Oké, ondanks dat dit de 3e is maakt ze me toch onzeker en zo af en toe ook wanhopig. Ons meisje is nu 6 weken en vanaf een week of 3 best onrustig. Naar de huisarts geweest omdat ze moeizaam poept, gaat nu iets beter maar nog niet geweldig al heeft ze een stuk minder last. Daarnaast is ze waarschijnlijk oververmoeid (geweest). Wij zagen dit als krampjes/pijn, maar wanneer ze goed geslapen heeft en in de nacht is er niks aan de hand. Nu komt het, zelf slapen is natuurlijk een uitdaging, meisje is 6 weken dus ergens verwacht ik dat ook helemaal niet. Maar het probleem is dus dat ze niet bij ons wil. Ze wil niet in de draagzak, gaat volledig overstrekken en krijsen, ook na een poosje lopen geeft ze zich niet over. Op onze arm of borst lukt ook niet, tenzij we 2-3 uur rond blijven lopen met onze pink in haar mond want een speen wil ze dan ook niet meer. Iemand die dit herkent? Het geeft mezelf gewoon een naar gevoel dat ze haar rust niet bij ons kan vinden. Overal lees je dat baby's behoefte hebben aan hun papa of mama, de oudste 2 hadden dat ook, konden uren bij ons slapen of in de draagzak. De laatste dagen baker in d'r in en heb een White noise apparaatje, daarmee lukt het soms om d'r te laten slapen in de kinderwagen. In elk geval een nacht doet ze daar goed op en soms 1 slaapje overdag. De andere keren probeer ik het maar vaak zonder succes, waardoor ze dus oververmoeid raakt en gaat krijsen en zeer moeilijk te troosten is. Met wandelen wil ze dan soms nog wel even in slaap dommelen. Ik ga straks ook de osteopaat bellen, kijken of die nog wat kan betekenen. Maar ben vooral op zoek naar moeders die dit herkennen, een baby die niet bij je wil liggen of gedragen wil worden en hoe hiermee om te gaan.
Wat vervelend… Ik herken dit deels van m’n tweede (nu 6,5 maand). Achteraf gezien was ze constant oververmoeid en overprikkeld. En op zo’n moment was ook niks goed: een uur krijsen in de draagzak bijvoorbeeld en ik kon blijven rondhupsen met haar in haar kamertje maar ze werd maar niet rustig. En ze wilde dan ook niks: geen speen, geen fles, geen vinger… Uiteindelijk kalmeerde ze na soms pas 2 uur, in een donkere kamer met witte ruis terwijl ik haar vasthield. Allereerst kwam ik erachter dat de gemiddelde wakkertijden te lang waren voor haar. Daarnaast ging ze niet goed op onze rondrennende/zingende/gezellig lawaaierige peuter, het was gewoon te veel voor haar. Toen we haar eerder lieten slapen ging het al beter. En dan in de draagzak in een donkere kamer met witte ruis. Mega ongezellig maar het hielp wel. En echt vroeg naar bed voor de nacht (tussen 18:00-18:30, doen we nu nog steeds want ze heeft veel slaap nodig). Uiteindelijk is het vanzelf beter geworden. Vervelend ook van de moeizame ontlasting. Zou het KMA kunnen zijn?
Ja onze oudste had dat ook. Lag in de kraamweek al op zn eigen kamer omdat hij daar wel de rust vond. Als hij overstuur was, zette ik hem of naast mij neer of ik draaide hem om dat gezicht van mij af was. Dat ik wel er was maar hij niet hoefde te overtrekken. Draagzak was ook niets, pas toen hij ouder was en 2 jaar en hij moe werd . Het werd wel een kinderwagen kind. Onze zoon is nooit enorm knuffelig geweest ook. Zit niet in de aard van t beestje. Hij trekt zich ook graag terug op zn kamer. Vind het snel wat te druk of is overprikkeld. Als hij nu overstuur is dan wil hij nog steeds niet worden vastgehouden. Vind hij beklemmend. Hij vindt het prima als je naast hem op bed of bank gaat zitten en gewoon zijn rug aait. Elk kind is uniek. Je doet het goed, volg je kind En als de ontlasting moeizaam blijft, laat de huisarts er niet te lang mee aanklooien. Kinderarts is er beter in.
