Mijn dochter (bijna 3) kan heerlijk lachen, dollen en kletsen als ze bij ons of bij opa en oma is. Ze praat ook uitstekend. Maar wanneer ze in een andere omgeving is (bijv. kinderdagverblijf) of er komt visite bij ons over de vloer, dan klapt ze dicht. Geen woord komt eruit. Bij het kinderdagverblijf dachten ze werkelijk dat ze nauwelijks kon praten (toen ze in een onbewaakt moment tegen mij stond te kletsen keek de leidster dan ook met verbazing op, want dat deed ze daar nooit). Wie heeft er ook ervaring met een verlegen kind? Hoe gaan jullie hiermee om?
Hier ook een verlegen dame. Ze zit sinds aug 2012 op de psz en komt nu eindelijk pas los. We hebben nog even aan selectief mutisme gedacht. Maar ze vertoonde dit gedrag alleen op de psz
Mijn oudste dochter heeft ook altijd VEEL tijd nodig gehad om te ontdooien en los te komen , maar hoe ouder ze wordt, hoe beter/sneller het gaat. Ze zit nu op school en ze is heus nog wel verlegen, maar komt prima mee, kan zich ook redden op speelafspraakjes e.d. Ik heb haar zoveel mogelijk met 'rust' gelaten, haar het tempo laten bepalen en vooral niet dwingen of zo.
Mijn dochter kan in sommige situaties ook zó extreem verlegen doen en andere situaties dan weer helemaal niet . Ik snap er niets van. Op het kinderdagverblijf gaat het goed en is ze gewoon zichzelf (ze komt er drie dagen per week en kent iedereen erg goed) en soms begint ze ook honderd uit te kletsen tegen vreemden om haar heen wanneer we op straat lopen, maar o wee als er visite bij ons komt . Op een paar familieleden na gaat ze dan altijd keihard huilen zodra de deurbel gaat (als ze weet dat er visite komt) en duurt het minstens twee uur voor ze van mn schoot af durft en zelf durft te gaan spelen. Ik probeer nu wat vaker vrienden uit te nodigen in de hoop dat ze wat meer went, maar haar reactie is nog niet veranderd. Ik hoop maar dat dit en leeftijdsding is en het op een gegeven moment vanzelf minder wordt.
Onze dochter is ook erg verlegen/eenkennig. Altijd al geweest. Ze heeft altijd tijd nodig. We hebben haar altijd haar eigen tempo laten bepalen, nooit gepusht o.i.d. Nou ben ik wel een thuismama, dus daardoor komt ze ook minder snel in contact met anderen. In Januari start ze bij de PSZ, ben heel benieuwd he het daar zal gaan! Ze is wie ze is denk ik altijd. Dat ze wat meer tijd nodig heeft dan gemiddeld vind ik echt geen probleem. Ik geef haar graag die ruimte.
En vergeet ook niet dat die kleintjes nog puur op hun intuïtie afgaan mbt mensen. Merk het hier ook en heb me er bij neergelegd dat als ze op straat met een of ander onguur type in gesprek raakt... Diegene over het algemeen niet heel eng is. Kan het evengoed een junk of crimineel zijn.. Maar degene heeft op dat moment dan geen kwaad in de zin. Ze prikt daar feilloos doorheen. Maar ook andersom.. Na 2 jaar dezelfde kleuterjuf... Ze vond haar wel aardig maar vertrouwde haar niet. Dus ook hier.. Je bent wie je bent en ik vertrouw op haar oordeel. Zover wij weten had ze het nooit mis en ze mist de vooroordelen (zoals vies=eng) die in mijn hoofd al te diep verankerd zitten. Ik stimuleer trouwens wel beleefdsvormen. Dat hoort bij opvoeden. Maar als ze op een verjaardag iemand echt eng vind loop ik mee om een handje te geven of zelfs alleen gedag te zeggen en dan is het goed wat mij betreft.