In navolging op mijn eerdere topic over waar ik kleine kinderen laat op mijn bruiloft, wil ik graag een andere kwestie voorleggen. Ik maal veel, en wat andere invalshoeken, meningen stel ik altijd op prijs..om wat orde te krijgen in m'n hoofd. Situatie is als volgt. Vriend en ik hebben een dochter van 16 maand, ik ben 31 vriend 47. Leeftijdsverschil dus, wat overigens helemaal goed gaat al een aantal jaar. Volgend jaar september willen we trouwen (datum is als voorlopigheid reservering vastgezet) maar we willen ook heel graag nog een kindje erbij. Mijn vriend heeft zijn sterilisatie ongedaan laten maken, waar onze dochter uit is geboren..al vrij snel na de operatie was ik zwanger. Onlangs een sperma onderzoek laten doen, om zeker te weten dat alles nog steeds goed werkt. Dat doet het, maar is het zaad wel trager. Een natuurlijke zwangerschap moet lukken, maar zeker gezien zijn leeftijd nemen die kansen wel elk jaar af natuurlijk. En nu het dilemma. We zijn al een paar maanden aan het proberen, nog niet gelukt helaas. Omdat we volgend jaar september gaan trouwen, en ik niet hoogzwanger wil trouwen, betekent dit dat ik of komende maand zwanger zal moeten raken zodat ik ruim voor het huwelijk bevallen ben. Pf we stellen de kinderwens iets uit, gaan het vanaf het voorjaar 2015 weer proberen, zodat ik misschien wel zwanger trouw, maar ik nog niet zover ben en ik dus ruim na het huwelijk pas beval. Ik wil het huwelijk niet combineren met een aanstaande bevalling, of een baby die net een paar weken oud is. Bij mijn dochter had ik enorm last van hormonen, en bekken en was ik niet heel relaxt. Terwijl ik een fantastische huwelijksdag wil natuurlijk. Ik heb op zich geen probleem, om de kinderwens wat op te schorten, maar mijn vriend wordt wel ouder natuurlijk. Het is maar de vraag of het nog een keer lukt, maar dat weet niemand van tevoren. Ik heb het gevoel dat we nog maar 1 kans krijgen, en als ik het uitstel en ik mocht zwanger raken....dan is mijn vriend 49 als dat kindje komt. Hij maakt zich daar niet druk om, is een hele actieve vader die er jonger uitziet maar in zijn hele gedrag ook jonger doet...kortom geen ouwe lul Maar goed, hij gaat wel richting de 50. Ik heb de gedachte laten passeren dat ik het bij 1 kindje kan laten...dan heb ik toch alles wat ik wil? Nee dus, ik heb een soort onbestemd gevoel in m'n lijf dat zeker weet dat mijn gezin nog niet compleet is. Ik wil ook voor mijn dochter nog een broertje of zusje...juist ook omdat het een feit is dat ze hun vader jonger gaan verliezen dan kinderen met een jongere vader. Ook dat weet je niet van tevoren, maar als we beide gewoon oud worden dan is dat wel een gegeven. Ik ben zelf opgegroeid met 2 zusjes, vond ik heel fijn, en ik wil dat mijn dochter niet enig kind blijft. Mijn vriend is dat wel, en heeft dat nooit leuk gevonden. Tja wat is m'n vraag eigenlijk? Het is een chaos in m'n hoofd. De bruiloft uitstellen naar het voorjaar 2016 willen we ook niet, mocht ik toch zwanger blijken en ik beval rond de bruiloft..tja dan zullen we het toch moeten verplaatsen. Maar daar willen we dus eigenlijk omheen plannen, hoewel een zwangerschap niet te plannen is. En dat is ook gelijk m'n angst...het voelt verkeerd om de kinderwens uit te stellen, wetende dat vriend ouder wordt. En ik heb angst dat ik überhaupt geen kindje meer ga krijgen, ik voel een tijdsdruk en dat is niet fijn. We hebben trouwens altijd 2 kinderen gewild (vriend heeft al een oudere zoon, maar die is er maar om het weekend en paar vakanties en is 9 jaar ouder dan dochter..dus die heb en weinig aan elkaar. Hoewel ze super omgaan met elkaar). Die 2e kinderwens komt dus niet uit de lucht vallen, daarom ook die operatie en onlangs kwaliteitsonderzoek...omdat we niet nog 5 jaar kunnen wachten met de volgende gezien de leeftijd. Pff....ik blijf maar schrijven merk ik. Kunnen jullie me vertellen wat jullie hiervan vinden? Wat zouden jullie doen? En ik hoef niet te horen dat mijn vriend te oud is, dat het belachelijk is dat hij zo laat nog kids krijgt (dat heb ik op een forum al eens gehoord). De situatie is zoals hij is, wij zijn heel gelukkig met elkaar en ons gezin...dus die leeftijd speelt verder geen rol.