Mijn jongens zijn gevoelig voor prikkels. Die wilde helemaal niet in slaap vallen met mij erbij. Ze wilde juist rust. En de tweede wilde graag ingebakerd worden. Ik ken de regels daarvoor niet meer uit mijn hoofd. Dus ik weet niet of dat nu mag.
Welke houding heb je in de draagzak? Met G was kikvorst wel oke maar bungelende beentjes niet (darmkrampen)
@Cinnabun Vervelend maar fijn de herkenning. Je gaat zo aan jezelf twijfelen. Hier was ze pas een dag van 11.00-18.00 wakker met een halfuurtje slaap tijdens het wandelen. Om 18.00 tijdens de fles sliep ze uiteraard om daarna weer opnieuw te beginnen, zo vermoeiend. De laatste dagen probeer ik ook heel strikt te zijn met de wakkertijd, binnen max een uur weer naar bed (kinderwagenbak dan) maar dat lukt gewoonweg niet altijd. Vanmorgen heeft ze bijv best goed geslapen, maar op den duur is ze ruim voor flestijd wakker, tegen de tijd dat ze de fles moet wordt ze moe, maar op bed leggen lukt dan niet en na de fles is te laat en dan begint de ellende en krijg je het eigenlijk de rest van de dag niet meer op de rit. Hier gaat ze nu als het lukt ook op een donkere kamer met witte ruis aan en dan kan ze wel eens zelf in slaap vallen. Als dat niet lukt ga ik wandelen, maar waar ze eerst dan doorsliep wordt ze nu steeds vaker wakker als ik weer thuis ben. Hier juist nog 2 kinderen op de basisschool, ze komen zelf naar huis, dus hoef de deur niet uit, maar wel zwemles, afspraakjes etc. waardoor het gewoon niet altijd haalbaar is haar een vaste slaapplek te geven. KMA weet ik niet, heb ik eerst wel aan gedacht, maar wanneer ze goed geslapen heeft is ze vrolijk en rustig, ook in de nacht merk je niks aan d'r. Heb nu een pot omneo voeding gekocht en ze krijgt 2x per dag 2ml lactulose nu al 10 dagen maar nog duurt het een dag of 2-3 voor ze poept. @GroeneBomen ik denk dat overprikkeling en oververmoeid hier ook de grootste oorzaken zijn. Hoop inderdaad dat we gaandeweg een manier vinden dat ze lekker haar rust kan pakken. Het voelt als moederzijnde gewoon vervelend dat je kind niet bij je wil zijn. Ik zou met liefde een hele avond met d'r op de bank zitten als ze dan lekker zou slapen, maar helaas... Heb jij nog andere tips/adviezen voor de ontlasting? @Zonnestralen hoe heb jij dat aangepakt dan? Vielen ze gewoon zelf in slaap in hun eigen bedje? Want dat is hier vaak ook nog een uitdaging, behalve 's nachts dan kunnen we d'r na de fles wel gelijk weer wegleggen meestal. @Vero0504 ik heb momenteel de bykay draagzak te leen. Had een fijne zelf maar die is door lekkage op de zolder gaan schimmelen helaas en kon ik weggooien. Bedankt hoor voor al jullie meedenken!
Nu bijv om 11.15 fles gehad, om 12.00 in slaap gevallen door te wandelen (had pleinwacht), om 13.00 wakker en nu is er dus niks meer mee te beginnen. Fles is te vroeg en het is ook geen honger en verder slapen lukt met geen mogelijkheid. Straks nog zwemles dus wordt dan gewoon niks meer vanmiddag en de avond zal drama zijn tot de laatste fles rond 21.00, dan is ze uitgeteld en slaapt vaak een uur of 6.
Hier ook een meisje die als baby niet zo graag bij me sliep. Maar in bed sliep ze prima. Had me nog wel zo voorgenomen dat ze lekker bij me mocht slapen, wilde ze het niet eens. Ze stak haar duim in de mond en ging zelf wel ff slapen. Maar wat voel je je dan afgewezen zeg. Wat betreft het poepen wilde ze alleen maar in blote billen poepen en niet in de luier. Baby’s willen van nature zichzelf niet bevuilen. In onze huidige maatschappij leren ze heel snel het toch te doen. Maar mijn eigenwijze dame deed het dus niet. Toen ik daar eind vd kraamweek achter kwam, heb ik haar dagelijks even bloot laten liggen. Maar na een paar dagen gesmeer ben ik haar boven de pot gaan houden. De keren dat ze in haar leven in een luier gepoept heeft zijn op 1 hand te tellen.
