Ik ben benieuwd hoe het komt dat veel kindjes van 2-4 jaar slechte eters zijn en dan vooral groente. Ik zie het om me heen en ook op forum hier. Wij waren volgens mijn moeder goede eters dus het kan ook goed gaan. Is het gewoon per kindje anders? Of zou je er een rol in kunnen hebben als ouder? Of heeft het te maken met veel nieuwe dingen leren= moeilijk en een eigen willetje?
Of heeft het te maken met alle schema's die circuleren en waar je kindje zich blijkbaar aan moet houden? Ik denk dat we ons veel te hard laten opjagen door anderen: O nee, die kan al lopen, die eet 3 boterhammen, die slaapt al door sinds dag 2. We willen alles controleren (voortdurend meten, wegen, aftoetsen), maar alle kindjes zijn nu eenmaal anders...
Ik denk dat het komt omdat kinderen in die leeftijd door de nee-wil niet fase gaan. Ze ontdekken hun eigen willetje en daar hoort bij vooral niet doen wat mama wil. Gewoon zonder verdere reden, omdat ze gewoon graag willen laten zien dat ze een eigen persoontje zijn. Dat hoort bij de leeftijd. Mijn oudste dochter is 4 en eet nog steeds enorm slecht. Ze lust helemaal niets en eet dan ook gewoon helemaal niets. Gewoon koppig en dat hoort bij de leeftijd. Mijn andere dochter is 2 en heeft deze fase helemaal niet, dus het kan ook anders. Misschien komt dat door de Rapley methode die we bij haar wel deden en bij onze oudste niet. Mijn dochter van 2 is vanaf het begin gewend dat ze helemaal zelf mag bepalen hoeveel ze eet dus dat avondeten hoeft ze niet te gebruiken om eigenwijs te doen. Dat is sowieso al haar controle en niet die van mama. Zij is wel eigenwijs zoals een tweejarige eigenwijs hoort te zijn maar zij doet het op andere punten ipv het avondeten.
Ik kan niet spreken van kinderen van 2 jaar. Maar onze zoon van nog geen 1 jaar eet nu al niet graag. Groenten wel, maar melk en fruit? Pffft. En dat heeft ie echt niet van ons. Hij is van in het begin ook niet gefocused op eten, huilt NOOIT omdat hij honger heeft, vraagt nooit om eten. Ik moet altijd wel pushen. Als je het hem geeft, is het eerste hapje altijd vechten. Daarna als hij geproefd heeft en het is vis of vlees met groenten dan doet hij vanzelf zijn mond open. Maar hij moet wel iets in zijn handen hebben om ondertussen te doen want eten vindt hij echt totaal niet interessant!
In ieder geval ook de eigenwijsheid van het kind, die op de leeftijd nogal een sterke rol speelt. Op een paar uitzonderingen na lust de oudste alles en heeft ook altijd goed gegeten (ik heb het hier even niet over zijn tafelmanieren). Hij komt nu op een punt dat er af en toe wat gemiept wordt, maar uiteindelijk gaat het meeste wel op. De jongste daarentegen is qua groente echt een drama. Ze begint nu een beetje te eten, maar dan ben ik dus echt al blij als er drie worteltjes naar binnen zijn. We hebben het bij beide op dezelfde manier aangepakt, maar het kind bepaalt toch zelf wat ze wel of niet gaan eten.
Karakter? Sommige kinderen eten nu éénmaal alles en sommigen dus nauwelijks iets. En dan heb je nog smaak en lusten ook. Sommige volwassen eten toch ook liever en andere dingen dan andere?
