Natuurlijk hou je er in je achterhoofd rekening mee. Maar als het dan werkelijk zal gaan gebeuren sta je toch raar te kijken. Al 8 maanden bereid je je voor op de bevalling, hoort van iedereen verhalen, leest boeken. Je bent zo blij dat je een onbezorgde zwangerschap hebt, en alles gaat zoals het 'hoort' (bij mijn zus is het 2x wel even anders gegaan). Ben mijn huisje lekker aan het klaarmaken, nog even een krukje voor onder de douche kopen om de weeen op te vangen. Kraampakket samen met manlief met de grootste lol bestudeerd. Blijkt dat je het toch allemaal niet nodig te hebben en dat je hele plan om thuis te bevallen en je zwangerschap zelf af te maken helemaal niet door gaat. En dat thuis bevallen er waarschijnlijk uberhaupt nooit meer in zit. Mijn kleine ligt dus in stuit en is al met zijn billen ingedaald, dus de kans dat hij draait is bijzonder klein. Als hij op 7 december nog zo ligt wordt hij in de week van 12 december met een keizersnede gehaald. Ik weet het het is niet het einde van de wereld en het gaat erom dan alles goed gaat en gezond te wereld komt, maar ik ben toch redelijk teleurgesteld. Ik ben heel bang het idee te krijgen dat ik het zelf niet heb afgemaakt. Dat ik het niet eens heb mogen proberen. Ik denk dat het gewoon een kwestie is van even de knop omzetten, maar daar gaat denk ik even overheen. Hebben meer mensen dit gevoel overgehouden na een keizersnede of is alles vergeten als je je kleine in je armen hebt? Van de mensen die een keizersnede hebben gehad: is het mee of tegen gevallen? Hoe hebben jullie het hele operatie en de dagen daarna in het ziekenhuis ervaren? Nou een heleboel vragen, maar ik hoop me zo een beetje beter te kunnen voorbereiden op deze onverwachte wending..
jeetje wat vervelend voor je, en je hoord idd wel vaker dat ze het jammer vinden dat het niet via de "normale" weg is gegaan. mijn nicht heeft ook een keizersnede gehad en die vond het ook heel jammer dat het niet normaal gelukt is..
Ik heb tot 2 keer toe een ongeplande keizersnede gehad. Tuurlijk had ik het liever "zelf" gedaan, maar het is niet anders. De gezondheid van je kindje gaat voor alles. Heb niet het idee dat ik het niet heb afgemaakt, een keizersnede is niet niks; het is een zware buikoperatie. En dat heb je toch maar mooi voor je kindje overgehad. Beide keizersnedes heb ik als positief ervaren; heb een ruggeprik gehad, dus heb alles meegemaakt. Ik herstelde ook super snel, stond binnen no time weer naast m'n bed. En een groot voordeel is dat je meteen een puntgaaf kindje hebt, geen ingedeukt koppie
balen meid, sommige vrouwen vinden het al jammer als het niet op de "normale"manier geboren wordt maar als jeje hebt voorberied op een thuis bevalling is de domper 2 keer zo groot. gr tascha
Gets... dat is idd even een domper... Je kijkt er zo naar uit (een soort van dan) en dan is stuitligging niet waar je op zit te wachten... Ik hoop dat je kleintje alsnog besluit om te draaien!
Dat is inderdaad ff niet zo leuk om te horen nee. Maar ik denk niet dat je er veel last van zult hebben. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen ervaring mee heb, alleen ik wilde ook thuis bevallen en moest op het laatst nog met pers-weeën naar het ziekenhuis. Daar hadden ze al rekening gehouden met een keizersnee, maar omdat Evi in de auto nog iets was gezakt en ikzelf nog genoeg kracht over had lukte het toch nog met de vacuüm. En ik moet zeggen dat het me echt niet uitmaakte op dat moment, als alles maar goed ging. Ik ben achteraf wel blij dat het geen keizersnee is geworden, maar meer omdat het toch een operatie is dan dat ik dan het idee had gehad dat ik het niet zelf had afgemaakt. Dus ik denk niet dat je je er veel zorgen over hoeft te maken hoor, komt vast helemaal goed!
Ja die domper kreeg ik 2,5 jaar geleden ook. Precies hetzelfde, zelfs het krukje voor de weeen had ik ook al aangeschaft. Ach later was ik er blij om, hoefde ik die ellende niet mee te maken dacht ik.Maar ja niet wetende dat het herstel van een keizersnede weer langer duurt...Ik was het wel op slag vergeten allemaal. Alleen deze zwangerschap was ik weer bang voor een keizersnede en wou ik ervaren wat het was om gewoon te bevallen. Nou over een tijd kan ik het ook zeggen want dit keer beval ik gewoon natuurlijk in het ziekenhuis. Ziekenhuis bevallen wou ik nooit maar nu heb ik er vrede mee, want soms heb ik doemscenario's in mijn hoofd en ben ik bang dat als ik beval de baby er niet uit wil ofzo. Nou ja dan zit ik wel goed in het ziekenhuis.