Het is even graven voor mij. Maar niet verkeerd om het weer naar boven proberen te halen. Ik kwam er bij toeval achter omdat ik weggelopen ben om even uit de situatie te stappen. Toen was het na 3 minuten ineens stil. Toen ben ik dat maar uit gaan proberen de keren erop. Ik hielt iets van 5 minuten aan om te onderzoeken of ik juist de rust verstoorde. Het duurde ook wel eens langer dan 5 minuten. Maar dan was er wel een prikkelende situatie aan te koppelen. Daarvoor hebben we juist de dingen voor het dutje aangepast. We hadden buren die piano speelden. Dat was goed te horen in de kamer. Misschien heeft dat ook nog bijgedragen. Bij het uitproberen voelde ik mij ontzettend schuldig dat ik mijn kleintje liet huilen. Maar een zwaar overprikkeld kind is voor de kleine zelf ook niet leuk.
Nou vooral dat, je voelt je afgewezen als moeder zijnde. Ik had er zo naar uitgekeken. Andere 2 op school, lekker met baby op de bank series kijken etc. In de blote billen laten liggen doen wij ook regelmatig wel even, maar ze draait heel erg dus is niet heel handig en heb voor nu ook niet het idee dat het werkt. Soms wel even om verder te poepen zeg maar.
Ik pakte m’n dochter in de knieholtes, lichaampje tegen me aan. En dan met haar billen boven het potje, of boven een afwasteil (iets makkelijker mikken). Met name als ik zag dat ze wat kramp had of een beetje aan het persen was. Toen ze wat ouder werd had ze er meer een patroon in. Ze was hier ook echt een papa’s kindje. Ondanks de borstvoeding. Ze liet als ze klaar was met drinken gewoon los en kroop zodra ze kon naar papa. Papa voor en papa na. Maar dat zorgde toch wel voor een andere band dan met m’n zoon. Die was en is vooral mama mama mama. Ondertussen is het wel goed gekomen en is het toch ook mama mama mama geworden bij m’n dochter. Hahaha.
Ben benieuwd of dat zou werken, maar valt eens te proberen natuurlijk. Grappig, hier maakt papa of ik tot nu toe niet heel veel verschil, wel heeft hij soms iets meer geduld en doorzettingsvermogen met d'r dan ik, iets met hormonen enz... Heb hem net de draagzak laten proberen, maar ook bij hem ging ze krijsen. Jammer om te zeggen, maar ik kijk er stiekem naar uit dat ze groter is en ouder wordt. En ik had me nog wel zo voorgenomen (waarschijnlijk de laatste keer) ervan te genieten.
Ja gelijk heb je ook, uiteindelijk krijsen ze dan ook lange tijd. Stopte het huilen voor het slapen gaan na verloop van tijd wel? Ik heb het hier nog niet willen/durven proberen. Pas even een paar minuten omdat ik zelf 'op' was, maar al snel stond ik toch weer bij d'r.
Ik weet alleen nog dat ik het anders aan moest pakken als er langer dan vijf minuten gehuild werd. Het leek ook wel wat verwerken. Mijn oudste had daar een apart huiltje voor dat minder intens was dan de kom terug huil. Dat onderscheid kon ik bij de middelste helaas niet maken. Dat was aan of uit. Ik heb ze ook een tijdje een dutje per dag in de hal laten doen. Dan legde ik ze zo neer in de wagen dat ik ze niet op hoefde te tillen om aan te passen aan de binnen temperatuur. Ze sliepen dan bij binnenkomst. En dan liet ik ze gewoon liggen. Maar dat zal wel lastiger zijn met grotere kinderen.
