Ik zit inmiddels vanaf april thuis. Met tussendoor verlof. Ik solliciteer me suf en zit al bijna op de 250 sollicitaties. Van de week werd ik EINDELIJK gebeld of ik een test wilde maken en zou daarna gebeld worden voor een gesprek. Nou ze hebben inderdaad gebeld maar dan met de melding de vacature on hold te zetten. Mocht hij weer vrij komen word ik als eerste benaderd. Ik begin het somber in te zien weer werk te vinden en word er echt moedeloos van! Ik wíl en ik kán werken. Solliciteer op alles van cassiére tot schoonmaak callcenter mn eigen vakgebied catering je kan het je zo gek niet bedenken of ik solliciteer er op. De afwijzingen slaan soms kant noch wal. Zoeken ze iemand met 1 jaar soort gelijke ervaring ik heb er 7 heb ik nog steeds niet voldoende ervaring. Dan ben ik over gekwalificeerd dan weer onder. Dan zijn ze bang dat ik me ga vervelen omdat ik meer in mn mars heb of ze zijn juist bang dat ik het werk niet aan kan omdat het te hoog gegrepen is. Mijn CV en motivatie brief is niks aan op te merken ( volgens het uwv dan ) Mijn salaris eis is ook echt niet hoog dus daar ligt het niet aan. Ik vat het ook totaal niet persoonlijk op maar vind het wel onwijs jammer! Ik wil zo graag maar door alle werkelozen hebben ze natuurlijke ruime keus en ik blijk er maar niet uit te springen Ik word echt wanhopig en doe alles voor een baantje!!!
Tegenwoordig ben je zowat bij elke vacature er eentje van de zoveel honderd . Mijn oom is HR manager en kreeg laatst op 1 vacature meer dan 600 sollicitaties. Ja, zie er dan maar eens uit te springen. Ik heb het precies zo ervaren tijdens mijn ww-periode. Ik ben 1x uitgenodigd en was er toen ook eentje van ruim 200. Ik hoef gelukkig niet zo nodig, maar was afgelopen week erg blij toen mijn oud-werkgever belde. Ze gaan kijken of er mogelijkheden zijn voor mij. Scheelt hen inwerken (dat duurt daar nl. erg lang) en ze halen 6 jaar ervaring terug in huis. Ik hoop zo dat het wat wordt!
Ohh dat is erg fijn zeg! En indd probeer er maar tussen uit te springen dat is gewoon zo moeilijk met al die mensen die solliciteren
Hier hetzelfde. Ik ben nu 8 maanden werkloos en het irriteert me mateloos! Ik wil werken! Of ze sturen gewoon geen antwoord (wat ik echt onbeschoft vind), of ze sturen een automatisch antwoord (waar ik ook een hekel aan heb). Zelden krijg ik een persoonlijk bericht (wat ik dan wel weer op prijs stel ) Succes! en ik duim voor je!!
Mijn man zit ook al een jaar thuis. Zelfde verhaal. Solliciteerde op alles, maar voor t een te weinig ervaring. Voor t ander overgekwalificeerd. Op veel sollicitaties hoor je zelfs helemaal niks meer. Met als aller rotste, op gesprek, op een tweede gesprek en daarna..... Niks. Ook geen afwijzing. En niet teruggebeld worden als je zelf belt. Heel naar.
Die heb ik ook al geprobeerd. En indd ShampooL vaak krijg je niet eens een antwoord vind dat echt onbeschoft!!!!
Op welke manier probeer jij er uit te springen tussen alle andere sollicitanten? Zijn het allemaal sollicitaties via internet of ga je ook langs bij bedrijven om jou sollicitatie persoonlijk af te geven? Ik heb er gelukkig geen ervaring mee maar mijn broer/zusje wel. Beide hebben wel weer een baan gevonden waarvan 1 nu een vast contract heeft. Ik weet dat mijn broer gebruik heeft gemaakt van een headhunter?
Ik ga langs bij bedrijven en geef daar mijn motivatie/sollicitatie brief en CV af. Solliciteer via internet. Stuur sollicitaties via de post. Bel bedrijven of ze nog vacatures hebben. Bel al mijn sollicitaties na. Heb torenhoge telefoonrekening ondertussen maar goed alles voor een baan.
Mijn man had hetzelfde, zijn eigen bedrijf liep voor geen meter meer door de crisis, en was op zoek naar een baan, maar mooi helemaal niets. Toen hij een baan kon krijgen hier in de UK was het snel bekeken en zijn we direct vertrokken. Hij verdient niet veel, maar hij werkt tenminste en kan hier van uit opklimmen.
