Ik weet het ff niet meer.. Lune is nu bijna een half jaar oud (wel 6 weken te vroeg geboren) en over het algemeen is ze geen 'blije baby'. Nooit geweest ook. Ze heeft wel momenten dat ze vrolijk is en lacht en plezier heeft maar dat zijn echt (korte) momenten. Ze slaapt veel, na elke voeding is ze een uur/2 uur wakker en gaat dan weer slapen. Ze heeft ook altijd problemen gehad met de fles. De drinkt op een dag nooit alle flessen leeg, nou hoeft dat ook niet maar ze loopt vaak te 'mieren'. Dan speelt ze met de speen, duwt hem weg of gaat huilen. Ze had/heeft last van verborgen reflux en krijgt daar medicijnen voor. Ik heb het idee dat ze daar weinig last meer van heeft, ze slaapt vast en er komt bijna nooit meer zuur omhoog. Prikkels is ze ook gevoelig voor maar het 'vreemde' is dat ik weinig verschil merk in haar gedrag als ze gewoon een week thuis is zonder uitstapjes of een dag met een uitstapje. Behalve gister na de wen-uurtjes op de creche, toen was het wel even drama. Maar de dagen thuis is ze ook nooit echt vrolijk en kijkt zelfs vaak behoorlijk chaggie Ik loop al een tijdje met haar bij een osteopaat en dat heeft goed geholpen tegen de reflux/voorkeurshouding/krampjes. Ik heb het gevoel dat ze constant in 1 grote sprong leeft, als ik het gedrag lees over kindjes in een sprongetje zie ik veel overeenkomsten. Maar dat kan toch haast niet? Zij heeft momenten dat ze geen last er van heeft in plaats van zo nu en dan een sprongetje En ik heb ook niet het idee dat ze pijn heeft, ze is gewoon vaak ontevreden. Misschien ook omdat ze meer wil dan ze kan? Ze kan sinds kort dingen pakken en doet al een poos pogingen tot draaien wat nog niet lukt. Is er een mama die dit herkent en me kan geruststellen dat het weer over gaat en dat ze niet haar hele leven een ontevreden meisje blijft? :-k
Ik herken wel iets uit jouw verhaal. Ik heb ook een dochter die nu 5 is en ook zij was nooit een gelukkige blije baby. Zij heeft dan ook heel veel gehuild en sliep juist weer heel slecht. Maar het viel me op dat toen ze kon zitten (pas toen ze 12 maanden was!) ze een heel ander meisje werd. Vanaf toen is het pas leuk geworden. Misschien dat dit bij jouw kleine ook wel zo is, maar ik heb trouwens achteraf echt het gevoel dat zij zo ongelukkig was omdat er 'iets' aan de hand geweest is en dat ze zich daardoor ook zo langzaam ontwikkelde. Al haar energie moest naar iets anders toe. Hoe ontwikkeld Lune zich?
Tja, ik vind het lastig om te beoordelen omdat ze dus ook te vroeg geboren is. Ze zit qua ontwikkeling in ieder geval niet op schema met 6 maanden maar dat is logisch. Ze pakt nog maar sinds kort dingetjes en kan ook nog niet echt gericht dingen pakken en bijvoorbeeld in haar mond stoppen (terwijl ze dat wel graag wil..). Ze is dan ook behoorlijk ongeduldig en wordt dan boos. Ze wordt sowieso best snel boos. Als ze zich bijvoorbeeld verslikt bij het drinken en ik haal even de speen eruit is het direct krijsen Dan wil ze de fles. 'Dan maar stikken' zal ze wel denken Maar zoals nu ook, dan heeft ze om 4uur de fles gehad en ik dacht tegen 20u dat ze wel honger zou hebben want ze begon wat te jengelen. Fles erin, direct protest. Dus eerst maar in badje gedaan en mijn vriend probeerde 2 minuten geleden de fles te geven, weer protest. En het is nu 21uur! Dat heeft ze elke dag, terwijl sommige andere flessen prima gaan! Ze zit het liefst de hele dag op schoot (hoewel, met haar lopen, stilzitten is ook niet echt gewenst) en als ze echt moe is in bed. In de schommelstoel kan ze zich heel even vermaken en in de box ook heel even (5 min ongeveer). Ik weet soms echt niet wat ik met haar aan moet, ze heeft zo weinig 'goede' momenten. En als die er zijn leg ik ze direct vast op camera haha! Moeilijk vind ik het.. Ik wil haar graag blij zien. En ik moet eerlijk zeggen dat het mezelf ook behoorlijk uitput.. Na zo'n chagrijnige dag van Lune ben ik gesloopt..
Even een virtuele knuffel voor jou! Het blijft heus niet zo hoor, probeer er maar zo goed als mogelijk voor haar te zijn, maar dat deed je al. Ben je al eens naar een osteopaat of iets dergelijks geweest met haar?
