Hi! Ik was even benieuwd hoe jullie mannen omgaan met het proberen zwanger te worden. De mijne is er nogal lakoniek onder, terwijl hij zelf nota bene degene is geweest die het onderwerp baby ter sprake bracht binnen onze relatie. Ik ben vijf jaar ouder dan hij en was eigenlijk helemaal niet met kinderen bezig. Hij wil dus wel graag een baby en het liefst vandaag. Maar dat zal hij niet zo snel zeggen. Ik merk het gewoon aan zijn manier van doen. Nu wil ik ook graag een kindje van hem en ik merk dat ik er uiterlijk meer mee bezig ben dan hij. Hij blijft er nogal koel onder maar ondertussen knaagt de spanning aan hem. Hebben jullie mannen dat nou ook? Dat heimelijk graag willen maar uiterlijk uitstralen dat ze het ooit wel eens zien gebeuren? Doen jullie mannen nou ook voorkomen alsof het alleen een ons-vrouwen 'iets' is? Ik ben onlangs aan ronde 3 begonnen (dacht eventjes een innestelingsbloeding te hebben gehad want symptomen en overtijd maar test vanochtend negatief en bloeding zet door, dus ongi). Vriendlief was duidelijk teleurgesteld maar liet verder niets blijken. En dat is af en toe zo vreselijk frustrerend! Hoe reageren jullie mannen nou op het proberen zwanger te worden? Ik ben heel erg benieuwd.
Mijn vriend is 2 jaar jonger, wordt over een maand 27. Hij is er helemaal klaar voor, maar pusht het niet. Om maar eens een voorbeeld te nemen: gisteren had ik een ovu test gedaan en die leek positief. Vriendje moest toevallig naar een ander filiaal en kwam even "langswippen". Achteraf bleek de test negatief... moesten we allebei hard om lachen. Hij vond het allang best, zo'n vluggertje.
Ja, hoor hier net zo. Mijn man wil ook graag een kleine, maar die praat er niet over en doet net of het hem niets doet. Toen ik maar niet ongi werd kwamen op een gegeven moment wel vragen en moest ik van hem wel de HA bellen enzo. Verder hoor je hem eigenlijk nooit. hihihihi Nou moet ik wel zeggen, hij is al geen prater.
Dat zijn de meesten mannen niet denk ik, Patty Die willen denk ik met een ding als kinderen krijgen toch wat stoerder overkomen dan ze daadwerkelijk zijn
Hallo Aoife, Mijn man is net hetzelfde! Wij zitten nu in ronde 5 en wacht nog steeds op mijn ongi (nu dag 41) Dus fingers crost! Terwijl mijn man er redelijk koel bij blijft ben ik al volop aan het hopen en dromen. Hij zegt dan altijd het zal wel niets zijn, ze zullen wel komen... maar ik vindt dat eigenlijk niet leuk als hij zo reageert. Want ik zit dan met hoop en hij vermindert deze altijd. Langs de ene kant is het misschien best wel zo, omdat als ik dan ongi wordt de teleurstelling minder groot zou zijn. Want uiteindelijk hebben we even graag graag een kindje, maar ik ben er meer mee bezig (in mijn hoofd) Wat naar het schijnt ook niet zo goed Die mannen hé Groetjes Kelly
Ik herken het ook wel. Ik bn er gevoelsmatig veel meer mee bezig. A.s. hubbie praat er niet zoveel over, maar leeft wel met me mee als ik weer ongi ben geworden.
Hehe ja dat ken ik! Ik merk niks aan hem maar misschien blijft hij er zo rustig onder omdat hij er zonder meer vanuit gaat dat het al raak is - 1e ronde nb! Ik ben nl een jaar of 4 geleden ook al eens van hem zwanger geweest door een gescheurd condoom. Maja, we moeten er maar vanuit gaan dat dat een uitzondering geweest is. Ik heb hem dus maar ff uitgelegd dat het, zeker gezien m'n leeftijd (ben 35) toch best wat langer kan gaan duren. Maar ik denk sowieso wel dat over het algemeen, mannen er rustiger onder blijven dan vrouwen -uitzonderingen daargelaten. Aard van het beestje en bovendien: het gaat zich allemaal in het vrouwenlijf afspelen, wat mij betreft vergt dat wat mentale voorbereiding. De man heeft dan nog een maand of 9 de tijd om zich erop voor te bereiden...