Hoi Wappie, Gefeliciteerd alvast met jullie voorgenomen huwelijk . Ik zou het zo zien (makkelijk praten hier aan de zijlijn ): een huwelijk is te plannen een zwangerschap niet Ik zou het er gewoon op wagen en niet uitstellen. Trouwen met een dikke buik hoeft niet, dan stel je dat gewoon uit.
Hi happyrabbits (leuke naam, haha) Bedankt voor je snelle reactie. Je bedoelt dus de zwangerschap niet uit stellen, en kijken hoe het loopt...en dan eventueel wel de bruiloft verplaatsen? Ik vind het niet erg om zwanger te trouwen, alleen niet hoogzwanger of met een dikke buik...ik had enorme bekken klachten dus dan zou ik zo'n dag niet eens volhouden. Dat wil ik voorkomen! En ik was zo niet-relaxt die eerste 2-3 maanden na de geboorte. Als ik moet trouwens met een baby die een paar weken is..pff krijg het daar nu al benauwd van
Jeutje... Das wel lastig ja. Ik begrijp je dilema volledig. Schiet je niks mee op, maar toch hahaha . Er is voor bijde wat te zeggen. "Uitstellen" zwangerschap kan uitlopen op geen zwangerschap omdat de kwaliteit van het zaad achteruit gaat (als ik je goed heb begrepen). Ik begrijp je ook heel goed dat je liever niet hoog zwanger of net bevallen wilt gaan trouwen. Dit doe je maar een keer in je leven als het goed is en daar wil je volledig van genieten. Denk dat het voor jou belangrijk is om na te gaan hoe belangrijk het voor je is om voor een tweede kindje te gaan. Kan je er, even heel kort door de bocht gezegd, niet mee leven als het bij een kindje blijft, zou ik het zwanger proberen te worden niet uitstellen tot na de bruiloft. Dan maar hoogzwanger of net bevallen trouwen. Dan is wel je gezin compleet. Ik wens je heel veel succes met het maken van deze beslissing.
Das een goeie happyrabbits!! De bruiloft kan je plannen en dus uitstellen. Ja, daar zou ik voor gaan. Proberen zwanger te worden en aan de hand daarvan de bruiloft plannen!
Hoi Wappie82, ik wilde ook zo'n soort verhaal schrijven zeg! Pff ben ik blij dat jij dat eerder heb gedaan hahaha ik durfde niet! Ik ben 28, mijn man is ook veel ouder dan ik. Wij hebben een dochter van 20 maanden. En wij hebben besloten om het bij 1 kind te houden, ook omdat mijn partner inderdaad al een stuk ouder is. Mensen vinden het zielig voor mijn dochter (aaaah dan blijft ze alleen! Is ook niet leuk!) ze speelt erg veel met leeftijdsgenootjes en is vaak bij iemand aan het spelen. Mensen vinden het zielig voor mij want ik ben jong en ik kan nog makkelijk een gezin hebben, zeggen ze dan. Los van het feit dat ik er mij nu heb neergelegd bij het hebben van 1 kindje en niet meer. We zijn samen overeengekomen dat we 1 kindje hebben, gezond en wel. Ik moet ook aan mijn man denken. Mocht er iets met mij gebeuren (dat kan ook ondanks dat ik jonger ben natuurlijk!) dan heeft mijn man de taak om voor (meer) kinderen te zorgen op zijn leeftijd. Ik vind mijzelf egoïstisch als ik alleen aan mijzelf denk en dus meer kinderen zou willen. Mijn geestelijke gestel is niet zo sterk, een groot gezin zou mij letterlijk en figuurlijk gewoon de das om doen. Wij kiezen dus bewust voor een kindje. Wat fijn dat er uit een teruggedraaide sterilisatie een dochter is geboren zeg! Wauw! Veel sterkte met beslissen en ohja alvast gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk!