Met 26 weken zwangerschap kreeg ik te horen dat ons meisje met een keizersnede geboren moest worden, had nl. een placenta praevia (moederkoek die voor het geboortekanaal ligt). Toen ik dat te horen kreeg was het een hele teleurstelling. Had me ook al de bevalling voorgesteld, wou zo graag zonder epidurale bevallen en daar ging m'n wens. Het werd dus een geplande keizersnede. Nog steeds heb ik het gevoel dat ik iets gemist heb. Ik wou zo graag, hoe raar het ook klinkt, die weeën meemaken en de bevalling zelf doorstaan, maar helaas aan het ideaalbeeld kwam een einde. Nu is Serjenka ondertussen bijna 8 maandjes en nog steeds heb ik dit gevoel. Wat de keizersnede zelf betreft die is voor 100% meegevallen, weet natuurlijk niet of het er in Nederland en België er hetzelfde aan toe gaat. Natuurlijk heb je achteraf wel de pijn en is het in het begin moeilijk om te gaan staan en wandelen, maar dit gaat allemaal ook vlug voorbij.
Als je je helemaal ingesteld hebt op een thuisbevalling kan ik me voorstellen dat dit een domper voor je is. Ik wilde eigenlijk vanaf het begin af aan al in het ziekenhuis bevallen, klinkt misschien negatief maar op lichamelijk vlak ben ik een kneus en ik zag verschillende doemscenario's voor me. Uiteindelijk ben ik met 34 weken met een spoedkeizersnee bevallen door het hellp syndroom. Ik heb een ruggeprik gekregen dus alles meegemaakt. De pijn daarna viel me ook mee (je krijgt na de operatie een morfinepomp die je zelf kan bedienen dus als je echt veel pijn hebt dan kan je het daarmee wat onderdrukken), je mag alleen 6 weken lang geen zwaar werk doen (stofzuigen e.d. werd me bijv. afgeraden en tillen) ook auto rijden mag je aan het begin niet. Ik had zelf helemaal niet het gevoel dat ik iets gemist had, nu heb ik ook helemaal geen tijd gehad om me daar druk over te maken aangezien mn dochtertje nog 5 weken in de couveuse lag ivm ingeklapte longen en te laag geboortegewicht. Deze zw. schap hou ik gewoon weer alles open, ik moet in het ziekenhuis bevallen maar of dit natuurlijk zal zijn of een keizersnee, ik zie het wel. Als het allemaal maar goed gaat. Heel veel succes en probeer je niet te druk te maken over die keizersnee, komt allemaal vast goed.
Ik ga misschien iets vragen wat helemaal niet aan de orde is, maar waarom mag je het dan niet zelf proberen? Ik heb ook een stuitbevalling gehad. Ik zag daar zo tegenop, en had het liefst meteen een datum geprikt voor een keizersnee. Ik lag in die tijd in het ziekenhuis ivm Helpp, en in dat ziekenhuis waren ze voor een natuurlijke bevalling. Zij hebben werkelijk met veel geduld alles uit de kast gehaald om mij ervan te overtuigen om het toch in elk geval via de natuurlijke weg te proberen. Volgens hen en al het leesvoer wat ik heb gehad daar, is het voor de kleine ALTIJD beter als hij/zij weeen heeft meegemaakt. Dan weet ie tenminste ook 'dat er wat gaat gebeuren'. Door de weeen wordt ook al vruchtwater uit de longetjes geperst, allemaal ontwikkelingen die voorbereiden op de geboorte. Bij een geplande keizersnee, word een kindje van het ene op het andere moment uit je buik 'geplukt', en dat schijnt onrust op te wekken (ik vertel alleen wat ik gehoord en gelezen heb). Mijn bevalling was in 3,5 uur gepiept. Dus het kan wel met een stuit! (Misschien heb ik nu een heel verhaal getypt, en zijn er aanwijsbare redenen waarom jij niet via de natuurlijke weg kunt bevallen...Nou ja, tis goed bedoeld in elk geval! )
ik herken je verhaal, ik heb 3 jaar geleden hetzelfde gehad, een geplande keizersnede i.v.m. de stuitligging van mijn zoontje. ik moet zeggen dat ik er ook wel moeite mee had dat ik niet (nooit) meer thuis kon bevallen. ik heb me toen helemaal op de keizersnede ingesteld en me voorgehouden dat het beter was voor mijn zoontje, dat heeft mij geholpen tot aan de keizersnede. de eerste paar maanden na de bevalling heb ik er toch nog wel veel moeite mee gehad, ook wat jij zegt, het niet zelf af kunnen maken. nu zit de kans er weer in dat het een keizersnede wordt omdat dit kindje ook in stuit ligt, ik kan door de ervaring van de vorige keer zeggen dat ik er nu wel ECHT vrede mee heb. neem de tijd om dit een plaatsje te geven, je gaat er zeker vrede mee krijgen, misschien al meteen en anders wat later. succes met de bevalling meis