En samen met haar op jullie bed gaan liggen? Dat werkte hier bij 1 wel goed. Samen op bed, hand op haar rug (buikslaper). Beste werkte als ik ook een dutje kon doen Sowieso sliepen ze hier allemaal beter als ze op de buik lagen
Wil ze helaas ook niet. Toen ze soms nog bij ons in slaap viel, tot vorige week ofzo, legde we haar ook op de buik weg, ging prima, maar dat lukt nu amper meer en zelf in slaap vallen op de buik ook niet dus vandaar overgestapt op inbakeren en dus weer op de rug. Andere 2 waren ook buikslapers dus dat deden we ook bij deze al snel, wegleggen op de rug is vanaf het begin al gelijk wakker of anders binnen een paar minuten. Ze is nu net na 2 uur krijsen en gedoe bij m'n man in slaap gevallen (opeens is ze dan binnen een paar minuten onder zeil) en nu ben ik jaloers dat ze bij hem ligt te slapen en het is natuurlijk precies tijd voor een fles eigenlijk.
Op die manier kwamen wij er achter dat G gewoon 20 minuten nodig had om "te ontladen". We gingen er elke keer braaf heen om de 5 minuten bij de mekker huiltjes, enige wat dat deed was dat de klok gereset werd en het hele traject van 20 minuten weer opnieuw startte... Als ze HUILDE was dat anders, dan was er wat. Dan moesten we ook wel gaan anders werd t zowat spugen. Duurde ff eer weer daar achter kwamen. Prikkels was met haar sowieso een ramp, we leefden geisoleerder in haar mini-tijd dan in die hele lockdownperiode. Pak melk halen in de rustigste tijd van de supermarkt was een ding, radiootje in de keuken zachtjes aan was een ding...Parkjes wandelen dat was oke. Pas toen we R kregen, die er totaal geen last van had, merkten we pas hoe heftig die eerste periode van G was. Balanceerde de prikkels dan nog wel uit maar hoefden geen strak regime te handhaven.
Ik zou toch gewoon een flesje proberen, misschien valt ze dan wel weer in slaap? En misschien iets meer spelen met de tijden, als ze slaapt lekker laten slapen hier zit er nog steeds geen ritme in het drinken, drinkt ook bijna nooit een hele fles in 1x maar in delen Hier staat dus heel de dag een fles
Herkenbaar, hier ook een zeer moeilijke slaper van inmiddels 18 weken. Overdag doet ze alleen hazenslaapjes in de draagdoek. Bed, kinderwagen, autostoel, in mijn armen... alles eindigt met huilen in plaats van slapen. Om haar in slaap te krijgen moeten we rondjes lopen met een pink in haar mond. Als we haar in de draagdoek stoppen, begint ze altijd te huilen en zich te overstrekken. Dat duurt bij ons gelukkig maximaal een half uur en tegenwoordig meestal maar een minuutje of 10-15. Tijdens haar slaap moeten we in beweging blijven (lopen of bouncen op een bal). De enige manier om haar langer te laten slapen dan 30 minuten is door een lange wandeling te maken, meestal werkt dat. Ik herken veel van wat je zegt: Waarom wil mijn baby zelfs bij mij niet lekker slapen? Wat doe ik verkeerd? Waarom herken ik haar vermoeidheidssignalen niet goed? Houd ik haar te lang wakker of juist te kort? Is ze overprikkeld of moet ik haar juist meer prikkelen? Inmiddels heb ik me er maar aan overgegeven en vertrouw ik erop dat alles goedkomt. Wat bij ons wel scheelt is dat het ons eerste kind is en dat we daardoor heel erg mee kunnen gaan met haar (gebrek aan) ritme. Ik heb geen tips voor je, maar hopelijk heb je iets aan dit stukje herkenbaarheid. De eerste weken vond ik enorm zwaar omdat ze toen ook nog eens continu aan het huilen was. De laatste dagen lijkt ze echter steeds meer over haar 'opstartprobleempjes' (verborgen refluxachtige klachten) heen te groeien. Fysiek lijkt er minder onrust in haar lijf te zitten en als ze wakker is, is ze inmiddels een blij ei. Daardoor trekken we het slechte slapen overdag ook beter. Hopelijk is dit bij jullie binnenkort ook zo!
Oh je bent niet de enige die ernaar uitkijkt dat haar baby ouder wordt… enerzijds zo lief, zo’n klein hummeltje. Maar ik vind het zo zwaar. En ook ik had me voorgenomen er dit keer echt van te genieten Ik bedacht me ook nog - misschien is het bij jullie nu ook een soort sprong en wordt het vanzelf weer wat rustiger. Die sprongen hebben bij ons grooote invloed op haar slaap.