Ik zou ook kiezen voor de zwangerschap. Mijn ervaring is namelijk dat die nooit te plannen valt, en als het straks niet mocht lukken, krijg je enorme spijt. Een bruiloft kun je op een andere dag plannen, wat eerder of later. Dat geldt niet altijd voor een kindje. Een vriendin van mij wilde ook niet hoogzwanger trouwen, dus stelde ze haar kinderwens een tijd uit. Maar daarna heeft het drie jaar geduurd (en heel veel onzekerheid, verdriet en frustratie omdat het niet lukte) voordat ze zwanger raakte. En dan waren zij en haar vriend nog relatief jong (eind 20, begin 30). Ze had toen ongelooflijk veel spijt dat ze niet wilde trouwen met een dikke buik. Niet dat ze dan eerder zwanger was geweest, maar wel eerder had geweten wat er aan de hand was, zodat sneller ingegrepen kon worden. Maar ik snap je chaos, en je dilemma. Toch denk ik dat als er echt een kinderwens is, dat je dat altijd voorrang moet geven. Omdat een kind krijgen nogal altijd iets is wat niet zo vanzelfsprekend is. Je kunt een bijvoorbeeld ook een miskraam krijgen, waardoor het weer langer gaat duren voordat er misschien een kleintje komt. Succes met de keuze!
Jeetje wat heb jij een ouwe man!! Haha, joh lekker laten kletsen, mensen hebben altijd wel iets om over te zeuren! Ik word 39 en word door sommigen al als stokoud bestempeld! En nee, ik zou die kinderwens niet uitstellen. Weet zelf uit ervaring dat het allemaal heel anders kan lopen en achteraf spijt krijgen moet je ook niet willen.
Mijn eerste gedachte was (en is) dat je een bruiloft plannen helemaal zelf in de hand hebt en een zwangerschap niet. Gezien de 'omstandigheden' zou ik persoonlijk absoluut voor de zwangerschap gaan. Als je dan zwanger blijkt tijdens de bruiloft kun je die of iets vervroegen of wat later plannen. Succes met je beslissing!
Is het nog een optie om de bruiloft te vervroegen? Stel dat je de bruiloft vervroegt naar bijvoorbeeld begin 2015 dan ben je zeker weten nog niet bevallen maar dan kunnen jullie het wel blijven proberen. Wel iets minder voorbereidingstijd maar ook in een paar maanden is het prima mogelijk om een fantastische bruiloft te plannen natuurlijk.
Ja dit! Wij hadden 4 maanden de tijd en dit lukte prima. Ik had dan wel geen superdeluxedure bruidsjurk, vond ik zonde van het geld haha,weet niet hoe lang die levertijden zijn...
Ik zou spijt krijgen als ik graag een kindje wil maar door slechte planning is het niet gelukt. Ik zou geen spijt krijgen als de bruiloft een jaar later is, omdat ik een kindje heb gekregen, of in ieder geval alles daarvoor heb geprobeerd. Maar voor mij is het simpel, want ik heb jouw situatie niet natuurlijk.. Bedenk waar je het meeste spijt van kan krijgen. Beide keuzes kan je niet overdoen.
Trouwen kan altijd nog... zwanger raken kan wel eens (zoals je zelf zegt) lastiger worden. Ik zou voor de zwangerschap gaan en dan plan je de trouwerij daar om heen. Succes!
