Ik ben enkele jaren geleden van de stad naar een dorp verhuisd, omdat mijn vriend en ik gingen samenwonen. Hij had daar al een eigen huis. Ik heb ontzettend moeten wennen in het begin. Niets voelde vertrouwd, ik kende niemand, het voelde niet 'eigen' en ik woon ook nog eens 1,5 uur rijden van mijn vrienden en familie. Nu, jaren later is het natuurlijk wel wat minder geworden, maar ik merk toch dat ik nog steeds niet echt happy hier ben. Ik voel me nog steeds niet echt vertrouwd hier, ken nog steeds weinig mensen, en ik mis het gewoon zo ontzettend om even snel langs mijn ouders of vriendinnen te kunnen. Het liefst zou ik mijn biezen pakken en weer terug gaan naar 'mijn' stad. Maar ja, wie geeft mij de garantie dat ik me dan wel gelukkiger ga voelen? En daarnaast heeft mijn man hier een goede baan, en moet hij er echt niet aan denken om te verhuizen. Moeilijk moeilijk! Zijn er misschien meer meiden die dit herkennen? Gedeelde smart is halve smart
Van Amsterdam naar brabant, nu bijna 4 jaar geleden, ik vind het nog steeds verschrikkelijk.. God, wat wil ik graag terug
Nee ik moet nog altijd wennen aan het kleine dorpje. Ik herken het enorm. Mijn moeder is hier gaan wonen na de scheiding van mijn ouders.. zo'n 16 jaar geleden al. Dus ik kom al 16 jaar in dit dorp. En sinds augustus woon ik hier in dit dorp.. maar ik mis de stad. Het helpt niet mee dat we in een huis zitten waar we ons helemaal niet op ons gemak voelen.. en urgentie krijgen is tegenwoordig niet makkelijk hoor. Als we een normaal huis zouden krijgen, zal ik al een stuk gelukkiger zijn denk ik.. Zijn er nog mensen die tips hebben om urgentie te krijgen??
NEE ik voel me niet gelukkig. Geef mij maar gewoon Den Haag. Man man hier wil ik dood nog niet eens gevonden worden. Maar ik ben gelukkig met mijn man en die kan echt niet tegen drukte. het enigste voordeel is dat ik me fiets niet op slot hoef te zetten. en het is de grootse roddel dorp ooit!
Wij zijn 2 jaar geleden verhuisd en ik wil zo graag terug naar m'n oude woonplaats. We komen er nog regelmatig, 1,5 uur rijden bij ons vandaan. Bijna onze hele familie woont in het noorden. Ooit gaan we weer terug, maar wanneer?
De woonplaats zegt me niet zoveel. als die maar niet te groot is en wat winkels heeft. In mijn huis voel ik me gelukkig en veilig dat vind ik belangrijker. Mensen zijn allemaal maar mensen, kunnen zo veranderen. of je krijgt nieuwe buren ofzo, hoop herrie, nee blij dat wij nauwelijks buren hebben.
Hier ook een 7-tal jaar geleden verhuisd, meer richting de regio waar m'n vriend vandaan komt. Zie sindsdien m'n vrienden nog amper en mis ook het feit dat ik niet even kan binnenspringen bij m'n moeder of broer... Maar zou m'n vriend nooit zover kunnen krijgen om mijn richting uit te verhuizen.
Ik ben in mijn jeugd zoveel verhuisd dat het me niet echt uit maakt in welke stad/dorp ik woon. Wel hecht ik onwijs veel waarde aan veiligheid.. En ik voel mij hier nog niet veilig.. (wonen in dit huis sinds oktober) Hopelijk komt het snel.. En wat ik ook erg jammer vind, is dat wij in een wij wonen met achter een carport bij ieder huis. Met als gevolg dat je niemand ziet.. Dat mis ik ook wel, aanspraak en gezelligheid..
Ik voel me wel gelukkig hier. Heb 12 jaar in de grote stad gewoond, daarvoor regelmatig verhuisd. Ik mis het makkelijke "even naar de stad gaan" maar ik hou van de stilte hier.
Ben zelf in Zuid-Holland opgegroeid en moest erg wennen hier in Almere.De invloed uit Amsterdam is groot.Inmiddels heeft mijn dochter hier,na ruim 6 jaar,een groot sociaal netwerk opgebouwd.Ik wat minder maar voel me hier prima thuis.
Ik heb verhuisd van Den Haag naar Rotterdam omdat manlief daar al woonde in een koopwoning toen ik hem leerde kennen. Zelf had ik een koopappartement. Het heeft jaaaaaren geduurd, maar ik kan nu toch eindelijk zeggen dat het wel als thuis voelt. Overigens wonen we nu al 7 jaar in een andere woning, de vorige woning vond ik niets aangezien hij daar had samengewoond met zijn ex. De hele inrichting was door haar gedaan en er zat niks van mijzelf in. Dus verhuizen naar een nieuwe woning heeft daarin wel enorm geholpen. Mijn ouders wonen nog in de omgeving van Den Haag, als ik daar naar toe ga, dan bliijft het toch wel voelen als thuiskomen, maar dat is omdat alles daar zo vertrouwd is.