Bedankt voor alle reacties. Ik zie dat het dus echt per persoon verschillend is. Ik ben nu een paar dagen verder en merk dat ik er steeds meer vrede mee begin te krijgen. Ik probeer nu de voordelen van een keizersnede op een rijtje te zetten en mij daarop te focussen. Het is zo dubbel, je wilt natuurlijk het beste voor je kindje maar ik wil zo graag die oerkrachten meemaken. Ik ben ook geen seconde bang voor de bevalling geweest. Niet dat ik een normale bevalling "wel even" zou doen hoor. Maar ik had het gewoon graag mee willen maken. De reden waarom ik geen stuitbevalling kan doen is omdat ze het hier in de buurt niet doen. Ik zou naar het AMC of het UMC moeten. Daarbij rijd ik al 20 jaar paard dus ze willen het risico niet nemen dan mijn bekkenbodemspier te sterk is voor het hoofdje. Als het lijfje geboren is en het hoofdje nog niet kun je niet meer terug. Dat risico willen ze gewoon niet nemen. (en ik eigelijk ook niet)
Ik snap het! Wel vreemd dat je voor een stuitbevalling (in het algemeen gesproken dan, niet in jouw geval, want door het paardrijden spelen er meerdere redenen) naar een 'groot' landelijk (academisch?) ziekenhuis zou moeten. Ikzelf ben gewoon in een klein streekziekenhuis bevallen. Heel veel succes en geniet van je kraamtijd!
ff een vraagje he... doen ze tegenwoordig bij een stuit altijd een keizersnede? Ik ben nl in een stuit ter wereld gekomen. groetjes
Mijn dochter is op 6 juli jl. in stuit geboren. In het ziekenhuis waar ik lag, waren ze erg pro stuitbevalling met alleen keizersnee indien de bevalling niet wilde vlotten. Mijn broer is overigens ook in stuit geboren en ikzelf ben een gedraaide stuit Dus niet alle ziekenhuizen kiezen voor een keizersnee.
Robyn, ik herken je verhaal helemaal! Ik heb precies hetzelfde, ook ik ging voor een thuisbevalling maar ook mijn kindje ligt in stuit. Aanvankelijk wilde ik dan wel een stuitbevalling proberen, maar naar aanleiding van alle reacties en alles wat ik op internet gelezen heb neig ik toch steeds meer naar een keizersnee. Het risico op zuurstoftekort bij de baby is een risico dat ik eigenlijk niet wil lopen. Dan ikzelf maar wat meer ongemak. Ik heb nog geen gesprek gehad in het ziekenhuis, misschien heb ik de keuze wel helemaal niet. En misschien is beeb ook nog wel gedraaid, want a.s. donderdag gaan ze definitief kijken. Overigens lijkt het me helemaal niet fijn als je eenmaal voor een stuitbevalling kiest dat er alsnog een keizersnee gedaan moet worden. Dan heb je van allebei precies niets. En de cijfers zeggen dat 40% van de stuitbevallingen in een keizersnee eindigt. Best veel!
Ja ik wilde aanvankelijk ook gelijk voor een stuitbevalling gaan. Dan heb ik in ieder geval de kans gehad om het zelf te proberen.
Het enige voordeel daarvan (hebben ze mij tenminste verteld) is dat de bay dan wel weeen meegemaakt heeft, dus weet dat er wat aan zit te komen, er al vruchtwater uit de longetjes is geperst, en de baby meer 'klaar' is voor de geboorte, dan wanneer hij 'zomaar opeens' uit je buik wordt geplukt. Daarom zijn er ziekenhuizen die je niet echt de keus geven, maar zeggen dat het in principe de bedoeling is dat je natuurlijk bevalt. Zuurstof te kort kan aan de orde zijn, als ze het kindje aan raken als het hoofd nog niet geboren is. Daarom moet alles ook snel verlopen.
En ik vergeet te vermelden dat ze, omdat alles snel moet verlopen, daarom ook met je blaas leeg maken als je volledige ontsluiting hebt, en een knip zetten als het hoofd eraan komt, alles wordt gedaan om zo veel mogelijk ruimte te maken. (Ik zelf heb overigens geen knip nodig gehad)
Kiz, ik heb begrepen dat zuurstoftekort ook ontstaat doordat het kindje al met de billetjes 'buiten' is, daarvan schrikt en dan al begint met ademen terwijl dat nog niet kan. Ik geloof niet dat dat een broodje aap verhaal is (dacht ik in eerste instantie wel ), omdat ik het al vaker heb gelezen en gehoord. Een knip vind ik niet het einde van de wereld trouwens, dat kan bij een 'gewone' bevalling ook gebeuren. Daar zou ik nog wel overheen komen. Maar dat risico op zuurstoftekort vind ik wel een probleem, dat maakt dat ik zo twijfel.