Bij een zwangerschap kan uitstel afstel betekenen. (Dat het dus niet meer lukt.) Bij een huwelijk heb je dat zelf in de hand en betekent uitstel geen afstel. Verder zou, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, voor mij een kindje sowieso meer waarde hebben dan een huwelijk. Dus als ik het gevoel zou hebben dat ik soort van zou moeten kiezen tussen die twee, zou ik eerst proberen zwanger te raken.
idd zwangerschap kun je niet plannen en je bruiloft wel. mijn zus zat in dezelfde situatie en haar man is 18 jaar ouder, maar toen ze hadden besloten om een gezin te stichten wilden ze ook niet wachten gezien zijn leeftijd en volgens mij was het al na 2 pogingen raak. De geplande bruiloft die stond (ze had dan 8 mnd zwanger geweest) hebben ze toen vervroegd zodra ze wisten dat ze zwanger waren en ze was toen 5 mnd ipv 8 en dat vond ze goed te doen. Genoeg tijd om alles te regelen en er een mooie dag van te maken. Helaas heb ik alles mogen missen, want ik lag toen in het ziekenhuis en het was niet verantwoord om erheen te gaan gezien de reistijd helaas.
Ik zou voorlopig blijven proberen, maar wat gaan tellen en zorgen dat je niet trouwt als je 7 à 8 maand zwanger bent of pas 1 maand bevallen bent. Da's een periode van ongeveer 3 maanden dat je dan effe niet klust. Je kan natuurlijk ook spelen met de trouwdatum, maar als bijvoorbeeld de zaal al vastligt (ik ben in mijn eigen zoektocht zalen tegengekomen die je 1.5 jaar op voorhand moest vastleggen), is dat soms moeilijker.
Bedankt allemaal voor de reacties! De meeste zeggen idd de kinderwens niet uitstellen, dat zegt mijn gevoel ook. Ik neig ook naar het idee van Kaboutermeis, om uit te tellen wanneer ik echt niet wil trouwen/zwanger wil zijn. Bijvoorbeeld: Als ik deze maand of september zwanger raak ben ik uiterlijk juni bevallen. Dan trouw ik 3 maanden later en dat zou kunnen. Om in september niet hoogzwanger te zijn/bevallen zal ik dus niet moeten klussen in de maanden november t/m februari of maart...dat betekent dat ik die kinderwens dus met 4 maanden zou opschorten. Enerzijds klinkt dit prima, maar ik ben er toch nog niet helemaal gerust op. Als mijn vriend 5 jaar jonger zou zijn dan was dit echt prima...maar ik heb zo het gevoel nog maar 1 kans te krijgen, dat ik elke maand uitstel weggegooid vind omdat ik dus simpelweg die tijd niet te heb. De locatie hebben we nu al gereserveerd. Het is een zeer gewilde en geweldige locatie (ook met hotelkamers erbij voor de daggasten) waardoor een jaar van tevoren reserveren wel erg wenselijk is. Als nood aan de man komt en we moeten het verzetten, tja dan zullen we moeten kijken wat kan. Maar deze datum moet het in principe worden, en daar kijken we ook enorm naar uit. Kortom, we proberen deze en volgende maand sowieso om zwanger te raken. Als het lukt hebben we echt mazzel. Als het niet lukt moeten we daarna kijken hoe of wat, ik denk daar nog over na.
Hoi! Hoe oud is jouw man? Ik heb echt nagedacht over 1 kind, alle voor en nadelen afgewogen. Er zijn genoeg voordelen te bedenken met 1 kind, en als mijn dochter soms echt vervelend is dan denk ik ook weleens 'moet ik het niet bij 1 kind laten?' Maar ik ken mezelf heel goed. Ik heb zo het gevoel er nog 1 bij te willen, voor mezelf, maar ook voor m'n dochter. Vriend wil het overigens ook heel graag hoor, dus het is niet alleen mijn wens. Ik kan dat gevoel niet uitleggen, ik weet wel dat als het er bij 1 blijft ik heel veel moeite zal hebben om dat te accepteren en ik daar ook enorm verdrietig om zou zijn. En wellicht is het slimmer om het zo te laten, gezien de leeftijd van mijn vriend maar we willen er beide zo graag nog 1 bij.