Ach, ik denk dat het per kind verschilt. Mijn dochter heeft altijd als een bootwerker gegeten, en mijn zoon zit nu in zijn 'ik vind twee hapjes meer dan genoeg' fase Ik laat het maar een beetje, als hij honger krjgt gaat hij vast wel eten. Maar waarom hij slecht eet en mijn dochter niet? Geen idee
Zeker eigen willetje hier! En heb is nu bij voorbaat vaak al; lust ik niet Ik probeer haar toch te laten proeven en laatst met de zuurkool met banaan moest ze toch toegeven Vind ik wel lekker! Vanavond ook weer dat ze het niet lust maar geen hap genomen. Dan maar niet. .. Ik probeer wel een paar keer per week iets te maken wat ze zeker eet. En verder hoop ik dat het weer beter zal gaan. Voor haar 1e at ze wel 7 soorten groenten met smaak!
Mijn zoontje at ook altijd super goed en soms nog, maar hij komt nu idd in de peuterpubertijd en gaat nee zeggen tegen bepaalde etenswaar of het uitspugen. Nou prima hoor. Hij mag het eten, maar hoeft niet. Af en toe een tomaatje of komkommertje erin en klaar.
Ik zie zo duidelijk verschil tussen mijn dochter en zoon! Dochter die drinkt niet veel, zoon is een natnek. Dochter eet graag fruit, zoon alleen appel of banaan graag. Dochter eet geen warm eten, alleen vlees en koude rijst of gebakken aardappels. Terwijl ze het eerste jaar echt alles lekker vond, vanaf haar verjaardag eet ze gewoon niet en nu benoemt ze ook 'Nee, niet warm eten' Zoon, die eet het liefste 2x per dag een bordje warm eten zodat hij zn boterhammen over kan slaan. En die boterhammen, die eet mn dochter dan weer graag op. Oftewel, dezelfde opvoeding, dezelfde aanpak ( Rapley, met ons mee, geen schema, geen prutjes ) totaaaaal andere uitpak!
Dank voor de info. Ik wil het ook zo doen, maar kan dus alle kanten op. Kon je overeenkomst zien met eetgedrag borst/fles en gewoon eten?
Veel of normale hoeveelheid eten is denk van het kind en diens behoefte afhankelijk, de een kan gewoon meer op dan de ander. Helemaal groente weigeren te eten hangt uiteraard af van het karakter/ eigenwijsheid van het kind...dat in de eerste plaats. Maar ook zeker hoe de ouders ermee omgaan speelt mee in mijn ogen. Zijn velen wel niet met mij eens, maar dat geeft niet. hoor zovaak dat kinderen die weigeren de warme maaltijd te eten wel een snoepje of een koekje krijgen s middags en kleintjes melk voor ze gaan slapen of een toetje. Daar begrijp ik persoonlijk niks van. Je hoeft in mijn ogen geen hele strijd aan tafel te voeren, maar er mogen wel duidelijke consequenties aan het gedrag zitten. Hier geen avondeten betekend gen toetje en de volgende dag niks extra's dus gewoon ontbijt, tussendoor fruit, lunch, fruit tussen door en weer de warme maaltijd. Maar verder echt niks hoor. hier wordt praktisch alles met zin en smaak gegeten. De oudste eet geen rijst...maar couscous that's it.
Ook hier heb ik altijd gezegd als je niet wilt eten dan eet je niet. Je krijgt vanzelf honger. Inmiddels zijn ze al wat ouder (namelijk 8 en 10). De oudste heeft een ondergewichtsprobleem, waarvan ze na jaren van testen en onderzoeken nog steeds de reden niet weten. Hij krijgt medische voeding naast zijn gewone eten. Hierdoor zit hij op een dieet van meer dan 2500 kcal per dag (en komt hij nog amper aan). Maar ik blijf vast houden aan als je geen trek hebt dan eet je niet, maar je krijgt niks anders. Vaak krijgt hij dan wel vlak voor het slapen gaan een extra flesje voeding (is toch 300 kcal die hij broodnodig heeft) Maar hele moeilijke eters zijn het niet of ooit geweest. p.s. vaak scheppen wij ook expres wat veel op. Als ze dan goed dooreten en halverwege roepen dat ze vol zitten dan hoeven ze niet hun bord leeg te eten. Wij kunnen dan wel trots zeggen dat ze goed hebben gegeten en de rest best mogen laten staan. Ze hebben dan wel goed gegeten en voelen zelf goed aan wanneer ze echt vol zitten.
