Ik wil even wat van me afschrijven, want heb het de laatste tijd steeds moeilijker. Ben momenteel 20 weken zwanger van ons 2e kindje. We hebben een zoontje van bijna 2 en een half. Ik ben vanaf 6 weken zwangerschap de hele dag door misselijk heb medicijnen tegen het spugen en dat helpt, maar de misselijkheid blijft. Ik werk ook niet meer. Mijn zoontje gaat op maandag en vrijdag de hele dag naar de opvang en daar ben ik nu erg blij mee. Ik merk gewoon dat ik steeds minder kan hebben en nergens zin in heb. Ben ook erg moe, dus slaap veel. Ik ben bang dat dit tot de bevalling gaat duren en ik ben het zo zat om me zo te voelen wil weer zin in dingen krijgen en genieten van dingen. De momenten dat ik me wel goed voel lig ik op bed te slapen, want dan merk ik die misselijkheid niet. Voel me een slechte moeder, omdat ik er voor mijn zoontje niet ben voor mijn gevoel. Ik doe wat ik moet doen, maar hij kijkt veel tv en als papa thuis is doet papa dingen met hem. Ga wel is met hem naar buiten, maar dat is nooit voor lang, omdat ik me dan weer beroerder ga voelen. Zijn er meer dames die dit herkennen?
meid, ik weet hoe het is om zo misselijk te zijn. er is een topic onder gezondheid en dat heet Hyperemisis Gravidaris en daar kun je veel begrip vinden. sterkte iig en hopelijk ga je je snel beter voelen
Jeetje meis, niet zo gek dat je met jezelf in de knoop zit hoor! Ik kan me een voorstelling maken van hoe zwaar je het hebt, heb bij de eerste 9 maanden overgegeven. Nu gelukkig minder erg, maar alsnog is het pittig. Laat staan wanneer je echt hondsberoerd bent. Kijk idd eens bij het hyperemesis gravidarum topic, daar kun je misschien goed je hart luchten. Sterkte meis!
Heel herkenbaar hoor, en ook helemaal niet gek dat je je zo voelt. Het is ook zo zwaar om zo misselijk te zijn, en indd in bed/slapen dan voel je je het beste.. Ik slik nu een half tabletje antidepressivia.. ben aan het afbouwen tot nul en hopelijk lukt dat voor de bevalling. Echt balen maar mijn humeur en gevoel was zo slecht.. ik had geen keuze , en op advies van de gyn dit gaan doen.. Snapt je zoontje het een klein beetje of heeft hij echt geen idee wat er aan de hand is? Heb je een beetje hulp om je heen? Ik hoop voor jou dat het snel wat beter word! Dan ga je je echt beter voelen.. maar voor nu heel veel sterkte!
@ Senna:Ik weet niet of hij er veel van merkt, maar ik merk wel dat hij soms wat tegendraadser is. Hij kan gelukkig wel goed alleen spelen dat doet hij dus ook gelukkig. Heb niet echt hulp alleen mijn man, mijn familie woont ver weg mijn schoonfamilie woont wel dichtbij, maar hebben ook allemaal hun eigen leven en die zien we ook niet zo vaak. Ik zal op de andere forum gaan kijken.