Ik zit met mijn handen in mijn haar door mijn jongste. De eerste maanden van zijn leven was het een heerlijk vrolijk tevreden mannetje. Sliep met 4 maanden de klok rond. Echt een verademing na de oudste. Totdat hij een half jaar was. Toen sloeg het helemaal om. Sindsdien huilt hij verschrikkelijk veel, wel met goede dagen ertussen. Het komt (gelukkig) niet door lichamelijke klachten. Ben al een aantal keer bij de huisarts geweest en ook het cb zegt dat het waarschijnlijk komt door frustratie. Meer willen dan hij kan. Verder is hij heel erg lui. Beetje vervelend negatief woord maar het komt er wel op neer. Hij doet liever geen moeite voor dingen. Gaat dan gewoon huilen. Hij huilt nu eigenlijk ongeveer de hele dag, behalve als hij slaapt of zijn mond vol heeft met eten of drinken. Maar zodra zijn mond leeg is jammert hij weer om de volgende hap. Ook is hij snachts nog regelmatig wakker, dus ook snachts zit ik minimaal 1 keer met een huilend kind op schoot. Ik hou verschrikkelijk veel van hem! Maar ik word er zo moe van. Ik merk dat ik blij ben als hij slaapt en ertegenop zie dat hij straks weer wakker is. Ik kan steeds minder van hem hebben, heb minder geduld als hij huilt. Ik negeer het huilen al een tijdje compleet omdat ik er gewoon niet meer tegen kan. Ik probeer het soort van te blokken, omdat het me anders echt teveel word. Zit regelmatig zelf te huilen omdat ik het niet meer zie zitten. Ik heb het er al een paar keer met het cb over gehad. Fijne gesprekken gehad, maar het enige is de tijd uitzitten, waarschijnlijk tot hij kan lopen. Zo, even van me afgeschreven. Mensen die dit herkennen? Tips?
Ik herken het wel een beetje. Dochter raakte ook erg snel gefrustreerd en is idd stukken minder geworden nu ze kan lopen. Het huilen heb ik altijd genegeerd en dat werkte perfect. Maar zie dat jij dit ook al doet. Heel veel sterkte. Hopelijk snel een tevreden dreumes!
Ik ken het probleem niet en misschien geef ik wel een totaal verkeerd advies maar is zo'n loopwagen niet iets? Schijnt niet helemaal goed te zijn voor de heupjes heb ik gehoord?? Maar misschien geeft hem dat het idee dat hij kan lopen? Of meer kan zien?
Dankje! Ja ik hoop het ook. Maar als dat is als hij gaat lopen zullen we nog wel een poosje moeten wachten
Hij heeft buiten een loopauto waar ik hem af en toe in zet. Niet te vaak omdat ze inderdaad zeggen dat het niet goed is. Maar dat is hij ook al aardig snel weer zat omdat hij alsnog niet goed bij dingen kan omdat dat wagentje dan in de weg zit
En zo'n babywalker? Toen dochter nog niet kon lopen, was die babywalker ook wel een uitkomst. Heeft ze heel wat uren achter gelopen. Hoe oud is je zoontje?
Alsof je het over mijn zoon hebt. Vanaf een maand of 9 tot een maand of 14 was het ellende. Opeens werd het beter. Nog niet goed, maar wel beter. T is zo zwaar
Oh jij zit er dus ook mee. Balen. Ja het is echt heel zwaar. Het duurt ondertussen ook alweer een flinke poos dus ben het ondertussen best wel zat. Ik probeer wel vaker even weg te gaan en wat leuks te doen zodat hij even vrolijk is. Maar ik kan ook niet elke dag weg
Inmiddels is het echt beter! T blijft een jankebekkie en idd zo lui als de pest. Hij is inmiddels 16 maanden en als ik de fles voor hrm neerzet is het krijsen, brullen, maar zelf pakken ho maar. Er komt vast een moment dat hij zelfstandiger wordt en wat minder huilt (hoop ik, anders gaat hij nooit t huis uit Haha)
Herkenbaar. Niet het huilen maar vooral veel jengelen hier... al vanaf dag 1 heb ik het idee ! Zeer onrustig, moet veel vermaakt worden en slaapt overdag weinig.... ik kan er ook steeds minder goed tegen. Mn man en ik verdelen het gelukkig goed, als ik een hele dag alleen met hem ben kan ik daar vantevoren al tegenop zien.... ooit wordt het vast beter. Misschien hele makkelijke pubers
Vervelend voor je! Haha ja wie weet. Ik zit elke dag alleen met de jongens. Ben thuisblijfmoeder en mijn man werkt de hele week. Ook vaak de avonden en de zaterdag. Dus dan is het lastig verdelen
Hier begon dat met een jaar en toen ze net 2 was kon ik er niet meer tegen. Ze loopt ook met vanalles voor, maar vond dat geen reden voor haar om de hele dag maar chagrijnig te doen. We hebben een afspraak gehad bij een pedagoge, via cb. Superfijn en nu al 2 maanden geen gehuil/gejengel/gekrijs. Eindelijk uit de negatieve sfeer hier thuis.
