Dilano is nu 10 mnd maar wat gaat de tijd snel voor bij. Ik weet nog dat ik naar de flat kwam lopen met onze pasgeboren uk op me armen. En de eerste paar mnd waren vermoeiend maar erg leuk. (nog steeds leuk) Zijn ontwikkeling gaat goed maar mama was nog steeds belangrijk en vooral dat knuffelen vond hij heerlijk. Maar nu hij wil niet meer echt geknuffeld worden en naar je mama kijken in de kw is ook niet meer zo leuk, (ben er nog niet aan toe om de wagen om te zetten) doe wel de stang af entoe anders en dat vind hij geweldig. Daar geniet ik dan ook wel weer van. Sinds een paar dagen kruipt hij en de box is het ook niet meer maar de honden zijn des te intressanter al kan hij niet bij ze want ze zitten achter een hekje. Gelukkig geef ik nog bv anders heb ik helemaal geen zoon-mama momenten meer. Het zal wel een fase zijn. En natuurlijk is het goed dat hij zich ontwikkelt en de weide wereld in trekt maar wat gaat het snel!!
De tijd vliegt echt voorbij he meid!!! OOk ik merk t heel erg hier, zo herkenbaar over t knuffelen etc. Voorheen kon ie heerlijk bij me blijven zitten, liggen en bij me in slaap vallen maar tegenwoordig moet ik hem helemaal strak tegen me aanhouden voor een kus of knuffel want alles en iedereen is boeiend om hem heen. Speelgoed is niet leuk, maar alless in huis wat niet mag is juist leuk!! ahhaahaahaa. Maar deze fase is ook heeeeerlijk, kruipen, rond alles lopen, brabbelen, napraten, van alles ondernemen en bijna lopen ( kan t wel los staan en stappen doen , maar te lui hihi) Het gaat erg snel ja!!! Helemaaal met je eens!!! Nog even dan zijn ze alweer een jaar oud, weet nog als de dag van gister dat ik hem in mijn armen kreeg voor t eerst Geniet van je kindje
Vreselijk herkenbaar. Hoe leuk ik het nu ook vind, ik moet toch wel veel denken aan het zwanger zijn, de bevalling en de eerste momenten met haar. Hoe ze rook, wat voor geluidjes ze maakte, hoe klein ze was, eerste keer badje,.................noem maar op En hoe graag ik haar eerste verjaardag ook wil uitstellen. Hij komt er aan (9 aug). En daar horen en komen ook weer leuke momenten bij. Maar oh, wat mis ik die knuffeltjes, dat bolletje mens op mijn borst slapend, het afhankelijke mensje, wat nu al zo groot is geworden.....