Ken je het boek Wat je baby vertelt van Tracy Hogg? Daarin staat een test om erachter te komen wat voor 'type' baby je hebt. Uit mijn hoofd staat daarin ook het type 'oude ziel' beschreven en dat komt volgens mij redelijk overeen met het karaktertype van Lune. Het is een leuk boek en goed tweedehands verkrijgbaar via mp of Boll.
Sorry, overheen gelezen. Beetje moe denk ik. Hopenlijk reageren meer mensen die het herkennen hierop en kun je hier wat mee. Het klinkt zoals dat voorbeeld met de fles die je net gaf, dat ze ook een pittig karaktertje heeft. Mijn dochter is nu ook een felle meid. Misschien heeft het één toch wat met het ander te maken? Toch zou ik altijd in mijn achterhoofd houden dat er iets medisch aan de hand kan zijn. Veel sterkte!
Geeft niks Ik moet vrijdag met haar naar de kinderarts, zal het nog even overleggen en iets medisch proberen uit te sluiten. Denk idd dat ze ook een pittig karakter heeft. Ze was net een dag oud, woog 2300 gram en was toen al fel, de verpleegsters waarschuwden me al dat ik nog wel eens wat te stellen met haar kon krijgen 8)
je hebt inderdaad babys met verschillende karakters. er zijn babys die gewoon moeilijk blij of vrolijk te maken zijn. ( heb ik ergens gelezen) ik moet zeggen dat het nu wat beter gaat, maar mijn dochtertje kon er oko wat van. en soms nog steeds hoor. ze is ontzettend fel en alles moet op haar manier. zodra ze de fles ziet bijv is het krijsen geblazen en heeft ze geen geduld tot die warm is, zulke dingen. zichzelf langer dan een paar minuten vermaken lukt ook niet. wel uitputtend, maar ik kan haar nu wel aan het lachen krijgen en daar geniet ik heel erg van. ze kan ook ontzettend arrogant kijken haha. ik weet niet, karkakter van het kind misschien? maar ik begrijp volkomen hoe je je voelt, ik denk als ze wat meer kan dat het wel beter gaat, dat was bij amy ook het geval.
oja dat zeiden ze inderdaad ook bij de geboorte van amy dat het een hele pittge tante zou worden. alleen dr hoofdje was er nog maar uit en ze brulde al alles bij elkaar ze hebben gelijk gekregen. die van mij was ook maar 2400 gram. de verloskundige zei dat al die kleintjes pittge tantetjes zijn, maar hoe kan dat nou?
Herkenbaar! Mijn oudste was ook een felle tante, huilerig, weinig slapen overdag. Ook bij ons veranderde dat toen ze kon zitten, ze kon daardoor meer erbij zijn. Want dat wilde ze graag: alles zien en meemaken, en aandacht! Aandacht wil ze nog steeds errug veel in vergelijking met andere kindjes. Maar verder is ze een vrolijk en sociaal kind geworden. Het lag gewoon in haar karakter. Zo'n 'eisende' baby is wel vermoeiend. Daardoor hebben wij lange tijd getwijfeld of we wel een tweede wilden. Toch gekozen om ervoor te gaan en nu hebben we een superlieve, relaxte, vrolijke baby. Wereld van verschil! Maar het gaat dus zeker over. Waarschijnlijk wil ze al meer dan ze kan en dat frustreert haar. Gaat weer over!
Hier zo'n fel mannetje! Al moet ik wel bekennen dat het nu gelukkig stukken minder wordt, maar hij heeft nog steeds zijn momenten. Niets is dan leuk, goed en er wordt dan alleen maar chagerijnig gedaan. Inderdaad soms best slopend. Ik denk dat dit gewoon aan het karakter van het kind ligt. Ik ben over het algemeen gezien ook best somber (klinkt zwaar maar is niet zo ) en ik denk dat Vigo die karakter trek van mij heeft overgenomen ofzo?