Ja, echt heel fijn! Mn vriend werkt 's nachts en doe doordeweeks dus alles alleen en het kostte me zoveel energie. Idd een hoop handvatten gekregen. Soort van stappenplan om het zo maar te zeggen. De eerste stap was niet zo negatief reageren op gejengel. Ik zei dan al snel: hou eens op/doe normaal/of iets dergelijks. Ik kon na een jaar ook niet meer rustig reageren, heb ook zeker naar mn eigen rol in onze interactie gekeken. En proberen situaties voor te zijn als er bv iets niet lukt, door meteen te vragen of ik haar kan helpen, soms een beetje luchtig doen of grapje van maken. In het begin was dat heel geforceerd/gemaakt, maar na een paar dagen ging het meer vanzelf. Doordat ik kalmer reageerde, werd Dafne ook veel sneller rustig. En talloze malen gezegd: dat kan je toch gewoon vragen, met erbij zeggen hoe ze het kan vragen. En nu doet ze het ook: mama wil je helpen? Mama wil je kijken/meedoen/wat dan ook. En vraagt ze vaak: mama mag ik... Ook het meer benoemen van haar gevoel heeft geholpen. Ik zie dat je moe bent/ik zie dat het nog niet lukt, wil je dat ik help/enz. Als ze er dan nog in bleef hangen, negeren. Zoals dat ze bleef schreeuwen in de speeltuin dat ze niet van dr fiets af kon (wat ze wel kan) en ze ook niet reageerde op mn vraag of ze wilde dat ik zou helpen. Negeren. Toen lukte het natuurlijk toch en ik dan natuurlijk heel emthousiast: zie je wel dat je het kan! Als niks werkte een keer waarschuwen dat ze moest stoppen met schreeuwen en anders op de mat moet. Mat bij achterdeur, dus ik ben erbij. Wekker op 2 minuten en daarna uitleggen waarom ze erop moest, wat de volgende keer handiger zou zijn om te doen, knuffel en weer goed. Dit laatste is niet helemaal waar ik in het begin achter stond, maar het helpt wel. Dit klinkt voor een hoop mensen waarschijnlijk als vanzelfsprekend, maar we waren zo in een negatieve cirkel beland, dat ik het even niet meer kon overzien. Wat wel al goed ging was mega consequent zijn en haar veel keuzes geven binnen mijn grenzen. Zoals wat ze op boterham wilde of welke jas aan. Ze luistert enorm goed en blijft altijd in de buurt. We zijn ook gerust weleens ergens weg gegaan omdat ze niet luisterde en we waarschuwden dat we anders dan maar naar huis gaan. Schreeuwende Dafne van monkey town op weg naar de auto, haha. Maar dat soort dingen heeft wel geholpen. Nou ja, lang verhaal, haha. Maar nu is het een supervrolijk meisje.
Heel herkenbaar! Wij maken geen makkelijke kindjes of zo. Na hun 3e verjaardag zijn het dotjes, maar tót die tijd...wat een gehuil/gemekker/gejammer. Werd en word er ook weleens gek van. Sterker nog: ik heb mijn man gevraagd komend jaar een dag ouderschapsverlof op te nemen zodat ik 4 dagen kan gaan werken en hij een jaartje 3. Ik kan het huilen even niet meer horen.
Hebben al jou kindjes dat gehad? Bij ons was de oudste gelukkig niet zo. Ja kan begrijpen dat je dat graag wilt. Het gehuil gaat ook helemaal in je hoofd zitten hѐ
De verpleegkundige van het cb heeft mij eens verteld dat je video-interactiehulp kunt krijgen. Een professional komt dan bij je thuis om te filmen en dan kunnen jullie samen kijken wat er gebeurt; hoe jij reageert en hoe je kindje reageert. Aangezien dit al best lang speelt, kan ik me voorstellen dat je het gewoon niet meer weet. Door middel van de beelden zie je soms dingen waarvan je denkt 'oh zeg ik dat zo vaak?' (Noem maar wat hoor) en op basis van de beelden kun je advies en handvatten krijgen.
Ik heb al een aantal keer contact gehad met het cb. Ook omdat het al een half jaar speelt. Hun zeggen dat er niks aan te doen is en het hopelijk over is of in elk geval minder als hij kan lopen. Maar dat kan nog wel een half jaar gaan duren. Mijn oudste speelt graag buiten en eerder ging ik dan met de jongste ook naar buiten maar dat is haast geen doen meer. Hij is alleen maar aan het huilen en jammeren en dat is niet echt fijn voor de buren die met dit weer ook veel buiten zijn