Wow dat is dan wel gaaf! Nadeel is alleen mijn man heeft een goede baan hier en zijn inkomen is hoofdinkomen dus alleen voor mijn parttime baantje zou ik niet gaan verhuizen
nee haha, dat snap ik, dat zou ik ook niet doen. Voor ons was het ook gelijk een oplossing voor het probleem met school voor onze kinderen, nu krijgen ze thuisonderwijs en bloeien ze helemaal op. Weg uit NL wilden we toch al, dus dit was een perfecte kans, en ik heb nog geen moment spijt gehad. Vanaf volgende week werkt mijn man voor 3 maanden 2 banen, overdag callcenter, 's avonds deur aan deur fundraising, zodat we wat extra geld overhouden om straks te kunnen verhuizen naar een normaal huis
Nee je bent niet de enige! Ik ben ook wanhopig.. mijn WW is afgelopen en leven op mijn mans salaris (en belastingteruggave van hypotheekrente). Dat is wel te doen, maar ik wil zo graag voor een auto sparen en dat kan zo niet. Wil ook werken zodat ik mijn opleiding kan bekostigen. Ik solliciteer op een boel ook echt alles wat ik kan vinden, meeste per mail omdat dat het makkelijkst is maar bel later dan ook nog na. Laat mijn enthousiasme duidelijk merken. Alle bedrijven en winkels hier in de buurt hebben niemand nodig . Als een bedrijf verder weg zit geven ze de voorkeur aan iemand die daar dichterbij woont etc. Het is pech en balen maar hoop dat ik op een dag een uitnodiging krijg.. Tot die tijd zo zuunig mogelijk leven.
Hier ben ik ook bang voor! We zouden het wel redden maar wel net aan. Nu is dat niet zo heel erg maar wil dat het liefste niet natuurlijk.
Pff verschrikkelijk is dat ja! Ik heb halverwege dit jaar ook een paar maanden thuis gezeten en na een tijdje word je zo moe van het solliciteren. Iedere keer weer dezelfde soort brief en, nog veel erger, iedere keer weer dezelfde standaard afwijzing. Ik werk nu uiteindelijk in een winkel en heb het heel erg naar mijn zin. Het is niet wat ik wilde met mijn universitaire opleiding maar zolang ik het maar leuk vind maakt het mij niet uit wat voor werk ik doe!! Ik kan je ook niet echt tips geven helaas. Heb wel een tijdje op een afdeling HR gewerkt en daar werd in eerste instantie gekeken naar de CV's. Er was één meisje die amper ervaring had maar een hele mooie lay-out had en zij werd er zowaar uit gepikt. Ze had zeg maar in een soort linker kader haar NAW etc en een pasfoto en dan rechts haar daadwerkelijke CV. Dat kader was afgescheiden met een gekleurde kantlijn (rood ofzo) en hoewel het niet verstandig is om met kleur te werken in je CV was dit heel smaakvol en het sprong er echt uit. Ik zou gewoon af en toe eens gaan spelen met Word, kijken wat er mogelijk is en of je je CV op een smaakvolle manier mooi kan maken. Een pasfoto op je CV is ook altijd een goed idee, dan ben je een gezicht ipv een hoop letters en cijfers!
eerst een brief schrijven, dan erna via mail en nog eens de dag nadien bellen , vragen om de personeelsdirecteur, kort uitleggen wie je bent en dan eens vriendelijk vermelden dat je geschreven hebt en dat je hoopt op een job. de aanhouder wint vaak! en zo val je op!
oh en ik weet niet of er sommige van jullie dicht bij de belgische grens wonen, want daar kan je ook proberen, vaak nog zonder een examen of zo
Pasfoto heb ik inderdaad. Maar tis gewoon zo tegenstrijdig UWV zegt weer dat je geen poespas moet maken van je CV en zo standaard mogelijk moet houden en dat je juist met je motivatiebrief er moet uit zien te springen. Dus heb mn CV compleet aan moeten passen naar de richtlijnen van het uwv ( toen ik nog in de ww zat nu namelijk nog paar weekjes verlof )
Het is momenteel echt verschrikkelijk ik solliciteer me ook suf ben ook al best vaak op gesprek geweest en elke keer word ik afgewezen omdat ik met 2 kleine kinderen niet flexibel zou zijn of zijn er mensen met net wat betere papieren. Afgelopen week weer een gesprek gehad en krijg hopelijk morgen wat te horen. Hoop echt dat het wat word is in mijn eigen vakgebied, dichtbij en geen wisselende diensten kortom de perfecte baan voor mij.