mijn zoontje (inmiddels wel een stukkie ouder) was ook een hele ontevreden baby. het begon met dat hij 3,5 week te vroeg geboren is en niet zo'n flitsende start had. daarna allergisch bleek te zijn voor koemelk, dat verbeterde dus toen hij andere voeding kreeg. maar hij bleef ontevreden. na maanden 'aanklooien' werd ons steeds duidelijker dat hij een heel pittig karakter heeft, veel structuur en duidelijkheid nodig heeft, altijd meer wil dan hij kan en heel gefrustreerd raakt, en vooral ook heel snel overprikkeld is. het is bij ons een stuk beter gegaan sinds we heel duidelijke 'regels' zijn gaan hanteren. zelfde tijden naar bed (dit houd bij ons ook in, altijd slapen in zijn eigen bedje en dus niet uit logeren of laat-op-de-avond-bezoekjes bij vrienden), zelfde rituelen rondom eten, hem proberen te helpen bij dingen die hij graag wil maar niet kan (proberen middenweg te zoeken), heel consequent met driftige buien omgaan, en bij ons heel belangrijk: prikkels heel erg doseren. verjaardagsbezoekjes houden we op maximaal 2 uur, maximaal 1 'groot' ding op een dag (dus niet en boodschappen doen, en verjaardagsvisite, en...), en zodra hij aangeeft bijv. tijdens het winkelen dat het hem teveel word, dan houden we daar rekening mee. ik ren natuurlijk niet direct de winkel uit, maar als ik nog een lijst heb van een halfuur, dan gaan we flink strepen zodat we wel binnen 10 minuten alsnog buiten staan. ook toen hij nog maar 6 maanden oud was, bleek het bij ons al heel belangrijk om consequent te zijn tijdens zijn driftbuien. als ik het altijd op dezelfde manier oploste dan was hij binnen een paar minuten weer stil, week ik ervan af... dan kon het wel 2,5uur duren wat ik zelf heel erg gemerkt heb is dat onze zoon enorm gevoelig is voor onze stemming. als ik niet goed in m'n vel zit moet ik er echt voor zorgen dat ik tijd doorbreng zonder hem (en hij dus tijd doorbrengt met iemand die wel goed in z'n vel zit), anders trekken we elkaar er alleen maar dieper in. zoiets kleins als een diepe zucht van mijn kant als hij voor de zoveelste keer het op een krijsen zet om niks, kan al veroorzaken dat hij nog hysterischer gaat krijsen omdat hij mijn frustratie voelt. ookal zeg je er verder niks bij, die ene diepe zucht... al deze dingen bij elkaar hebben bij ons de situatie zo enorm verbeterd! hij veranderde van een brok ongenoegen in een pittig maar wel heel vrolijk kindje. we kunnen het direct merken als wij afwijken van onze 'regels' en 'gewoontes', dan hebben we binnen een paar dagen weer een hysterisch driftig ontevreden kind (en dat confronteerd ons dus vrij direct met dat wij veroorzaken hoe hij zich gedraagt) ik weet niet of je er iets aan hebt, ik kan alleen maar uit ervaring spreken met ons pittige ding en naast de koemelkallergie mankeerde hij verder medisch niks. misschien dat dat bij jouw dochtertje wel zo is, ik kan me goed voorstellen dat als ze ergens last van heeft, dat reden genoeg is voor een kindje met een pittig karakter om heel ontevreden te zijn
Lieve Maja, ook ik kan tot een bepaalde hoogte hierover meepraten en al vrij snel na de geboorte werd ons door meerdere mensen verteld, dat zij een "oude ziel" was. Nou moet ik niets van dat soort zaken weten, maar herken er wel veel in. De eerste 8 weken konden we Lune en Tess in een adem noemen, want ze reageerden exact hetzelfde. Tess is daarna enorm veranderd en is nu milder. Dat wil zeggen: ze kan zich langer alleen vermaken en is vaker vrolijk, kan beter tegen prikkels, enz. Toch blijft het een pittige dame en blijft ze gebaat bij structuur en duidelijk. Laat dat nou net in mijn karakter zitten en voor ons dus weinig aanpassingen. Ook herken ik veel in de opmerkingen over de neerwaarste spiraal waarin we elkaar kunnen meetrekken. Tess is een gevoelig meiske en kijkt DWARS door me heen. Als ik niet lekker in mijn vel zit, dan betekent het automatisch dat zij dat ook niet zit. Sinds dat ik me zo goed voel en helemaal mijn weg gevonden heb, gaat het super met ons. Helaas geen advies voor jou, maar wel herkenning. En uiteraard de dikste digitale knuffel die je ooit bedenken kunt! Liefs van ons
Mn oudste is ook als baby erg lastig geweest... vind de term huilbaby wat overdreven maar ze was en is er zeker 1 met een gebruiksaanwijzing. Ze huilde en jengelde veel en het was eigenlijk nooit goed. Na een goed half jaar ging het beter, toen kon ze wat meer, snapte meer enz. Nogsteeds is ze wel erg tempramentvol maar het went en nu kan-durf ik meer tegengas te geven.
Dankjulliewel voor de verhalen en ervaringen.. Ik denk dat er idd bij Lune sprake is van een nogal pittig en vooral ongeduldig karakter (heeft ze niet van mij hoor!) Ze wil veel wat nog niet lukt, heeft wat moeite met prikkels en Suus, ze voelt mij idd haarfijn aan. Ik zit zelf op het moment niet heel lekker in mijn vel en dat merkt ze en daar wordt het natuulijk niet beter van. Ze ligt nu overigens vreselijk te mopperen in de box, het omdraaien lukt niet en ze wil zo graag. Sneu he. Ga haar even een beetje helpen, wie weet krijgt ze het met een beetje hulp wel door. Ik denk zelf dat als ze wat ouder is en wat meer kan en beter tegen prikkels kan het een stuk beter wordt. Tot die tijd het ons maar zo leuk en gezellig mogelijk maken, dat betekent ook dat ik voor mezelf weer dingen moet gaan ondernemen want alleen thuis 'zitten' word ik niet vrolijker van. Bedankt meiden. En Suus, bedankt voor je dikke knuffel, je krijgt er eentje terug van ons.