ook niet. Opdrachten en toetsen roepen faalangst op...ik weet dat dat gebeurt en ik weet ook dat het oké is om te falen. Ik geef mezelf de ruimte om te voelen wat ik voel en doe wat ik moet doen om de opdrachten te maken en de toetsen te leren. Het kost mij meer moeite dan andere door de faalangst en alles wat dat met zich meebrengt. Op momenten wil ik stoppen en wegrennen. Ik weet dat dit in een opwelling zo voelt en dat het niet is wat ik uiteindelijk wil. Accepteren dat ik door bepaalde processen heen ga met allerlei "overdreven" gevoelens helpt mij om me niet tegen te laten houden of te beperken. Ik gun jou jouw manier om om te leren gaan met je perfectionisme en faalangst. Hopelijk vind je tips in dit topic die je daarbij gaan helpen!
Dank voor je reactie! "Grappig" dat je NLP noemt: ik heb in het verleden een moeilijke periode gehad waarin ik behoefte had aan mentale begeleiding. Op dat moment dacht ik dat NLP echt wat voor mij zou zijn (uiteindelijk een andere weg bewandeld). Vreemd genoeg zat het dit keer niet in m'n hoofd. Maar zéker een goeie tip. Ook deze neem ik mee in m'n zoektocht naar wat dit keer de juiste weg voor mij gaat zijn.
Dankjewel voor het delen van je persoonlijke verhaal ♡ En ook heel lief je laatste alinea Klinkt als een goed plan van aanpak voor jezelf zo! Die zin over dat stoppen/wegrennen en dat het alleen op momenten zo voelt, maar niet is wat je uiteindelijk wil is heel herkenbaar. Ik hoop, als ik weer in zo'n situatie kom, nog eens aan je woorden terug te denken ♡
Kan het zijn dat je toch te veel waarde hecht aan de eigenschap slim zijn? Je weet dat je vaak heel slim bent of kan zijn en ziet dat ook als een heel belangrijk positief punt van jezelf. Zie je dit als jouw belangrijkste sterke eigenschap? En komt je eigenwaarde dan ook direct in het gedring wanneer er een situatie kan ontstaan waarbij je misschien niet heel slim of perfect bent?
Graag gedaan! Post het hier als je in zo'n situatie komt of lees dit topic nog eens. Wellicht heb je er op zo'n moment iets aan. Je gaf aan dat je de oorzaak niet weet. Naast dat perfectionisme een karaktertrek is en dit vaak gepaard gaat met faalangst...is de kans best groot dat het door iets getriggerd is. Wat vragen om terug te kijken naar je jeugd. Wellicht heb je over 1 of meerdere vragen nog niet nagedacht en ligt daar een deel van de oorzaak... -Weet je of je al van kinds af aan een perfectionist bent? En ook van kids af aan faalangstig? -Kan je je een moment herinneren waarop je voor het eerst perfectionistisch was en last had van faalangst? -Kan je je momenten herinneren dat het resultaat/de beoordeling van werkjes/toetsen/verslagen/etc. lager was dan je had verwacht en/of onterecht was (in jouw ogen)? -Kan het zijn dat goede cijfers niet genoeg geprezen werden en/of slechte cijfers sterk afgekeurd werden? Of dat je een teleurstelling gemerkt hebt over jouw prestatie(s)? Dit kan door ouders, andere familieleden, leerkrachten... -Kan het zijn dat je je op andere vlakken niet goed genoeg hebt gevoeld door een ander. Een gebeurtenis waar je het op momenten nog steeds moeilijk mee kan hebben/wat je nog steeds dwars zit/waarna faalangst en/of perfectionisme is (zijn) begonnen? Ik weet wat de oorzaak is bij mij, wil ik in pb best vertellen als je denkt dat je er iets aan hebt.
Wat is faalangst voor jou @hummeltje5? Wat anderen over jou denken als je iets niet goed genoeg doet, of wat jij over jezelf denkt? Heb je ervaringen in het verleden waar je inderdaad gefaald hebt? Of faal je niet, omdat je bizar hard je best hebt gedaan en zie je dat als een bewijs dat je dus altijd zo je best moet doen, anders val je door de mand? Ik ben niet zo perfectionistisch en ook niet faalangstig. Wat voor een dwangmatig persoon als ik wel kan zijn ergens ook wel weer bijzonder is. Het had goed bij me gepast in ieder geval Maar misschien wel interessant om dan eens na te denken waar het dan verschilt. Wat @julia80 schrijft over het slim zijn, herken ik namelijk wel heel erg. Eén van de ergste dingen voor mijn eigenwaarde is me dom voelen. Dat kan mijn man nog wel eens goed, met opmerkingen als: "Dat weet toch iedereen!" Als ik niet weet wat de hoofdstad van een land is. Inmiddels heb ik een flink aantal 'excuses' voor mezelf denk ik. Veel dingen interesseren me niet genoeg om er veel over te weten, dan is het dus mijn keuze om het niet te weten. Ik hoef ook niet overal de beste in te zijn, al zal ik nooit meer in teamverband gaan volleyballen, omdat ik dat ooit op hoog niveau deed en dat nu nooit meer zo zal kunnen. Ik heb een promotietraject doorlopen en heb daar de ervaring opgedaan dat het heel geaccepteerd is om te zeggen: Daar heb ik niet aan gedacht, ik ga het checken. Je hoeft zelf niet alles te weten en te kunnen. Als je die overtuiging wel hebt, is dat wel lastig.