Wij zijn 4 jaar geleden van de stad naar een dorp verhuisd en ondanks dat het dorp maar 7 km van de stad lag, miste ik de stad toch... In het dorp hoorde je er toch niet helemaal bij, de kinderen gingen er ook niet naar school enz. Omdat hun vader nog wel in de stad woonde bleven ze daar op school. En ik miste het ontzettend om gewoon op de fiets te springen en ff de stad in te pedalen, het kon wel maar dan moest je eerst 7km door de weilanden fietsen... en met een baby moest je dan toch altijd met de auto want de bus was prut, of dat als je eens geen zin in koken had je gewoon iets kon bellen en had je een half uur later lekker eten, de fietspaden miste ik zelfs. dus inmiddels zijn wij weer terug De kinderen kunnen nu lekker zelf naar school en vriendjes, we zitten weer bij school en de creche in de buurt, als je iets nodig hebt, dan kan je het zo vinden. Ik stap nu weer lekker op de fiets overal heen, we hebben leuke buren. Er wonen kinderen in de buurt in alle leeftijdscategorien, mensen maken een praatje met je (ja ook in de stad ). Dus ik ben nu weer helemaal gelukkig
ik woon in een dorp waar ik geboren ben maar ik zou maar wat graag in de stad willen wonen, we gaan weleens een weekendje naar Amsterdam of Den Haag, dan voel ik de energie gewoon weer in me naar boven komen! maar mijn man wil hier niet weg, hij is hier gelukkig en in de praktische zin ik ook wel. maar als ik mijn hart zou volgen............. hier wordt je ontzettend in de gaten gehouden en er wordt echt vreselijk geroddeld hier, een voorbeeld: ik heb een stofwisselingsziekte en ben daarom ontzettend mager en daar heb ik het niet over met de buren, nu vertelde mijn buurjongetje tegen mijn man (dat had zijn moeder vast niet verwacht) dat zijn moeder had gezegd dat ik maar eens wat meer moest eten!! dat krijg je dus in een dorp roddels en conclusies die nergens op gebaseerd zijn.
heel herkenbaar! 1x in het dorp met vriendin uit den haag naar de kroeg geweest en sta me een mannelijke collega te praten en ze denken meteen dat je met hem in bed heb gelegen.flauwe kul allemaal. sommige mensen ben ik spuug zat hier in het dorp. soms ga ik even alleen naar groningen ook even me batterij opladen.
ik woon in een dorp met stadse allure(waar overigens ook knap geroddeld wordt)........helemaal top! alleen zou ik nog wel graag wat aan de buitenkant willen gaan wonen in de toekomst...tegen of in ons buurdorpje bijvoorbeeld..omdat ik de mentaliteit van dorpjes (zeker voor kinderen) wel prettiger vindt..als ik nou net op de scheidingslijn ga zitten heb ik van beide een beetje..
Ik voel me alles behalve thuis hier in Zutphen. Kom uit 's-Heerenberg en ik zou er een moord voor doen om terug te kunnen. Maarja, nog even doorbijten tot 2015!
Ik ben van een dorpje naar groningen stad verhuist, daarna terug naar een dorpje in friesland, naar leeuwarden, en weer naar een dorpje. Ik voel me hier prettig, ligt op 5 km afstand van de stad. Van geroddel heb ik weinig last, ik woon hier alleen maar. Mijn sociale leven speelt zich af in de stad. Hier kan ik heerlijk met de hond wandelen, en als ik nu de stad inga is het echt een uitje. Ik vind beide heerlijk, zowel dorp als stad. Maar ik kan me goed voorstellen dat als je in een fries dorpje terecht komt als niet-fries het verschrikkelijk moet zijn soms. Je maakt toch moeilijk contacten op deze leeftijd, iedereen heeft al vriendengroepen, en zeg nou zelf; sommige friezen zijn echt wel lomp hoor
Ik ben 3,5 jaar geleden verhuist van Leiden naar Rheden (gld) en toen voelde ik me kiplekker, maar volgens mij leefde ik toen in een film ofzo... daarna hebben we een huis gekocht in Velp (gld) en toen kreeg ik ineens heinwee naar mijn oude woonplek Leiden. Kortom ik wil terug! We wonen inmiddels 2,5 jaar in dit huis en over 4 jaar willen we hier weg.. over 4 jaar pas... zucht
Hmm, lastige vraag. Ja en nee eigenlijk. Als woonomgeving vind ik het super. Heerlijk rustig, nog betrekkelijk veilig voor de kinderen, tegenover het openluchtzwembad en een hele lieve buuv. Maar verder qua mensen vind ik het niks. Het is echt zo'n dorp van ons kent ons en gij bent zeker niet van hier. Dat hoor ik nu nog steeds ook al woon ik hier al 7 jaar. Je komt er gewoon niet tussen. Ook de winkels en het lekker op de fiets naar de stad kunnen mis ik. Moet alles wat geen dagelijkse boodschapjes zijn met de auto doen. Dus blijf ik hier altijd wonen, nee denk t niet.
Ik ben vier jaar geleden van mijn geboorteplaats naar de stad ernaast verhuisd. En ja, ik ben hier inmiddels wel gewend...weet mijn weg te vinden. Maar of ik het hier leuk vind? Nee dat niet. Groot voordeel van deze stad is wel dat mijn schoonouders hier wonen, en dat zij zodoende onze zoon een dag per week kunnen opvangen. Dat is wel heel fijn. Verder zie ik geen voordelen van hier wonen. Ik ben blij met mijn straat, mijn buren en mijn huis. Maar als ik mijn oude woonplaats binnenrijd krijg ik altijd het gevoel "ja nu ben ik thuis". Dat heb ik hier niet. Gelukkig woon ik maar op een kwartiertje rijden van mijn oude woonplaats en ik ga er zeker 1x per week naartoe. Ik kom er toevallig net nog vandaan...even met mijn zoon naar de kinderboerderij vlakbij waar ik gewoond heb etc. Ik baal altijd als ik dan weer terugrijd. Toen ik net verhuisd was reed ik gewoon jankend de stad uit en dat heb ik nu gelukkig niet meer. Maar als het financieel mogelijk was ging ik morgen weer terugverhuizen!