Ik denk dat de meeste mannen de hoop een beetje temperen omdat we anders weer zo hard van ons rose wolkje aflazeren..... ik ben blij dat mijn hubbie mijn voetjes aan de grond houd hoor, en als het fout is dan troost ie me met heel veel geduld... Geweldig toch?
Ja dat is zeker zo, de eerste keer was ik er echt van overtuigt dat ik zwanger was, had allerlei kwaaltjes en voelde echt wat in mijn buik. Hij deed er heel laconiek over. Ik janken, voelde me totaal verkeerd begrepen en verweet mijn emotionele reactie op hem ook weer aan de zwangerschapshormonen. En nu kan ik heel de tijd "zie je wel! I told you so!" horen
ik denk dat mannen ook lakoniek eronder zijn omdat ze niet voelen wat wij voelen, ze hebben het gevoel dat ze alleen een zaadje af kunnen leveren en dan lichamelijk niks meer. Het houdt ons 24 uur per dag bezig. terwijl hun echt wel meeleven. Ik vertelde mijn mannetje dat ik nu iets heb wat ik nooit heb. Zegt ie ow, eeuuhm ik ga morgen wel een test halen. Dus ik zei al neej schat dat kan pas als ik ongi zou moeten worden. Noujah dan hebben we hem toch alvast in huis zei die toen. lieverd he Volgens mij vinden ze het zelf ook reuze spannend maar weten ze niet goed hoe hiermee om te gaan. WIj worden er dagelijks aan herinnerd door allerlei vage klachtjes.
Mijn man maakt zich vaker zorgen om me , omdat ik er te veel mee bezig ben. En dan zegt hij ja ik voel me precies zoals jij, al zeg het je niet vaak. Want ik moet je steunen en niet nog verdrietiger maken. En dan wacht ik liever langer op een gezond kindje dan snel en een ongezond kindje. Toen ik mijn miskraam kreeg was hij ook heel erg verdrietig en heeft ook gehuild. dus hij is qua dat best open maar probeert voor mij sterk te zijn
Mijn vriend wilde wel kindjes...ooit. Heeft een hele tijd gezegd: ja maar ik voel me nog zo jong. Een vriendin van mij (zelfe leeftijd)bleek zwanger en toen merkte ik dat ik heel jaloers was (foei!) In mei had ik zoiets van ja, hallo we blijven jong hoor... In juni zijn we aan de eerste ronde begonnen en we dachten dat het gelijk raak zou zijn...niet dus...Ik baalde, maar mijn vriend baalde net zo hard. We hebben samen getest en samen sip zitten wezen... Nu wil hij net zo graag een kleintje als mij en hopen we dat het snel raak mag zijn...