Ik lees vaak hier: met Rapley bepalen ze zelf hoeveel ze eet, is de motoriek veel beter ontwikkeld. Ik heb geen Rapley gedaan maar mijn dochter geeft prima aan als ze genoeg heeft (14 mnd en draait hoofd weg of laat het uit haar mond lopen) Ook weet ze het allerkleinste kruimeltje met 2 vingers te pakken. Wij doen nooit moeilijk met eten ook niet met een nieuwe smaak. Opscheppen en eten. En ze lust alles. Potjes alleen tot 6 maanden en dan uit nood. Na de 6 maanden spuugde ze alle potjes uit (vies gezicht ) als wij pizza eten krijgt ze een parkje uit de vriezer (vullen we steeds bij) Zal zeker een stukje karakter zijn, of medisch (ziekte) of ........ ? Ik zeg altijd: gezonde kinderen hongeren zich niet uit.
Eigenlijk heel simpel: ze groeien veel minder snel in die periode, dus hun energiebehoefte is veel lager. Daarbij komt nog dat ze in die periode hun smaak aan het ontwikkelen zijn en ontdekken dat ze iets 'bah vies' kunnen vinden. En dat is iets van alle tijden hoor. Deden peutertjes 30 of 60 jaar geleden even veel.
zoete smaken vinden mensen van nature lekker omdat in onze goeie oude tijd (begin van de mensheid) zoete smaken energie gaven en energie hadden we nodig om te overleven. (Alleen in de goeie tijd bestond nog geen snoep) Bittere smaken kunnen giftig zijn dus die vinden we van nature niet lekker want bitter betekende mogelijk gevaar. En dat zit nog altijd in onze instinct. Onze natuur. Nu weten we wat we wel en niet kunnen eten en ons zoete bestaat niet meer alleen uit het gezonde zoete van vroeger Maar bittere smaken moeten aangeleerd worden, je moet het vaak proeven neer je het minder vies en uiteindelijk lekker vind, onze natuurlijke foutmelder dus uitschakelen Veel kinderen eten inderdaad slecht, ik was ook een slechte eter en nu nog en wat ik ervan heb geleerd is een kind niet verplichten iets te eten wat ze echt niet lekker vinden. Een hapje proeven moet kunnen, dat is het beste maar "je moet die 8 spruiten opeten en pas dan mag je van tafel" dat werkt heel averechts en dan zal het kind het nooit lekker gaan vinden omdat je ook die herinnering in je hersens opslaat en dus die spruitjes als een heel negatiefs iets gaat zien. Hier nog geen slechte eter maar hij is ook nog maar 1 jaar dus geen idee hoe ik het ga oplossingen als het ooit zover komt maar verplichten zal ik nooit doen. Buiten dat hapje proeven dan
Mijn zoon eet ook veel slechter. Hij vertikt het om groenten te eten. Vroeger dacht ik dat hij teveel at. Hij bleef eten. Ik maak me gewoon zorgen.
Ja dat herken ik heel erg. Alhoewel we het bij allebei hetzelfde hebben aangepakt verschillen mijn dochters heel erg in eetgedrag. De oudste eet met moeite een peuterbordje leeg, de jongste zit nooit vol. Toen de oudste 1,5 jaar was heeft ze een tijd vrijwel niets gegeten - de jongste is nu bijna 2 jaar en staat nog bij elke maaltijd te gillen 'eten eten!!'. Natuurlijk vindt ze niet alles lekker maar het is echt een groot verschil. En waar de oudste gek is op koekjes doe je de jongste daar helemaal geen groot plezier mee, die heeft liever fruit.