hoi lieve mensen! Ik denk dat het zeker niet vreemd is, en dat nagenoeg alle vrouwen dit meemaken. niet zo vreemd, tenslotte vinden al die grote en bijzondere gebeurtenissen plaats in ONS lichaam.... (waar ik ook erg blij om ben! ) ... Voordat we besloten dat ik met de zpil zou stoppen, is mijn vriend er idd ook vaker uit zichzelf over begonnen. maar hijis een stuk nuchterder. hij zou het fantastisch vinden als het zo ver is, maar wil er toch ook niet zo opgefokt over doen... en als ik ongesteld word staat ie heerlijk voor me klaar, fijn toch?! liefs femke
Mijn man wil ook heel graag een kleine, vooral na onze vakantie in mei/juni, hoopt ie dat ik zwanger ben. Hij is er niet zoveel mee bezig, maar tegen de tijd dat ik ongi moet worden, hoopt hij dat ik het niet wordt, t zijn nu dus spannende dagen voor hem (en voor mij natuurlijk ook).. Gr. Jorietje
Ik heb er mijn lief laatst maar eens naar gevraagd. We zitten er echt wel samen over te fantaseren hoe het zou zijn als we een kindje zouden hebben, maar ondertussen vraagt hij zich nog best wel eens hardop af of hij het wel zou kunnen, vader zijn. En natuurlijk word ik dan onzeker van zijn onzekerheid. Hij zei: "Weet je, als ik mijn collega's hoor over hun kinderen dan lijkt het me echt helemaal te gek om zelf ook zo'n kleintje thuis te hebben. Maar ik heb amper ervaring met baby's, dus ik weet niet of ik het zou kunnen. En toch, als jij dan weer ongesteld wordt, dan ben ik best teleurgesteld, dus dan voel ik dat ik het toch wel heel graag zou willen. En hey, jij zit in je vruchtbare periode zag ik je agenda, dus kom eens even hier..." Sinds deze maand ben ik aan het tempen (ronde 11, dat leek me vroeg genoeg) en op de één of andere manier is hij nu een stuk meer betrokken bij het hele proces. Natuurlijk kan hij er niet onderuit, hij hoort iedere ochtend het piepje van de elektrische thermometer. Maar hij snapt nu ook echt hoe mijn cyclus werkt en hij vraagt altijd even naar de stand. Schatje... En dan zeg ik hem: "Lief, je hebt dan misschien weinig ervaring met baby's, maar dat leer je snel genoeg. Baby's zijn echt niet zo heel moeilijk. Het beste wat je voor ze kunt doen is heel veel van ze houden, en ik weet zeker dat je daar heel goed in bent. Echt, het gaat je wel lukken." Belle, very happy.
hier hetzelfde wil ook graag nog een 3e en afgelopen maand was het eigenlijk best wel spannend omdat de gyn een vruchtzakje dacht te zien zitten tijdens inw.echo..en zaterdag helemaal niks, zondag niks, en met het uur kregen we meer hoop dat vervolgens de grond werd ingeslagen toen ik om 9 uur ;s avonds van de een op andere seconsen mijn volgende ronde inging...dagen daarvoor was het af en toe wel tien keer "mischien is het nu wel zover smoekie" dat ik wel een zei ja houd nou je mond maar dicht we zien het wel..maar verder over het algemeen hoor je em niet, tot we naar mijn nod gaan... dus ondanks dat ie er tussentijds niet zoveel over zegt weet ik dat ie het heel graag wil en er heel blij mee zou zijn als het zover is.. @sandrak...leuke foto trouwens (dat blonde)...
Mijn vriend vind t al spannender worden. Ik denk dat als we volgende week voor de echo gaan dat t dan tastbaarder word voor hem. Tja.. de mannen hebben er voor de rest nog weinig erg in. behalve dan mn emotionele buien en heb ik grotere borsten.
Toch wel grappig al die nuchtere mannen, maar toch wel vragen stellen als het spannend wordt. Ik ben eigenlijk wel blij dat er dit soort sites bestaan, dan kan je toch nog ff je ei kwijt... Vaak zeggen mensen dat je er niet teveel mee bezig moet zijn, maar ja als je eenmaal de keuze hebt genomen blijf je toch constant aan je lichaam en een baby denken. Op deze manier kan ik af en toe hier lekker lezen en schrijven over van allles en nog wat, zonder dat iemand mij zegt dat ik er teveel mee bezig ben. Mijn kerel wil heel graag vader worden en vindt het klussen ook erg leuk, maar ik moet niet te technisch gaan praten want dan haakt hij wel sneller af. Gelukkig is hij rond de eissprong en de NOD zeer betrokken, maar ik ben toch blij dat ik hier wat vaker naar toe kan... Veel liefs
Hij wil er nog helemaal niet aan denken, laat staan aan beginnen. En hij weet ook nog niet of hij uberhaubt kinderen wil in de toekomst. Ik ben me nu aan het instellen op geen kinderen in mijn leven. Het is hard en het doet pijn maar goed kan niet anders. Gr scootermuis
Mijn mannetje vindt het helemaal leuk om uit te rekenen wanneer ik uitgerekend zou zijn als we deze maand zwanger worden. Toch gelooft hij iedere maand dat het raak is. Na 3 rondes geloof ik hem al niet meer haha!!! Liefs